เล็กๆน้อยๆลองมาอ่านดูนะครับ

[พัน ร. มทบ.๑๑]

จากหนังภาพยนต์นาคปรกครับใกล้ๆตอนจบมีแง่คิดที่ดีๆผมเลยนำมาแบ่งปันนะครับ


พุทธศาสนาถือว่าเงินเป็นดั่งอสรพิษทรัพย์สินเงินทองไม่ใช้สาระสำคัญของความสุข
ขอเพียงรู้จักคำว่าพอชิวิตเราก็จะไม่ร้อนรนด้วยกิเลสตัณหาความอยากได้ทำให้มีไม่สิ้นสุด
มีแต่หยุดเท่านั้นจึงจะเป็นได้ความสุขไม่ได้อยู่ไกลจากตัวเราเลยแต่แท้จริงแล้วอยู่ที่ใจ
นี่คือธรรมมะที่พระพุทธศาสนาสอนผมดังนั้นไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติก็ขอให้ผมได้เกิดเป็นมนุษย์ในพุทธศาสนา
มีโอกาศได้ฟังธรรมอันประเสริฐภายใต้ร่มกาเสาวาภัทรตลอดไป

[อชิตะ]

  เป็นหนังที่ดีมากแฝงข้อคิดทีดีๆไว้เยอะครับ

ถึงหนังจะแรงและมีตัวอย่างผู้สืบทอดศาสนาที่พ่ายแพ้กิเลสมานำเสนอ

รวมทั้งแง่คิอของ โจร เข้ามาบวช เป็นจุดเด่นของเรื่องให้ตีความกันไป

เช่นเดียวกับคำเปรียบเทียบ ที่พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ว่า "เงินเป็นดั่งอรพิษ " 

เหมือนจะสื่อหรือส่งสัญญานถึงชาวพุทธกับการทำบุญได้ดีครับ

เห็นด้วยครับ เงินไม่ใช่สาระสำคัญของความสุข

ถ้ามีเงินมหาศาล แต่ต้องนอนป่วย รักษาไม่หาย

มีเงินมหาศาล แต่ครอบครัวไม่มีความสุข พ่อไปทาง แม่ไปทาง ลูกหลงทาง

แต่หลักที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า เป็นเรื่องธรรมดาของคนทุกคน  คือ

๑.อยากรวย ถ้าใครไม่รวยก็ค้นหากันไปทั้งชีวิต แต่ถ้าใครรวยได้เร็ว ก็ยังไม่จบ เพราะ

2.อยากดัง  พอรวยแล้ว อยากดังมีชื่อเสียง มีเกียรติ มียศ 

3.อยากใหญ่  รวยแล้ว มีชื่อเสียงแล้ว ก็อยากมีบริวาร มีพื่นที่ อยากมีลูกน้องบริวารกันทั้งนั้น

แต่ส่วนมาก คิดเรื่องอยากรวย....กันแค่นั้น??? 

เรื่องอยากดัง อยากใหญ่ ไม่ค่อยได้คิดกัน

เพราะแค่อยากรวย  ข้อสอบมันก็ยากเหลือเกินครับ  สอบไม่ค่อยผ่านกัน 




แต่ถึงไม่รวย เราก็มีความสุขกันได้ทุกคน นี่ครับ โดยที่ไม่ต้องรวยมากมายอะไรเลย   

[derbyrock]

เงินทองไม่ใช้สาระสำคัญของความสุข
เห็นด้วยครับ แต่เงินทองเป็นองค์ประกอบของความสุขน่ะครับ เพราะเรายังต้องดำรงค์ชีพทางโลกอยู่คงหลึกเลี่ยงการใช้เงินไม่ได้ครับ เงินมากเงินน้อยกำหนดความสุขไม่ได้อย่างที่อชิตะว่าไว้ครับ ความสุขน่าจะวัดกันได้อยู่ที่คำว่าพอ เพราะถ้าคำว่าพอเกินสิ่งที่เป็นจริงอยู่ก็ไม่มีวันที่จะมีความสุขครับ คนเราควรจะตั้งใจทำมาหากินและใช้ชีวิตให้พอกับสิ่งที่ได้มาชีวิตก็จะมีความสุขครับ กว่าผมจะเข้าใจอย่างที่เขียนมาได้ ชีวิตก็แทบแย่ เงินเดือนครั้งแรกของชีวิตการทำงานเมื่อยี่สิบปีที่แล้วห้าพันห้าตอนนั้นคิดว่าไม่พอ ถ้าได้หมื่นบาทคงพอ พอได้หมื่นจริงก็ไม่พอเพราะคิดว่าน่าจะได้สองหมื่นถึงพอ พอได้สองหมื่นก็ไม่พอต้องได้สามหมื่น พอได้สามหมื่นก็ไม่พอเหมือนเดิมคิดว่าต้องได้สี่หมื่น พอได้สี่หมื่นจริงก็ไม่พอแถมมีหนี้บัตรเครดิตอีกล้านกว่าบาทต้องได้ห้าหมื่นถึงพอ ตอนนี้ได้อย่างที่คิดและก็พอครับ หนี้สินที่เคยทั่วหัวลดลงอย่างน่าพอใจอีกปีกว่าๆหนี้สินคงหมดเหลือแค่ผ่อนบ้านชีวิตก็จะสบาย แต่ที่เป็นอย่างนี้ได้ไม่ใช่เพราะเงินเดือนที่มากขึ้นหรอกครัย เป็นเพราะธรรมะสอนให้ผมรู้จักคำว่าพอ เมื่อชีวิตรู้จักคำว่าพอชีวิตก็พบทางสวาง ความสุขก็จะตามมา เสียดายที่เข้าใจธรรมะช้าไปหน่อย แต่ก็ยังโชคดีที่เข้าใจเพราะไม่งั้น ยังนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตจะหาความสุขได้อย่างไรครับ