อิติปิโสภะคะวา นะโมนะมะปะทะจังงัง หังยะปะทะจังงัง อะระหังโลกะวิทู ตัวกูจะบังคมพระบรมเมตตรับหฤทัย เดชะพระศรีสรรเพชร กับพระวินัยขันธ์ อนันตะ ตนกูเพชชะคงๆแก่แสนสากเสากระทู้จะตีกูก็บ่มีย่น อัตถิกูเป็นทนยะสิทธิสาร อะมังสังกูเป็นทนยะสิทธิแสง อุตะโจกูจะสำแดงมหิทธิฤทธิเป็นพระมหาอุนาโลม กูจะบังคมประนมกร เรียกพระอักขระอักษรทั้ง 16 พระองค์ เอหิ นะมะนะอะ นอกอนะกะ กอออนออะ นะอะกะอัง อุมิอะมิ มหิสุตัง สุนะพุทธัง อะสุนะอะ เสด็จมาตั้งในมงคลจิตแห่งกายกู ขอให้มาบังเกิดทั่วสารพาง โลมาขน ตัวตนกูมิได้เว้นเป็นมหาประเจียดเกราะเพชรครอบตนกู ตัวกูเพชชะคงๆแก่แสนสิ่วจะเจาะก็บ่มิได้กินบิ่นปลายกลายเปนต้น ด้วยเดชะพระมนต์ อะอา ตนกูเพชชะคงๆแก่สารพัดเขี้ยวงาหลีกหนี อิอี ตนกูเพชชะคงๆแก่ทวนแก้วอาถรรพ์ เกาฑัณ ละลายสายคลาดขาดจากหู อุอู ตนกูเพชชะคงๆแก่ขวานถากขวากหนาม ห้ามมิให้เข้า เอ แอ ไอ โอ เอา ตนกูเพชะๆคงๆแก่ขวานเส่หนนางกระเบากระบี่สิ่งที่ฟันกันยับเยินพะเนินหักฉะงักอยู่ อังอะ ตนกูเพชชะคงๆแก่แสนธนูหน้าไม้ปืนไฟ ฟ้าดินดับหับบันดาลทวาทศมิดปิดราษี ด้วยเดชะพระบารมีพระอิสวาสุ สุลาไลยในไตรภพตลบวินาศ ตนกูเพชชะคงๆแก่เหล็กหมาด มีดตะบองกลองสลัดไชย ไม้รวกฉมวกแลมีดเหน็บ เลื่อยแลเหล็กแหลนหลาว หอกดาบคมขาว ของ้าวคมงอนลงอักษรทั่วตัว ดาบด้ามครำนพคุณพยูรปิ่นหินแลง คงแก่แสง กะระมะถะ อสุนีการขวานฟ้าผ่าวัง มหาเนาวะเหล็กหล่อน่อเหล็กไหล หัวใจนพรัตน์ ธนูสินเขาโคนิลแลเขี้ยวพลายขยายลุกปลุกพระควัมบดี ประจุด้ามพระขันธ์กรึงยันต์ไชยศรี มีดตรีกริดกรดจะจดก็บ่มิได้ต้อง ลอยล่องกระจัดกระจายพลายพลิกปลีกวิ่น ด้วยเดชะพระพุทธสมิงคำราม โอมทรงคงข้ามสายสิญจ์ โอมทรงคงทั้งฟ้า โอมทรงคงทั้งตื่น โอมทรงคงทั้งนั้ง โอมทรงคงทั้งยืน โอมทรงคงทั้งหลับ โอมทรงคงทั้งปลายตีน โอมทรงคงทั้งปลายมือ โอมทรงคงทั้งแสงพระสุริยะเบื่องบนจะแลเล็ง เยีดเบง คงเบงกวิสวิลายยะ ตุงประงังกรัง อิสวากรึง นะผูก โมมัด พุทรัด ธารึง ยะกรึงโสธายะ พุทธะรัตนัง ธัมมรัตนัง สังฆรัตนัง พุทธังกายพันธนัง อธิฏฐามิ
ธัมมังกายพันธนัง อธิฏฐามิ สังฆังกายพันธนัง อธิฏฐามิ อะสังวิสุโลปุสะพุภะ สังวิธาปุกะยะปะ อาปามะจุปะ ทีมะสังอังคุ ทุสะมะนิ อิกะวิติ
เสกสารพัดกินหรือปลุกเสกของคงกระพันชาตรี
