:059:สำหรับวันนี้อาจจะบันทึกช้าไป.....
เพราะมีภาระกิจหน้าที่มากมายในยามเช้า
ซึ่งกว่าจะจัดการบริหารเวลาและหน้าที่ลงตัวก็เกือบจะเที่ยง
จึงจะมีเวลากลับขึ้นมาบันทึกธรรม...สภาวะที่ผ่านมาเมื่อวันวาน
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๒....
ลงไปปฏิบัติโยธากรรมฐาน(คุมงานก่อสร้าง)เกีอบทั้งวัน
ลงไปทำงานเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจแก่ผู้ทำงาน
สนทนาธรรมตามกาลเวลาและจังหวะที่เหมาะสม
ลงมือทำงานด้วยตัวเองเพื่อเป็นแบบอย่างให้แก่พระและญาติโยม
ดั่งคำที่ว่า "ทำให้ดู อยู่ให้เห็น สอนให้เป็น แล้วก็ปล่อย"
เราทำให้ดูเป็นตัวอย่าง จับโน้น จับนี่ เดี๋ยวพระและโยมก็มาช่วยเอง
พยายามทรงอารมณืปิติไว้..โดยระลึกถึงบุญกุศลและประโยชน์ที่จะได้รับ
เมื่อสิ่งที่เรากำลังทำกำลังสร้างสำเร็จขึ้นมาแล้ว และได้ใช้งานตามที่ตั้งเจตนาไว้
ทำให้มีกำลังแรงกายแรงใจ และถ่ายทอดความรู้สึกนี้ไปยังพระและญาติโยม
เพื่อให้เขามีความสุขในการทำงาน มีใจปลื้มปิติที่ได้ร่วมกระทำ
สิ่งนี้เป็นเรื่องที่เน้นเป็นหลักในการทำงานทุกครั้ง คือใจต้องเป็นกุศลจิต
สั่งและสอนแผนกสร้างวัตถุมงคลเสมอว่า..ถ้าจิตไม่ดีอย่าได้ทำ
ในการตำมวลสารและปั๊มพระ หรือทำวัตถุมงคลทุกครั้ง
และให้ตั้งจิตไว้เป็นกัลยาณจิต เป็นกุศลจิต ในการทำงาน
แล้วทุกอย่างก็จะออกมาดี เพราะพลังงานที่ถ่ายทอดลงไปนั้น เป็นพลังแห่งกุศล
ไม่ว่าจะเป็นเสนาสนะที่อยู่อาศัยหรือวัตถุมงคล ต้องมาจากกุศลจิตเป็นที่ตั้ง
และสิ่งที่สร้างที่ทำนั้นจะเป็นของมงคล...มนุษย์และเทวดาจะร่วมสาธุ...
ทุกอย่างจะบรรลุสำเร็จไปได้ด้วยดี...เพราะมีกุศลจิตเป็นที่ตั้ง..
:054:แด่กุศลจิตของสหธรรมิกและญาติโยม
เชื่อมั่นในกุศลจิตในความคิดที่ดีงาม
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๕๕ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
