กระดานสนทนาวัดบางพระ

พระไทย ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร บวชได้ สึกได้

ขอเพียงแต่บวชก็ไม่เสียผ้าเหลือง สึกก็ไม่เปลืองผ้าลาย

ขอขอบคุณหลวงพี่เก่งขอรับ ที่ส่งวัตถุมงคลจากแดนใต้มาให้

   วันนี้ว่างๆนะขอรับ เขียนเล่นๆมาให้อ่านกัน อย่าคิดมานะขอรับ คิดซะว่าอ่านผ่านตา

  กาลครั้งหนึ่งนั้นยังมี      ราชสีห์ในป่าใหญ่
เป็นเจ้าแห่งป่าพนาไพร      ชื่อเสียงเลื่องลือไปในปฐพี
  องอาจแลหาญกล้ากว่าสัตว์ไหน    สัตว์ร้ายล้วนเกรงในศักดิ์ศรี
สัตว์ป่าน้อยใหญ่ประดามี               ต่างเกรงกลัวราชสีห์เพียงตัวเดียว
  ครั้นอยู่มาในวันหนึ่ง                  เจ้าหมูป่าดันทะลึ่งมาทำซ่า
ร้องท้าทายราชสีห์เจ้าพนา            คิดว่าตัวข้าเก่งเหนื้อใครๆ
  เจ้าหมูน้อยไม่เจียมตน               นึกฉงนเมื่อถึงวันท้าสู้ใหญ่
ใจประหวั่นพรั่นพรึงนึกกลัวตาย       จึงหาอุบายเอาชนะ
  เจ้าหมูป่าไม่เจียมตน                 อดทนเหม็นลงคลุกอุจจาระ
หวังให้ราชสีห์ไม่ชนะ                  ให้เลิกราหนีไปให้ไกลเอง
  แผนเจ้าหมูสำเร็จสมประสงค์        ราชสีห์ไม่ลดตัวลงมาข่มเหง
เจ้าหมูรอดตายพ้นภัยเอง              รอดภัยร้ายอันเกิดเองเพราะปากตน
  ฝ่ายราชสีห์เมื่อกลับถ้ำ              นึกกระหยิ่มยิ้มในใจถึงตัวข้า
ถึงอย่างไรยังเป็นเจ้าพนา             แค่หมูป่าขลาดเขลาคงปล่อยไป
  นอนหลับสบายอยู่ในถ้ำ             ไม่นำพาปัญหาทั้งน้อยใหญ่
สะดุ้งตื่นอีกคราเกือบช้าไป           นั่นหลวงตาท่านมาไล่ตวาดมัน
  สุเอย เจ้าสุนัข                        เจ้ายังพาลเห่ากัด ประสาหมา
สร้างความเดือร้อนทั้ววัดวา           แม้หลวงตาท่านยังเกินจะทน
  กลับหลับฝันว่าเป็นราชสีห์          ปกครองสูงสัตว์ประดามีในป่าใหญ่
โอ้สุนัขเอย เจ้าฝันไป                 ครั้งหนึ่งตอนไหนยังรู้ตน
  สุเอย เจ้าสุนัข                          เจ้าลองหันกลับไปดูที่ข้างหลัง
เมื่อครั้งยังรู้ตนบ่นลำพัง               ว่าข้านี้ยังเพียงเป็นหมา
"แล้วยิ่งถ้าเป็นประเภทหมากัดไม่ปลอ่ย  จนกว่าเหยื่อจะขาดใจตายไปข้างหนึ่งอย่าง..."
  สุเอย เจ้าสุนัข                           นี่เราเพียงบอกเล่าว่าเจ้าฝัน   
จะบอกกล่าวบอกเล่าว่าเจ้ายัง            เป็นสุนัขที่คันเพราะโรคเรื้อน
  เมื่อสันดานเจ้าเป็นสุนัขวัด              ไม่มีวันที่เจ้าจักเป็นสิงเสือ
จะกลับกลอกหลอกไปใครจะเชื่อ         วาจาเจ้ากล่าวไปเพื่อลวงตน
  คำพูดของเจ้าที่กล่าวไว้                  นานวันผ่านไปเจ้าลืมหลง
เป็นเพียงหมาจงอย่าทะนงตน             คิดสับสนบอกเป็นราชสีห์
  หากเป็นคนพูดคำที่กลิ้งกลอก           ชาวบ้านเขาคงบอกว่าอย่าเห็น
มันเป็นเพียงแค่คนขลาดพลาดไปเอง     มันพูดเองเออเองเพราะลืมตน
  บางบ้านนั้นท่านพูดคำพูดหนัก          ท่านเกลียดนักพวกพูดพล่อยคนอื่นเสีย
ท่านเรียกมันว่า hna tour mear          เพราะสันดานมันเสียไม่ใช่ชาย
  เอาเถิดหนาชาวเราอย่าไปสน              คนเหมือนหมาลืมตนคนฉิบหาย
ปล่อยไปให้อยู่อย่างจัญไร      สักวันมันฉิบหายแพ้ภัยตน ฯ

                                                (อมยิ้ม)   

นิทานเรื่องนี้อาจมีหลายท่านได้อ่านผ่านสายตามาบ้างแล้ว หรือแม้กระทั่งอาจเคยมีคนโพสต์ไปแล้ว

เพียงแต่กระผมคิดว่าอ่านแล้วก็น่าจะอ่านอีกได้ จึงนำมาให้อ่านขอรับ เรื่องมีอยู่ว่า

                  ลูกชายนักธุรกิจใหญ่มีชื่อเสียงระดับประเทศคนหนึ่งเพิ่งสำเร็จการศึกษากลับมาจากเมืองนอกยังไม่ทันทำงานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ถูกผู้เป็นแม่ขอร้องให้บวชเรียนเสียก่อนเพื่อเห็นแก่แม่..

                  บัณฑิตใหม่หมาดๆจากเมืองนอกจึงบวชอย่างเสียไม่ได้เมื่อบวชที่วัดใหญ่ในกรุงเทพฯแห่งหนึ่งเสร็จแล้วผู้เป็นแม่จึงพาไปฝากให้จำพรรษาอยู่กับพระวิปัสสนาจารย์รูปหนึ่งที่วัดป่าแถวภาคอีสาน
                 พระหนุ่มการศึกษาสูงมาจากตระกูลผู้ดีมีแต่ความสุขสบายเมื่อมาอยู่วัดป่า   กว่าจะปรับตัวได้จึงใช้เวลานานเป็นแรมเดือนแต่ก็นั่นแหละ  กว่าจะนิ่งก็ทำเอาพระร่วมวัดหลายรูปพลอยอิดหนาระอาใจไปตามๆ กัน

               ปัญหาที่ทำให้พระทั้งวัดเหนื่อยหน่ายจนนึกระอาก็เพราะพระใหม่มีนิสัยชอบจับผิดและชอบอวดรู้ ยกหู ชูหางตัวเองอยู่เป็นประจำ  วันแรกที่มาอยู่วัดป่าก็นึกเหยียดพระเจ้าถิ่นทั้งหลายว่าไม่ได้รับการศึกษาสูงเหมือนอย่างตน ออกบิณฑบาตได้อาหารท้องถิ่นมาก็ทำท่าว่าจะฉันไม่ลง
               เห็นที่วัดใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดแทนไฟฟ้าก็วิพากษ์วิจารณ์เสียเป็นการใหญ่หาว่าล้าสมัยไม่รู้จักใช้เทคโนโลยี  ตอนหัวค่ำมีการทำวัตรสวดมนต์เย็นก็บ่นว่าท่านรองเจ้าอาวาสทำวัตรนานเหลือเกินกว่าจะสิ้นสุดยุติได้ก็นั่งจนขาเป็นเหน็บชา
                 ครั้นพอถึงเวรตัวเองล้างห้องน้ำเข้าบ้างก็ทำท่าจะล้างอย่างขอไปทีล้างไปบ่นไป ประเภทตูจบปริญญาโทมาจากเมืองนอกต้องมาเข้าเวรล้างห้องน้ำร่วมกับใครก็ไม่รู้ โอ้ชีวิต!  ความสำรวยหยิบโหย่งทำให้พระใหม่ไม่พอใจสิ่งนั้นสิ่งนี้ถือดีว่าตัวเองมีชาติตระกูลสูงมีการศึกษาสูงกว่าใครในวัดนั้นผิวพรรณก็ดูสะอาด สะอ้านชวนเจริญศรัทธากว่าพระรูปไหนทั้งหมดมองตัวเองเปรียบกับพระรูปอื่นแล้วช่างรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าทุกประตูนึกแล้วก็ยิ้มกระหยิ่มอยู่ในใจ
               กลับเข้ากุฏิเมื่อไหร่ก็เอาปากกามาขีดเครื่องหมายกากบาทบนปฏิทินนับถอยหลังรอวันสึกด้วยใจจดจ่ออยู่มาได้พักใหญ่พระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็สังเกตเห็นว่าท่านเจ้าอาวาสวัดป่าแห่งนี้ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาซ้ำนานๆครั้งจะออกมาให้โอวาทกับลูกศิษย์เสียทีหนึ่ง  วันๆไม่เห็นท่านทำอะไรเอาแต่กวาดใบไม้  เก็บขยะ  ซักผ้าเอง  (เณรน้อยก็มีไม่รู้จักใช้) สอนก็ไม่สอนการบริหารวัดก็มอบให้ท่านรองเจ้าอาวาสเป็นคนจัดการไปเสียทุกอย่าง

              เห็นแล้ว เลยนึกร้อนวิชาเสนอให้ปรับโน่นลดนี่สารพัดที่ตัวเองเห็นว่าไม่เข้าท่าล้าสมัยรวมทั้งให้เสนอให้วัดใช้ไฟฟ้าแทนตะเกียงด้วยอีกข้อหนึ่งเพราะตนเห็นว่ายุคสมัยก้าวไกลมามากแล้วไม่ควรจะทำตนเป็นคนหลังเขาให้คนอื่นเขาดูถูกอีกหนึ่งในข้อวิจารณ์จุดด้อยของวัดทั้งหลายเหล่านั้นพระใหม่เสนอให้หลวงพ่อเจ้าอาวาสมีปฏิสัมพันธ์กับพระลูกวัดให้มากขึ้นกว่านี้สอนให้มากขึ้นเทศน์ให้มากขึ้นและแนะนำว่าคนระดับผู้บริหารไม่ควรจะทำงานอย่างการซักจีวรเองเป็นต้นด้วยตนเองควรจะกระจายอำนาจมอบงานให้คนอื่นทำดีกว่า

