เมื่อวานได้ไปวัดบางพระเพื่อเข้าร่วมงาน ทำบุญวันคล้ายวันมรณะภาพ พระอุดมประชานาถ ( หลวงพ่อเปิ่น ฐิตคุโณ )ครบรอบ ปีที่7 ผมถึงวัดราวๆ10โมงเช้า พอไปถึงก็พบพี่ๆน้องๆในบอร์ดเรามากมาย บรรยากาศเป็นไปอย่างอบอุ่น แม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ได้พบกันแต่เราก็ทักทายพูดคุยเหมือนคนคุ้นเคย ผมได้รางวัลจากผู้การเสือ วันนี้ผู้การเสือเมตตาให้พระและซีดีรวมถึงเป่าให้ผมตอนรับของด้วย หลังจากนั้นก็เจอเก่ง(สิบทัศน์) พอเจอหน้าเก่งก็มอบเหรียญเสด็จพ่อร.๕ให้ผม2เหรียญ(ขอบคุณอีกครั้งน่ะครับ) หลังจากนั้นเก่งก็พาไปกราบ พระอาจาร์ย(หลวงพี่โด่ง,ระวีสัจจะ)วันนี้ได้สนทนาธรรม ให้ท่านสอนสั่งอยู่นานสองนาน ท่านเมตตาผมมาก ขนาดไม่ลงไปฉันที่งานเพราะจะสอนธรรมะให้ผม พี่ๆน้องของเราเลยนำมาถวายที่กุฎิริมน้ำเลย คำสอนของท่าน สัมผัสได้ เข้าใจง่าย ปฎิบัติได้ สนทนากับท่านได้เกือบชั่วโมง ก็ลาท่านไปสักกับหลวงพี่แป๊ว โดยบอกท่านว่าเย็นนี้จะไปส่งท่าน ตอนแรกที่ไปกุฎิหลวงพี่แป๊ว วันนี้คนน้อยกว่าทุกครั้ง หลวงพี่แป๊วท่านถามผมว่าวันนี้รีบไหม มีธุระไหม ผมเลยตอบว่าไม่รีบครับ วันนี้ผมเลยได้อยู่นานกว่าทุกครั้ง แต่ก็สุขใจครับ ผมได้ช่วยขึงหนัง ได้สนทนากับหลวงพี่แป๊ว และที่สำคัญวันนี้ผมภูมิใจที่ได้นวดหลวงพี่แป๊วครับ เป็นความสุขของผมที่ได้ทดแทนคุณท่านครับ และวันนี้ วอน (TTTUTTT)ก็มารอสัก ทำให้วันนี้ไม่เหงาด้วยครับ ช่วงที่หลวงพี่แป๊วพัก ก็ได้คุยกับวอน เพลินดีครับ หลวงพี่แป๊วถามผมสามสี่ครั้งว่าไม่รีบใช่ไหม ผมก็ตอบว่าไม่รีบ จนเวลาล่วงมาหนึ่งทุ่ม ผมก็ยังไม่ได้สัก ท่านก็ถามผมอีกว่ายังไม่รีบกลับใช่ไหม แต่คราวนี้ผมนึกถึงหลวงพี่โด่งว่า ท่านจะนึกว่าผมกลับไปแล้วหรือเปล่า เลยกราบเรียนหลวงพี่แป๊วไปว่า มีนัดไปส่งหลวงพี่โด่งครับ หลวงพี่แป๊วเลยเมตตา สาริกาคู่มาให้ วันนี้ที่วัดมีงาน ในงานมีการเปิดเพลง ต้องบอกว่าหนวกหูโครตๆ ทำลายโสตประสาทสุดๆ กระจกกุฎิกระเพื้อมสุดๆ บ้าไปแล้วครับ ขนาดวันนี้หลวงพี่แป๊วให้พวกผมเอานมไปให้คนเปิดเพลงแล้วบอกว่าให้รางวัลที่เปิดเพลงถูกใจ แทนที่จะสำนึก เค้าคงคิดว่าผมให้เพราะถูกใจจริงๆ เพราะกระหน่ำเปิดต่อ หนักกว่าเดิมอีก555 วันนี้ตอนสักยุงเยอะมากครับ ตอนสักรู้สึกว่ายุงทำไมกัดเจ็บกว่าโดนเข็มแทงซะอีก หลังจากที่สักเสร็จก็กราบลาหลวงพี่แป๊ว แล้วไปกุฎิริมน้ำทันที หลวงพี่โด่งยังอยู่ครับ กำลังแต่งกลอนสอนใจพวกเราอยู่ครับ หลวงพี่นรินทร์เลยเมตตาสนทนากับผมรอให้หลวงพี่โด่งแต่งจนเสร็จ หลังจากนั้นก็เดินทางกลับโดยผมอาสาไปส่ง ระหว่างทางจากวัดบางพระจนถึงราชดำเนิน หลวงพี่ได้สอนผมมากมายครับ ตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วจนถึงตอนกลับบ้าน ไม่ว่าจะเป็นวิธีนั่งสมาธิ แนวคิดในการปฎิบัติธรรม แนวคิดในการใช้ชีวิต หลักคิดในการแก้ปัญหา เรียกว่าวันนี้ผมได้รับคำสอนคำแนะนำมากมายจากท่าน คำสอนท่านที่ฝังใจและน้อมจะปฎิบัติตามคือ ไร้รูปแบบแต่ไม่ไร้สาระ...........ปัญหาในชีวิตถ้ามารวมกันหมด มันจะแก้ยาก เพราะมันเยอะไปหมด ให้ค่อยๆแบ่งปัญหาใหญ่แบ่ง ซอยให้เป็นปัญหาเล็กๆ แล้วค่อยแก้ทีละเล็ก เมื่อแก้ปัญหาเล็กๆเราก็จะแก้ได้เพราะปัญหามันไม่ใหญ่ แต่ถ้าเราแก้ปัญหาเล็กๆไปเรื่อยๆ ในที่สุดเราก็จะแก้ปัญหาได้จนหมด ...............คนเราเวลาวิเคราะห์ปัญหาของคนอื่นจะทำได้ดี ทะลุปุโปร่ง แต่เวลาวิเคราะห์ปัญหาตัวเอง มักจะเข้าข้างตัวเองโทษแต่คนอื่น ลองวิเคราะห์ปัญหาของจัวเอง โดยถอนตัวจากตัวตน แล้ววิเคราะห์ปัญหาของตัวเองให้เหมือนมองคนอื่น ถ้าเราทำได้ เราก็จะแก้ปัญหาได้ทะลุปุโปร่ง ........เหล่านี้เป็นแค่บางส่วนจากคำสอนของท่านเรื่องการดำเนินชีวิตครับ ระยะทางจากวัดบางพระกับราชดำเนินจะดูใกล้ไปถนัดตา ก่อนที่ท่านจะลงจากลงท่านยังเมตตาให้นามบัตรผม เผื่อผมมีข้อสงสัยอะไรในธรรมจะได้มีช่องทางอื่นในการติดต่อท่านได้ ผมกลับบ้านอย่างมีความสุข วันนี้ผมได้ของดี และคำสอนดีๆ ตลอดจนน้ำใจไมตรีที่ผมได้รับ ดีใจจังครับที่ชีวิตมีเมื่อวานนี้ครับ
