บันทึกธรรม...๒๙ ก.ค.๕๒

[รวี สัจจะ...]

 :059:ทบทวนคืนวันที่ผ่านมา...
เพื่อนฝูงจากลาและร่วงโรยไปตามกาลเวลา
ได้แต่แผ่เมตตาอุทิศบุญกุศลไปให้
แด่ดวงวิญญานของผู้ที่จากไป
สิ่งที่เหลือไว้คือความทรงจำที่ดีงาม
ทุกยามที่คิดถึงเขาเหล่านั้น...เราทำได้เพียงเท่านี้...
คือกรรมที่ร่วมทำกันมา....
ให้ได้มาพบปะและเจอะเจอกัน
ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว ทั้งกุศลและอกุศล
ล้วนแล้วแต่เป็นผลของกรรมที่ร่วมทำกันมาในอดีต
คิดได้ทำใจได้ก็สบายใจ ทำหน้าที่ของเราต่อไปตามปกติ
เดินหน้าต่อไป เพื่อให้ถึงซึ่งสัจจธรรมที่แท้จริง
สัจจธรรมที่แท้จริง....
ไม่ใช่สิ่งที่เผ้อฝันหรือจินตนาการเมือนที่ผ่านมา
เมื่อก่อนนั้น เราแสวงหาเพื่อสนองตอบความต้องการของเรา
เราไปเรียกร้องให้ผู้อื่นปฏิบัติ เพื่อสนองตอบความต้องการของเรา
เราอยู่ในโลกแห่งความฝัน ในโลกแห่งจินตนาการ
วันเวลาผ่านไป....
เรารู้เราเข้าใจในโลกใบนี้
ในวิถีของสัตว์โลกที่แตกต่างกัน
จึงทิ้งความฝันมาสู่ความจริงของชีวิต
พยายามออกจากกระแสโลก เข้าสู่กระแสธรรม
เพื่อไปให้ถึงซึ่งความสงบสุขที่บริสุทธิ์
เดินไปในเส้นทางธรรม...
พยายามที่จะดำเนินชีวิตไปตามพระธรรม
เดินตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์
เท่าที่จะทำได้ ตามสติปัญญาและบุญกุศลของเรา
ไม่ใช่เป็นการเห็นแก่ตัว แต่เราต้องเอาตัวให้รอดเสียก่อน
ก่อนที่เราจะไปช่วยผู้อื่น ก่อนที่จะไปสอน ไปแนะนำผู้อื่น
ต้องรู้ ต้องเข้าใจและทำได้...
เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดในการแนะนำสั่งสอนเขา...
 :054:ขอบคุณบุญเก่าที่ให้เราได้มาสู่เส้นทางธรรม
                 เชื่อมั่น-ศรัทธา-ในผลของกรรม
                      รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๓๐ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๗.๑๕ น. ณ กุฏิน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย

[derbyrock]

เมื่อก่อนนั้น เราแสวงหาเพื่อสนองตอบความต้องการของเรา
เราไปเรียกร้องให้ผู้อื่นปฏิบัติ เพื่อสนองตอบความต้องการของเรา
เราอยู่ในโลกแห่งความฝัน ในโลกแห่งจินตนาการ
ที่กล่าวมา คือตัวตนที่แท้จริงของผมในอดีตเลยครับ กราบนมัสการพระอาจารย์ กราบขอบพระคุณที่ท่านให้ทั้งแนวคิดและคำสอน ทุกๆวันที่อ่านบทความของพระอาจารย์ ผมได้คิด ว่าทุกวันนี้ผมเดินทางในเส้นทางที่ถูกต้องแล้วหรือยัง บางครั้งผมกำลังจะเดินผิดทาง คำสอนของพระอาจารย์ก็จะมาชี้ทางเดินที่ถูกให้ ถึงแม้ทางเดินแห่งธรรมของผม ผมจะเดินช้าไปบ้างมีหยุดไปบ้าง แต่วันนี้ผมก็มั่นใจและอุ่นใจว่า ทุกก้าวที่ผมเดิน จะเดินไม่ผิดทางและไม่มีวันที่จะเดินหลงทางครับ

[~เสน่ห์ack01~]

กราบนมัสการขอบพระคุณพระอาจารย์ ที่เมตตาเขียนบทความสอนใจเป็นประจำครับ...


....บางเรื่อง บางอย่าง ถึงจะอ่านแล้วเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง...

...ทำใจให้ทำตามได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ...

....เนื่องจากยังจมอยู่กับกิเลส และความขัดแย้งภายในจิตใจอยู่มากมาย...


...อย่างน้อยในขณะที่ได้อ่านบทความ ได้คิดตาม ประมวลผลกับความรู้สึกของตัวเอง...

...ก็ทำให้จิตใจในขณะนั้นสงบลงครับ...


...สักวันนึงผมคงจะได้ซึมซับกับสิ่งที่พระอาจารย์เมตตาสอนมากกว่านี้ครับ...


...กราบนมัสการขอบพระคุณอีกครั้งครับ...