กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: เค็น ที่ 21 เม.ย. 2550, 04:09:09
-
จิตอยู่กับปัจจุบันนั้นเป็นอย่างไร
การปฏิบัติธรรม คือการทำใจให้สงบ นั่งสมาธิ เดินจงกรม
ไม่ให้คิดถึงอดีต ไม่ให้คิดถึงอนาคต
ปัจจุบันนี้ กายนั่งอย่างไร นั่งอยู่ เดินอยู่ ยืนอยู่ นอนอยู่ ก็รู้
นี่เป็นปัจจุบัน
ถ้าเราสามารถกำหนดรู้การ ยืน เดิน นั่ง นอน
รู้ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก
รู้กายมีเกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ เป็นต้น
นี่ก็เป็นปัจจุบัน.?. เป็นการทำเหตุดีในปัจจุบัน
เราสามารถกำหนดรู้ได้ เพราะกายก็มีอยู่เดี๋ยวนี้
เราปฏิบัติเช่นนี้ ก็เพื่อให้อยู่กับปัจจุบัน
พยายามไม่ให้คิดไปอดีต อนาคต
ถ้าเราสังเกตดูก็จะเห็นว่า
จิตที่ไม่สงบคือจิตที่ไม่อยู่กับปัจจุบัน คิดไปอดีต คิดไปอนาคต
ยิ่งคิดมาก คิดไปๆ ก็เรื่องเก่าๆ ทั้งนั้น
ถ้าเรายังคิดไปอดีต คิดไปอนาคต เราก็ยังไม่เข้าใจธรรมะ
จิตไม่สงบ เพราะจิตไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน
เมื่อจิตไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน ก็ไม่สามารถเข้าใจธรรมะได้
มีแต่ปรุงแต่งอดีตที่ผ่านไปแล้ว ปรุงแต่งไปอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
ทำอะไรก็ไม่ได้
การศึกษาธรรมะคือ การศึกษาปัจจุบันธรรม
เราต้องพยายามสร้างศรัทธา คือ ศรัทธาในการทำใจให้สงบ
ทำใจให้อยู่กับปัจจุบัน
-
สวัสดีครับ
วันนี้ขอเพิ่มให้นิหน่อยนะครับ
ที่ว่า...จิตอยู่กับปัจจุบันนั้นเป็นอย่างไร?
...ก่อนอื่นจิตเป็นธรรมชาติที่รู้อารมณ์เป็นปกติอยู่แล้ว(วิชานนลักขณัง)
ส่วนตัวจิตเองนั้นเป็นปัจจุบันธรรมที่เกิดขึ้นรู้อารมณ์ ซึ่งสภาวะของอามณ์ที่ถูกจิตรู้นั้นเป็นปัจจุบันอารมณ์ที่ถูกจิตที่เป็นปัจุบันนั่นเองรู้...ตัวจิตที่เรียกว่าตัวรู้ที่รู้อารมณ์ ส่วนตัวถูกรู้คืออารมณ์ที่เป็นบัญญัติอารมณ์ หรือปรมัตถอารมณ์ที่เป็นปัจจุบันธรรมทั้งที่ไม่มีอยู่จริงหรือมีอยู่จริงก็ตามมาเป็นปัจจุบันอารมณ์ของจิตในขณะนั้นนั่นเเอง ดังนั้นผลที่ปรากฏจึงได้ต่างกัน...ตามสภาวะของตัวรู้ที่ได้ความสงบหรือมีปัญญาขึ้นอยู่กับอารมณ์ที่ถูกจิตที่เป็นกุศลเข้าไปรู้และอารมณ์ในขณะนั้นเป็นปัจจุบันอารมณ์ที่ถูกจิตรู้ด้วย...ความรู้สึกในที่นั้นของตัวรู้ย่อมเปลี่ยนไปตามสภาวะของอามณ์ดังกล่าว...ทั้งนี้ต้องมาจากอัฌชาสัยและการโยนิโสมนสิการครับ...
*** วันนี้ขอหยุดไว้ก่อนนะครับ...สวัสดีครับ พิศร ครับ :090:
-
สติมาปัญญาเกิด สติตะเหลิดจะเกิดปัญหา .....
ขอบคุณทั้ง 2 ท่านมาก ครับ
-
ขอบคุณครับท่าน :054: