ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๓
.....รอยทาง......
ตื่นนอนเวลา ๐๓.๔๕ น. เป็นเวลาปกติที่เคยปฏิบัติตลอดมา
ทำภาระกิจส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว มีเวลาประมาณ ๑ ชั่วโมงที่จะได้เจริญสติภาวนา
ตี ๕ ตรง ฉันกาแฟ ออกบิณฑบาตรเวลา ๐๕.๒๐ น. เพราะริมฝั่งโขงนั้นสว่างเร็ว
และฤดูนี้เป็นฤดูฝน เป็นหน้านา ญาติโยมจะออกไปนากันตั้งแต่เช้า จึงต้องรีบออก
ไปรับบิณฑบาตร ซึ่งถ้าออกไปสายจะทำให้โยมต้องเสียเวลารอและออกไปนาช้า
ปีนี้ชาวนามีปัญหาเรื่องน้ำทำนา เพราะฝนมาช้า ธรรมดาแล้วก่อนเข้าพรรษานั้น
การปักดำจะเสร็จกันเรียบร้อยแล้ว แต่ปีนี้การปักดำยังทำกันไม่เสร็จ ไม่พร้อมกัน
ซึ่งจะส่งผลต่อการเก็บเกี่ยว ที่ต้องล่าช้าออกไป การออกไปบิณฑบาตรนั้นเป็น
การสร้างความสัมพันธ์กับชาวบ้านญาติโยมไปในตัว ได้พูดคุยถามสาระทุกข์สุขดิบ
สภาพความเป็นอยู่ ซึ่งในสังคมชนบทนั้น มีความใกล้ชิดสัมพันธ์มากกว่าในเมือง
พระและญาติโยมจะรู้จักและคุ้นเคยกัน เสร็จนาก็มีเวลาว่างที่จะมาช่วยงานในวัด
ซึ่งเป็นการพึ่งพาอาศัยกัน จึงมีความผูกพันกันมากกว่าสังคมในเมือง
.......รอยธรรม......
หยุดพักการก่อสร้างชั่วคราว มีเวลาเป็นส่วนตัว อยู่คนเดียว
ทำให้มีเวลาที่จะพิจารณาหัวข้อธรรม ได้ทบทวนความรู้ในทางปริยัติ และสภาวะ
ธรรมที่ผ่า่นมา ทบทวนสภาวะธรรมของกรรมฐานแต่ละกองที่เคยปฏิบัติผ่านมา
เรียบเรียงข้อมูลและใช้ภาษาที่เหมาะสม จดบันทึกไว้เพื่อใช้ในการบรรยายใน
โอกาศต่อไป เพราะหลังออกพรรษาแล้ว ต้องออกไปบรรยายตามงานปฏิบัติธรรม
งานปริวาสกรรมในที่ต่างๆที่เขานิมนต์ไว้ ใช้เวลาทุกนาทีให้มีประโยชน์ทั้งทางโลก
และทางธรรม วางแผนการอบรมนักศึกษา ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงจะส่งมาให้อบรม
โดยใช้หลัก " ไร้รูปแบบ แต่ไม่ไร้สาระ " สอนธรรมะโดยการทำงานที่ประสานด้วยหลักธรรม
ทำงานกันไปพูดคุยกันไป สอดแทรกแนวความคิด เสริมสร้างจิตสำนึกให้แก่คนรุ่นใหม่่
ให้เข้าใจถึงบทบาทและหน้าที่ และเน้นให้มีจิตสำนึกต่อสังคมและส่วนรวม
......รอยกวี......
วันเวลา ผ่านไป ไม่หวนกลับ
เกิดแล้วดับ สลับกัน นั้นเสมอ
มีเรื่องราว มากมาย ให้เจอะเจอ
อย่าพลั้งเผลอ มีสติ แล้วตริตรอง
ดีหรือชั่ว นั้นรู้ อยู่แก่จิต
ถูกหรือผิด จำไว้ ในสมอง
ให้ถูกต้อง ตามธรรม ตามครรลอง
อะไรถูก อะไรต้อง จงตรองดู
มีสติ อยู่กับกาย และกับจิต
ควรพินิจ ศึกษา และใฝ่รู้
มีตัวอย่าง มากมาย ให้เป็นครู
ให้เรารู้ กายจิต ก่อนคิดทำ
จะไม่พลาด ไม่พลั้ง เพราะยั้งคิด
ไม่เผลอจิต ปล่อยไป ให้ถลำ
ให้โมหะ อัตตา เข้าครอบงำ
ประกอบกรรม ทำบาป ที่หยาบคาย
มีสติ เตือนตน จึงพ้นผิด
มีความคิด คุณธรรม นำจุดหมาย
มีศรัทธา แต่อย่าเชื่อ อย่างงมงาย
มีจุดหมาย จุดยืน ที่แน่นอน
ยึดถือหลัก พรหมวิหาร ประการสี่
มีเมตตา ไมตรี ไม่หลอกหลอน
กรุณา ปราณี ตามขั้นตอน
มุทิตา โอนอ่อน เมื่อทำดี
อุเบกขา นั้นมา เป็นสุดท้าย
ไม่คาดหมาย ทำไป ตามหน้าที่
ไม่หวังสิ่ง ตอบแทน เมื่อทำดี
อุเบกขา เมื่ิอหน้าที่ เราสมบูรณ์
พรหมวิหาร คือฐาน แห่งพุทธะ
ในทส บารมี มิเสื่อมสูญ
ยิ่งให้มาก ยิ่งได้มา ทวีคูณ
จะเพิ่มพูล บุญกุศล ให้ตนเอง...
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๗.๓๐ น. ณ ศาลาน้ิอยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