                    เย็นวันนั้นเป็นวันพระสิบห้าค่ำหลวงพ่อเจ้าอาวาส มานั่งทำวัตรที่โบสถ์ธรรมชาติกลางลานทรายด้วยท่านไม่ลืมที่จะหยิบข้อเสนอแนะจากพระใหม่มาอ่านให้พระหนุ่มสามเณรน้อยทั้งหลายฟังแต่ท่านไม่บอกว่าพระรูปไหนเป็นคนเขียนอ่านจบแล้วหลวงพ่อก็ยิ้มอย่างมีเมตตาพลางหยิบไมโครโฟนขึ้นมาแล้วชี้ให้ภิกษุหนุ่มสามเณรน้อยทั้งหลายดูหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งที่นอนอยู่ใต้ม้าหินอ่อนตัวหนึ่งจากใต้ต้นอโศกที่อยู่ใกล้ๆ
                   เธอทั้งหลายเห็นหมาขี้เรือนตัวนั้นหรือไม่เจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันเป็นขี้เรื้อน  คันไปทั้งตัวฉันเห็นมันวิ่งวุ่นไปมาทั้งวันเดี๋ยวก็วิ่งไปนอนตรงนั้นเดี๋ยวก็ย้ายมานอนตรงนี้อยู่ที่ไหนก็อยู่ไม่ได้นานเพราะมันคันแต่พวกเธอรู้ไหมเจ้าหมาตัวนั้นน่ะมันไปนอนที่ไหนมันก็นึกด่าสถานที่นั้นอยู่ในใจหาว่าแต่ละที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเองสักอย่าง  นอนที่ไหนก็ไม่หายคัน  สถานที่เหล่านั้นช่างสกปรกสิ้นดี คิดอย่างนี้แล้วมันจึงวิ่งหาที่ที่ตัวเองนอนแล้วจะไม่คัน แต่หาเท่าไหร่มันก็หาไม่พบสักที  เลยต้องวิ่งไปทางนี้ทางโน้นอยู่ทั้งวันเจ้าหมาโง่ตัวนั้นมันหารู้สักนิดไม่ว่า  เจ้าสาเหตุแห่งอาการคันนั้นหาใช่เกิดจากสถานที่เหล่านั้นแต่อย่างใดไม่ แต่สาเหตุแห่งอาการคันอยู่ที่โรคของตัวมันเองนั่นต่างหาก พูดจบแล้วหลวงพ่อก็วางไมโครโฟนลงเป็นสัญญาณให้รู้ว่าได้เวลาภาวนาหลังการทำวัตร สวดมนต์เย็น  แล้ว

                 ขณะที่ทุกรูปนั่งหลับตาภาวนาอย่างสงบนั้นในใจของพระใหม่กลับร้อนเร่าผิดปกติ นอกสงบแต่ในวุ่นวาย นึกอย่างไรก็มองเห็นตัวเองไม่ต่างไปจากหมาขี้เรื้อนที่หลวงพ่อชี้ให้ดู  ยิ่งนั่งสมาธินานๆ ยิ่งคันคะเยอในหัวใจ ทั้งอายทั้งสมเพชตัวเอง
                  นับแต่วันนั้นเป็นต้นมาพระใหม่อดีตนักเรียนนอกก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากคนพูดมากกลายเป็นคนพูดน้อยจากคนที่หยิ่งยโสกลายเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนจากคนที่ชอบจับผิดคนอื่นกลายเป็นคนที่หันมาจับผิดตัวเอง
                 เมื่อออกพรรษาแล้วโยมแม่มาขอให้ลาสิกขาเพื่อกลับไปสืบต่อธุรกิจจากครอบครัวท่านก็ยังไม่ยอมสึก "อาตมาเป็นหมาขี้เรื้อนขออยู่รักษาโรคจนกว่าจะหายคันกับครูบาอาจารย์ที่นี่อีกสักหนึ่งพรรษา"โยมแม่ได้ฟังแล้วก็ได้แต่ยกมืออนุโมทนาสาธุการกราบลาพระลูกชาย แล้วก็เดินออกจากวัดไปขึ้นรถพลางนึกถามตัวเองอยู่ในใจว่าคำว่า  หมาขี้เรื้อนของพระลูกชายหมายความว่าอย่างไรกันแน่หนอ

สาธุ!!! จบแล้วขอรับ ตอนผมอ่านจบ ผมดีใจกับพระใหม่มากๆ ที่สามารถนำสิ่งที่หลวงพ่อพูดมาปรับปรุงแก้ไขตนเองได้
เช่นนี้จึงนับได้ว่าผู้มีการศึกษา การศึกษาทำให้เขารู้จักคิดและปรับปรุงตนเอง นี่คือจุดมุ่งหมายประการหนึ่งของการศึกษาที่ว่า
การศึกษาที่ประสบความสำเร็จต้องสามารถทำให้ผู้ที่เข้ารับการศึกษาเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมไปในทางที่ดีได้
ไม่เช่นนั้น ต่อให้มีการศึกษาสูงเพียงใด มากมายสักเพียงไหนก็ไร้ค่า คงเป็นเพียงหมาขี้เรื้อนที่ไม่รู้สาเหตุแห่งการคันของตัวเอง .... สาธุ!!!

1 มื้อ/คน/วัน   64,000,000       เม็ด   1,191.36 กก.   × 34   40,506.24 บาท
3 มื้อ/คน/วัน   192,000,000      เม็ด   3,574.08 กก.   × 34   121,518.72 บาท
90 มื้อ/คน/เดือน   5,760,000,000   เม็ด   107,222.64 กก.   × 34   3,645,569.76 บาท
1095 มื้อ/คน/ปี   70,080,000,000 เม็ด   1,304,542.07 กก.× 34   44,354,430.38 บาท

 
ข้อมูลจาก Forward Mail

อ้างจาก: Kanya ที่ 31 ก.ค. 2552, 01:18:50

อ้างจาก: suwatchai ที่ 29 ก.ค. 2552, 10:49:22

     ผมอยากถามถึงความรู้สึกของท่านสมาชิกสักหน่อยนะครับ เพราะถ้าไม่ถามบางท่านอาจเข้าใจผิด หรืออาจเข้าใจผิดมานานแล้วก็เป็นได้ คือผมจะถามว่า...
     ท่านเข้าใจว่าวัตถุมงคลเมื่อเข้าพิธีแล้ว จะต้องศักดิ์สิทธิ์เสมอไปอย่างนั้นหรือเปล่า ?
     ผมว่ามีหลายท่านทีเดียวที่มีความเข้าใจว่าวัตถุมงคลเมื่อนำเข้าพิธีปลุกเสกหรือพิธีพุทธาภิเษกแล้ว จะต้องมีความศักิด์สิทธิ์เสมอไป ที่เห็นได้ง่าย ๆ เลยก็คือทุกวันนี้ เวลาที่มีการจัดพิธีพุทธาภิเษก ก็จะมีคนไปขอเช่าวัตถุมงคลกันเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงมีผู้ที่นำเอาวัตถุมงคลของตัวเองที่เก็บไว้ ไปฝากเข้าพิธีด้วยโดยเชื่อว่านั่นจะเป็นการเพิ่มพลังความศักดิ์สิทธิ์หรือพุทธคุณให้กับวัตถุมงคลยิ่ง ๆ ขึ้น
     ก่อนอื่น ผมคงต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่าผมไม่ได้มีเจตนาพูดว่าการปลุกเสกวัตถุมงคลเดี๋ยวนี้ไม่ศักดิ์สิทธิ์ แต่ความหมายของผมคือ " การปลุกเสกวัตถุมงคลเดี๋ยวนี้ หาได้ศักดิ์สิทธิ์ไปทุกพิธี " ทั้งนี้ เพราะการสร้างและปลุกเสกวัตถุมงคลให้ศักดิ์สิทธิ์นั้น มันต้องมีองค์ประกอบหลาย ๆ อย่าง อาทิเช่น การคำนวณหาฤกษ์พิธี การจัดพิธีกรรมได้อย่างถูกต้องตามตำรา พลังจิตของผู้สร้าง ตลอดจนเคล็ดลับต่าง ๆ ตามที่ตำราบ่งบอกเอาไว้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะขาดเสียมิได้เลยสำหรับการสร้างและปลุกเสกวัตถุมงคล
    แต่คนทุกวันนี้ มีความเข้าใจผิดกันมากว่าการสร้างและปลุกเสกวัตถุมงคลที่เกิดความศักดิ์สิทธิ์ได้นั้น ล้วนเกิดจาก " คาถาอาคม " ผมว่านั่นเป็นความเข้าใจที่ผิด
    หลายคนมักจะเข้าใจอย่างนี้ ซึ่งคงโทษกันไม่ได้ เพราะตำราการสร้างวัตถุมงคลต่าง ๆ เมื่อสร้างเสร็จแล้ว ก็จะต้องมีคาถาอาคมสำหรับการปลุกเสกเอาไว้เสมอ รวมไปถึงคาถาที่ใช้ในการท่องบ่นภาวนาที่ว่ามีอานุภาพทางเมตตามหานิยม แคล้วคลาด คงกระพัน มหาอุดและโชคลาภ เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงย่อมที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดได้ว่าคุณวิเศษต่าง ๆ ที่มีนั้น เกิดขึ้นได้เพราะคาถาอาคม
     หากจะว่ากันตรง ๆ ตามหลักการในด้านไสยศาสตร์หรือการสร้างวัตถุมงคลต่าง ๆ นั้น คาถามีส่วนทำให้วัตถุมงคลเกิดความศักดิ์สิทธิ์ได้ก็จริง แต่คาถาจะทำให้เกิดความศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาไม่ได้อย่างเด็ดขาดหากปราศจากอำนาจของพลังจิต พูดง่าย ๆ ก็คือว่าคาถาจะเกิดความศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาได้ก็ต่อเมื่อผู้ท่องหรือบริ กรรมคาถานั้น มีพื้นฐานอำนาจจิต โดยเป็นผู้ที่ผ่านการฝึกฝนปฏิบัติสมาธิวิปัสนากรรมฐานจนได้ฌาณ ญาณสมาบัติหรือกสิณอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือถ้าพูดกันในด้านของการปฏิบัติก็หมายความว่า ผู้นั้นต้องมี " อภิญ ญา " เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้น ต่อให้ท่องคาถาจนเหนียงยาน ความศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่มีวันบังเกิดขึ้นได้อย่างเด็ดขาดและแน่นอนที่สุดด้วย
     ทั้งนี้ หากว่าคาถาอาคมสามารถทำให้เกิดความศักดิ์สิทธิ์ได้จริง ถ้าเช่นนั้น คนเราทุกคนก็สามารถเป็นผู้วิเศษได้หมด เพียงแค่ไปขอเรียนคาถาจากใครก็ได้สักบทสองบท หรือไม่ก็หาเอาจากในเว็บเรานี่แหละ...
แล้วถามว่าความศักดิ์สิทธิ์จะบังเกิดได้จริงเหรอ ?
     สมัยก่อนนั้น ในการเรียนคาถาอาคมหรือวิชาไสยศาสตร์  ก่อนที่อาจารย์จะถ่ายทอดให้แก่ศิษย์นั้น ท่านจะให้ไปหัดฝึกพิ้นฐานอำนาจจิตเสียก่อน หรือไม่ก็เรียนภาคทฤษฎีและฝึกปฎิบัติไปพร้อม ๆ กัน  แต่โดยธรรมเนียมแล้ว เขาจะต้องเริ่มฝึกพิ้นฐานอำนาจจิตเสียก่อน เปรียบเสมือนการขึ้นต้นไม้ ก็จะต้องปีนขึ้นไปจากทางด้านโคนต้นไม้ก่อนทั้งสิ้น หาใช่โดยการเรียนลัดด้วยการขึ้นต้นไม้ทางยอดโดยการกระโดดข้ามไปเรียนคาถาก่อนเลยแต่อย่างใดไม่ โดยไม่มีการฝึกพื้นฐานทางอำนาจจิตให้แข็งแกร่งเสียก่อน ซึ่งเมื่อฝึกไม่ถูกวิธี ขาดความอุตสาหะ ไร้ซึ่งบารมี เมื่อนั้นพื้นฐานทางอำนาจจิตก็จะไม่บังเกิดขึ้นด้วย...
     ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าปัจจุบันนี้ จะมีพระเกจิอาจารย์สักกี่ท่านที่หยั่งรู้ว่าหลักของการเกิดความศักดิ์สิทธิ์ ต้องเกิดมาจากอำนาจจิตก่อน? หรือถึงแม้ว่ารู้ แล้วจะมีสักกี่ท่านที่สามารถฝึกเช่นนั้นได้ ? ด้วยเหตุนี้แหละครับ ผมจึงคิดว่าการปลุกเสกวัตถุมงคลสมัยนี้ หาใช่มีความศักดิ์สิทธิ์ไปเสียทุกพิธี ทั้งนี้ เพราะความศักดิ์สิทธิ์ มิได้อยู่ที่ตัวคาถา หากแต่อยู่ที่พลังจิตต่างหากครับ แล้วพวกท่านสมาชิกมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ?
***********************
    สาระประโยชน์อันใดที่เกิดจากข้อเขียนอันเป็นข้อคิดนี้ ข้าพเจ้าขอมอบอุทิศคุณความดีและกุศลบุญทั้งหลายแด่รูบาอาจารย์และเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งในอดีตชาติและปัจจุบันชาติ.....
สุวัชัย สมไพบูลย์   

