...คนรอนแรม คนไร้ราก..

[รวี สัจจะ...]

 :059:ร่อนเร่มาแดนไกล...จึงทำให้ต้องเหินห่าง
ด้วยว่าระยะทาง....นั้นมาขวางเส้นทางไป
หน้าที่มีภาระ....มิอาจจะทิ้งไปได้
หน้าที่นั้นยิ่งใหญ่...จึงจำใจต้องจากมา
ทิ้งถิ่นมาแดนไกล...แต่หัวใจยังห่วงหา
คิดถึงทุกเวลา...อยากพบหน้าคนรู้ใจ
มาอยู่ริมฝั่งโขง...เขียนกลอนโคลงคอยส่งให้
เขียนมาและตอบไป...คนชอบใจในกวี
วอนลมและเมฆหมอก....ฝากลมบอกถ้อยวลี
จากใจของ"รวี"....บทกลอนมีตลอดไป
ฝากไว้เพื่อให้อ่าน...และส่งผ่านซึ่งแรงใจ
จากผู้ที่อยู่ไกล...ขอฝากให้ผ่านสายตา
น้ำใจของมวลมิตร..ปลุกปลอบจิตทุกครั้งครา
ฝากผ่านกาลเวลา...ว่าคุณค่า...คนคืองาน..
 :054:ด้วยความปรารถนาดีที่มีให้แก่ทุกคนเสมอมา
        รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร-คนรอนแรม
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐.๒๗ น. ณ กุฏิน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย

[derbyrock]

ว่าคุณค่า...คนคืองาน
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานครับ

[~เสน่ห์โจรสลัด~]

คุณค่าของคนคือการงาน ขอบคุณพระอาจารย์ที่เมตตามากครับ สาธุ ... 

[~เสน่ห์ack01~]

กราบนมัสการขอบคุณพระอาจารย์ครับที่เมตตาถ่ายทอดความรู้สึก ผ่านบทกลอน

[ICELAND]

สาธุ :114:สาธุ :114:สาธุ :114:กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ ที่เมตตาบทกลอนอันไพเราะครับผม

[bono]

กราบนมัสการครับ
บทกลอนไพเราะมาก  ได้อ่านบทกลอนของท่าน
ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหน ยามท้อแท้หมดกำลังใจ
บทกลอนเหล่านี้..จะคอยเป็นพลังให้ต่อสู้ต่อไป
เหมื่อนมีท่านอยู่ข้างๆเสมอไป  ถึงแม้จะอยู่ไกล
ก็เหมือนอยู่ใกล้...น้องๆเสมอ
อีกไม่นานหรอกครับเราคงได้พบเจอ

[ตัวเล็ก]

  :054:กราบนมัสการพระอาจารย์......

"หน้าที่มีภาระ....มิอาจจะทิ้งไปได้

หน้าที่นั้นยิ่งใหญ่...จึงจำใจต้องจากมา

ทิ้งถิ่นมาแดนไกล...แต่หัวใจยังห่วงหา

คิดถึงทุกเวลา...อยากพบหน้าคนรู้ใจ"

อ่านแล้วคิดถึงบ้านมากแต่มีหน้าที่รับผิดชอบ......

มีกำลังใจขึ้นมาทันทีเมื่ออ่านกลอนของท่าน.....

ขอขอบพระคุณมากๆๆๆๆ.........