วันเวลาผ่านพ้นไปทุกขณะ
จะว่าเร็วหรือช้าอยู่ที่ใจของผู้คิด
หนึ่งวันมี24ชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงมี60นาที
และหนึ่งนาทีมี60วินาที นี่คือสมมุติบัญญัติ
ช่วงเวลาเท่ากันไม่เปลี่ยนแปลง
แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงคือความรู้สึกของเรา
มันเร็วเพราะเราชอบ...มันช้าเพราะเราชัง
ความรู้สึกพึงพอใจในเวลาที่เราชอบ
ทำให้เราเพลิดเพลินกับมัน จนลืมวันและเวลา
ทำให้รู้สึกว่าเวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ส่วนความรู้สึกว่า วันเวลามันผ่านไปช้าเหลือเกินนั้น
มันเกิดจากความไม่ชอบ ไม่พอใจในสิ่งที่เป็นอยู๋ขณะนั้น
จิตมันปฏิเสธกับเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ อยากจะให้มันผ่านไปหมดไป
เมื่อใจมีอคติ จิตย่อมเบื่อหน่าย เกิดปฏิคะและฟุ้งซ่าน
อยากจะให้มันผ่านไปอย่างรวดเร็วตามความต้องการของจิต
ทำให้ใจเราคิดว่าเวลามันผ่านไปอย่างช้าช้าน่าเบื่อหน่าย
จะช้าหรือเร็วคือความคิด อยู่ที่จิตของเราขณะนั้น
ถ้าเราเข้าใจในความคิด จิตของเราก็จะสงบ
ปล่อยให้เวลามันผ่านพ้นไปตามวิถีของมัน
เมื่อใจไม่ยึดติด ชีวิตย่อมไม่วุ่นวาย
ความสุขสบายย่อมเกิดขึ้นในจิต
จึงขอฝากไว้เป็นข้อคิด ในยามที่จิตของคุณวุ่นวาย
อยากจะให้คุณมีความสุขสบาย ทั้งกายและจิต
ด้วยความเป็นมิตรและปรารถนาดี ที่มอบให้
...จิตดีกายเด่น...จิตด้อยกายดับ...
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี
รวี สัจจะ
วจีพเนจร-คนรอนแรม
10/03//2552/18.40น.ณ ริมฝั่งโขง