 หากจะบอกว่าความขลังของวัตถุมงคลเกิดจากอะไร ก่อนอื่นขอพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับวัตถุมงคลทางศาสนาพุทธก่อน
ครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพิ่งตรัสรู้ มีพ่อค้าม้า 2 พี่น้องคือตปุสสะและภัลลิกะ ได้เข้าไปเฝ้าและเกิดการเลื่อมใส
ถึงพระพุทธ พระธรรมว่าเป็นสรณะ นับเป็น เทววาจิกอุบาสก (อ่านว่า ทะเววาจิกะอุบาสก) แล้วจึงทูลขอสิ่งที่เป็น
ตัวแทนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้เป็นที่ระลึก ครั้งนั้น พระองค์ทรงลูบพระเศียรมีเส้นพระเกศาติดพระหัตถ์มา
จึงทรงมอบเส้นพระเกศาให้แก่สองพี่น้อง(ท่านคิดว่าเส้นพระเกศานี้ศักดิ์สิทธิ์ไหม เพราะองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ปลุกเสก)
   ครั้นต่อมา เมื่อมีภิกษุสาวกเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก เมื่อพระอริยะสาวกนิพพานลง พระองค์ก็ให้สร้างสถูป
เก็บอัฏฐิธาตุนั้นไว้เพื่อให้ผู้คนกราบไว้ แม้เมื่อพระอานนท์นิพพาน ก็มีผู้มาแย่งเอาพระธาตุไปไว้บูชา และแม้บริขารของ
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ได้บรรจุเป็นบริโภคเจดีย์ โดยไม่ต้องปลุกเสก
   ทีนี้มาพูดกันเรื่องความขลังอีกส่วนหนึ่ง คือการทำน้ำมนต์ในงานบุญต่างๆ ความขลังของการทำน้ำมนต์
หรือน้ำพระพุทธมนต์มาจากไหน สมมุติว่ามาจากการสวดมนต์เพียงอย่างเดียว ถ้าแบบนั้นคงไม่ต้องนิมนต์พระไปสวด
ให้ชาวบ้านสวดก็คงได้ แล้วถ้าจะต้องให้พระที่พลังจิตไปสวด ถ้าแบบนั้นทำบุญนิมนต์พระกัน100บ้าน
จะมีสักบ้านไหมที่จะได้พระที่มีพลังจิต และถ้าได้พระที่ไม่มีพลังจิต ไม่สำเร็จฌาณไปสวด น้ำมนต์จะไม่ขลัง
ไม่ศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหม ถ้าเป็นเช่นนั้น ต่อไปคงไม่ต้องเสาะหาแต่พระที่สำเร็จฌาณไปประกอบพิธีทำบุญบ้านกันหรือ
แล้วพระที่ได้ฌาณ ท่านก็บอกไม่ได้อีก ว่าท่านได้ฌาณหรือไม่ เพราะผิดพระวินัย เอาละสิ ยุ่งกันไปใหญ่แล้ว
   เอาละ มาดูกันอีกหน่อย สำหรับคนที่เคยบวช เคยสวดไหมคับ คาถากันไฟน่ะ อัตถิโลเก สีลคุโณ....
รู้ไหมบทนี้น่ะ ผู้ที่สวดครั้งแรก เป็นแค่ลูกนกตัวหนึ่ง อย่าว่าแต่ฌาณเลยนะขอรับ เราแค่เฉียดสมาธิยังไม่มีเลย
แต่ผลจากการสวด กลับทำให้ไฟไม่ไหม้รัง เอ้า!!งงกันไปใหญ่ ไอ้กระผมคนโง่เขลา ความรู้น้อย ด้อยปัญญา
หาความคิดไม่ได้ ก็เลยไม่รู้จะว่ายังไง กับคำว่า
   "ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าปัจจุบันนี้ จะมีพระเกจิอาจารย์สักกี่ท่านที่หยั่งรู้ว่าหลักของการเกิดความศักดิ์สิทธิ์ ต้องเกิดมาจากอำนาจจิตก่อน? หรือถึงแม้ว่ารู้ แล้วจะมีสักกี่ท่านที่สามารถฝึกเช่นนั้นได้ ?"
   เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะกะแค่ลูกนกมันยังใช้คาถาจนตัวเองรอดจากพระเพลิงเสียได้ เฮ้อ!!มนุษย์ผู้ฉลาด
ขนาดจบปริญญาโท จะพูดอะไรไยไม่ศึกษาให้ถ่องแท้ เพราะคำๆนี้ ไอ้ที่ผมยกมาน่ะ คนเขียนจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่า
เขียนเพื่ออวดตัวเองว่าข้ารู้จริง ว่า "หลักของการเกิดความศักดิ์สิทธิ์ ต้องเกิดมาจากอำนาจจิตก่อน" เอ้อหนอคนเรา ระดับการศึกษาสูงชั่งไม่ได้ทำให้จิตใจสูงขึ้นตามไปด้วยเลย
   เอาละ ทีนี้อยากรู้ไหมว่า ทำไมเจ้าลูกนกตัวนั้นสวดคาถานี้แล้วเกิดความศักดิ์สิทธิ์ แล้วน้ำพระพุทธมนต์
ที่พระไปสวดกันตามบ้านศักดิ์สิทธิ์ไหมยังไง ถ้าอยากรู้ก็ลองไปใช้ปัญญาศึกษามาขอรับ หรือไม่ ก็ถามมาขอรับ
สำหรับคนดีถามเพื่อความรู้ ข้าน้อยผู้ด้อยความรู้ จะใช้กำลังทั้งหมดเท่าที่มีไปเสาะหามาตอบให้อย่างเต็มกำลังความสามารถ
แต่หากถามไถ่มาภาษาพาล มีคำเหน็บแนมแฝงภายใน ข้าพเจ้าผู้โฉดเขลา ก็คงจะตอบเข้าไปเช่นที่ถามมาขอรับ

สาธุ

    ท่าน Kanya ครับ ท่านและพวกพ้องจะว่าจะด่าอะไรผม ก็เชิญตามสบายเลยนะครับและถ้าแน่จริง ช่วยกรุณาด่าผมให้ชัด ๆ ลงในหน้ากระดานนี้ด้วยนะครับ จะเป็นพระคุณอย่างสูง แต่ถ้าจะกรุณาเพื่อเป็นการประหยัดเวลาและเนื้อที่ ก็ไม่จำเป็นต้องยกมหาสมุทรอะไรทั้ง 7 สายมาเพื่ออวดภูมิปัญญาท่านหรอกครับ ด่าตรง ๆได้เลยครับตามที่นิสัยสันดานท่านได้รับการอบรมจากบุพการีและครูบาอาจารย์มาตั้งแต่เล็ก เพราะต่อไปนี้ ขอให้สบายใจว่าผมจะไม่โต้ตอบคนอย่างท่านอีก ผมเห็นใจในปูมหลังของท่านครับ ถือว่าผมยอมเปลืองตัวให้ท่านและพวกพ้องท่านด่าเพื่อเป็นทานก็แล้วกัน

