กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 25 ม.ค. 2553, 06:38:17
-
๒๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๓
ตถตาอาศรม ริมฝั่งแม่น้ำโขง
ทุกสิ่งทุกอย่าง"มันเป็นเช่นนั้นเอง" ไม่ว่าเรื่องอะไร ถ้าเราพิจารณาเข้าหาพระไตรลักษณ์
มันก็ไม่หนักใจ เพราะเราไม่เข้าไปยึดถือ มันก็เลยไม่เป็นทุกข์ ที่เราทุกข์ก็เพราะเราเข้าไปยึดถือ
การปฏิบัติธรรมคือการศึกษาฝึกฝน เพื่อให้หลุดพ้นจากการยึดถือ ฝึกจากสิ่งทำได้ง่ายไปสู่สิ่งที่ทำได้ยาก
จากสิ่งที่หยาบไปสู่สิ่งที่ละเอียด เพื่อความรู้ความชำนาญ สั่งสมประสพการณ์ไปเรื่อยๆ ค่อยเป็นค่อยไป
สร้างเหตุสร้างปัจจัย อย่าได้ลดละความพยายามในการกระทำความดี
ความเจริญในธรรมจะเกิดขึ้นได้นั้น ต้องอาศัยเหตุและปัจจัยของเจตนาที่เป็นกุศลจิตเป็นพื้นฐาน
คิดและทำไปตามลำดับชั้น แต่ละขั้นแต่ละตอน อย่างเป็นระบบและมีระเบียบวินัยกับชีวิตให้เป็นนิจ
จิตจึงจะมั่นคง ทรงอยู่ได้ในสภาวะธรรมทั้งหลายนั้น แต่ถ้าเราละเลยข้ามขั้นตอนไป รากฐานมันจะไม่มั่นคง
ดำรงค์ทรงอยู่ได้ไม่นานก็เสื่อมไป เพราะไม่มีพื้นฐานที่ดีและมั่นคงที่จะมารองรับสภาวะธรรมอันดีงาม
กรรมฐานคือการกระทำจากรากฐานขึ้นไป ไม่ใช่ทำจากส่วนที่สูงลงมา ฐานที่ว่าก็คือต้องมีศรัทธา
เป็นพื้นฐาน ศรัทธาคือบ่อเกิด จุดกำเนิดของคุณธรรมทั้งหลาย การสร้างศรัทธารักษาเพิ่มพูนศรัทธา
ให้ยิ่งขึ้นและมั่นคง คือสิ่งสำคัญอันดับแรกที่ต้องกระทำต้องสร้างให้เกิดขึ้นในจิตใจเรา
ศรัทธาในพระรัตนตรัย ศรัทธาในกุศลความดีทั้งหลาย คือพื้นฐานที่ดีของนักปฏิบัติธรรมและผู้สนใจ
ในธรรมทั้งหลาย ที่จะน้อมนำไปสู่คุณธรรมอันยิ่งใหญ่ในโอกาศต่อไป...
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะชายขอบ
๒๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๓ เวลา ๐๖.๓๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
-
ความเจริญในธรรมจะเกิดขึ้นได้นั้น ต้องอาศัยเหตุและปัจจัยของเจตนาที่เป็นกุศลจิตเป็นพื้นฐาน
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ จากประโยคดังกล่าวแสดงว่าผมเริ่มต้นได้ถูกทางแล้วครับ กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ที่สั่งสอนครับ