ขอเล่าประสบการณ์เมื่อตอนผมบวช

[pepsi]

เมื่อปีที่แล้ว..เดือนเมษายน  2552 ภาระต่างๆผมก็ไม่ค่อยมีแล้ว..ลูกๆก็โตกันหมด
ยามว่าง ผมก็ใช้เวลาในการปฏิบัติวิปัสสนา กรรมฐาน...จึงซึ้งในรสพระธรรม.
ผมได้ขอแม่บ้านบวช...ทางแม่บ้านก็เต็มใจ...และอีกอย่างก็อยากจะให้แม่ได้ถือผ้าเหลือง..
งานบวชได้นัดแล้ว เหลือเวลา 1 เดือนที่จะบวช.....ผมต้องซ้อมขานนาก ท่องบทสวด..
เพื่อนๆเชื่อหรือไม่ว่า...มารมีจริงๆ...

เหลือเวลาอีกแค่ อาทิตย์เดียว..เย็นวันนั้น ผมทํากับข้าว เมื่อเสร็จ ก็จัดแจงเช็ดเตา ปิดแก๊ส..
สายถังแก๊สได้ไปเกี่ยวกับเตาหุงต้ม...ซึ่งมีขนาดน้ำหนักไม่ต่ำกว่า 30 กิโลกรัม....
หล่นจากโต๊ะ ทับที่เท้าตรงปลายนิ้วก้อย...ตอนนั้นในใจผมคิดว่า..นิ้วเท้าผมขาดแน่ๆ..
เพราะมันทั้งปวดและชา..ผมค่อยๆหันไปมองที่ปลายเท้า...เปล่าเลยครับ...ไม่มีเลือด
และแน่นอนว่า...นิ้วผมไม่ขาด.....แต่ใจก็ฉุกคิดว่า...ถ้าไม่ขาดมันก็ต้องหัก...ผมค่อยๆลองขยับปลายนิ้วดู
..ไม่หักครับ..แต่ปวดมากๆๆ....แล้วอย่างนี้ผมจะซ้อมขานนากได้ไง...ขนาดนั่งยองๆด้วยปลายเท้าก็ปวดมาก.

ในใจตอนนั้นคิดว่า...ปวดเป็นปวด...เจ็บเป็นเจ็บ...ไม่มีอะไรมาขัดขวางในการบวชของผมได้...
เท้าที่บวชขนาดเท่ากําปั้น...ผมกัดฟันซ้อมนั่ง...และลุกยืน..เพื่อนๆเชื่อหรือไม่ว่า...เป็นที่น่าอัศจรรย์ อาการปวด บวม หายเป็นปริทิ้ง..

และฉายาที่ท่านเจ้าอาวาสวัดเจ้าอาม...ท่านตั้งให้ผม...บริสุทธิ์โท. ผมนี่แทบขนลุกเลยครับ
และเมื่อผมอยู่ในผ้าเหลือง...ผมฉันท์มื้อเดียว..พอ 8 โมงเช้าทําวัตรถึง 8.45 ...ผมจะไปนั่งกรรมฐานในวิหาร จนถึง 5 โมงเย็น
และทําวัตรเย็นต่อ..จนถึง 6 โมงเย็น...ต่อจากนั้นผมจะไปเดินจงกลมข้างสุสานจนถึง 1 ทุ่ม..แล้วจะไปนั่งกรรมฐานที่โกดังเก็บศพอีกจนถึง3 ทุ่ม...ซึ่งผมจะทําแบบนี้ทุกวัน.....จนท่านเจ้าอาวาสกลัวว่าผมจะโดน..งูพิษ เขี้ยว ขอ จะกัดเอา...ท่านให้กุญแจกุฎิเก่า ซึ่งท่าน
ไม่ได้เข้าไปอยู่...ให้ไปปฏิบัติในนั้น....พอเรื่องรู้ถึงพระข้างห้อง...พระหลวงลุงท่าน(พระข้างห้อง) ท่านก็ยิ้ม...แล้วก็พูดว่า..
กุฏิใน..ไม่ค่อยมีพระ เณรเข้าไป...ผมสงสัยก็ถามเหตุผล...ท่านก็ตอบว่า..จะไม่ให้กลัวได้ไง..ก็กลางห้องมีโลงศพผู้มีพระคุณ
กับวัด...หลวงพ่อท่านเลยเก็บไว้ในนั้นไม่เอาไปรวมในโกดังเก็บศพ...ในใจผมตอนนั้นคิดว่า..ในเมื่อเราอยู่ในผ้าเหลือง
ผีที่ไหนจะมาหลอกพระ...อีกทั้งศพในนั้นก็เป็นศพผู้มีพระคุณ...คือต้องเป็นคนมีบุญ...ตกดึกคืนนั้น ราวๆ 2 ทุ่ม..ผมเดินเข้าไป
เพื่อปฎิบัติธรรม....พอถึงหน้าประตูทางเข้า..ผมก็สวด ยะถา แผ่ส่วนบุญ...เพื่อนๆเชื่อหรือเปล่าว่า....ประตูเขย่า..โครมๆ...แบบว่ามีแรงผลักจากข้างในออกมา.




ในขณะนั้นขอบอกตรงๆว่า...ไม่มีความกลัวเลย..พอเปิดห้องเข้าไป...โลงศพตั้งตระหง่านเลยครับ กลางห้อง...ผมจัดแจงกราบพระพุทธรูป...และไม่วายขอพรผู้มีพระคุณกับวัด ซึ่งนอนสงบอยู่ในโลงให้คุ้มครอง..พอผมนั่งปฏิบัติ และออกจากวิปัสสนา...พอลืมตา ก็เกิดแสง...ซึ่งเป็นแสงจริงๆที่ไม่ใช่แสงในนิมิตพุ่งออกมาจากโลงศพ....ซึ่งผมก็ทราบได้ว่า คนที่นอนในโลง คงรับรู้ในการปฏิบัติของผม.


