กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => รวมสมาชิก (มิตรไมตรี) => ข้อความที่เริ่มโดย: derbyrock ที่ 01 มิ.ย. 2552, 01:47:17
-
เห็นหลายๆกระทู้จะพูดถึงความรู้สึกที่เรามีต่อพ่อแม่ อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่อาจจะยังไม่มีครอบครัวและยังไม่มีลูก จึงอยู่ในสถานะเดียวก้อคือลูก แต่พอดีวันนี้ผมได้สัมผัสทั้ง2สถานะคือสถานะที่เป็นลูก และสถานะที่เป็นพ่อ เมื่อก่อนผมไม่เข้าใจพ่อผมครับว่าทำไม ไม่ยอมนอนถ้าผมไม่กลับบ้าน ไม่ว่าผมจะกลับดึกแค่ไหน ตี1 ตี2 ตี3 ตี4 ตี5 หรือ6โมงเช้า(เมื่อก่อนผับเธคเลิกก้อตี2ตี3แล้วครับ แล้วยังต่อต่อข้าวต้มเธค แถวๆสี่พระยา มีดนตรีให้เต้นถึงเช้าครับ หลายครั้งที่ออกจากร้านมาแล้วมีพระบิณฑบาตรสวนไป)พ่อผมถ้าผมกลับถึงบ้านเมื่อไหร่ก้อถึงจะนอนครับ พ่อผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ผมเรียน จนผมทำงาน จนผมแต่งงาน จนผมมีลูก พ่อผมก้อยังเป็นเหมือนเดิม ถ้าไอ้ตี๋ยังไม่กลับบ้านป๊าจะไม่นอน ผมไม่เคยถามพ่อผมว่าทำไมแต่ผมรู้ว่าพ่อผมห่วงผม เพราะรู้ว่าผมกินเหล้ากลัวผมได้รับอุบัติเหตุ (ส่วนแม่ผมก้อห่วงผมไม่แพ้พ่อ แต่จะเก็บอาการดีกว่าครับ) ความรักที่พ่อแม่มีต่อผมมันยิ่งใหญ่จนผมคิดว่ายังทดแทนท่านไม่หมดท่านก้อจากไปทั้ง2คน มาถึงวันนี้ วันที่ผมเป็น คุณพ่อลูกสอง วันที่ผมเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าคำว่า ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่ เป็นเช่นไร ผมไม่ได้มาบอกว่าผมเป็นคนดี เป็นคนรักลูกมากมายกว่าคนอื่น แต่ผมอยากจะบอกว่า ความรักและความห่วงใยที่ผมมีให้ลูก มันก้อแค่ความรักพื้นฐานที่พ่อแม่ทุกคนที่มีต่อลูก ความรักที่มีให้ลูกเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นความรักที่หวังผลตอบแทน ผมกล้าฟันธงครับ ว่าพ่อแม่ทุกคนหวังสิ่งตอบแทนจากลูกครับ แต่ผลตอบแทนที่พ่อแม่ทุกคนหวังในลูก คงไม่ใช่ เงิน ทอง ข้าวของเครื่องใช้ หรืออะไรทีมีมูลค่ามากมาย พ่อแม่ทุกคนหวังผลตอบแทนจากลูกคือ ให้ลูกเป็นคนดี เรียนหนังสือดีๆ มีงานทำดีๆ มีชีวิตที่ดี แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ วันนี้ วันที่ผมเป็นพ่อ ผมเพียงอยากเห็นลูกๆเป็นคนดี มีการศึกษาที่ดี เรียนจบ มีงานทำ อนาคตมีครอบครัวของเค้าที่อบอุ่น เพียงแค่นี้หัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ก้อเป็นสุขแล้วครับ สักวันผมก้อจะกลายเป็นผู้ชายแก่ๆ หลงๆลืมๆ เจ็บออดๆแอดๆ ไม่มีรายได้มีแต่รายจ่าย ขอเพียงแค่ ถ้าถึงวันนั้น ลูกๆไม่ผลักไสไล่ส่งผม เหมือนกับที่เค้าชอบพูดกันว่า พ่อแม่เลี้ยงลูกหลายคนได้แต่ลูกๆหลายคนเลี้ยงพ่อคนเดียวยังไม่ได้ แต่ถ้าถึงวันนั้น ลูกๆยังเคารพและรัก ยังทำตัวกับผมเหมือนเดิม แค่นี้ หัวอกคนเป็นพ่อก้อสุขใจแล้วครับ ขอฝากความในใจของพ่อ ให้ลูกๆทุกคนน่ะครับ
ปล.ผมชอบกลอนอยู่บทครับ ถึงขนาดทำเป็นป้ายไม้ติดผนังบ้าน เพื่อเตือนใจลูกๆครับ
พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย
พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ
(http://img41.imageshack.us/img41/4505/teev.jpg)
(http://img43.imageshack.us/img43/7382/0006b.jpg)
(http://img29.imageshack.us/img29/4266/1b64nd45091702.jpg)
-
อ่า... อ่านแล้วคิดถึงแม่อ่ะ :070: :070: :070:
-
อื่ม......ซึ้งใจและกินใจดีครับก็ขอให้ลูกทุกๆท่านอย่าลืมคุณพ่อ คุณแม่นะครับ สวัสดี :090: :114: :090:
-
เยี่ยมครับ :016:
-
ขอบคุณพี่ตี๋มากครับสำหรับบทความดีๆ... :016:
...ตัวผมเองก็เกเรไม่น้อยครับ กว่าที่จะเรียนจบ มีงานมีการทำ...
...อ่านบทความแล้ว นึกสงสารพ่อกับแม่ของผมจริงๆครับ
ตอนนี้ได้แต่ตั้งใจทำงานทำการ ดูแลพ่อกับแม่เพื่อตอบแทนบุญคุณท่าน...
-
บทกลอนนี้กวางก็ชอบเหมือนกันเลยค่ะ
มักจะอ่านเจอในหนังสือพระ
บางคนอาจจะมองว่าหนังสือพระคงมีแต่บทสวดยาวๆ.......(เพื่อนกวางคนนึงค่ะที่คิด :095:)
แต่ไม่เลยค่ะ ลองเปิดไปเถอะ นอกจากจะมีบทสวดอันเป็นสิริมงคลแก่ตัวเรา
และทำให้จิตใจเราสงบแล้ว
ยังมีบทกลอน และคำคมชีวิตที่ทำให้เราคิดได้อีกมากมายค่ะ :016:
-
ขอบคุณมาก ครับ
...เฮ้อ... ตอนนี้ผมต้องตั้งใจเรียน ครับ ต้องเลิกเกเร
-
ขอบคุณครับจะเปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อพ่อแม่
จะเลิกใจร้อนจะเป็นคนดีเรียนให้จบเพื่อท่าน
-
พ่อแม่ทุกคนก็ย่อมหวังดีอย่างหาที่สุดไม่ได้ เป็นผู้ให้ไม่ว่าเราจะเลวร้ายขนาดไหน
ท่านคือผู้ที่รับเราได้เสมอ พ่อแม่ รักเราตลอดไป ไม่มีวันหมด ..... :095:
รักใครรักได้อย่าลืมรักพ่อรักแม่ให้มากๆ ผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ ....
วันนึงได้เดินเล่นแถวท่าน้ำนนท์ พบแม่ลูกคู่หนึ่งครับ โดยที่ผมนั่งเฉยๆ ไม่มีไรทำก็เลยมองไปเล่นๆ
ผู้หญิงสาวสวย ใส่ชุดสถาบันแห่งหนึ่ง ยืนรอแม่เอาทองไปขายในร้านทองครับ ก็ไม่ได้เอะใจอะไรครับ
แต่ผู้หญิงคุณเธอนั้น แต่งตัวได้ล่อจระเข้มากครับ ... เธอก็พาแม่เดินดูกระเป๋า แม่เอาเงินที่ขายทอง
ซื้อกระเป๋าให้ลูก แล้วลูกก็ยืนโทรศัพท์รอแม่จ่ายเงินครับ จังหวะนั้นเอง แม่หันมาถามเธอว่า
ลูกโทรศัพท์จอสัมผัสหรอลูก ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับไปเสียงดังๆ ว่า ........
