กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 02 ก.ย. 2553, 10:26:17
-
ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๒ กันยายน ๒๕๕๓
....รอยทาง....
ฝนหยุดตกแล้ว หลังเสร็จกิจวัตรของสงฆ์ จึงได้ลงไปดูเรื่องการก่อสร้าง
เพราะว่าหยุดมาหลายวันแล้ว ออกไปสั่งของวัสดุก่อสร้าง ไม้แบบ ปูนซีเมนต์ ยากันซึม
เพราะจะต้องรีบทำแบบเทคาน เทพื้นถังเก็บน้ำ ออกไปหาซื้อเสื้อให้พวกฝีพายเรือแข่ง
ซื้อกาแฟ นม โอวัลติน เครื่องดื่มบำรุงกำลัง ให้พวกฝีพาย กลับถึงวัดตอนบ่ายๆ สั่งงาน
ให้พวกเด็กๆฝีพายช่วยกันขัดไม้พาย ทาน้ำยารักษาเนื้อไม้ เคลือบเงาใหม่ เตรียมตัวกันไว้
เพราะอาทิตย์หน้าจะเปิดฤดูกาลแข่งขันเรือยาวลุ่มแม่น้ำโขง ซึ่งเริ่มแข่งสนามแรกวันพระหน้า
ช่วงนี้พวกเด็กๆฝีพายมานอนที่วัดกันประมาณ ๒๐ กว่าคน เพราะจะต้องลงซ้อมในตอนเช้า
ตั้งแต่เวลา ๐๕.๐๐ น.จนถึงเวลา ๐๖.๓๐ น.และในตอนเย็นตั้งแต่เวลา ๑๗.๐๐ น.จนถึง
เวลา ๑๙.๓๐ น. เพราะช่วงนี้ต้องฝึกความเร็วจังหวะเร่ง ทดลองวางตำแหน่งจัดน้ำหนักเรือ
การแข่งขันพายเรือยาวนั้น เป็นการฝึกให้ทุกคนรู้จักเคารพกฏกติกา มีความพร้อมเพรียงและ
ต้องมีความสามัตคื รู้จักเชื่อฟังผู้นำคือคนให้จังหวะพาย ฝีพายทั้งลำต้องมีใจเป็นหนึ่งเดียวกัน
เรือถึงจะเดินดีและมีชัยชนะ เป็นการสอนธรรมะให้แก่เยาวชนอย่างหนึ่ง
....รอยธรรม....
การควบคุมคนจำนวนมากนั้น เราต้องใช้หลักของจิตวิทยา มาประกอบใช้เป็นอย่างมาก
ต้องรู้และเข้าใจอุปนิสัยของคนแต่ละคน ใช้วาทะศิลป์ในการโน้มน้าวให้เขาเชื่อฟังและปฏิบัติตามเรา
"ตาดู หูฟังและต้องคอยสังเกตุ " เหตุการณ์รอบด้านที่กำลังเป็นไป ต้องรีบแก้ไขในทันที่ถ้าเห็นว่าจะมีปัญหา
อย่าให้ปัญหาเกิดขึ้นแล้วจึงจะเข้าไปแก้ไข ต้องมีสติและสัมปชัญญะอยู่ตลอดเวลา แก้ไขปัญหาได้ทุกขณะ
การเป็นผู้นำนั้นต้องคิดเป็น ทำเป็นและใช้คนเป็น คือเลือกใช้คนให้เหมาะสมกับงาน ประสานกับทุกส่วนได้
ทุกอย่างจะมีขึ้นได้นั้น ก็ต้องผ่านการฝึกฝน คือฝึกคิด ฝึกทำ ฝึดวิเคราะห์ ให้รู้และเข้าใจในความเหมาะสม
ความพอดี พอเพียง ในสิ่งนั้นๆ ไม่ตึงเกินไปจนทำให้เกิดเครียด ไม่หย่อนเกิดไปจนทำให้ติดนิสัยขี้เกียจ
เิดินในทางสายกลาง คือความพอดี พอควร ตามความเหมาะสม ของจังหวะ เวลา โอกาศ สถานที่และบุคคล
ในการดำเนินชีวิตของบุคคลทุกคนนั้น ในแต่ละวันต้องมีหลักธรรมเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่ตลอด แต่ที่เราไม่รู้ไม่เห็น
ไม่เข้าใจ ว่าเรากำลังใช้หลักธรรมในการดำเนินชีวิตนั้น เพราะเราไปติดภาพ ติดในรูปแบบ ภาษาและคำศัพท์
ว่าการปฏิบัติธรรมนั้น มันต้องมีรูปแบบ มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นของสูง ต้องนุ่งขาวห่มขาว ต้องสมาทาน
รักษาศีล ต้องไหว้พระสวดมนต์ ต้องนั่งสมาธิ ต้องเดินจรงกรม มันจึงเป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาอย่างเราจะทำได้
ส่วนใหญ่เราไปเข้าใจและคิดอย่างนั้น จึงไม่กล้าที่จะศึกษาและปฏิบัติธรรมกัน อ้างว่ามีภาระหน้าที่ อ้างว่าไม่มีเวลา
แต่การปฏิบัติที่แท้จริงนั้นสามารถที่จะกระทำได้ในทุกขณะจิต เพราะเป็นเรื่องของการมีสติและการมีสัมปชัญญะ
การรู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี รู้ในสิ่งที่ควรและในสิ่งที่ไม่ควร มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาปในสิ่งที่ไม่ควร
มีความปิติยินดีในสิ่งที่ควรในสิ่งที่ดีทั้งหลาย ก็เป็นการปฏิบัติธรรมแล้ว " ธรรมะสัปปายะคือการรู้จักเลือกทำในสิ่ง
ที่เหมาะสมกับตน " แล้วความเจริญก้าวหน้าในธรรมก็จะเกิดขึ้น เมื่อทุกอย่างมันลงตัวคือมีความพอดีพอเหมาะของมัน....
