ประสบการณ์เร้นลับทางจิต ซึ่งเป็นเหตุการณ์เหนือธรรมชาติอาจเกิดขึ้นกับผู้ที่มีสัมผัสพิเศษบางคน ผู้มีประสบการณ์ทางจิตหลายท่านเคยมีสัมผัสที่เรียกว่า "ซิกเซ้นส์" โดยไม่ทราบว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ทำไมถึงรู้และมองเห็นอะไรล่วงหน้า ทำไมถึงสัมผัสกับคลื่นวิญญาณในต่างภพภูมิได้ เรื่องนี้ผู้รู้หลายท่านให้คำตอบตรงกันว่า เป็นเพราะบุคคลผู้นี้มี "ของเก่า" หรือของเดิม ซึ่งเป็น "ญาณทิพย์" อันเกิดจากบุญบารมีที่เคยปฏิบัติทางด้านศีล สมาธิ และภาวนามาแต่อดีตชาติ
คุณช่อแก้ว ช่วยบำรุง ผู้อำนวยการบริหารท่านหนึ่งของบริษัทพรูเด็นชียล ทีเอสไลฟ์ ประกันชีวิต จำกัด (มหาชน) เป็นอีกผู้หนึ่งที่มีประสบการณ์พิเศษ ในเรื่องของซิกเซ้นส์มาตั้งแต่วัยเด็ก เธอมักรู้และเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่รู้ได้ล่วงหน้า หรือได้ยินคำสนทนาของผู้อื่นทั้งๆที่อยู่ไกลกัน และที่สำคัญเธอมักสัมผัสกับ "วิญญาณ" หรือ "เห็นผี" ในรูปแบบต่างๆนับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหลายเหล่านี้เริ่มเกิดขึ้นตั้งแต่จำความได้ และยังคงต่อเนื่องจนปัจจุบัน
"คือเรื่องนี้มันมีติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆน่ะค่ะ เริ่มเห็นครั้งแรกที่จำความได้ประมาณ 4-5 ขวบ ตั้งแต่พี่เรียนชั้นประถม จำได้ว่าตอนนั้นไปเรียนหนังสือก็เห็นผีริมโรงเรียน มันเป็นโครงกระดูก มีน้ำเหลืองเฟอะๆ เละๆ เห็นครั้งแรกกลัวมาก นอนไม่หลับ เสร็จแล้วก็เห็นอะไรแปลกๆมาเรื่อยๆ ตอนนั้นคุณพ่อ คุณแม่ก็คิดว่าเราเพ้อเจ้อ และก็ตอนที่กลัวมากคือที่บ้านเนี่ยมีสวน เวลากลางคืนจะต้องมาเฝ้าทุเรียนหล่น เฝ้าค้างคาวไม่ให้กินเงาะ ก็ไปทำกระท่อมเล็กๆในสวน คอยชักกระดึงหรือที่ทางใต้เขาเรียก 'โหลกโค่ก' ตอนนอนน่ะเห็นหมดเลย เห็นวิญญาณ เห็นผีมาเดินแซ่กๆๆ ลืมตาก็ยังเห็น ปากโบ๋ๆ หนังเฟอะๆ ตาแดงเป็นไฟก็มี พวกนี้เป็นวิญญาณเร่ร่อนอยู่แถวนั้น หรืออย่าง 'ผีกระสือ' ก็เคยเห็นนะคะ สมัยก่อน
กระสือมันไม่มีไส้นะ มันเป็นดวงไฟ พี่จำได้ว่ามียายคนนึงชื่อว่า 'ยายไพ' บ้านยายไพจะอยู่ใกล้ๆบ้านคุณปู่พี่ แล้วกลางวันแกจะหลับทั้งวันเลย พอกลางคืนแกก็จะออกมาจากร่าง เป็นดวงไฟ แล้วสมัยก่อนมันจะมีหนังตะลุง หนังกลางแปลง พี่ก็จะเห็นดวงไฟลอยออกมาจากบ้านยายไพ ดวงไฟดวงนี้มันจะกลมๆเท่าบาตรพระได้ พอเห็นก็นึกว่าหิ่งห้อย แต่แหม! ตัวใหญ่นะ ตอนนั้นก็มีพี่สาว มีเพื่อนที่ไปด้วย แล้วดวงไฟนี้มันก็ไปเลียผ้าถุงคนที่คลอดลูกใหม่ๆ เหม็นน้ำคาวปลา สมัยโบราณมันไม่มีผ้าอนามัย เขาใช้ผ้าเตี่ยว เสร็จแล้วมันก็กลับเข้าไปในบ้านยายไพ หลังจากนั้นพี่ก็เห็นอีกคือเห็นผีที่อยู่ในทุ่งนา ที่รู้เพราะแม่เคยบอกว่าผีจะไม่มีตัวตน หน้ามันจะไม่เหมือนคน หน้าตาน่ากลัว ตาโบ๋ๆ 'ผีต้นตาล' ก็เคยเห็น เห็นเป็นตัวยาวๆ มีหัวสูงเท่าต้นตาล ตอนนั้นไม่รู้ว่าคือ 'เปรต' ตอนหลังถึงรู้"
การมองเห็น "วิญญาณ" ด้วยตาเนื้อของคุณช่อแก้ว สร้างความประหลาดใจให้กับคนใกล้ชิดในวัยเด็กอยู่ไม่น้อย และนับวันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นคือรู้แม้กระทั่งว่า ใครกำลังทำอะไร ที่ไหน หรือรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า
"คือสมัยก่อนนาฬิกาไม่มี เขาใช้มองชายคาเงาบ้านว่าเป็นเวลาเท่านั้นเท่านี้ วันนึงจู่ๆพี่ก็พูดขึ้นว่า 'เดี๋ยวคืนนี้พ่อจะกลับมานะ' คือคุณพ่อพี่เป็นตำรวจชายแดน แม่ก็บอก 'รู้ได้ยังไง' แล้วคืนนั้นพ่อก็กลับมาจากชายแดนจริงๆ สิ่งที่พูดหลายๆเรื่องมันเป็นจริงหมด คนก็เริ่ม เอ๊ะ! มันยังไง แล้วยังรู้เรื่องคนจะตายด้วย รู้ล่วงหน้าว่าเอ๊ย...ลุงคนนี้เดี๋ยวจะตายนะ ก็เห็นลุงคนนี้ตายจริงๆ ที่สำคัญคือรู้เรื่องของคุณอา น้องของคุณพ่อ ขณะที่พี่อยู่ในสวนกำลังขึ้นต้นมังคุด ก็เห็นภาพของคุณอากำลังทะเลาะกับผู้หญิงที่บ้านเขา หูได้ยินตลอดแล้วรู้ว่าเดี๋ยวคุณอากินยาตายแน่เลย ก็รีบวิ่งไปเห็นจริงๆ คุณอากำลังทะเลาะกับแฟน และกำลังกินยาตายต่อหน้า ชักดิ้นน้ำลายฟูมปาก ปากคอนี่ไหม้หมดเลย ตอนนั้นโรงพยาบาลก็อยู่ไกลมากแล้วก็มีอีกเหตุการณ์นึงที่น้องเขาตกน้ำ ตอนนั้นน้ำท่วมชุมพรก็เห็นภาพว่าน้องจะตก ก็รีบวิ่งมา น้องกำลังตกน้ำจริงๆ มันเป็นภาพขึ้นมาในนิมิต เห็นจากตาเปล่า แต่ว่าตอนนั้นมันยังไม่ค่อยชัดเจนเหมือนตอนหลัง"
ปาฏิหาริย์ในเรื่องเหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้นในวัยเด็กของคุณช่อแก้ว ส่วนหนึ่งเธอเชื่อว่าเกิดขึ้นจากวาจาศักดิ์สิทธิ์ของ "หลวงพ่อคล้าย" เกจิชื่อดังทางใต้ที่คุณแม่เคยพาไปให้ท่านเจิมยันต์ตรงหน้าผากให้ และท่านได้ให้พรให้เธอ "เป็นคนพิเศษที่ไม่เหมือนใคร" และนอกจากนี้จาก "ประสบการณ์เฉียดตาย" เมื่อครั้งยังเยาว์เหตุการณ์นั้นทำให้เธอได้พบกับ "ภพภูมิ" หนึ่งในภาวะที่จวนเจียนจะไป ซึ่งเมื่อผ่านพ้นมาได้ กลับยิ่งเพิ่มเหตุมหัศจรรย์ให้กับชีวิตคุณช่อแก้วมากยิ่งขึ้น
