:054:ตลอดเวลาประมาณ 6 ปี ....
ที่อยู่สงเคราะห์ญาติโยมแถบ พังงา กระบี่ ภูเก็ต
ช่วยบูรณะสร้างวัดจนแล้วเสร็จ แล้วก็จากลา
วันนี้ได้กลับมาอีกครั้ง พบปะญาติโยมที่เคยคุ้นเคยกัน
เหมือนได้กลับบ้านเพราะญาติโยมให้การต้อนรับเป็นอย่างดี
รู้ข่าวว่าเรามาต่างก็แวะเข้ามาเยี่ยมกันมากมาย
ส่งโยมคนสุดท้ายกลับตอนตีหนึ่งกว่า จึงจะได้จำวัตร
สอนน้องๆเสมอว่า...ก่อนที่เราจะจากที่ใดไปนั้น
เราต้องเคลียร์ปัญหาทุกอย่างให้จบ อย่าให้ค้างคาใจ
จากไปด้วยความรู้สึกที่ดีทั้งสองฝ่าย คือตัวเราและผู้ที่อยู่เบื้องหลัง
อย่าให้เขาด่าตามหลัง นินทาตามหลัง เมื่อเราจากมา
แล้วเมื่อเรากลับไปเยี่ยม เราก็จะได้รับความรู้สึกที่ดีๆ
ภาษาชาวบ้านว่ายืดอกได้เต็มที่ ยิ้มได้เต็มหน้า ไม้ต้องผวาหวาดระแวงสิ่งใดๆ
สอนทุกคนเสมอว่า..ให้จากไปด้วยมิตรภาพและไมตรี กับความรู้สึกที่ดีต่อกัน
อย่าจากไปแบบทิ้งปัญหาหรือหนีปัญหา เพราะว่าจะเป็นที่คาใจให้เขาสงสัยและเอาไปนินทาได้
จงเคลียร์ตัวเองให้บริสุทธิ์ในทุกเรื่องทุกกรณีย์ แล้วจึงจากลา
วันนี้เมื่อเรากลับมา....
เราจึงได้พบกับสิ่งดีๆรอยยิ้มและมิตรภาพไมตรี ความรู้สึกและสายตาที่ดี ให้แก่กัน...
เกิดความปลื้มปิติใจ...เมื่อได้เดินดูผลงานเก่าๆที่เราได้สร้างไว้
และภาคภูมิใจ...ที่ได้มอบหมายให้คนที่ดูแลต่อจากเรานั้น ไม่ผิดคน
รักษาและสร้างผลงานต่อจากเราได้ดีมาก
...สร้างวัดนั้นสร้างง่าย...แต่สร้างคนที่จะมาดูแลรักษานั้นสร้างยาก
เราจึงเห็นวัดร้าง..สำนักสงฆ์ร้างกันมากมาย
เพราะเราไปเน้นสร้างวัตถุกันมากเกินไป....
ไม่ได้สร้างจิตสำนึกและสร้างคนขึ้นมาทดแทน
:054:ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่ได้รับ
เชื่อมั่น-ศรัทธาในเจตนาอันบริสุทธิ์
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๔๙ น. ณ วัดเก่าเจริญธรรม ต.กระโสม อ.ตะกั่วทุ่ง จ.พังงา
