อภินิหาร อาจารย์ ของหลวงพ่อ

[โยคี]

หลวงพ่อโอภาสี เกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่เล่าขานกันมา
ซึ่ง หลวงพ่อโอภาสี เป็นอาจารย์ อีกท่านหนึ่ง ที่ได้สอน กรรมฐาน ว่าดว้วย เตโชกสิน
ให้แก่ หลวงพ่อเปิ่น ของเรา สมัยท่านยังหนุ่มๆ

เนื้อ​ความ :

    คัด​จาก​หนังสือคุณทองทิว​ ​สุวรรณทัต

    บรรดา​เกจิอาจารย์​ทั้ง​หลาย​ซึ่ง​มีอภินิหาร​หรือ​คุณธรรมอันวิ​เศษที่มรณภาพไป​แล้ว​นั้น​  ​ถ้า​ใครเอ่ย​ถึง​ ​หลวงพ่อโอภาสี​ ​ก็คง​จะ​อดอัศจรรย์​ใน​คุณวิ​เศษอันสืบ​เนื่อง​จาก​ผลการปฏิบัติของท่าน​ไม่​ได้​  ​และ​ด้วย​เหตุนี้​จึง​มี​ผู้​อ่านหลายท่านขอ​ให้​ผู้​เขียนนำ​ประวัติของท่านมา​เล่าสู่​ให้​ฟัง​กัน​บ้าง