"สมัยนั้นพี่เรียนหนังสือที่หลังสวน จ.ชุมพร ที่วัดบางลำพู เรียนอยู่ชั้น ป.4 นักเรียนทั้งหมดมี 11 คน ผู้ชาย 2 ผู้หญิง 9 คน พี่อายุประมาณ 10 ขวบ แต่ตัวเล็กกว่าเพื่อนก็ไม่ถูกกับเพื่อนที่ตัวโตกว่าที่อยู่หัวแถว ไม่รู้อาฆาตอะไรกัน บ้านก็อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ วันนั้นสอบเสร็จจะจบ ป.4 แล้ว เพื่อนคนนี้ก็มาชวนไปว่ายน้ำ เราก็ไปนั่งเรือเล่นที่ท่าน้ำวัดบางลำพู พอนั่งปุ๊บเพื่อนก็ผลักเรือออกไปกลางน้ำ น้ำกำลังเชี่ยวกรากมาก เป็นเดือน 12 เรือมันก็เลยคว่ำ เสร็จแล้วเขาก็ยังเอาไม้ยาวๆมาตี พี่ก็ขึ้นไม่ได้แล้วก็ว่ายน้ำไม่เก่งด้วย ก็เลยจมขึ้นจมลงตั้งหลายเที่ยวก็ยังไม่มีใครมาช่วย พี่ก็จมลงไปแต่ความรู้สึกขณะอยู่ใต้บาดาลมันเหมือนพี่เดินลงไปเฉยๆ เดินลงไปๆ พี่ได้เห็นพญานาค ที่นั่นมีถ้ำและมีวังอยู่ใต้น้ำ พญานาคที่เห็น 2 ตัว ใหญ่มากมีเกล็ด ตามลำตัว และภายในถ้ำก็มีสมบัติเป็นแก้ว แหวน เงินทองเยอะแยะ แล้วเขาชวนอยู่แต่พี่บอกว่า 'อยู่ไม่ได้หรอก ยังเป็นห่วงคุณแม่' แล้วก็บอกเขาว่าจะกลับแล้วนะ ซึ่งช่วงเวลานั้นคุณลุงมาพอดีมาช่วยพี่ตอนที่หมดสติ คุณลุงเอาตัวขึ้นมาตอนนั้น เขาบอกว่าตัวเขียวหมดแล้ว เพราะลงไปประมาณ 3 ชั่วโมง จนเขาบอกว่าตายแล้วเพราะกว่าจะไปตามคุณลุงบ้านนอกเราไม่มีจักรยาน ไม่มีโทรศัพท์ คุณลุงจับขึ้นมาก็เล็บเขียว ตัวเขียวหมด ทรายอยู่ในจมูกเต็มเลย เขาก็เอามาพาดบ่ากระแทกๆ วิ่งรอบวัดจนสำรอกน้ำและทรายออกมา พอฟื้นขึ้นมาพี่ก็จะจำเรื่องราวตรงนี้ได้จนป่านนี้ และหลังจากนั้นก็จะยิ่งเห็นอะไรแปลกๆ มากขึ้น ชัดเจนขึ้น"
"ยิ่งเวลาไปวัดหรือไปงานศพก็จะเห็นวิญญาณ แล้วจะรู้ว่าเขาจะได้ไปเกิดหรือเขาต้องทรมาน แล้วถ้าเราอยากจะรู้เรื่องเขา เราไปเพ่งที่ศพก็จะสื่อได้คือเขาจะมาบอกเล่ากับพี่เอง หรือบางงานก็จะเห็นยมทูตมารอเลย มีอยู่ศพนึงคนนี้โดนยิงตาย พี่ก็ได้เห็นยมทูตตัวใหญ่มากมารอเก็บวิญญาณคนๆนี้ในงานศพของเขา วิญญาณเขาก็ยังมาสื่อกับพี่ว่าความจริงเขายังไม่อยากตาย ยังห่วงลูก เขายังไม่อยากไป และเขายังบอกหมดว่าใครยิงเขาตาย ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน เพียงแต่เราบอกใครไม่ได้ และในเรื่องที่เห็นผี บางทีก็เห็นเป็นรูปร่าง บางทีก็เลือนราง บางทีก็ได้เห็นความทุกข์ทรมานของเขา อย่างไปที่ฝังศพของคนจีนบางคนก็ยังอยู่ตรงนั้น ทั้งร่างและวิญญาณ และก็เคยเห็นบางคนไปไหว้ฮวงซุ้ยเฉยๆ มีแต่ดินกับโครงกระดูกไม่มีวิญญาณเพราะเขาไปแล้ว ซึ่งการตายแล้วไปไหนแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะไปเกิด โดยอาจเป็นสัตว์หรือเป็นมนุษย์"
ขอบคุณข้อมูลจาก http://www.yingthai-mag.com/
