เหตุเกิดที่ จังหวัดจันทบุรี ครับผม 
เริ่มเรื่องด้วยการที่พวกข้าพเจ้านั่งคุยกันถึงเรื่องไปเที่ยวตามป่าเขา ลำเนาไพร ที่ต่างๆมาครับ
พอคุยกันได้อรรถรสตามประสาวัยรุ่น วัยมันส์ เพื่อนข้าพเจ้าคนหนึ่งชื่อหนุ่ย ก็ได้เอ่ยขึ้นว่า
เฮ้ย!! ไปเทียวบ้านกูที่ต่างจังหวัดกันมั้ย บรรยากาศดีนะ มีน้ำตก มีป่าเขา ที่พวกแกชอบเลย
คิดในใจ เข้าทางละงานนี้ พวกข้าพเจ้ามองหน้ากันไปมา แล้วก็เอ่ยขึ้นมา ไปซิวะของชอบเลย
แล้วนัดกันตอนเช้าเดินทาง ต่างแยกย้ายไปเก็บเสื้อผ้า และ พักผ่อนเอาแรงจะได้ลุยกันเต็มที่
พอถึงตอนเช้าก็เดินทางไป จังหวัดจันทบุรี ด้วยรถส่วนตัว 2ประตู 20หน้าต่าง หรือ บ.ข.ส ครับ
นั่งรถกันไป คุยกันไป ได้บรรยากาศดีไม่ต้องขับ หลายชั่วโมงเหมือนกันกว่าจะถึงจังหวัดจันทบุรี
พอถึงตัวเมืองจันทบุรีแล้ว ก็ต้องต่อรถสองแถวเข้าไปอีก60กว่ากิโลเมตร จนเกือบจะถึงบ้านหนุ่ยละ
พอลงรถก็เดินคุยกันไป บ้านเองนี้กันดาร บวก ชนบท ดีวุ้ยและก็ขำกันใหญ่เดินต่อไปร่วม5กิโลเมตร
ถึงเสียที่ พอทั้ง3ชีวิตเดินเข้าบ้านหนุ่ยมาแล้ว ข้าพเจ้า ก็ตั้งจิตอฐิษฐานทันที่เลยละครับ ว่า??
ข้าพเจ้ามาเที่ยว มาพักผ่อน มากราบพ่อ แม่ ไม่ได้มีความประสงค์ร้ายใดๆ ขอให้อยู่อย่างสบาย สาธุ
บ้านพ่อแม่หนุ่ย เป็นบ้านไม้ ยกพื้นสูงครับ ข้างล่างใต้ถุน ก็เอาไว้เลี้ยงไก่ เป็นที่ผูกวัว ด้วยครับ
พอจะเดินขึ้นบันไดบ้าน โดนตอนรับทันที่เลยครับ ข้าพเจ้าเดินตามหลัง เจ้าวี เป็นเพื่อนที่ไปด้วยกัน
พอเจ้าวี จะเดินจะขึ้นบันได ไม้คานที่เอาไว้แบกของ ข้าพเจ้าเห็นละว่าตั้งพิงแบบเฉียงๆเข้าหาเสาบ้าน
ล้มแบบย้อนสอน ดังโครม มาขวางบันได ที่เจ้าวีจะก้าวขึ้นบ้านไป ข้าพเจ้าคิดเลยว่า ลางไม่ดีละไอวี..
ข้าพเจ้าก็เอื้อมไปเก็บไม้คานอันนั้นพิงไว้แบบเดิม ใจก็นึก ใจเย็นๆครับมาดีครับ เริ่มใจไม่ดีเล็กน้อย
พอขึ้นบันได ก็ไปไหว้ คุณพ่อคุณแม่ของหนุ่ย แนะนำตัวกันซักพัก คุณพ่อคุณแม่ก็บอกตามสบายนะลูกๆ
ท่านทั้ง2ใจดีมากครับ พอใกล้ค่ำก็กินข้าวพร้อมกัน กินไปคุยไป มีความสุขดีมากครับ พออิ่มกันหมดแล้ว
น้องสาวของหนุ่ยก็เก็บสำรับข้าวไปล้าง แล้วพวกเรา3คนก็มานั่งพุงกลางอยู่ริมระเบียง อากาศดีจริงๆ ลมพัด
มาเอื่อยๆ สบายๆ เริ่มดึกละ3ทุ่มกว่าๆ หนุ่ยบอก เฮ้ย!! ไม่อาบน้ำกันรึไงพวกแก ดึกกว่านี้เดียวหนาวนะ
ข้าพเจ้าก็รีบเลย เหนียวตัวมาทั้งวัน เตรียมพร้อมอุปกรณ์อาบน้ำ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ เปลี่ยนใส่ผ้าขาวม้า
เดินไปห้องน้ำห่างจากตัวบ้านเกือบ10กว่าเมตรเห็นจะได้ บริเวณรอบๆปกคลุมด้วยต้นไม้ครึ้มเลยละครับ
ลืมบอกไปนะครับว่า ที่บ้านหลังนี้ใช้ตะเกียงกันครับ ข้าพเจ้าก็เอาตะเกียงเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูสังกะสี
อย่างดี พอตักน้ำอาบขันแรก ตามองไปเห็นตุ๊กแกตัวใหญ่มากๆเกาะอยู่ ไม่เกาะเปล่าดันร้องอีกต่างหาก
ตุ๊กแก ตุ๊กแก ตุ๊กแก แล้วเสียงก็ค่อยเบาลงเรื่อยๆ จะวิ่งออกไปก็กลัวเสียฟอร์ม แกล้งทำเสียงดังให้ตุ๊กแก
หนีไปเอง ที่นี้ก็อาบน้ำอย่างไวเลยละครับท่าน บรรยากาศเริ่มไม่ดีละพอเสร็จกิจ ก็รีบเดินมาถึงตัวบ้าน
ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาเฮ้ย!! พวกแกรีบไปอาบน้ำซิจะได้นอนกัน พรุ่งนี้ได้ลุยต่ออีกนะ
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ข้าพเจ้า หนุ่ย และ เจ้าวี ก็มานั่งคุยกันเรื่องผี ท่ามกลางแสงตะเกียงที่ส่อง
เล่าเรื่องผีไปซักพักใหญ่ เหมือนมีอะไรมาเป่าใต้ก้นของข้าพเจ้า ตรงที่ข้าพเจ้านั่งเป็นไม้กระดานต่อกัน
มีร่องพอมองทะลุไปใต้ถุนบ้านได้ ข้าพเจ้าก็เอาตะเกียงอีกอันมาใกล้ๆ แล้วพยายามมองลงไป นึกในใจ
อะไรมันเป่าก้นกูวะ แต่ก็ไม่มีอะไร ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่าเจ้าวี หรือ หนุ่ยมีอะไรแปลกๆ หรือ เปล่านะครับ
เริ่มไม่ไหวละ เฮ้ยๆ!! นอนกันเถอะ ข้าพเจ้าก็ดับตะเกียงดับปุ๊บมืดสนิทปั๊บ แล้วก็เริ่มนอนตะแคงตามสบาย
ข้าพเจ้าจำได้ว่านอนด้านซ้าย ตรงกลางคือเจ้าวี ด้านขวาคือหนุ่ย พอแสงตะเกียงดับความมืดมาแทนที่ครับ
แต่เจ้าวีก็ยังคุยเสียงเบาๆ ไม่ยอมนอนซักที่ ทันใดนั้นท่ามกลางความมืดก็มีเสียงดังแสบหูมากครับ เสียง..
เสียงโดนตบหน้า ดังเพี๊ยะ!! ไอเจ้าวีโว้ยวาย พวกมึงตบหน้ากูทำไมวะ ข้าพเจ้า และ หนุ่ย ก็บอกว่า
มึงบ้าหรือไงใครจะมาตบหน้ามึง มือกูก็อยู่นี้ ข้าพเจ้า กับ หนุ่ยพูดไปแบบนั้น แต่เจ้าวีไม่เชื่อซิครับ
ข้าพเจ้าก็บอกว่า ถ้ากูตบหน้ามึงเสียงดังสนั่นแบบนั้น มือกูก็ต้องแดงมังละวุ๊ย เริ่มอารมณ์เสียนิดๆครับ
เอางี้จุดตะเกียงเจ้าพายุเลย ดูกันไปเลย พอจุดตะเกียงเริ่มสว่างขึ้นมากแล้ว ข้าพเจ้า กับ หนุ่ยมองไป..
บนหน้าของเจ้าวี เป็นลอยแดง เห็นเป็นรอยฝ่ามืออย่างชัดเจนครับ แต่ เป็นรอยฝ่ามือเด็ก ไม่น่าเกิน
อายุ5 - 7ขวบละครับ เลยไปหยิบกระจกบานเล็กมาให้เจ้าวี ดูหน้าตัวเองตรงรอยที่โดนตบหน้าครับ
หลักฐานก็มีแล้ว แต่ คงไม่ต้องตามหาคนร้ายนะครับ ทั้ง3คนมองหน้ากันอย่างใจไม่ดี สรุปไม่ได้นอน
เลยครับคืนนั้น ยังพูดกันต่อแบบหายง่วงสนิท ข้าพเจ้าว่า ลางไม่ดีละมึง ดีนะกูขอเจ้าของบ้านแล้ว
เจ้าวีเขาก็ถามว่า มึงขออะไรวะ ก็ก่อนกูเดินเข้าบ้าน หรือ ไปเที่ยวตามป่าเขา กูก็จะต้องบอกกล่าวก่อน
ว่ากูมาดี ไม่ได้มาร้าย มาขออาศัยหลับนอน อะไรประมาณนี้ละ ข้าพเจ้าก็บอกไป เจ้าวีเขาก็ว่า
มิน่ามึงไปไหนก็หลับสบาย ข้าพเจ้าทั้ง3มาหลับใกล้สว่างละ เสียงน้องสาวหนุ่ยดังขึ้น พี่ๆ เช้าแล้วจ้า
ข้าพเจ้าทั้ง3ก็ตื่นมาแบบงัวเงีย แล้วต่างคนก็แยกไปทำภาระกิจส่วนตัวกันครับ ยังไม่จบนะครับ..