.....รอยกวี....
เมื่อฝนซา ฟ้าใส ใจเป็นสุข
เพราะว่าทุกข์ ผ่านพ้น เริ่มต้นใหม่
เรื่องร้ายร้าย คลี่คลาย ผ่านพ้นไป
เริ่มต้นใหม่ ยังไม่สาย อย่ารั้งรอ
อย่ามัวรอ ร้องขอ ต่อโอกาศ
ไม่สามารถ เป็นได้ ใจจะท้อ
เริ่มที่เรา ต้องขวนขวาย ไม่นอนรอ
ต้องสานต่อ สร้างให้ฝัน นั้นเป็นจริง
วิ่งเขาหา สร้างโอกาศ อย่างอาจหาญ
จงสู้งาน ทำไป ไม่หยุดนิ่ง
ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เป็นของจริง
อย่าประวิง รอเวลา จะช้ากาล
ทำให้จริง ทำให้ดี ถึงที่สุด
อย่าได้หยุด ทำไป อย่าเกียจคร้าน
ความสำเร็จ ของคน คือผลงาน
คนกล่าวขาน ยกย่อง เพราะของดี
ทำอะไร ลงไป ใจจงรู้
และตามดู ตามเห็น ในทุกที่
สติมา ปัญญาเกิด ประเสริฐดี
เพราะว่ามี คุณธรรม ประจำใจ
คุณธรรม นำพา ซึ่งชีวิต
ไม่พลาดผิด พาจิต ให้หลงใหล
ให้เจริญ ก้าวหน้า ตลอดไป
ชีวิตใหม่ เกิดได้ เพราะทางธรรม
ความละอาย และเกรงกลัว ต่อบาปนั้น
จะสร้างสรรค์ ชีวิต ให้สุขล้ำ
ไม่ทำบาป สร้างเวร และก่อกรรม
"เทวธรรม" คุ้มครอง กายวาจา
เพราะ"หิริ และโอต-ตัปปะนั้น
คือสวรรค์ ในใจ มีใฝ่หา
เป็นธรรมะ ที่ทำให้ เป็นเทวดา
มีชื่อว่า " เทวธรรม" นำสู่ดี....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒ กันยายน ๒๕๕๓ เวลา ๑๐.๒๖ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
-
อย่ามัวรอ ร้องขอ ต่อโอกาศ
ไม่สามารถ เป็นได้ ใจจะท้อ
เริ่มที่เรา ต้องขวนขวาย ไม่นอนรอ
ต้องสานต่อ สร้างให้ฝัน นั้นเป็นจริง
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณสำหรับกลอนสอนใจครับ
-
แต่การปฏิบัติที่แท้จริงนั้นสามารถที่จะกระทำได้ในทุกขณะจิต เพราะเป็นเรื่องของการมีสติและการมีสัมปชัญญะ
การรู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี รู้ในสิ่งที่ควรและในสิ่งที่ไม่ควร มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาปในสิ่งที่ไม่ควร
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ความละอายเกรงกลัวต่อบาป บางครั้งเมื่อกิเลสตัณหาครอบงำ บางทีความอายและเกรงกลัวต่อบาปก็ไม่อาจต้านทานได้ครับ คงต้องฝึกจิตให้มากกว่านี้ครับ
-
กราบมนัสการพระอาจารย์ที่เคารพ :054:
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์สำหรับเรื่องราว รอยทาง รอยธรรม รอยกวี คำสอน :054:
ศิษย์ขอนอบน้อมใว้เป็นแนวทางต่อไป :054:
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณมากครับสำหรับคำสอนที่ดีๆครับ