โอ้โหห  เสียชื่อชาวชมพูฟ้าจังง  เฮ้อเศร้าขอรับ
ผมด่าแล้วเหรอ    ถ้าผมจะด่า ผมด่าแต่พวกหน้าตัวเมียเรียกพี่ เพราะอะไรหว่า 
แต่ที่ท่านอาจารย์(พิเศษ)สุวัจชัยด่าน่ะขอรับ ท่านด่าบรรดาอาจารย์ทั้งหลาย โดยที่ท่านไม่ด้องศึกษาให้ถ่องแท้
ผมด่า เพราะเรื่องมันควร(ถ้าด่านะขอรับ) แต่ท่านอาจารย์(พิเศษ)สุวัจชัยด่าน่ะขอรับ ท่านด่าเพราะ.....
คือบุพพการีและอาจารย์ผมสอนมาดี ไม่ให้ก้าวก่ายถึงบุพพการีผู้ใด เพราะบุพพการีของท่านอาจารย์(พิเศษ)สุวัจชัย
น่าจะตั้งใจอบรมท่านแล้วแต่ท่านไม่ฟังเอง
เอาเป็นว่าที่ท่านอาจารย์(พิเศษ)สุวัจชัยด่าน่ะขอรับ ท่านด่าเพราะความเขลาของท่านเองขอรับ
ที่ท่านด่าเขา ดูมันสุภาพดีนะขอรับ ดูว่าเกจิอาจารย์เหล่านั้นผิด แต่หารู้ไม่ว่าคนเขียนแอบอวดภูมิแบบโง่
เสียสถาบันจัง :054:เรื่องมานน่าเศร้า

 :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                      
      

กราบเรียน อาจารย์ขอรับคือกะผมอยากรบกวนถามปัญหาที่คาใจผมหน่อยนะขอรับ

   สมมุติว่า เกิดมีนายตำรวจซักคนที่คนส่วนใหญ่ทั้งแผ่นดินต่างรู้ดีว่าเขาเป็นนายตำรวจตงฉิน แต่บังเอิญวันนึง นายตำรวจผู้นี้เกิดไปนั่งทานข้าวในร้านแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจรชั่วโดยที่นายตำรวจนั้น ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร้านนั้น เป็นร้านขาประจำโจร แต่พวกโจรน่ะรู้ดีว่านี่คือนายตำรวจตงฉินที่ปราบโจรมานับไม่ถ้วน
   ครั้นพอนายตำรวจคนนี้เข้าไปนั่งในร้านแล้วแทนที่จะเพียงแต่สั่งอาหารมาทานแล้วก็ไป กลับนั่งประกาศ
ความเลวของโจรต่างๆนานา ประกาศความที่โจรเหล่านั้นชั่งเลวเสียเหลือเกิน ไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้ เกิดมาเพื่อสร้างความชั่ว
เป็นที่รังเกียจของคนดี เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นผู้ดูแลก็ปล่อยปละละเลย ไม่กระทำตามหน้าที่อันได้รับมอบหมาย ล้วนใช้การไม่ได้
นายตำรวจที่ขึ้นชื่อว่าตงฉินคนนี้ พอจะจัดเป็นคนอย่างในสำนวนบทกลอนของอาจารย์หรือป่าวขอรับ  

อ้างจาก: ลูกชายพ่อสังวรณ์ ที่ 25 ก.ค. 2552, 03:30:54

ขอบคุณครับสำหรับข้อมูล
ในบอร์ดมีอีกซักตำแหน่งมั้ยครับ
ผมอยากขอสมัครเป็นหน่อยตบเกรียนหรือปราบเกรียนอะไรก็ได้
ที่คอยจัดการกับคนกับกลุ่มคนเหล่านี้
เอาแบบลากตัวเป็นๆมันมาตบ(อบรมสั่งสอน)
กลุ่มคนเหล่านี้จะได้ไม่เก่งอยู่กับคีย์บอร์ด
จะได้เข็ดหลาบเกิดความสำนึกเลิกสร้างคามแตกแยกให้ผู้อื่นและสังคมได้บ้าง

     เอาไว้คุณสองคนพ่อลูกไปช่วยกันตบพวกเกรียนในวัดบางพระให้หมดก่อนเถอะครับรวมทั้งตัวคุณด้วย... ว่าเสียดสีคนอื่นเขานี่ ชอบจังสนุกปาก แต่หาสาระไม่มีเลย บอกให้คุณพ่อช่วยอบรมเยอะๆ หน่อยนะครับ แล้วลองนึกดูให้ดีใหม่นะครับว่าใครกันแน่ที่สร้างความแตกแยกให้ผู้อื่นและสังคม วันหลังถ้าอยากจะแจ้งเกิดกับเขาบ้าง ก็หัดคิดอะไรในทางที่สร้างสรรค์กว่านี้หน่อย สองวันผมโดนค่าไปเป็นสิบ ผมยังยอมรับฟังด้วยรอยยิ้ม ไม่ลุกมาด่าใครหรือชวนใครตีสักแอะ แล้วคุณเจ็บปวดอะไร ถึงต้องอยากแจ้งเกิดด้วยวิธีการคำพูดที่ห่วยแตกไม่เอาไหน อย่างนี้....

ผมแปลกใจมากที่คุณ suwatchai ประพฤติตัวแบบนี้ในชุมชนชาวบอร์ดวัดบางพระ

แค่กระทู้นี้มันบอกได้ว่าคุณร้อนตัวคิดว่าตัวเองเป็นเกรียน หรือไม่ก็

ตั้งใจที่จะว่า ลูกชายพ่อสังวรณ์ ซึ่งผมงงมาก กับคำที่ว่า แล้วคุณเจ็บปวดอะไร ถึงต้องอยากแจ้งเกิดด้วยวิธีการคำพูดที่ห่วยแตกไม่เอาไหน อย่างนี้....

ผมก็เห็นแค่ ลูกชายพ่อสังวรณ์  มาโพส์ตไม่ได้ก้าวก่ายอะไรคุณนะขอรับ เหตุใดร้อนท้องได้ขนาดนี้

คุณเองทั้งโง่ พาล และไร้สาระ เพราะทุกกระทูของคุณมันส่อออกมาเช่นนั้น

1. คุณบอกบอร์ดนี้ไม่เป็นประชาธิปไตย แล้วประชาธิปไตยมันหมายถึง

ต้องรับฟังความคิดของคุณคนเดียวหรือขอรับ

มันไม่ใช่เช่นนั้น มันหมายถึงการรับฟังความคิดของคนส่วนมาก ซึ่งผมก็ออกมาแล้ว

ว่าคนส่วนมากเค้าไม่ยอมรับคุณ แล้วคุณจะหาประชาธิปไตยอะไรอีกขอรับ

นี่คุณโง่จริงๆหรือว่าแกล้งโง่ขอรับ

2.คุณขอให้ปลดคุณนนท์ ผมชี้แจงไปแล้ว แต่จะพูดให้ฟังอีกทีนะขอรับ

ว่าคุณนนท์กับทีมงาน ทำงานกันแบบปรึกษากันแล้ว แต่คุณคงรู้จักในการใช้ความคิดน้อยเกินไป

จึงอ่านไม่เข้าใจ เมื่อจะปลดคุณนนท์เพราะเค้าไปลบกระทู้ของคุณ นั่นคือปลดทีมงาน

รวมถึงหลวงพี่เวปฯด้วย นั่นคือสรุปว่า บอร์ดนี้ปิด เมื่อจะให้บอร์ดนี้ปิดลง ผมว่าคุณออกไปเสียดีกว่าไหมขอรับ

3. คุณว่าแต่คนอื่นเขารุมด่าคุณ นั่นมันบอกอะไรบ้างขอรับ ถ้าคุณยังคิดไม่ออกอีก ผมจะบอกให้ขอรับ

   3.1 คนส่วนใหญ่เขาบอกว่าคุณมันเลว เมื่อคนส่วนใหญ่บอกนั่นคือประชาธิปไตยไงขอรับ

   3.2 คุณไม่รับฟังความเห็นของคนสว่นใหญ่ เพราะคุณไม่เลิกพฤติกรรมยังไงขอรับ

4. บุคคลทำกรรมเช่นใดย่อมได้รับผลเช่นนั้น นั่นคืออะไร นั่นคือคุณทำกรรมชั่ว ย่อมได้รับผลชั่ว

ก็คุณถูกรุมด่าอยู่นี่ไงขอรับ คุณยังคิดว่าตัวเองไม่ผิดอีก นั่นคือขาดสำนึก

และบุคคลที่ขาดจิตสำนึก ย่อมไม่พิจารณาคำพูดที่คนส่วนมากเค้าเตือน เมื่อไม่รับฟังและไม่พิจารณา

ย่อมไม่กลับตัว เมื่อไม่กลับตัว ย่อมประพฤติชั่วต่อไป

สาธุ

โอ้โห อ้างประชาธิปไตยซะอีก

คุณคร๊าบบ ประชาธิปไตยเค้านับเสียงส่วนมากคร๊าบบบ

มีใครเคยเห็นเสียงส่วนน้อยได้รับเลือกเป็น สส.เหรอคับ

ใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย

ขอแสดงมุทิตาจิต ต่อพระมหานรินทร์ ที่ได้จบ ป.โท พุทธศาสน์มหาบัณฑิต

ไม่ใช่ ป.โท พุทธศาสน์มหาบัณฑิต นะขอรับ แต่เป็น ป.โท ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต(พัฒนศึกษา) ขอรับ

ขอรบกวนสมาชิกทุกท่านในการแสดงความเห็นนะคับ

เรื่องที่ผ่านมา แม้ว่าผมจะไม่ได้รับPM แต่ก้อได้อ่านทุกPM จากท่านเวปฯ

ผมอยากบอกว่า ไม่ว่าจะเป็นพี่ยา พี่ต้อย พี่ติ่ง พี่มหา แต่ทุกท่านเป็นศิษย์หลวงปู่

และทุกคนที่สักมา ก็นับว่าเป็นศิย์อาจารย์เดียวกัน คือเป็นศิษย์หลวงปู่

การที่ศิษย์อาจารย์เดียวกันมาทะเลาะกันเอง ผมว่าไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง

ท่านเณรน้อยเส้าหลินเอง ตามความเห็นผม รับผิดชอบโดยตั้งกะทู้ขอโทษท่านชะลาพุชะโดยตรง