ก็เออสิเห็นไหมเนี่ยะจอสัมผัส จอสัมผัส เห็นไหม ถามทำไม ... ผมฟังแล้ว ผมโมโหแทนเลย
ทำไม แม่ถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ คนเหล่านั้นถึงตอบกระแทกด้วยน้ำเสียงรุนแรงและดังมาก
ถ้าผมเป็นพ่อแม่เธอ คงเสียใจมากครับ และสลดใจที่ได้พบเหตุการณ์แบบนั้น
อยากจะถามไปว่า มีจิตใต้สำนึกบ้างไหม เห็นพ่อแม่เป็นอะไร ...... หรือคุณเกิดจากกระบอกไม้ไผ่ :062:
-
ซึ้งทุกบทความเลยครับ อ่านแล้วคิดถึงแม่ รักแม่ที่สุดเลยครับ
-
เกินคำบรรยายครับ พี่ตี๋ เขียนให้ท้องฟ้าเต็ม ก็ถ่ายทอดไม่คุณพ่อ แม่ไม่หมดจริงๆ
แต่ขอแค่ ระัลึกถึงท่านทั้ง ๒ ด้วยความดีของท่านเพียงอย่างเดียวกันก็พอครับ ขอให้เป็นการระลึกที่ทำให้เรา ตอบแทนท่านให้สุดกำลัง
ต่อให้พ่อแม่จากเราไปแล้ว ถ้าตัวเรายังอยู่ พระคุณของท่านยังอยู่ครับ เพราะ ชีวิตนี้ท่านให้มา การงาน ความรู้ ท่านให้มาทั้งนั้น
ขอแค่ ข้อเดียวของพระคุณท่าน ที่เราประทับลงไปในใจและทำดีกับท่านตลอดเวลา และตลอดไป
พ่อแม่ทุกคนก็ย่อมหวังดีอย่างหาที่สุดไม่ได้ เป็นผู้ให้ไม่ว่าเราจะเลวร้ายขนาดไหน
ท่านคือผู้ที่รับเราได้เสมอ พ่อแม่ รักเราตลอดไป ไม่มีวันหมด ..... :095:
รักใครรักได้อย่าลืมรักพ่อรักแม่ให้มากๆ ผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ ....
วันนึงได้เดินเล่นแถวท่าน้ำนนท์ พบแม่ลูกคู่หนึ่งครับ โดยที่ผมนั่งเฉยๆ ไม่มีไรทำก็เลยมองไปเล่นๆ
ผู้หญิงสาวสวย ใส่ชุดสถาบันแห่งหนึ่ง ยืนรอแม่เอาทองไปขายในร้านทองครับ ก็ไม่ได้เอะใจอะไรครับ
แต่ผู้หญิงคุณเธอนั้น แต่งตัวได้ล่อจระเข้มากครับ ... เธอก็พาแม่เดินดูกระเป๋า แม่เอาเงินที่ขายทอง
ซื้อกระเป๋าให้ลูก แล้วลูกก็ยืนโทรศัพท์รอแม่จ่ายเงินครับ จังหวะนั้นเอง แม่หันมาถามเธอว่า
ลูกโทรศัพท์จอสัมผัสหรอลูก ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับไปเสียงดังๆ ว่า ........
ก็เออสิเห็นไหมเนี่ยะจอสัมผัส จอสัมผัส เห็นไหม ถามทำไม ... ผมฟังแล้ว ผมโมโหแทนเลย
ทำไม แม่ถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ คนเหล่านั้นถึงตอบกระแทกด้วยน้ำเสียงรุนแรงและดังมาก
ถ้าผมเป็นพ่อแม่เธอ คงเสียใจมากครับ และสลดใจที่ได้พบเหตุการณ์แบบนั้น
อยากจะถามไปว่า มีจิตใต้สำนึกบ้างไหม เห็นพ่อแม่เป็นอะไร ...... หรือคุณเกิดจากกระบอกไม้ไผ่ :062:
คุณน้องคนนั้นทำแบบนั้นต่อไปเถอะครับ วันหนึ่งจะเจ็บปวดกว่าที่ทำลงไปหลายพันเท่า รู้เมื่อสายครับ ทำอะไรได้กับตัวแน่ๆ
น่าสงสารมากๆ ครับ
-
ขอบคุณครับเฮียตี๋
" ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสลายแม่กับพ่อก็ชื่นใจ "
โดนใจสุดๆครับขอบคุณมากๆนะครับ :001:
-
ขอบคุนมากๆๆนะครับผม :015:
-
พ่อแม่ทุกคนก็ย่อมหวังดีอย่างหาที่สุดไม่ได้ เป็นผู้ให้ไม่ว่าเราจะเลวร้ายขนาดไหน
ท่านคือผู้ที่รับเราได้เสมอ พ่อแม่ รักเราตลอดไป ไม่มีวันหมด ..... :095:
รักใครรักได้อย่าลืมรักพ่อรักแม่ให้มากๆ ผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ ....
วันนึงได้เดินเล่นแถวท่าน้ำนนท์ พบแม่ลูกคู่หนึ่งครับ โดยที่ผมนั่งเฉยๆ ไม่มีไรทำก็เลยมองไปเล่นๆ
ผู้หญิงสาวสวย ใส่ชุดสถาบันแห่งหนึ่ง ยืนรอแม่เอาทองไปขายในร้านทองครับ ก็ไม่ได้เอะใจอะไรครับ
แต่ผู้หญิงคุณเธอนั้น แต่งตัวได้ล่อจระเข้มากครับ ... เธอก็พาแม่เดินดูกระเป๋า แม่เอาเงินที่ขายทอง
ซื้อกระเป๋าให้ลูก แล้วลูกก็ยืนโทรศัพท์รอแม่จ่ายเงินครับ จังหวะนั้นเอง แม่หันมาถามเธอว่า
ลูกโทรศัพท์จอสัมผัสหรอลูก ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับไปเสียงดังๆ ว่า ........
ก็เออสิเห็นไหมเนี่ยะจอสัมผัส จอสัมผัส เห็นไหม ถามทำไม ... ผมฟังแล้ว ผมโมโหแทนเลย
ทำไม แม่ถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ คนเหล่านั้นถึงตอบกระแทกด้วยน้ำเสียงรุนแรงและดังมาก
ถ้าผมเป็นพ่อแม่เธอ คงเสียใจมากครับ และสลดใจที่ได้พบเหตุการณ์แบบนั้น
อยากจะถามไปว่า มีจิตใต้สำนึกบ้างไหม เห็นพ่อแม่เป็นอะไร ...... หรือคุณเกิดจากกระบอกไม้ไผ่ :062:
ตราบใดที่เค้ายังไม่เคยทำงานหาเงินด้วยตัวเอง
เค้าจะไม่มีวันสำนึกในคุณค่า และความหายากของเงินค่ะ
และถ้าวันใดที่เค้าเสียแม่ไป..เค้าก็คงจะรู้สึกสำนึกบ้าง
แต่ถึงจะรู้สึกสำนึกแล้ว..มันจะเกิดประโยชน์อะไร
ในเมื่อเวลาที่แม่อยู่..ไม่ได้รับความมีสามัญสำนึกของลูกเลย
-
พ่อแม่ทุกคนก็ย่อมหวังดีอย่างหาที่สุดไม่ได้ เป็นผู้ให้ไม่ว่าเราจะเลวร้ายขนาดไหน
ท่านคือผู้ที่รับเราได้เสมอ พ่อแม่ รักเราตลอดไป ไม่มีวันหมด ..... :095:
รักใครรักได้อย่าลืมรักพ่อรักแม่ให้มากๆ ผมมีเรื่องจะมาเล่าครับ ....
วันนึงได้เดินเล่นแถวท่าน้ำนนท์ พบแม่ลูกคู่หนึ่งครับ โดยที่ผมนั่งเฉยๆ ไม่มีไรทำก็เลยมองไปเล่นๆ
ผู้หญิงสาวสวย ใส่ชุดสถาบันแห่งหนึ่ง ยืนรอแม่เอาทองไปขายในร้านทองครับ ก็ไม่ได้เอะใจอะไรครับ
แต่ผู้หญิงคุณเธอนั้น แต่งตัวได้ล่อจระเข้มากครับ ... เธอก็พาแม่เดินดูกระเป๋า แม่เอาเงินที่ขายทอง
ซื้อกระเป๋าให้ลูก แล้วลูกก็ยืนโทรศัพท์รอแม่จ่ายเงินครับ จังหวะนั้นเอง แม่หันมาถามเธอว่า
ลูกโทรศัพท์จอสัมผัสหรอลูก ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับไปเสียงดังๆ ว่า ........
