กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => ธรรมะ => ข้อความที่เริ่มโดย: derbyrock ที่ 09 ธ.ค. 2552, 09:43:33
-
จิตก็เหมือนนกที่บินไปๆที่สุดพอเหน็ดเหนื่อยมันก็ต้องกลับรังมานอนที่เดิม มันบินไปไม่รอด จิตมันก็เหนื่อยของมันได้เหมือนกัน มันเพลียมันก็กลับ ทีแรกมันมีกำลังอยู่ก็ปรุง แต่งคิดโน่นคิดนี่เอาเป็นเอาตายทีเดียว
จิตก็เป็นอย่างนั้น เราตามดูตามรู้ตามเห็น ผลที่สุดไม่มีอะไรเลย มันจะมีกำลังพักหนึ่ง นึกร่ำนึกรวย นึกมีนึกเป็น ตามดูมันเถอะเดี๋ยวมันก็หยุดคิดเอง พอหยุดคิดจับได้แล้วคราวนี้เราก็เป็นเจ้าของมัน วิชชาเกิดขึ้นแล้ว วิชชาก็คือรู้ใจตนเองนี่เอง
การที่ไม่รู้ทันความคิดตัวเองนั่นเป็นอวิชชา คือ คิดไม่รู้ตัว รู้แบบวิชชา คือ รู้จักที่จะทำใจของตนเอง ให้ดับทุกข์ดับนิวรณ์ได้เป็นบุญเป็นกุศลเป็นวาสนาบารมีที่จะทำให้ถึงทางดับทุกข์ ทางสงบถึงที่สุดได้ ทำใจให้รู้จักนิพพานได้ คือทำใจให้ว่างเป็นนั่นเอง
(http://img25.imageshack.us/img25/7534/sanong.jpg)
หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ วัดสังฆทาน อ.เมือง จ.นนทบุรี