ปริศนาธรรมที่ได้จำนำมานี้ เป็นวิธีสอนใช้ทรัพย์รับบุญผล
จากมรดกหรือหาเองอย่าเกรงจน รู้ฝึกฝนรู้จักใช้ได้เจตนา
อิณัง มุญจามิ ใช้หนี้เก่า คือคนเรากว่าเติบใหญ่ได้ศึกษา
ผู้เหน็ดเหนื่อยคอยเจือจุนเกื้อกูลมา คือมารดาและบิดรไม่คลอนคลาย
จนตัวเราเติบใหญ่ได้สร้างฐาน มีการงานสร้างครัวตนจนสมหมาย
ต้องรำลึกทดแทนคุณผู้จุนกาย ให้สบายสมท่านยากลำบากมา
(หมายถึงต้องรู้จักรำลึกถึงพระคุณและรู้จักทดแทนพระคุณของพ่อแม่ที่ท่านบากบั่นเลี้ยงดูเรามา)
อิณัง ทัมมิ ให้กู้ยืม คือความปลื้มที่มีบุตรสุดหรรษา
ต้องเลี้ยงดูส่งเสียให้ได้วิชา ยามชราบุตรแทนคุณช่วยจุนเจือ
(ยามเรามีครอบครัวและมีลูก เราก็ต้องเลี้ยงลูกเหมือนที่พ่อแม่เคยเลี้ยงมา เมื่อแก่ลูกก็ตอบแทนเรา)
ปะปาเต ฉัฑเฑมิ ทิ้งลงเหว เปรียบดั่งเปลวเทียนดับไปไส้ไม่เหลือ
เหมือนทรัพย์สินเงินทองกองเป็นเบือ ยังไม่เหลือหมดลงได้เพราะใช้เปลือง
หากรู้จักใช้พอดีไม่มีหมด รู้กำหนดจัดเงินใช้คงได้เรื่อง
ไม่ฉุยแฉกซี้ซั้วใช้ให้คายเคือง ใช้สิ้นเปลืองเหมือนทิ้งเหวเลวกว่าดี
(หมายถึง ทรัพย์สินเมื่อใช้ไป ย่อมหมดไป หากไม่รู้จักใช้อย่างพอเพียง ย่อมหมดไปเหมือนเอาเงินไปทิ้งเหว)
นิธิมปิ ตัตถ นิทหามิ ฝังไว้ซิ ในแผ่นดินไม่สิ้นหนี้
เป็นความหมายรู้ใช้ทรัพย์นับที่มี มาทำดีสร้างบุญไว้ในแดนธรรม
หมั่นสร้างบุญสร้างทานงานกุศล บุญย่อมดลติดตัวไปดั่งสายน้ำ
ในชาตินี้ชุ่มฉ่ำใจหทัยงาม บุญย่อมตามไปชาติหน้าอย่าหวั่นเกรง
(รู้จักจัดสรรแบ่งเงินทองมาทำบุญสร้างทานไว้ เพื่อชาติหน้าภพหน้าจะได้ใช้บุญ)
ที่มา:http://www.watkoh.com/kratoo/printer_friendly_posts.asp?TID=2875