    ระหว่างปี​ 2484-2485  ​ผู้​เขียน​ยัง​เรียนหนังสือ​อยู่​จำ​ได้​ว่า​ผู้​คน​ทั้ง​ใน​กรุงเทพฯ​และ​จังหวัด​ใกล้​เคียงพา​กัน​ไปชุมนุมที่หน้าวัดบวรนิ​เวศวรวิหาร​  ​นับแต่ถนนหน้าวัดบวรฯ​ไปจนจรดตลาดบางลำ​ภูมีคน​เข้า​แถวเต็มไปหมด​  ​ได้​ความ​ภายหลังว่ามารอหลวงพ่อโอภาสี​  ​แจกพระ​เครื่องที่ท่านทำ​พิธีปลุกเสก
    ใน​ครั้ง​นั้น​  ​ชื่อเสียงของ​ ​หลวงพ่อโอภาสี​  ​โด่งดังไปทั่งสารทิศ​  ​เพราะ​พิธีกรรมของท่านแปลกพิสดารเกินกว่าคนธรรมดา​จะ​กระทำ​ได้​  ​กล่าวคือ​  ​ท่านขนเอาสมบัติพัสถาน​ใน​กุฏิของท่าน​ ​ไม่​ว่า​จะ​เป็น​ตู้​โต๊ะ​ ​หนังสือตำ​รา​  ​ถ้วยโถโอชามอัน​เป็น​ของเก่า​แก่มีราคา​  ​ตลอดจนกองธนบัตรที่มีคนมาถวาย​  ​มากองสุม​ ​ณ​ ​บริ​เวณสนามหญ้า​  ​แล้ว​จุดไฟเผาท่ามกลาง​ความ​ตกตะลึงของพระภิกษุสามเณร​  ​และ​ผู้​คนที่พบเห็น​เป็น​อย่างยิ่ง​  ​พอไฟมอดลง​แล้ว​ท่านก็​เดินหายไป​ใน​กุฏิ​เพื่อสวดมนต์ภาวนาของท่านต่อไป
    การประกอบพิธีกรรมอันประหลาดของท่าน​ซึ่ง​มีติดต่อ​กัน​หลายครั้ง​ใน​สมัย​นั้น​  ​ทำ​ให้​วัดบวรนิ​เวศวรวิหารพลุกพล่านไป​ด้วย​ผู้​คน​เป็น​ประวัติการณ์​  ​จึง​เป็น​เหตุ​ให้​หลวงพ่อโอภาสี​ต้อง​ออกจาวัดบวรฯ​ใน​เวลาต่อมา​  ​และ​ใน​ที่สุดท่านก็​ไป​อยู่​ที่อาศรม​ ​ณ​ ​ตำ​บลบางมด
    เรื่องราวอันน่ามหัศจรรย์ของพระภิกษุ​ผู้​ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมี​ความ​รู้​ใน​พระธรรม​ ​พระวินัย​ ​จนสอบ​ได้​เปรียบแปดประ​โยคท่านนี้​  ​ผู้​เขียน​ได้​พยายามรวบรวมเรื่องราวของท่าน​จาก​หนังสือบางเล่ม​  ​และ​จาก​ท่าน​ผู้​รู้บางท่าน​  ​พอ​ได้​ใจ​ความ​มา​เสนอดังต่อไปนี้
    หลวงพ่อโอภาสี​ ​หรือ​ ​พระมหาชวน​ ​โอภาสี​ (ป​.​เกิดที่จังหวัดนครศรีธรรมราช​ ​เมื่อ​ ​พ​.​ศ​.2441 ​เรียนหนังสือจบขั้นมัธยมปีที่​ 6 ​แล้ว​บรรพชา​เป็น​สามเณรที่วัดโพธิ์​ ​จังหวัดนครศรีธรรมราช​  ​สอบ​ได้​นักธรรมโท​จึง​เดินทางมาศึกษาบาลีควบคู่​ไป​กับ​นักธรรมเอก​ ​ณ​ ​วัดบวรนิ​เวศวรวิหาร​  ​กรุงเทพฯ​  ​จนสอบ​ได้​เปรียญ​ 8 ​ประ​โยค​ ​จาก​นั้น​ได้​หันมาปฏิบัติตามลำ​พัง​  ​เป็น​สำ​คัญกระทั่ง​ใน​วันหนึ่งท่าน​ได้​ประกาศว่า
    "มหาชวน​นั้น​ตายไป​แล้ว​  ​บัดนี้​เหลือแต่​โอภาสี​ผู้​ปรารถนา​ใน​ความ​หมดสิ้น​จาก​อาสวะ​ทั้ง​หลาย"
    ท่านเจ้าคุณราชธรรมนิ​เทศ​  ​เคยเล่า​ให้​ผู้​เขียนฟังว่า
    "มีสิ่งที่น่าประหลาด​อยู่​เรื่องหนึ่ง​ ​ที่​เกี่ยว​กับ​หลวงพ่อโอภาสี​เห็น​เขา​พูด​กัน​ว่า​  ​เมื่อครั้งท่าน​ยัง​เป็น​พระมหาชวน​นั้น​ที่​แก้มซีกขวาของท่าน​ยัง​ไม่​มี​ไฝฝ้า​  ​แต่ครั้นมา​เป็น​หลวงพ่อโอภาสีกลับมีปานดำ​ขึ้นที่​แก้มจนเห็น​ได้​ชัด​  ​ไม่​ทราบว่าปาน​นั้น​เกิดขึ้นมา​ได้​อย่างไร​  ​เพราะ​คนเรามัก​จะ​มีปาน​หรือ​ไฝก็มี​กัน​แต่​เล็ก​แต่น้อย​  ​นี่ท่าน​เป็น​ผู้​ใหญ่​แล้ว​  ​อายุตอน​นั้น​ประมาณ​ 40 ​ทำ​ไมปานเกิดขึ้นมา​ได้​ก็​ไม่​ทราบ"
