ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๓
........รอยทาง.......
ชีวิตที่ผ่านไปในแต่ละวันนั้น มีเรื่องราวมากมายที่เราต้องประสพพบเห็น
เพราะโลกนั้นเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ตื่นเช้ามาทำกิจวัตรของสงฆ์ตามปกติอย่างที่เคยทำมา
เสร็จจากกิจของสงฆ์ ลงไปสั่งงานการก่อสร้างที่ยังค้างคาอยู่ ตรวจดูวัสดุอุปกรณ์ที่จะใช้ในการ
ทำงานว่ามีสิ่งใดต้องซื้อเพิ่มเติมหร์อไม่ เสร็จจากสั่งงานตรวจงาน กลับที่พักมานั่งอ่านบันทึกเก่าๆ
ที่เขียนไว้ในแต่ละพรรษา ย้อนไปอ่านตั้งแต่ปี ๒๕๔๕ สมัยจำพรรษาอยู่บนดอยที่หมู่บ้านกระเหรี่ยง
ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน และปี๒๕๔๖ เมื่อครั้งจำพรรษาที่หุบเขาสำนึกบาป วัดถ้าเสือ จังหวัดกระบี่
และบันทึกของปี ๒๕๕๒ พรรษาที่๕ของการมาอยู่ที่วัดทุ่งเว้า จังหวัดมุกดาหาร นั่งอ่านบันทึก
อยู่เกือบทั้งวัน อ่านแล้วระลึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ สถานที่ บุคคลสิ่งที่กระทำตามวันเวลาดังกล่าว
ทำให้เห็นความก้าวหน้าและความเสื่อมถอยของกายและจิต ได้เห็นความคิดและมุมมองที่เปลี่ยนไป
ใช้เวลาเกือบทั้งวันในการอ่านบันทึก จนได้เวลาที่จะลงไปทำกิจวัตรของสงฆ์ในภาคค่ำ จงหยุดอ่าน
ลงไปทำกิจวัตรสวดมนต์ทำวัตรเย็นในภาคค่ำต่อไป
.......รอยธรรม......
อดีตที่ผ่านมานั้นคือบทเรียน บทเรียนของชีวิต มีทั้งการลองผิดและลองถูกสลับกันไป
ความผิดพลาดทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้น มันไม่ใช่ความล้มเหลว แต่เป็นประสพการณ์ของชีวิตและเป็นการ
เรียนรู้กับชีวิต ไม่ยึดติดฝังใจอยู่กับความผิดพลาดที่ผ่านมา นำสิ่งนั้นมาเป็นแรงบันดาลใจที่จะสร้างสรรค์
สิ่งใหม่ๆทำให้ดีกว่าที่ผ่านมา ชีวิตนั้นต้องเดินไปข้างหน้า สิ่งที่ผ่านมาทั้งหลายคือประสพการณ์ของชีวิต
ดังที่เคยกล่าวไว้อยู่เสมอว่า " เพียงแต่เราปรับความคิด ชีวิตของเราก็เปลี่ยนไป " ทั้งในทางร้ายและทางดี
มันอยู่ที่ใจของเราเป็นตัวกำหนด ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า " จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว " ทุกอย่างเริ่มจากจิต
เริ่มจากความคิดแล้วนำไปสู่การกระทำ ซึ่งถ้าเรามีสติและดำริที่เป็นกุศล ผลที่ออกมาก็เป็นในทางบวกคือฝ่ายดี
แต่ถ้าเราขาดสติหรือมีดำริที่เป็นอกุศล ผลที่ออกมาก็เป็นในทางลบคือทางชั่ว ทุกสิ่งอยู่ที่ตัวของเราเองทั้งหมด
แต่ธรรมชาติของมนุษย์ทั้งหลายนั้น ต่างมีทิฏฐิมานะ ชอบผละภาระความผิดไปให้ผู้อื่น ไม่ยอมรับความผิดในสิ่ง
ที่ตนได้กระทำไป มักอ้างว่า เพราะสิ่งนั้น เพราะสิ่งนี้ เพราะคนนั้น เพราะคนนี้ มันจึงเป็นเช่นนี้ และเมื่อหาคนมา
รับผิดแทนตนไม่ได้ ก็ไปโทษสิ่งที่ไม่มีชีวิต สิ่งที่มองไม่เห็นตัวตน โทษสถานที่ โทษผีสาง เทวดา ให้มารับผิด
แทนตน คอยแต่จะโทษผู้อื่นและสิ่งอื่น ไม่ยอมที่จะมามองตนเอง ปรับปรุงและแก้ไขตนเอง มันจึงเกิดความวุ่นวาย
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น ล้วนแล้วมาจากกรรม คือการกระทำของตัวเราเองทั้งในอดีตและปัจจุบัน ทั้งที่จำได้
และจำไม่ได้ ทุกอย่างล้วนมีเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งนั้นและสิ่งนี้ ขอเพียงให้เรามีสติในการคิดและทบทวน
เราก็จะเห็นเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดของสรรพสิ่งทั้งหลาย ทั้งทางดีและทางร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา
.........รอยกวี......
เรียงร้อย ถ้อยคำ นำกล่าว
เรื่องราว ชีวิต เขียนไว้
เหตุการณ์ ที่ได้ ผ่านไป
นำมา อ่านใหม่ ได้ความ
ใคร่ครวญ ทบทวน นึกคิด
ถูกผิด อย่าได้ มองข้าม
เฝ้าดู เฝ้ารู้ เฝ้าตาม
ทุกยาม สติ ต้องมี
สติ ระลึก นึกรู้
ตามอยู่ กับกาย ใจนี้
สติ ที่ฝึก มาดี
บ่งชี้ ในสิ่ง ที่ทำ
หิระ และโอต-ตัปปะ
ธรรมะ มีค่า เลิศล้ำ
นำมา ซึ่งคุณ(ะ)ธรรม
ตอกย้ำ ถึงความ เป็นคน
ยอมรับ ในสิ่ง พลาดผิด
ค้นคิด หาซึ่ง เหตุผล
อย่าคิด เข้าข้าง ฝ่ายตน
ฝึกค้น เป็นกลาง วางใจ
วางใจ นั้นให้ เป็นกลาง
ทุกอย่าง นั้นควร คิดใหม่
ปรับเปลี่ยน ความคิด ภายใน
เปลี่ยนใจ มองโลก แง่ดี
อย่าโทษ ผู้อื่น ว่าผิด
มองจิต มองกาย เรานี้
ยอมรับ ในสิ่ง ที่มี
ชั่วดี อยู่ที่ เราทำ
ทุกอย่าง ล้วนเกิด จากจิต
อย่าให้ ความคิด ใฝ่ต่ำ
กิเลส ตัณหา ครอบงำ
จะนำ ไปสู่ อบาย
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ- สมณะไร้นาม
๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๗.๒๐ น. ณ ศาลาน้อย ริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
