การสอนที่ทรงอำนาจ.........ท่านปัญญานันทภิกขุ
ท่านผู้หนึ่งที่เชียงใหม่ แกสูบบุหรี่จัดมาก ได้ลูก ๒ คน ชายคนหนึ่ง หญิงคนหนึ่ง ลูกชายนั้นมันเดินตามพ่อ พ่อสูบยี่ห้อไหน มันสูบยี่ห้อนั้นพ่อสูบเวลาไหน มันก็สูบเวลานั้น
พ่อนั่งดูลูกสูบบุหรี่ ก็นึกในใจว่า แย่ ติ๊กมันจะแย่ (ชื่อเล่นชื่อติ๊ก)ถ้ากูทำอยู่อย่างนี้ มันจะแย่...เลยคิดว่าต้องให้ลูกเลิกสูบบุหรี่ พ่อต้องเลิกก่อนเลยเลิก ตัดสินใจเลิก ไม่สูบเลยหลายวัน
ลูกสังเกตเห็นว่า พ่อนี่ผิดปกติมาหลายวันแล้ว วันหนึ่งเมื่อกินอาหารเสร็จแล้ว ก็ถามพ่อว่า พ่อ หมู่นี้ดูพ่อผิดปกติ
พ่อถามว่า ผิดปกติอะไรลูก ผมไม่เห็นพ่อสูบบุหรี่เลยหลายวันแล้ว เพราะอะไร?
พ่อบอกว่า นั่งลง...พ่อจะเล่าให้ฟัง พ่อนี่มีลูก ๒ คน พ่อรักลูกอยากเห็นความเจริญเติบโตของลูก พ่อเมื่อก่อนนี้สูบบุหรี่จัด มีโอกาสเป็นมะเร็งปอดได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วจะได้เห็นความเจริญของลูกได้อย่างไร พ่อรักลูก ก็อยากอยู่กับลูกนานๆ พ่อเลยตัดสินใจเลิกตั้งแต่วันนั้น วันที่พ่อคิดถึงลูกมาก พ่อเลิกไม่สูบเลย ในชีวิตตั้งแต่นั้นมา จนบัดนี้แล้ว จะไม่สูบอีกต่อไป ลูกจำไว้เถอะ
พ่อไม่ได้พูดว่า ลูกควรจะเลิกเหมือนพ่อ ไม่ได้ขอลูกเลยสักคำเดียว เพียงแต่บอกว่า พ่อรักลูก อยากจะอยู่กับลูกนานๆ พ่อจึงเลิกสูบบุหรี่
แล้วต่อมา ลูกมันก็เลิกเหมือนกัน มันเห็นพ่อไม่สูบบุหรี่ มันก็นึกได้ว่า กูก็เลิกเหมือนกัน เลิกเลย เลิกหมดทั้ง ๒ คน ในบ้านนั้นก็เลยไม่มีใครสูบบุหรี่ต่อไป
พ่อเลิก ลูกเลิก! นี่คือการสอนที่เรียกว่า ทำให้ดูเป็นตัวอย่างมีอำนาจมาก ศักดิ์สิทธิ์มาก ทำให้เกิดการคิดขึ้นในใจของผู้นั้นได้ เลิกได้
ขอบคุณที่มา
http://www.oknation.net/blog/Duplex/2009/11/12/entry-1
คนเราจะสอนผู้อื่นด้วยรื่องใด
ควรทำตนในเรื่องนั้นก่อน
จึงจะเป็นนักสอนที่ไม่ยุ่งเหยิง
-พุทธวจนะ-