ส่วนท่านชะลาพุชะเอง ในฐานะศิษย์อาจารย์เดียวกัน ก็ควรยกโทษกันได้

หลวงปู่ไม่ชอบใจแน่ครับ ถ้าท่านทราบว่าศิษย์ของท่านเป็นแบบนี้

แต่ผมเชื่อว่า ท่านจะยินดีเป็นอย่างมาก ถ้าท่านทราบว่าศิษย์ของท่านรู้จักขอโทษและให้อภัยกัน

การที่เราทะเลาะกัน มันเหมือนการประจานตัวเอง ว่าลูกศิษย์หลวงปู่ไม่รักกันครับ

ผมอยากเห็นเรารักกัน ร่วมใจกันมากกว่า ยังมีเรื่องข้างนอกอีกมากมายที่จะให้เราร่วมใจกันแก้ปัญหาครับ

บอกตามตรงนะคับ มีสมาชิกหลายๆบอร์ด ที่เค้ารวมตัวกันไปทำบุญ ช่วยเหลือสังคม ในนามของบอร์ดเค้า

ผมอยากให้บอร์ดเรามีแบบนั้นบ้าง รวมกลุ่มกันไปเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กพิการในนามบอร์ด ฯลฯ

แสดงให้คนอื่นเห็นว่า "นี่แหละศิษย์หลวงปู่เปิ่นแห่งวัดบางพระ"

ลูกผู้ชาย รู้ตัวว่าผิดก็ขอโทษให้คนอื่นเห็น

ส่วนฝ่ายที่ถูกกระทำ ก็กล้าที่จะให้อภัยในฐานะศิษย์อาจารย์เดียวกัน นี่แหละคับ "ลูกผู้ชาย"

ผมมีคาถาไล่ผีคับ อาจารย์ที่บุรีรัมย์ให้มามีคนเคยใช้ได้ผลชะงัดมากคับ

เอ้อ บอร์ดนี้มีดก็เคยโชว์มาแล้ว จะมีปืนอีกซักหน่อยก็ดีนิ

อาวุธของท่าน!! เอ้อท่าน!!Gearmour ผมอยากอ่านว่าเกียมัว (กัวเมีย)  :075:มันเป็นอาวุธที่ปกป้องชาติ

ของทุกอย่างมันมี 2 ด้าน แล้วแต่คนใช้ ระดับท่าน เอ้อ!!! เกีย เอ้อ!! เกียไรดี

น่าจะเอาไว้ใช้อย่างว่า (คือปกป้องชาติระขอรับ) ลูกศิษย์หลวงพ่อเปิ่น ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ต้องมาก่อน

อ้างจาก: ???--สายัณ--??? ที่ 15 มี.ค. 2552, 10:20:19

ออกเสียง เพื่ออะไรครับท่าน จะแจกรางวัล หรือ ครับท่าน

ผมคุยกะเวปมาอ่ะคับ โดนเวปด่ามาว่าไม่รู้จักอ่านคู่มือการใช้บอร์ด

ผมเลยถามไปว่า 100 คนจะมีคนอ่านซักกี่คน เวปเลยพูดมาว่า อืม! น่าหาข้อมูลเหมือนกัน

ผมเลยมาโพสถามอ่ะคับ

เอ้อ !!! รู้สึกว่าประเด็นจะเปลี่ยนไปแล้วนะคับ

กะทู้นี้ตั้งขึ้น เพื่ออยากรู้เฉยๆว่ามีใครเคยเข้าไปอ่านบ้าง

ทั้งนี้ผมกับเวป มีการคุยกันตลอดแทบจะเรียกว่า คุยกันบ่อยที่สุดถ้าเทียบกับสมาชิกท่านอื่น

เพราะฉะนั้น อยากจะเรียนให้ทุกท่านทราบว่า กระทู้นี้ตั้งเพื่ออยากทราบเฉยๆ ว่ามีใครเคยเข้าไปอ่านบ้าง

หาได้บอกว่ากฏกติกาไม่ดีไม่ 

ถ้ามีการทำให้เข้าใจผิด ก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยขอรับ

ออกเสียง เพื่ออะไรครับท่าน จะแจกรางวัล หรือ ครับท่าน

ผมคุยกะเวปมาอ่ะคับ โดนเวปด่ามาว่าไม่รู้จักอ่านคู่มือการใช้บอร์ด

ผมเลยถามไปว่า 100 คนจะมีคนอ่านซักกี่คน เวปเลยพูดมาว่า อืม! น่าหาข้อมูลเหมือนกัน

ผมเลยมาโพสถามอ่ะคับ

ผมเคยคุยกับคนที่รับซ่อมพระ เค้าบอกว่าที่จริงแล้วเค้าใช้นมข้นหวานเป็นตัวประสานสำหรับพระเนื้อผง

เพียงแต่เราไม่รู้กันเองเลยไปจ้างเค้าซ่อม ซึ่งต้องยอมรับว่าการซ่อมคงต้องใช้ฝีมือและความชำนาญบ้าง

โหย อะไรกันนี่... เด็ก มพ. Hot Hit ปานนี้เลยเหรอ... มะน่าเชื่อเนาะ

ชื่อย่อ ม. พ. มักถูกผู้ชายล้อว่าเป็น เมียพี่   เด็กม.พ. มีแค่สองอย่าง สาวเปรี้ยวเท่ ทอมหล่อ และยิ้งหญิงดี้สนิท

ผอ. วิเชียร สามารถ ถูกต้องคร่า...คุณกันย่า.. ไปไปมามา... แหมบางคนมีเรื่องเล่า..แต่ออมนะยะ... 

ปล. น้องอชิ ได้เพื่อนใหม่เนี่ย ระบุหน่อยจิ หญิงหรือชาย 

ผมเคยไปนอนมพ.มา 2 ปี ปีละ 3 วัน 2 คืน แต่เคยเข้าไปเที่ยวบ่อย(สมัยเรียน)

เคยเห็นความแสบ ความน่ารัก(นึกก่อนว่ามีไหม) เพื่อนที่มพ.อ้ายยุ้ย(ธาราทิพย์  อุดมธรปรเสริฐ)

ขายแก๊สอยู่ตลาดน้อย(ตลาดน้อยค้าแก๊ส)คุณโชพอรู้จักป่ะคับ กะอ้ายบุ๋ง(ณัฐชลี  ปิยมหันต์)

  ไม่ได้เจอนานคิดถึงเพื่อนๆเหมือนกัน เท่าที่ถามคุณเอดู คุณโชน่าจะเรียนรุ่นเดียวกะผม เพราะเกิดปีเดียวกัน

เพียงแต่ผมเรียน นข. แต่ไปค่ายวิทย์ที่ มพ.จัด จะว่า เด็ก มพ. Hot Hit ไหม ผมว่าแสบใช้ได้นะคับ

เด็ก มพ. หรือครับ ทันสมัย อ.ยิ่งยง  ทรงอักษร ป่ะคับ

ผอ.วิเชียร สามารถ น่ะครับ

วันดีคืนดีมีเสียงปานสายฟ้าว่ามาจากเบื้องบนถามว่า "เฮ้ย ที่1 บาลีว่าไงฟร๊ะ " ผมก้อนิ่งอึ้งไปไม่ถึง 1 นาที

จึงตอบเสียงสวรรค์นั้นไปว่า มันก้อคล้ายๆกับภาษาอังกฤษอ่ะคับ คือ one หมายถึง 1 คน ส่วน firt หมายถึงที่ 1

ถ้าเทียบเป็นบาลีก็จะเป็น เอก หมายถึง 1 คน ส่วน ปฐม(อ่านว่า ปะ - ฐะ - มะ) หมายถึงคนที่หนึ่ง,กลุ่มที่หนึ่ง

หรือกลุ่มแรก ทั้งนี้ การนับในภาษาบาลีเรียกว่า "สังขยา" ซึ่งมี 2 แบบคือ ปกติสังขยา คือการนับโดนปกติ เช่น

1คน 2 คน วัว 2 ตัว เป็นต้น อย่างนี้เรียกว่า "ปกติสังขยา" และนับโดยที่เต็ม หรือนับเป็นลำดับขั้น เช่น คนที่ 1

คนที่ 2 กลุ่มที่ 1 กลุ่มที่ 2 เป็นต้น เรียกว่า "ปูรณสังขยา" ซึ่งปูรณสังขยานี่ก้อมาจากปกติสังขยานั่นเอง

แต่เป็นปกติสังขยาที่ลงปัจจัยในปูรณตัทธิต 5 ตัว คือ ติ ย ฐ ถ ม อี แล้วมีการเปลี่ยนรูปไปบ้างตามหลักภาษา

เมื่อรวมความโดยสรุป ก็คือ เมื่อท่านจะจัดลำดับกลุ่มท่านก้อจัดตามลำดับโดยใช้ปูรณสังขยา

จากนั้นก็มีเสียงจากเบื้องบน(เสียงเดิม)ดังมาว่า "แล้วที่ 1 ถึง ที่ 9 มันว่าไงมั่ง ผมจึงไล่ลำดับไปให้ฟัง แล้วมันจึง

มาปรากฏให้เป็นเป็น ปฐมะ ถึง นวมะ ตามที่ทุกท่านเห็น และปั่นกระทู้อยู่นี่เอง

   เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไป 2 วันเป็นประมาณ เสียงนั้นจึงดังมาอีกว่า "เฮ้ย ช่วยไปอธิบายทีสิ ว่า ปฐมะ ถึง นวมะ

มีที่มาที่ไปยังไง มีความหมายยังไง" เมื่อเสียงนั้นเงียบลง กระทู้นี้จึงเกิดขึ้น

** ปล. รออยู่ว่าเมื่อไหร่นะ เสียงนั้นจะดังมาอีก (งานเข้า)

ง่า!!! สับสนอ่ะคับ พี่ๆช่วยบอกน้องหน่อยสิขอรับ

1.เวปไซต์นี้เกี่ยวข้องกับการทำบุญก็จริง แต่แบบนี้มันเหมือนเอามาทำการซื้อขายใช่ไหมขอรับ

2.เสื้อที่ทางเวปฯจัดทำขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการจัดทำที่ระลึกเฉพาะสมาชิกในเวปบอร์ด ไม่ได้ทำการค้าหากำไร

จึงเป็นการทำข้อตกลงระหว่างสมาชิกเท่านั้นใช่ไหมขอรับ

3.เท่าที่ผมเห็นจากบอร์ดที่ผ่านมา การนำวัตถุมงคลจากที่ต่างๆมานำเสนอทำนองเพื่อเป็นงานบุญ ทางวัดนั้นๆจะนำมาเอง