ก็เออสิเห็นไหมเนี่ยะจอสัมผัส จอสัมผัส เห็นไหม ถามทำไม ... ผมฟังแล้ว ผมโมโหแทนเลย
ทำไม แม่ถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ คนเหล่านั้นถึงตอบกระแทกด้วยน้ำเสียงรุนแรงและดังมาก
ถ้าผมเป็นพ่อแม่เธอ คงเสียใจมากครับ และสลดใจที่ได้พบเหตุการณ์แบบนั้น
อยากจะถามไปว่า มีจิตใต้สำนึกบ้างไหม เห็นพ่อแม่เป็นอะไร ...... หรือคุณเกิดจากกระบอกไม้ไผ่ :062:
อย่างนี้แถวบ้านผมเค้าเรียกว่า เลว ครับ
-
พ่อแม่คือพระอรหันต์ของเราครับบุญคุณท่านทดแทนไม่มีวันหมด
-
ขอบคุณครับท่านพี่สำหรับเรื่องราวแง่คิดดีๆ
ลูกจะผิดพลาดพลั้งมากอย่างไร พ่อกับแม่ก็อภัยได้เสมอ.....
เมื่อถึงวันที่เราเป็นพ่อหรือแม่แล้วเราจะรู้ถึงความรักที่ท่านมีต่อเราครับ
หากเรายังมีโอกาศที่จะได้ดูแลท่าน รีบทำเถอะครับก่อนจะไม่มีโอกาศที่จะทำดีและดูแลพ่อกับแม่
ไม่ใช่สิ่งที่น่าอายที่จะบอกรักพ่อกับแม่ครับ :114:
-
อ่านแล้วคิดถึงแม่ที่ซู๊ดดดดดด
-
เห็นหลายๆกระทู้จะพูดถึงความรู้สึกที่เรามีต่อพ่อแม่ อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่อาจจะยังไม่มีครอบครัวและยังไม่มีลูก จึงอยู่ในสถานะเดียวก้อคือลูก แต่พอดีวันนี้ผมได้สัมผัสทั้ง2สถานะคือสถานะที่เป็นลูก และสถานะที่เป็นพ่อ เมื่อก่อนผมไม่เข้าใจพ่อผมครับว่าทำไม ไม่ยอมนอนถ้าผมไม่กลับบ้าน ไม่ว่าผมจะกลับดึกแค่ไหน ตี1 ตี2 ตี3 ตี4 ตี5 หรือ6โมงเช้า(เมื่อก่อนผับเธคเลิกก้อตี2ตี3แล้วครับ แล้วยังต่อต่อข้าวต้มเธค แถวๆสี่พระยา มีดนตรีให้เต้นถึงเช้าครับ หลายครั้งที่ออกจากร้านมาแล้วมีพระบิณฑบาตรสวนไป)พ่อผมถ้าผมกลับถึงบ้านเมื่อไหร่ก้อถึงจะนอนครับ พ่อผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ผมเรียน จนผมทำงาน จนผมแต่งงาน จนผมมีลูก พ่อผมก้อยังเป็นเหมือนเดิม ถ้าไอ้ตี๋ยังไม่กลับบ้านป๊าจะไม่นอน ผมไม่เคยถามพ่อผมว่าทำไมแต่ผมรู้ว่าพ่อผมห่วงผม เพราะรู้ว่าผมกินเหล้ากลัวผมได้รับอุบัติเหตุ (ส่วนแม่ผมก้อห่วงผมไม่แพ้พ่อ แต่จะเก็บอาการดีกว่าครับ) ความรักที่พ่อแม่มีต่อผมมันยิ่งใหญ่จนผมคิดว่ายังทดแทนท่านไม่หมดท่านก้อจากไปทั้ง2คน มาถึงวันนี้ วันที่ผมเป็น คุณพ่อลูกสอง วันที่ผมเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าคำว่า ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่ เป็นเช่นไร ผมไม่ได้มาบอกว่าผมเป็นคนดี เป็นคนรักลูกมากมายกว่าคนอื่น แต่ผมอยากจะบอกว่า ความรักและความห่วงใยที่ผมมีให้ลูก มันก้อแค่ความรักพื้นฐานที่พ่อแม่ทุกคนที่มีต่อลูก ความรักที่มีให้ลูกเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นความรักที่หวังผลตอบแทน ผมกล้าฟันธงครับ ว่าพ่อแม่ทุกคนหวังสิ่งตอบแทนจากลูกครับ แต่ผลตอบแทนที่พ่อแม่ทุกคนหวังในลูก คงไม่ใช่ เงิน ทอง ข้าวของเครื่องใช้ หรืออะไรทีมีมูลค่ามากมาย พ่อแม่ทุกคนหวังผลตอบแทนจากลูกคือ ให้ลูกเป็นคนดี เรียนหนังสือดีๆ มีงานทำดีๆ มีชีวิตที่ดี แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ วันนี้ วันที่ผมเป็นพ่อ ผมเพียงอยากเห็นลูกๆเป็นคนดี มีการศึกษาที่ดี เรียนจบ มีงานทำ อนาคตมีครอบครัวของเค้าที่อบอุ่น เพียงแค่นี้หัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ก้อเป็นสุขแล้วครับ สักวันผมก้อจะกลายเป็นผู้ชายแก่ๆ หลงๆลืมๆ เจ็บออดๆแอดๆ ไม่มีรายได้มีแต่รายจ่าย ขอเพียงแค่ ถ้าถึงวันนั้น ลูกๆไม่ผลักไสไล่ส่งผม เหมือนกับที่เค้าชอบพูดกันว่า พ่อแม่เลี้ยงลูกหลายคนได้แต่ลูกๆหลายคนเลี้ยงพ่อคนเดียวยังไม่ได้ แต่ถ้าถึงวันนั้น ลูกๆยังเคารพและรัก ยังทำตัวกับผมเหมือนเดิม แค่นี้ หัวอกคนเป็นพ่อก้อสุขใจแล้วครับ ขอฝากความในใจของพ่อ ให้ลูกๆทุกคนน่ะครับ
ปล.ผมชอบกลอนอยู่บทครับ ถึงขนาดทำเป็นป้ายไม้ติดผนังบ้าน เพื่อเตือนใจลูกๆครับ
พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย
พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ
สาธุ.............ครับเหมือนดั่งคำโบราณที่ว่าไว้ครับ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่เป็นพ่อเองก็คงไม่เห็นใจพ่อง่าย ๆ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่พึ่งจะได้เป็นพ่อคนครับ
ทุกวันนี้ผมก็ได้แต่ด่าตัวเองในสิ่งที่ผ่าน ๆ มา ที่ทำให้พ่อแม่ลำบากใจ ทุกข์ใจอย่างมาก ที่ต้องคอยเป็นห่วงลูกชายที่เอาแต่ไปเที่ยว กินเหล้า กว่าจะกลับบ้านก็ ตี 2 ตี 3 บางทีก็ไม่กลับบ้าน พ่อแม่ก็ไม่ได้หลับได้นอน
ผมเองเลวมากครับ บอกพ่อแม่ว่าไม่ต้องรอ ไม่ต้องเป็นห่วง แถมยังว่าท่านจู่จี้ อีก พอเราได้เป็นพ่อคนถึงรู้ว่าถ้าลูกไม่ได้อยู่กับเรา ต่อให้ลูกพูดยังไงก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ตราบใดที่ลูกไม่ได้อยู่อ้อมอก ของพ่อแม่
12 สิงหานี้ผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะไป กราบเท้า ขอขมาพ่อแม่ ในสิ่งที่ผ่าน ๆ มา ที่ลูกคนนี้ได้ทำให้ท่านต้องลำบาก ใจเป็นห่วง ตั้งแต่อุ้มท้อง 9 เดือนพอคลอดมา ก็ต้องคอยเลี้ยงดู ไม่ได้หลับได้นอน ต้องตื่นกลางดึก
แม้จะกินข้าวก็กินไม่อิ่มท้อง ต้องคอยดูแลลูก ต้องคอยสอนลูกให้ดื่มนม สอนลูกคลาน สอนลูกยืน สอนลูกนั่ง สอนลูกกิน ใครไม่ได้เป็นพ่อแม่เอง คงจะเข้าใจยากหน่อยครับ แต่ถ้าท่านมีลูกและเลี้ยงลูกเอง ท่านจะเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่ที่สุดครับ ...................
-
พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย
พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ
ผมท่องตั้งแต่เด็กๆเลยครับจำได้ขึ้นใจเลย