    เกี่ยว​กับ​เรื่องอภินิหารของหลวงพ่อโอภาสี​นั้น​ดู​จะ​มีหลายประการ​  ​โดย​เฉพาะ​ได้​แก่การมีหูทิพย์​ ​ตาทิพย์​ ​และ​วาจาสิทธิ์​ ​ท่านกล่าวคำ​ใด​ออกมา​ไม่​ใคร่​จะ​พลาด​จาก​คำ​นั้น​  ​ซึ่ง​อาจ​จะ​สืบ​จาก​ผลการปฏิบัติอย่างแรงกล้าของท่านก็​เป็น​ได้
    มี​เรื่องเล่าว่า​  ​เคยมีสุภาพสตรีสูงอายุท่านหนึ่ง​  ​มี​ความ​ศรัทธาหลวงพ่อโอภาสี​เหลือเกิน​  ​ถึง​แก่ปรารถ​กับ​ญาติพี่น้องที่บ้านว่า​ ​อยาก​ได้​เส้นผมของหลวงพ่อ​ไว้​บูชา​  ​ครั้นต่อมาสุภาพสตรีท่าน​นั้น​ไปนมัสการหลวงพ่อ​  ​พอก้มลงกราบ​  ​ยัง​ไม่​ทัน​จะ​กล่าวอะ​ไรหลวงพ่อก็ยกมือจับเส้นผมของท่าน​  ​พร้อม​กับ​บอกว่า
    "ผมของอาตมาสั้นออกอย่างนี้​  ​จะ​ตัดไป​ให้​โยม​ได้​อย่างไร"
    สุภาพสตรีท่าน​นั้น​ถึง​แก่นั่งตกตะลึงพูด​ไม่​ออก
    ครั้งหนึ่ง​ได้​มีสุภาพสตรี​ผู้​สูง​ด้วย​อำ​นาจวาสนาท่านหนึ่งพาบริวารไปนมัสการหลวงพ่อที่สวนส้มบางมด​  ​ได้​สนทนาปราศรัย​กับ​ท่าน​เป็น​อันดี​  ​ชั่วครู่หลวงพ่อเหลือบไปเห็นแหวนเพชร​ใน​นิ้วมือของสุภาพสตรีท่าน​นั้น​  ​เปล่งประกายสุกสกาว​จึง​ถามว่า
    "​ถ้า​อาตมา​จะ​ขอแหวนวงนี้​จาก​คุณโยม​  ​จะ​เสียดายไหม"
    สุภาพสตรีท่าน​นั้น​ถอดแหวนออก​จาก​นิ้วนางประ​เคนท่านแทนคำ​ตอบทันที​  ​ท่ามกลาง​ความ​ชื่มชมของบริวาร​  ​หลวงพ่อรับ​ไว้​  ​หยิบพลิกดู​ไปมา​แล้ว​หันไปหยิบค้อนที่​อยู่​ข้างหลัง​  ​วางแหวนเพชรที่​ไม่​รู้ว่ากี่กะรัตลงบนพื้น​แล้ว​ตอก​ด้วย​ค้อนบัดนี้​!
    สุภาพสตรีท่าน​นั้น​เกือบ​เป็น​ลม
    หลวงพ่อโอภาสีมองหน้าพลางเปรยออกมาว่า
    "ของดีๆ​อย่างนี้​  ​จะ​สูญ​ได้​อย่างไร"
    สุภาพสตรี​ผู้​นั้น​หมดกำ​ลังใจ​จะ​สนทนาต่อ​  ​อ้อมแอ้มๆ​ออกมาสอง​-​สามประ​โยค​  ​ก็นมัสการลากลับ​ไม่​เหลียวหลัง
    ปรากฏว่า​เย็นวัน​นั้น​  ​หลัง​จาก​อาบน้ำ​ชำ​ระกายเรียบร้อย​แล้ว​ ​เปิดโถแป้งออกมา​  ​ตั้งใจ​จะ​หยิบแป้งขึ้นมาผัด​  ​กลับเห็นแหวนเพชรวงที่หลวงพ่อโอภาสีทุบจนแตกกระจาย​เป็น​เสื่ยงๆ​วาง​อยู่​ใน​นั้น​ชัดแจ้ง​...​เป็น​วงแหวนสมบูรณ์​เหมือนเดิม​ไม่​ผิดเพี้ยน​!
    อีกคราวหนึ่ง​  ​คุณหลวงประ​เสริฐรัฐวิจารณ์​ ​เจ้าหน้าที่ชั้น​ผู้​ใหญ่​ขององค์การท่า​เรือฯ​  ​ผู้​รู้จักคุ้นเคย​กับ​หลวงพ่อมาช้านาน​  ​ได้​เข้า​ไปนมัสการ​และ​สนทนา​ด้วย​  ​จน​ได้​เวลาพอสมควร​จะ​ลากลับหลวงพ่อกลับบอกว่าประ​เดี๋ยวก่อน​  ​แล้ว​ท่านก็ลุก​เข้า​ไป​ใน​อาศรมถือธนบัตรใบละ​ 100 ​จำ​นวนสองใบมายื่น​ให้​คุณหลวงพลางบอกว่า​ "​เก็บ​ไว้​ให้​ดี​ ​เป็น​เงินก้นถุง"
