"วาสนา" เป็นทั้งบาลีและสันสกฤต อ่าน "วา-สะ-นา" ไทยเราอ่านเพื่อให้เข้ากับหูไทยๆ ว่า "วาด-สะ-หนา" ความหมายเดิม หมายถึง "สิ่ง" ที่สั่งสมอยู่ในจิตสันดานยาวนานมาก นอนเนื่องอยู่ภายในจิตเราแน่นแฟ้นและลึกมาก จนแกะไม่ออก เทียบกับคำไทยว่า "สันดาน" นั่นแหละ
ต่างกันนิดเดียวตรงที่ตัวบุคคล ถ้าเป็นคนดีเรียกวาสนา ถ้าเป็นคนบ้าเรียกสันดาน
ขอบคุณคุณsuwatchaiมากครับกับบทความดีๆ พร้อมตัวอย่างเกี่ยวกับความเคยชิน