เจ้าหนุ่ยก็เอ่ยปาก มีใครจะไปหาของกินกับกูมั้ย เจ้าวีสวนมาทันที ของกินอะไรของมึงวะ..หา
ข้าพเจ้าก็ฟังทั้ง2พูดกัน หนุ่ยถามเจ้าวี มึงจะไปหรือเปล่า ถ้าไม่ไปก็นอนต่อไปเดียวกูมานะเว้ย.
สรุปว่า ข้าพเจ้า กับ หนุ่ยไปด้วยกันเดินไปในท้องนา ระหว่างทาง ต้องผ่านหน้าฝูงควาย นะครับ
ข้าพเจ้าลืมไปว่าใส่เสื้อสีแดงแป๊ด เดินผ่านหน้าฝูงควาย เสียงลมหายใจควายดัง ฟืดฟ๊าด ฟืดฟ๊าด
หนุ่ยร้องทัก เฮ้ยๆ!!เสื้อมึงสีแดง ควายมันจะขวิดเอานะโว้ย เท่านั้นละข้าพเจ้ารีบถอดเสื้อออกอย่างไว
เดินไปหัวเราะกันไป ข้าพเจ้าว่า ดีนะกูไหวตัวทันไม่งั้นโดนควายขวิดตายเสียชื่อกูหมด ฮา. ฮา..
พอไปถึงกลางทุ่งนา ก็เริ่มเดินหา ปูนาตัวใหญ่ครับที่นี้ ปลาช่อน หนูนา แต่ข้าพเจ้าจับไม่เป็นหลอกครับ
ยืนและเดิน ให้กำลังใจอย่างเดียว และช่วยถือสิ่งที่จับมาได้ครับ ได้มาพอสมควรละก็กลับละครับ
พอไปถึงบ้าน ก็เห็นเจ้าวีนั่งอยู่ใต้ถุนบ้าน หน้าไม่ค่อยจะสู้ดีเท่าไร ยังไม่ทันถามว่าเกิดอะไร เจ้าวี.
ชิงบอกก่อนเลยครับ เฮ้ยๆ!! กลับบ้านเถอะวะ กูอยู่ไม่ได้ละเล่นแต่กูคนเดียวเลยเหมือนจะร้องไห้
ข้าพเจ้าก็ถามไปว่า มึงไปโดนอะไรอีกละที่นี้ กูว่านะเที่ยวนี้อาจโดนของหนักมั้ง และก็หัวเราะ ฮา ฮา
เจ้าวีก็เล่าเลยครับ กูก็เห็นเตียงมันว่างๆกูก็ไปนอน พอนอนหลับไปฝันอะว่ามีเด็กมาไล่กูลงจากเตียง
บอกว่าเตียงพ่อหนู ห้ามใครมานอน ไม่เตือนเปล่าถีบกูเลยละ นึกว่าฝันแต่พอรู้สึกตัวกูก็มาอยู่ข้างเตียง
แถมรู้สึกเจ็บตรงข้างสะโพกอีก ข้าพเจ้า กับ หนุ่ยก็ไปดูตรงสะโพกที่เจ้าวีชี้จุดลงไป พอเปิดเสื้อดู..
เวรกรรม เป็นรอยแดง รอยเท้าเด็ก มองหน้ากันไปมา รอยเท้าเด็กจริงๆครับ ตาข้าพเจ้าไม่ได้ฟาดแน่ๆ
สรุปว่าเจ้าวีคงอยู่ไม่ได้ละ แต่หนุ่ยคงอยู่อีกหลายวันเพราะนานๆกลับบ้านซะที่ครับ ข้าพเจ้าก็ตัดสินใจ
ข้าพเจ้าว่า เอางี้เดียวหนุ่ยมึงไปส่งกูท่ารถ เดียวพวกกูกลับกันเองไม่ต้องห่วง ตกลงกันตามนี้ก็ขึ้นไป
เก็บข้าวของกระเป๋าเดินทางเรียบร้อย ก็ไปกราบลา คุณพ่อ คุณแม่ และ น้องสาวที่แสนจะใจดีทั้ง3คน
หนุ่ยขี่รถมอเตอร์ไซด์คันเก่าซ้อน3 มาส่งข้าพเจ้ากับเจ้าวีที่ท่ารถ บ.ข.ส แล้วก็ล่ำลากัน.. โชคดีโว้ย
เดินทางกลับอย่างสวัสดิภาพ (ไม่มีการโดนตบ โดนถีบครับผม)