และมีเรื่องที่น่าประหลาด...มีพระบวชใหม่เข้ามาอีก 2 รูป...ท่านเจ้าอาวาสก็บอกให้ผม นําพระทั้ง 2 รูปเข้าไปปฏิบัติด้วย...
พอพาไป..พระทั้ง 2 รูป..นั่งกันไม่ติดเลยครับ...หรือว่าจะเกิดความกลัว..พอพระทั้ง 2 รูปนั่งได้แค่ 10 กว่านาที...ท่านทั้งสองก็ขอตัว..บอกว่านั่งไม่ไหวแล้ว...นั่งไปมีแต่กลิ่นสาบๆ...เหมือนศพเน่า...หายใจไม่ออก..แล้วพระทั้งสองก็ผลัดกันดมจีวร...และบอกว่ากลิ่นศพติดจีวร....แต่มาดมจีวรผม...ก็เป็นที่น่าประหลาดใจ..เพราะ จีวรของผม..มีกลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆ...ตั้งแต่นั้นมาพระทั้ง 2 รูปก็ไม่มานั่งอีกเลย...ก็ดีครับ...ผมได้นั่งคนเดียว..สงบดีครับ.

ผมปฏิบัติแบบนี้ทุกวัน...จนผมสึก...ท่านเจ้าอาวาสท่านยังบอกเสียดายไม่อยากให้สึก....แต่ยังไงในใจผมคิดว่า...ถ้าผมจะตาย
ผมขอตายในผ้าเหลือง..ยังถามท่านเจ้าอาวาส...ถ้าผมมาบวชอีกตอนอายุ 70 ได้หรือเปล่าครับ...ท่านหัวเราะ..แล้วตอบว่า..บวชตอนแก่ มาเป็นภาระแก่วัดเปล่าๆ....

เออ...ลืมเล่าเรื่องบิณบาตรครับ...พระลูกวัดก็บอกเส้นทางสายนี้อย่าไป...เพราะไม่มีใครใส่บาตร ไอ้ผมก็ฝืนไปตรงที่ไม่มีใครๆใส่บาตร..เพราะผมคิดว่า ผมไปโปรดสัตว์...พวกสัพเพ สัตว์ตาที่เค้าไม่สามารถออกมาใส่บาตรได้ก็มีอยู่เยอะ...แต่พอกลับมาบาตรผมเต็มทุกวัน...พระหลายๆองค์ก็ถาม...ว่าใครใส่...ไอ้เราก็ตอบไม่ได้...เพราะเรารับบาตร มองแต่พื้นห่างออกไปแค่เมตรเท่านั้น..ไม่ได้มองว่าใครใส่...หรือตรงไหนมีใครใส่บาตรบ้าง....เดินภาวนาบิณบาตรอย่างเดียว....ซ้ายย่างหนอ....ขวาย่างหนอ...นอกจากจะมีโยม...นิมนต์ถึงจะหยุดรับบาตร.

ขอจบแค่นี้ก่อนนะครับ....และไม่ลืมขอบคุณท่านผู้อ่านด้วยครับ....
อนิสงใดที่ผมทําไว้ ตั้งชาตินี้และชาติที่แล้ว...ผมขออุทิศให้ท่านผู้อ่าน จงมีความสุข ความเจริญ ทุกถ้วนหน้าครับ.

[รวี สัจจะ...]

สภาวะธรรมทั้งหลายเป็นของปัตจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน ขออนุโมทนาในบุญกุศลของคุณโยมด้วย
ไม่ว่าจะอยู่ในเพศใด ขอให้ใจคิดถึงธรรม และทำให้จริง สิ่งที่จะเกิดขึ้นก็คือความเจริญในธรรม
                             เจริญพร  เจริญสุข  เจริญธรรม

[~@เสน่ห์เอ็ม@~]

ขอบคุณมากครับ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ 

[SwEEtGarM]

ขออภัยครับ
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนครับ

[NONGEAR44]

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ 

[ZitLuangPor]

ขอบคุณมากครับ ขอร่วมอนุโมทนาด้วยคนครับ
   ^^

[berm]

 [shake]อนุโมทนาด้วยอีกหนึ่งคนครับ....สาธุ[/shake][/size]

[อภิรัตน์]

ขออนุโมทนาด้วยครับ สาธุ

[john_4682]

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ ขออนุโมทนาด้วยคนครับ

[npn]

ขออนุโมทนาด้วยครับ
ส่วนเรื่องบวชตอนแก่่ผมก็เคยมีความคิด แต่สมัยเรียนเล่าให้อาจารย์ฟัง ท่านบอกว่าอย่าไปทำเลยถ้าจะบวชก็ขอให้บวชตอนยังหนุ่มยังแน่น จะได้มีประโยชน์ต่อวัดและศาสนา บวชตอนแก่เป็นภาระวัดเปล่าๆ

[aehjomthong]

ขออนุโมทนาด้วยครับ

กันหญิงร้องไห้ กันชายบวชสึก.....หลวงพ่อขอม วัดไผ่โรงวัว
ยอดคำสอนของพระพุทธเจ้าและยอดสมถะ-วิปัสสนา........

ชาย....เอาใจไปไว้กับผู้หญิง ก็บวชอยู่ไม่ได้
หญิง...เอาใจไปไว้กับผู้ชาย ก็ต้องร้องไห้
ชาย....เอาใจไว้กับตัว ก็บวชไม่สึก
หญิง...เอาใจไว้กับตัว ก็ไม่ต้องร้องไห้

นี่คือทางแห่งความดับทุกข์.......

[mew2]

โมทนาสาธุครับ