น้องพระจอม แจงสี่เบี้ยไว้ชัดเจนแล้วนะครับ ขอบคุณสำหรับข้อมูล
ไหนๆ ก็ให้มาเสริม ว่าไงก็ว่าตามกันครับ
เอาเป็นว่ากลับที่กระทู้ตั้งต้น จขกท. เล่าว่าได้มาประมาณ ๖ ปี ก็น่าจะประมาณปี ๔๗-๔๘
น่าเสียดายนะครับ ยุคนั้นตะกรุดจารยังมีแจกอยู่และตอกโค๊ด ว.ช.น.ด้วย ลองค้นๆ ดูนะครับ อาจจะมีของดีหลงเหลืออยู่อีก
ส่วนที่ถามว่า เป็นยันต์อักขระทางมหาอุดหรือเปล่านั้น ท่านkmitnb@ ได้บอกเล่าเป็นที่เข้าใจแล้วนะครับ
มีเรื่องเล่าแถมเล็กน้อย
หลวงพ่อตัดเคยเมตตาเล่าให้ฟังว่า การปลุกเสกของทางมหาอุดก็อย่างหนึ่ง เสกทางเมตตาก็อีกแบบ
ถ้าเป็นของวัดชายนา ท่านจะแยกปลุกเสกเป็นแต่ละประเภทไป ตะกรุดส่วนตะกรุด สีผึ้งก็แยกไว้ปลุกเสกต่างหาก ตะกรุดเมตตาก็อีกรอบ
โดยทั่วไปของที่ปลุกเสกต้องมีอักขระอย่างน้อย ๑ ตัว ที่เห็นจะไม่มีเลยก็เป็นสีผึ้ง ซึ่งเน้นที่ขั้นตอนที่หลวงพ่อท่านทำเอง
กระซิบซักนิด ของดีที่น่าใช้ นอกจากตะกรุดและปลัดขิกแล้ว ก็มี ลูกสะกดตะกั่่วอวน ลูกแก้ว และลูกอมดินเผาครับ
ทั้งหมดนี้หลวงพ่อตั้งใจทำไว้แจกไม่อั้นจริงๆ และเป็นของจริงแน่นอนครับ