และติดต่อกับผู้ดูแลบอร์ดโดยตรง ดังนั้น จึงไม่เกี่ยวข้องกับการกระทำตามแบบอย่างของกระทู้นี้ใช่ไหมขอรับ

4.กระทู้นี้เข้าข่ายซื้อ/ขาย เป็นการส่วนตัวหรือเปล่าขอรับ

5.ข้าน้อย ผู้มีปัญญาน้อย รบกวนพี่ๆไขข้อข้องใจหน่อยขอรับ

ช่วยหน่อยนะขอรับ

เอ้อ!! ที่คุยกันเนี่ย หมายถึงของผมป่าวคับ

อ้างจาก: Kanya ที่ 09 ม.ค. 2552, 04:20:42

เอ้ออ!!! เว็ป รัปทานไรผิดสำแดงป่าวขอรับ มาแนวโฉด เอ๊ยโหดจัง 

บาปกรรม เกรียนไปมั่งครับ
  

ขอ อโหถ กรรม ขอรับ 

เอ้ออ!!! เว็ป รัปทานไรผิดสำแดงป่าวขอรับ มาแนวโฉด เอ๊ยโหดจัง 

(ยิ้ม)

การทำความเข้าใจในเรื่องของกัมมัฏฐานเป็นเรื่องจำเป็น แม้แต่หลวงพ่อจรัญเองท่านก็บอกไว้ว่า

"การปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานจำเป็นต้องมีวิปัสสนาจารย์คอยกำกับ ไม่เช่นนั้นจะหลงทางได้ง่าย"

คำว่ากัมมัฏฐาน หรือคำว่าภาววนานั้นมี ๒ อย่าง คือสมถและวิปัสสนา

อาจารย์ที่สอนกัมมัฏฐานทุกท่านล้วนอ้างอิงจาก ๒ คัมภี คือพระไตรปิฎกและวิสุทธิมรรค

เพียงแต่เอามาปรับใช้ให้เหมาะสมเท่านั้นเองขอรับ

ส่วนตัวผมได้ศึกษามาบ้างและเคยปฏิบัติมาบ้างเล็กน้อย แต่เท่าที่ทราบ

ไม่มีอาจารย์สอนกัมมัฏฐานท่านใดที่บอกว่าสิ่งที่ท่านสอนไม่ได้เอามาจาก๒คัมภีข้างต้น

ทั้งนี้เพราะทุกท่านล้วนเป็นสาวกของพระพุทธเจ้า จึงต้องดำเนินตามหลักคำสอน

หากคิดเองทำเองแล้วบบรรลุหรือสำเร็จได้ นั่นหมายถึงท่านเป็นผู้รู้ได้ด้วยตนเอง

หาใช่สาวกของใครไม่ สิ่งที่ผมผู้มีความรู้อันน้อยนิดกล่าวอ้างไปทั้งหมด

จึงจำเป็นต้องอิงคัมภีทั้ง๒

ตามที่ท่านdonutv  กล่าวมานั้น เป็นหนึ่งในมหาสติปัฏฐาน๔ ซึ่งเป็นแนวทางที่ถูกต้อง

และเป็นแนวทางเดียวเท่านั้นที่จะนำไปสู่มรรค ผล นิพพาน

แต่ทั้งนี้ หากจะก้าวเข้าสู่การปฏิบัติเช่นนั้น จำเป็นจะต้องมีพิ้นฐานที่ดีเสียก่อน

กล่าวคือ อานาปานาสติ ซึ่งข้อนี้ผู้ที่ผ่านการปฏิบัติกับหลวงพ่อจรัญมาคงททราบดี

ว่าท่านจะต้องนั่งทำอานาปานาสติควบคู่กันไปกับการเดินจงกรม

ส่วนการกำหนดรู้จะทำได้โดยละเอียดและไม่ขาดตอนได้ต่อเมื่อสติสมบูรณ์บริบูรณ์เป็นอย่างยิ่ง

ผมฐานะผู้รู้น้อย ขอเสนอความคิดเป็นให้พิจารณาตามหลักแห่งพระไตรปิฎกที่ได้พอศึกษามาบ้างเล็กน้อย

หากสิ่งที่ผมเสนอไป ผิดพลาด ขอโปรดแนะนำในฐานะกัลญามิตรที่ดีขอรับ

นับยังไงก็ไม่ครบ๓๘น่ะขอรับ

ช่วยนับให้น่อยสิขอรับ

วัยรุ่น งง 

แฮ่แฮ่!! ไปไม่ได้ เอามาฝากได้ป่าวขอรับ

เพิ่มเติมอีกนิดนึงขอรับ

ทำไมการโกหกจึงไม่ใช่เรื่องเล็ก

เพราะเมื่อเราเริ่มโกหก ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลประการใดก็ตาม นั่นคือเราทำให้ผู้ที่เราโกหกได้รับรู้สิ่งที่เราโกหกไปแล้ว

ดังนั้น เป็นที่แน่นอนว่าเราย่อมไม่ปราถนาให้เขาได้รับรู้ความจริง ฉะนั้น ไม่ว่าเข้าหรือคนอื่นถามเราถึงเรื่องนั้นๆ

เราจึงจำเป็นที่จะต้องโหกต่อไป และอาจจำเป็นต้องมีการโกหกเรื่องอื่นๆตามมาเพื่อให้การโกหกครั้งแรกน่าเชื่อถือมากขึ้น

การโกหกครั้งแรก อาจเป็นเรื่องเล็กน้อยก็จริงอยู่ แต่จะนำพามาสู่การโกหกมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น

ซึ่งเมื่อใดก็ตามที่คำโกหกถูกเปิดเผย เราก็จะได้รับอานิสงค์ของการโกหก คือไม่ได้รับความเชื่อถือนั่นเอง

  ขอคารวะขอรับ ถ้าสามารถใช้คาถาเป็นองค์บริกรรมได้ เป็นการทำให้จิตไม่วอกแวกวิธีหนึ่ง

เรียกได้ว่าเป็นการผูกจิตไว้กับองค์ภาวนา ทำให้เกิดสมาธิได้เร็วขึ้น ในชั้นต้นจิตจะติดอยู่กับองค์ภาวนา(ถ้าทำได้)

ต่อไปองค์ภาวนากล่าวคือคาถาจะเลือนหายไปเอง(เมื่อจิตเป็นสมาธิ) ดังเช่นการกำหนดให้สติจดจ่ออยู่กับลมหายใจ

ที่เป็นวิธีเจริญอานาปานาสติ ถ้ามุ่งจะให้สติจดจ่ออยู่กับลมหายใจตลอดเวลา จะไม่สามารถก้าวเข้าสู่สมาธิขั้นแรก(ปฐมฌาณ)ได้

คงได้แต่เพียงอุปจารสมาธิ(สมาธิที่เฉียดฌาณ) ขออนุโมทนากับท่านผู้ปฏิบัติด้วยขอรับ

เปลี่ยนจากคำถามที่ว่า"เกิดมาทำไม"เป็น "เกิดมาเพราะอะไร" ดูจะตอบง่ายกว่า

ทั้งนี้ตามที่พระพุทธองค์สอนไว้ว่าคนเราเกิดมาเพราะกรรมอันเกิดจากอวิชชาเป็นต้นเหตุ

เหมือนที่พระเตมีย์ระลึกได้ตอนเห็นพ่อสั่งลงโทษว่า สมัยนึงตนเองได้เกิดเป็นพระราชาเมืองนี้

แล้วสั่งลงโทษคนผิดแบบนี้ ทั้งๆที่ตัดสินถูกต้องยังได้ไปเกิดในนรกเพราะกรรมนั้น

พระพุทธเจ้าเกิดมาตรัสรู้ก้อเพราะกรรม(ดี)ที่เคยทรงบำเพ็ญไว้

ทรงอาพาธด้วยโรคลงพระหิตก่อนจะเสด็จปรินิพพาน ก้อด้วยกรรม

คนเราวันนี้ขโมยของ พรุ่งนี้ก้ออาจติดคุก วันนี้ฝากเงินในธนาคาร ปีหน้าก้อได้ดอกเบี้ย วันนี้ขยันตั้งใจเรียน วันหน้าก้อมีหน้าที่การงาน

ชาติที่แล้วฆ่าสัตว์ ชาตินี้ก้ออายุสั้น ชาติที่แล้วรักษาศิลมีเมตตา ชาตินี้ก้อได้เกิดเป็นคนมีรูปร่างหน้าตาดี

ความจิงมีมากกว่านี้ขอรับ ก่อนจะเป็นเกจิอาจารย์ ยังมีอปราจารย์ อิตราจาย์ หมายถึงอาจารย์พวกอื่น อาจารย์นอกนี้(ตามนัยบาลี)

ส่วนอรรถกถาจารย์ หมายถึงผู้ที่อธิบายพระไตรปิฎก พระฎีกาจารย์หมายถึงผู้อธิบายอรรถกถา(ที่พระอรรถกาจารย์แต่ง)

พระอนุฎีกาจารย์ หมายถึงผู้อธบายฎีกา(ที่พระฎีกาจารย์แต่ง) ซึ่งพระอนุฎีกาจารย์ถือเป็นชั้นหรือลำดับสุดท้ายที่พอจะเชื่อถือได้

ในการอธิบายพระพุทธพจน์หรือพระไตรปิฎก

ส่วนคำว่าเกจิ ตามนัยบาลีภาษาหมายถึงอาจารย์บางพวก ไม่เพียงแค่หมายถึงอาจารย์ที่อธิบายอรรถเท่านั้น

เมื่อใช้ต่างเหตุการณ์ ความหมายก้อเปลี่ยนไป ดังนั้นการนำคำว่าเกจิอาจารย์มาให้จึงไม่ใช่เรื่องผิด

เพราะคำว่า"เกจิ"เมื่อใช้แทนคน หมายถึง บางคน บางพวก ใช้แทนอาจารย์ หมายถึง อาจารย์บางท่าน อาจารย์บางพวก

ซึ่งอาจารย์อาจเก่งทางใดทางหนึ่งก้อได้

อีกประการหนึ่ง บาลีภาษาก้อคือภาษามคธ เพียงแต่ไม่ใช่ภาษามคธที่เคยใช้ทั่วไปในอดีต

กล่าวคือ บาลีแม้จะเป็นภาษามคธก้อจิง แต่บางคำมีความหมายเฉพาะตัว ไม่ใช่มีความหมายเหมือนภาษามคธโดยทั่วไป

