สับสนและมึนงง...
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบอร์ดวัดบางพระ
เพราะข้อมูลบางอย่างนั้นหายไปไม่ได้เก็บเซฟไว้
บันทึกธรรมที่เขียนไว้นั้นถูกลบไป จะทำอย่างดี
ประกาศขอความช่วยเหลือ เผื่อมีใครเก็บเซฟไว้
ถ้ามีจะได้เขียนต่อไป หรือถ้าไม่มีจะหยุดเขียนไว้เพียงเท่านี้
หรือจะเขียนขึ้นมาใหม่ แต่ยังไม่มั่นใจว่าจะจำได้หมดหรือไม่
มึนงงและสับสนอยู่เป็นเวลานาน......
หลังจากทำใจได้แล้ว ตั้งสติใหม่.....
ได้เห็นอารมณ์ความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาจากใต้จิตสำนึก
ทำให้รู้ว่าลึกๆแล้วในใจของเรานั้นมันมีความน้อยใจและเสียใจ
เพราะเราไปหวังและตั้งใจไว้มากเกินในสิ่งนั้น
และเมื่อมันไม่ได้ดั่งใจเรา เหมือนที่เราอยากจะให้มันเป็น
อารมณ์ความรู้สึกนั้นจึงผุดขึ้นมา....
สิ่งนั้นคือตัณหาที่ซ่อนตัวอยู่ในจิตของเรา
โดยที่เราไม่รู้ไม่เห็นและคิดว่ามันไม่มี อยู่ในจิตใจของเรา
อารมณ์ความรู้สึกใต้จิตสำนึกนั้นอันตราย น่ากลัวมาก
ถ้าเราตามมันไม่ทัน เราอาจจะหลงทาง หลงอารมณ์ เพี้ยนไปได้
เพราะตอนที่มันตั้งอยู่นั้นเรารู้ไม่เท่าทันมัน และไม่เห็นมัน
มันเป็นสิ่งที่อันตรายและน่ากลัวสำหรับผู้ปฏิบัติธรรม
เพราะบางครั้งเหมือนคนสละแล้วทุกอย่าง
ไม่ยึดติด ไม่ยึดถือ แม้นชีวิตก็สละได้ มันไม่เอาอะไรแล้ว
แต่เมื่อเราได้มองย้อนกลับไปหาเหตุแล้ว
มันไม่ใช่ของจริงเพราะมันไม่ได้เกิดจากกุศลธรรม กุศลจิต
แต่มันเกิดจากอุปกิเลส ๑๖ ที่ซ่อนอยู่ในจิต
บุญยังมีที่สติสัมปชัญญะกลับคืนมา พิจารณาได้ทันเวลา
ไม่ปล่อยจิตไปกับอารมณ์เหล่านั้นให้มันมีกำลังมากขึ้น
คิดถึงสภาพจิตใจและอารมณ์ความรู้สึกของคนที่กำลังจะฆ่าตัวตาย
ก่อนที่จะฆ่าตัวตายนั้นเขามีอารมณ์ความรู้สึกน้อยใจ เสียใจ เบื่อหน่าย ท้อแท้
มันมีกำลังเพิ่มขึ้นๆและเข้าครอบงำเขา จนเกินไป ยากที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลงได้
ไม่มีใครมาให้สติเขา เตือนเขา ให้อารมณ์เขาเปลี่ยน มันเลยเป็นเช่นนั้น.....
:059:แด่อารมณ์ความรู้สึกใต้จิตสำนึกที่ผุดขึ้นมา
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-กลุ่มยุทธธรรมสัญจร
๓ กันยายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๐.๕๒ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