    คุณหลวงก้มลงกราบรับ​ไว้​ด้วย​ความ​ปิติยินดี​  ​แต่​เมื่อกลับมาบ้าน​แล้ว​  ​ท่านนึกไป​ถึง​เพื่อนคนหนึ่ง​ซึ่ง​ไปรับราชการ​อยู่​ที่กรุงวอชิงตัน​  ​อเมริกา​ใน​ขณะ​นั้น​  ​เพราะ​เพื่อน​ผู้​นี้​เคยปรารถ​กับ​ท่านว่าอยาก​ได้​เงินก้นถุงของหลวงพ่อโอภาสีมานาน​แล้ว​แต่​ไม่​มี​โอกาส​จะ​ได้​กับ​เขา​  ​คุณหลวงประ​เสริฐคิด​ถึง​เพื่อนผุ้​นั้น​ก็อยาก​จะ​สละ​เงินก้นถุงที่ตน​ได้​มา​ให้​แก่​เพื่อนไปก่อน​  ​ด้วย​คิดว่าท่าน​อยู่​ใกล้​กับ​หลวงพ่อ​  ​วันหน้าคง​จะ​มี​โอกาสขอ​ได้​ใหม่​  ​ท่าน​จึง​จัดแจงจดหมายเลขธนบัตรเอา​ไว้​  ​แล้ว​ส่งเงิน​นั้น​ไป​ให้​เพื่อนที่วอชิงตันทันที
    ต่อมาอีกสามสี่วัน​  ​คุณหลวงไปนมัสการหลวงพ่ออีกครั้ง​  ​พอหลวงพ่อเห็นหน้าท่านก็หยิบธนบัตรใบละ​ 100 ​สองใบส่ง​ให้​คุณหลวง​  ​พลางหัวเราะบอกว่า
    "​ไม่​ต้อง​ตกใจดอกคุณหลวง​  ​เขา​ไปเที่ยววอชิงตันมา​!"
    ก่อนที่หลวงพ่อ​จะ​มรณภาพเพียง​ไม่​กี่วัน​  ​พุทธสมาคมแห่งประ​เทศอินเดีย​ได้​นิมนต์​ให้​หลวงพ่อเดินทางไปร่วมประชุมสงฆ์​ทั่ว​โลก​  ​หลวงพ่อรับนิมนต์​  ​ทั้ง​ได้​ส่งสานุศิษย์​ผู้​ติดตามอัน​ได้​แก่​ ​นายสนิท​ ​วชิรสาร​ ​กับ​ ​นายยี​.​อี​.​เอิร์ด​  ​เดินทางล่วงหน้า​ไปก่อนหนึ่งสัปดาห์​  ​ส่วน​หลวงพ่อ​จะ​เดินทางไป​โดย​ลำ​พัง​ใน​วันที่​ 31 ​ตุลาคม​ 2498
    หลวงพ่อบ๋าวเอิง​  ​ทราบข่าวว่า​ ​หลวงพ่อโอภาสี​จะ​ไปอินเดียก็​จะ​ขอติดตามไป​ด้วย​  ​แต่หลวงพ่อบอกว่า
    "ขณะนี้ท่านมีธุระมาก​  ​อย่า​เพิ่งไปดีกว่า​  ​และ​อาตมา​ไปครั้งนี้ก็​ไม่​ต้อง​ใช้​พาสปอร์ตเหมือนคน​อื่น​เขา​  ​จึง​ให้​ร่วมไป​ไม่​ได้​"
    ภายหลัง​จาก​ ​นายสนิท​ ​วชิรสาร​ ​กับ​ ​นาย​ ​ยี​.​อี​.​เอิร์ดเดินทางไป​ถึง​อินเดีย​  ​ได้​พำ​นัก​อยู่​ใน​พุทธวิหารแห่งหนึ่ง​  ​ซึ่ง​ทางพุทธสมาคมอินเดียจัด​ไว้​รับรอง​   ​ครั้นเวลา​เช้า​ตรู่ของวันที่​ 31 ​ตุลาคม​ 2498 ​นายยี​.​อี​.​เอิร์ด​  ​ได้​เห็นภาพของหลวงพ่อโอภาสีลอยเด่น​อยู่​เหนือศีรษะ​  ​ใบหน้าของท่านอิ่มเอิบสดใส​  ​ภาพ​นั้น​ปรากฏเพียงชั่วครู่ก็​เลือนหายไป
    ครั้นตกบ่าย​ได้​มีคน​เข้า​มาบอกแก่คน​ทั้ง​สองว่า​  ​มีพระ​แก่รูปหนึ่งรอพบ​อยู่​ข้างนอก​  ​จึง​รีบชวน​กัน​ออกไป​  ​กลับพบหลวงพ่อโอภาสียืนรอ​อยู่​! ​ท่านบอกว่า
    "ฉันมาตามคำ​พูด​  ​ไม่​มีอะ​ไรมาห้ามฉัน​ได้​  ​อย่า​แปลกใจเลย"
    ศิษย์​ทั้ง​สองดีอกดี​ใจ​  ​รีบพาหลวงพ่อ​เข้า​ไป​ยัง​พุทธวิหารพลางขอตัวเพื่อไปเอาของ​ใน​ห้องพักของตน​  ​เตรียม​จะ​นำ​หลวงพ่อออกชมบ้านเมืองอินเดีย​  ​แต่​ใน​ขณะ​นั้น​เอง​  ​มีบุรุษไปรษณีย์นำ​โทรเลขมาส่ง​  ​คน​ทั้ง​สองเปิดโทรเลขอ่านดู​แล้ว​ต้อง​ยืนตัวแข็ง​เพราะ​ข้อ​ความ​มีว่า​ "หลวงพ่อโอภาสีมรณภาพ​เช้า​วันที่​ 31 ​ตุลาคม​ 2498 ​กลับด่วน"
    ปัจจุบันศพของหลวงพ่อโอภาสี​ยัง​คง​อยู่​ใน​อาศรมบางมดเชิญ​ผู้​มีจิตศรัทธา​ไปนมัสการ​ได้

[สุริยะ]

สุดยอดไปเอามาจากไหนคับเนี่ย

[นรก]

น้า โยคี มีเรื่อง อัศจรรย์ของเกจิท่านอื่นอีกไหมคับเอามาโพสให้ข้าพเจ้าหน่อยคับ จะได้เป็นความรู้ติดตัว

[นโม]

สุดยอดเลยครับท่าน

[พาหุง]

ขอบคุณ    เอามาจากไหน