เช่นคำว่านิพพาน บาลีหมายถึงความดับกิเลส ความสิ้นกิเลส แต่มคธหมายถึงความเย็น ความดับความร้อน(ไฟ)

ดังนั้น หากนำคำว่าเกจิที่เป็นมคธมาใช้ก้อสามารถทำได้ไม่ผิดความหมายขอรับ

อีกประการหนึ่ง คำว่าเกจิ ถ้าตามนัยแห่งบาลี มีระดับชั้นต่ำกว่าอปรา กล่าวคือเกจิอาจารย์มีความน่าเชื่อถือน้อยกว่าอปราจารย์ขอรับ

แฮ่แฮ่ !! ผมเคยเห็นรวงผึ้งหรือรังผึ้งห้อยย้อยเป็นรังใหญ่มากๆ เลยไปตีหวังจะเอาน้ำผึ้งมากิน

ที่ไหนได้ โดนต่อยซะบวมไปทั้งหน้าทั้งหัว พอได้รังมาดู โอ้โห รูเยอะมากๆ รูที่ผึ้งอ่อนมันอยู่

ทำไมเป็นรูป5เหลี่ยม ผมเลยชักสงสัย ตกลงความคิดผึ้ง รวงรังมันห้อยย้อยลงมาจากกิ่งไม้

หรือว่ารวงรังมันเป็นแค่ 5 เหลี่ยมกันแน่  วันรุ่นสงสัยจัง

แสดงว่าทางสายกลางที่เป็นมัชฌิมาปฏิปทา หมายถึงทางเพื่อนำไปสู่ความดับทุกข์เท่านั้นสิคับ

ส่วนทางสายกลางที่คนอื่นบอกผม เป็นแค่กลางๆแบบภาษาไทย แต่ถ้ามัชฌิมปฏิปทา มีจุดหมายที่แน่นอน

กล่าวคือมุ่งสู่ความดับทุกข์หรือพระนิพพานเท่านั้น

ขอบคุณขอรับคุณชาญที่ให้ความกระจ่าง วัยรุ่นหายงง 

คือ ผมอยากรู้อ่า!! ว่าทางสายกลางที่เค้าว่าเนี๊ยะ กะมัชฌิมาปฏิปทา ใช่อันเดียวกันป่าว

หรือว่าเหมือนกานป่าว   

ตอนสมันผมเรียน ผมอ่านหนังสือหนักมาก เพราะตอน ม.ต้น เรียนสายศิลป์ พอ ม.ปลายได้เลื่อนมาเรียนสายวิทย์ฯ

ก้อมีคนบอกว่าอย่าไปครียดมาก ให้เดินสายกลาง พอมาทำงาน ผมก้อเหมือนบ้างาน(มั้ง) มีคนบอกอีกว่า พักๆมั่ง

ให้เดินสายกลางอีก  ส่าวนตัวผมชอบเล่นแบทมินตัน ผมก้อเล่นแบบจิงๆจังๆ คือมีเวลา ก้อเล่นมันทั้งวันจิงๆ

เพื่อนก้อบอกอย่าเล่นมาก ให้ผมเดินสายกลางอีก ตกลง "ทางสายกลาง" มันหมายถึงอะไรกันนิ

ใช่ทางเดียวกันกะ "มัชฌิมาปฏิปทา" หรือป่าวนะ

คือ สมมุติอ่ะคับ พ่อ-แม่เราตายไป บางคนเก็บของใช้บางอย่างของท่านไว้บูชา บางคนเก็บเถ้ากระดูกไว้บูชา

แม่ผมก้อเอาฟันของทวดมาคล้องคอ บ้างก้อเอารูปท่านมาบูชา ของเหล่านี้ ใช่คุณพ่อ-คุณแม่เราหรือเปล่า

ทำไมเรายังเอามาบูชา  หรือเพราะว่าเราเอาไว้ระลึกถึงคุณของท่าน บางทีของใช้ที่เป็นของครูบาอาจารย์

เราก้อเอามาบูชา  นั่นก้อไม่ใช่ตัวครูบาอาจารย์  แต่ผมคิดว่าเป็นการระลึกถึงคุณของท่าน

แล้วถ้าสมมุติว่า คุณพ่อ-คุณแม่ของเราสิ้นไป หรือครูบาอาจารย์ของเราสิ้นไป เราทำรูปปั้นท่านเหล่านั้นไว้

เพื่อเคารพสักการะ จะควรหรือเปล่าหนอ 

ขอเน้นอักนิดนะครับ คือเน้นที่คนที่บอกว่านับถือศาสนาพุทธแต่ไม่กราบไหว้พระพุทธรูป/ทุบ ทำลายพระพุทธรูป

ส่วนประเด็นพระพรหมที่ว่าถูกควักเนตรเพราะมีคนคิดการใหญ่ ตอนนี้กรมศิลป์ไปตรวจสอบแล้วครับ

และยืนยันว่าเป็นแบบนั้นมาแต่แรก ไม่ได้ถูกควักเนตรแต่ประการใด  ผมว่าพระพรหมที่เคยถูกคนบ้าไปทุบ

ยังน่าคิดมากกว่าขอรับ 

และแล้วผมก้อออกนอกประเด็นซะเอง แฮ่แฮ่!!  เรื่องพระพรหมถือซะว่าเป็นการอัพเดตข่าวแล้วกันนะขอรับ

พี่น้องครับ แปลกนะทำไมบอร์ดของพันทิพย์ เขาแก้ไข ข้อมูลที่พิมพ์ได้ แต่เปิดหน้าต่างใหม่รัวๆ นั้นคือท่านติดไวรัสครับหรือbug ถ้าท่านเข้าhi5 แล้วปิดไว้ มันจะยิงหน้าต่างมา200 หน้าเพื่อให้คอมท่านล่มครับ

ให้กำลังใจท่านโจ และทีมงานทุกท่านครับ {ไม่เปิดธรรมมะอัตโนมัติ คงไม่มีใครได้ฟังเพราะลืมเปิดฟังครับ}
ขอบพระคุณทุกข้อเสนอครับพี่น้อง

เรื่องนี้น่าสนใจนะคับ ถ้าจะหยุดคิดสักนิดนึงนะครับ เราจะเห็นว่า

1.การสมัครบอร์ดพันทิพย์ คุณจะต้องใช้บัตรประชาชนของคุณ นั่นเท่ากับว่า ถ้าคุณพลาดขึ้นมา ทีมงานจะสามารถถามหาเจ้าของกระทู้ได้ทันที

2.สำหรับบอร์ดพันทิพย์ เมื่อคุณทำการโพสต์กระทู้ไปแล้ว ไม่ใช่ว่ากระทู้ที่คุณโพสต์จะขึ้นทันทีนะคับ แต่กระทู้นั้นจะถูกทีมงานตรวจสอบเสียก่อน จึงจะทำการโพสต์ได้

3.บอร์ดพันทิพย์ เมื่อคุณโพสต์กระทู้ขึ้นไปแล้ว เกิดความผิดพลาดสมมุตินะคับ กระทู้ของคุณทำให้เกิดเรื่องหรือพาดพิงบุคคลอื่นในทางที่ไม่ดี แล้วเกิดคดีทางกฏหมาย แม้ว่าคุณจะไปแก้กระทู้ได้แล้วเอาไปอ้างในภายหลังว่าไม่มีเรื่องดังกล่าว แต่คุณทราบไหมว่า ทางทีมงานได้เก็บกระทู้ที่เป็นต้นเหตุไว้ และพร้อมที่จะเอาขึ้นมาเป็นหลักฐานได้ทุกเวลา

4.บอร์ดพันทิพย์ เป็นบอร์ดที่มีผลทางธุรกิจ ส่วนบอร์ดของเราเป็นบอร์ดที่มีวัตถุประสงค์เพื่อ

   4.1.ให้เหล่าศิษยานุศิษย์ของวัดบางพระได้มาพบปะ แลกเปลี่ยนความรู้และข่าวสารซึ่งกันและกัน

   4.2.ให้ผู้ที่สนใจได้เข้ามาสอบถาม และหาข้อมูลเกี่ยวกับหลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ และความรู้เท่าที่พวกเราพอจะมีบ้างเล็กน้อย

5.สังคมของชาวบอร์ด ที่ทางทีมงานหวังไว้ตั้งแต่เริ่มจัดตั้งบอร์ด เป็นสังคมของพี่น้องและการแบ่งปัน มิใช่สังคมแห่งการแสวงหาผลประโยชน์

   และสุดท้าย ท่านใดที่ปรารถนาจะให้บอร์ดเราเหมือนบอร์ดพันทิพย์ หรือบอร์ดอื่นใด ขอให้ท่านใช้หมายเลขบัตรประชาชนจริงของท่านสมัครสมาชิก จะจัดเสนอให้ทางทีมงานบริการท่านเป็นพิเศษครับ

   ปล. ในการนำกระทู้เก่าขนาดตั้งแต่ปี 48' มาตอบ ควรที่จะมีการบอกให้ทราบกันก่อนว่า เป็นกระทู้เก่า และบอกเหตุผลว่าทำไมจึงจำเป็นต้องนำขึ้นมาตอบ เพราะการนำกระทู้เก่าขนาดนั้นขุดมาตอบ แสดงว่าเหตุผลของท่านผู้ขุดคงต้องสำคัญมากทีเดียว ถ้าไม่เช่นนั้น

คงต้องบอกว่าท่านมีเจตนาอื่นแอบแฝงอยู่เป็นแน่ ส่วนนี้ฝากถึงคนที่ทำนะครับ

  ช่วยๆกันดูแล เพื่อพระพุทธศาสนาของพวกเรา

สุญญตาธรรม

เปรียบจิตคน เหมือนลิง กลิ้งไปมา
หัดปิดหู ปิดตา ปิดปากบ้าง
ไม่ยินดี ยินร้าย สิ่งต่างต่าง
ปล่อยจิตวาง ว่างไว้ ไร้ตัวกู

เมื่อจิตว่าง วางได้ ไร้ตัวตน
ไม่ต้องมัว สะละวน ปิดตาหู
มีสิ่งใด ให้เห็น ให้ตาดู
สักแต่รู้ จิตไม่ยึด ไม่เกาะตาม

อันความทุกข์ มีได้ เพราะใจยึด
ดิ้นไม่หลุด ติดพัน เพราะใจหาญ
กล้าไปแต่ง เป็นตัวกู ของกูตาม
มีแต่พาล ให้เกลือกกลั้ว ในชั่วดี

อันจิตว่าง ใจว่าง ตามแต่เดิม
ไม่ต้องเสริม ไม่ต้องตัด ให้บัดสี
ปล่อยจิตใจ เป็นธรรม- ชาติดี
ทุกอย่างมี ล้วนไม่หลุด ไม่ติดใคร

อันความว่าง ว่างอยู่แล้ว ตามธรรชาติ
ไม่ต้องอาจ ไปเสริมแต่ง ให้ว่างใหม่
ธรรมชาติ ล้วนสมบูรณ์ อยู่ภายใน
หัดเข้าใจ เช่นนั้นเอง ในตัวเรา

หัดฝึกจิต ให้แยบคาย เมื่อผัสสะ
ใช้ตบะ ใช้ปัญญา อย่าได้เขลา
เมื่อกระทบ อย่ากระเทือน เป็นตัวเรา

ปล่อยให้เขา เป็นธรรม ของเขาเอย

อันความรู้ ในธรรมขั้น สุญญตา
อย่าเพ่งหา ในที่ใด สหายเอ๋ย
ตถตา แจ้งอยู้แล้ว ตามที่เคย
ฝึกให้เคย ทุกสิ่งว่าง แล้วในตัว

โดย นพ.ดิลก พูนสวัสดิ์

ขอบเสนอความคิดเห็นนะคับ

1.อิทธฤทธิ์มีจริงมีเกือบทุกศาสนาและลัทธิที่มีการฝึกสมาธิ ทั้งนี้ฌานหรือสมาธิที่เป็นเพียงสมถะนั้นพระพุทธเจ้าเองก็ได้ทรงงศึกษามาตั้งแต่ก่อนจะตรัสรู้

2.เนื่องจากการสักยันต์ใช้อักขระขอมเป็นหลัก ทำให้น่าคิดว่าว่าทำไม ทั้งนี้จะเห็นว่าการสักยันต์มีการทำกันมาตั้งแต่ก่อนศาสสนาพุทธจะเผยแผ่เข้ามาด้วยซ้ำ เพียงแต่ในปัจจุบัน ใช้อักขระขอมที่เกี่ยวเนื่องกับภาษามคธกล่าวคือใช้อักขระขอม แต่คำมักเป็นพระคาถานั่นเอง

3.ของเก่ามีสูญหายไปมากทั้งนี้เพราะอาจารย์หลายท่านมักไม่ถ่ายทอดอวิชา หรือไม่มีผู้สืบทอด ดังนั้นบางวิชาจึงเกิดการสูญหาย

4.ผู้รู้มักมีใจกว้าง และแสวงความรู้อยู่เสมอ ไม่ปิดกั้นตัวเองอยู่กับความรู้เท่าที่มี โดยเฉพาะความรู้ที่สูญหาย ใกล้สูญหาย ที่ควรอนุรักษณ์และความรู้ใหม่ๆ

5.ผู้มีความรู้ย่อมมีการถกเหตุผลกัน แต่ไม่โตเถียงอันก่อให้เกิดความขัดแย้ง

ขอซักกะหน่อย

คือผมว่าทุกสังคมมีคนเลวปนอยู่เสมอนะ ในสังคมพระเองก็เช่นกัน แต่คุณคิดว่าไง คิดว่าพระเพิ่งจะเป็นแบบนี้ในยุคนี้เหรอ

แล้วก็พระพุทธศาสนาไม่ได้เสื่อม ผมก็ว่าใช่ แต่ คุณคิดว่าพระทำให้เสื่อมนี่ เพิ่งจะมาเป็นในยุคนี้เหรอ

คำถามแรก หากคุณศึกษาดูดีๆจะพบว่าพระแบบนี้มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลแล้ว(ครั้งที่พระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่) ทั้งนี้วัดได้จากการที่ทรงบัญญัติพระวินัย เพราะพระพุทธองค์

จะทรงบัญญัติพระวินัยต่อเมื่อมีภิกษุกระทำผิด คุณคิดดูตั้ง 227 ข้อไม่นับที่มานอกพระปาติโมกข์อีกไม่รู้เท่าไหร่ คุณคิดว่าไง นี่ยังไม่หมด เพราะการทำสังคายนาในช่วงแรก

ก็ทำขึ้นเพราะพระเลวๆอย่างที่คุณว่าจริงๆ แต่ คุณคิดว่าไง เพราะผมเกิดมีคำถามอีกว่าเมื่อเป็นแบบนั้น ทำไมพระพุทธศาสนาถึงอยู่มาได้ถึง 2550 คุณคิดว่าไง

ผมจะตอบว่า พระเลวๆมีอยู่ทุกยุคทุกสมัยแต่ทำไมสมัยนี้ถึงได้ดูว่าเลวมาก เพราะข่าวไง เพราะทุกคนได้รู้ไง ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่รู้กันไม่กี่คน และเมื่อรู้เราก็กำจัดออกไป

แล้วคุณคิดว่าไง  คิดว่าสมัยนี้เมื่อเรารู้เราปล่อยไว้เหรอ แน่นอนรูปนั้นสื่อถึงการที่พระมีความโลภ ซึ่งความโลภดูเหมือนจะเป็นสิ่งชอบธรรมในสังคมเสียด้วย แต่คุณคิดว่าไง

ถ้าผมจะถามคุณว่า ใครทำให้เป็นแบบนี้เหรอ เอาง่ายๆเรื่องจตุคามรามเทพ เริ่มต้นจากพระเหรอ แล้วในขณะที่จตุคามดัง คุณคิดว่าพระทั้งหมด ทำเพื่อตัวเองเหรอ

จะไม่มีเลยเหรอที่ทำเพื่อ 1.สร้างโรงเรียน โรงพยาบาล(อย่างหลวงพ่อเปิ่น หรือหลวงพ่อคูณ)ทั้งๆที่หลวงพ่อนั่งอยู่กะวัดยังมีคนไปขอเงินถึงที่ แบบนี้คุณคิดว่าไง

2.ทำเพราะถูกหลอก คุณรู้มั๊ยมีกี่คนที่เข้าเอาเงินมาให้วัดแล้วขอทำ บรรดาหลวงพ่อเห็นว่าเขาตั้งใจบำรุงศาสนาก็อนุญาติ เสร็จแล้วก็ถูกเชิดเงินหนี ทั้งที่ชื่อวัดถูกเอาไปใช้แล้ว

3.ทำเพราะบรรดาลูกศิษย์ขอร้องให้ทำ คุณคิดว่าไง ผมคิดว่าคำถามข้อแรกผมน่าจะตอบได้ชัดพอสมควร แต่ปัญหาก็คือคุณอ่านข่าวดูทีวีแต่ด้านที่คุณได้เห็นเพราะเขา

ไม่นำเสนอด้านที่ผมบอกคุณ ทำไมเหรอ เพราะคนไม่ชอบอ่าน ไม่ชอบดูเขาขายไม่ได้ คุณคิดว่าไง

กับคำถามที่สอง จากคำตอบในข้อแรก คุณน่าจะเดาได้แล้วนะว่าเมื่อมีพระเลวมาทุกยุคทุกสมัย หากศาสนาจะเสื่อม แล้วจะอยู่ได้ถึง 2550 ปีเหรอ คุณคิดว่าไง

ส่วนผมคิดว่าสังคม เป็นผู้มีส่วนมากที่สุดที่ทำให้ศาสนาเสื่อม เพราะอะไรเหรอ เพราะว่า คุณ ผม เขา เธอ และท่านทั้งหลาย หากยิ่งเล่า ยิ่งกระจาย ยิ่งบอกต่อ

แทนที่จะช่วยแก้ไข เมื่อคนอื่นรู้สิ่งที่เล่า ที่กระจาย ที่บอกไป คุณว่าเขาจะคิดว่าไง คิดว่าพระเลว แล้วคำว่าพระเลวก็จะยิ่งถูกตอกย้ำทำให้ดูเหมือนว่ามันหนักหนาสาหัสยิ่งนัก

และดูเหมือนว่ามันเพิ่งจะมีในยุคนี้ทั้งๆที่ไม่ใช่เป็นเช่นนั้นเลย  ที่เหลือคุณลองคิดเอง ผมว่าคุณคิดได้ หรือคุณคิดว่าไง

ฉันทำ   ฉันดู   ฉันรู้    ฉันคิด

ฉันทำ   ถูกผิด   ฉันคิด   ฉันรู้

คุณมอง   คุณดู    ฉันไม่รู้   คุณคิด

คุณไม่ชอบ   คุณไม่ผิด   คุณคิด   ฉันไม่รู้

ถ้าคุณ   ดูไม่ได้   ฝืนใจ   ก็อย่าดู

ทำอะไร   เรื่องของกู   ไม่อยากดู   มึงก็ไป

ขอนอบน้อมต่อครูบาอาจารย์ทุกรูปทุกท่าน

ผมได้อ่านกระทู้แรกรู้สึกว่าคุณเริ่มมีจิตสำนึกในทางที่ดีถึงได้เกิดความสงสัย คงเพราะรู้สึกผิด ซึ่งผมอยากบอกว่า..

1. ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกหลาน หรือพี่น้องคุณ คุณจะรู้สึกยังไง (โดยเฉพาะเป็นภรรยาคุณ)

2.ครูบาอาจารย์คุณจะภูมิใจในการกระทำของคุณมั๊ย คุณควรคิดได้ว่าคุณทำแบบนี้แล้วท่านจะยังอยู่ข้างคุณมั๊ย

3.คนกล้าที่แท้จริง คือคนที่สำนึกผิดแล้วกลับตัวได้ ถ้าคุณทำได้ผมว่า ครูบาอาจารย์ทุกรูปทุกท่านต้องให้อภัยและสรรเสริญคุณ

? สุดท้ายผมเชื่อว่าศิษย์หลวงพ่อเปิ่นทุกคน ล้วนเป็นคนดีและคนกล้า สร้างความภูมิใจให้หลวงพ่อและเหล่าศิษย์ของหลวงพ่อด้วยกันเอง

เพราะศิษย์อาจารย์เดียวกัน คงไม่ทำลายชื่อเสียงกันเองใช่มั๊ยครับ