ตั้งแต่เวลา ๗.๓๐ น.....
มีญาติโยมมาหาสนทนาธรรมและปรึกษาปัญหาชีวิต
ทำกิจต้อนรับญาติโยมอยู่ที่เขตดอนเมืองจนถึงบ่าย
โยมมารับออกไปตรวจดูสถานที่สร้างบ้านที่เขตรามอินทรา
วางแผนการก่อสร้างตามตำรา(ทั้งทางนอกและทางใน)
แก้ไขแบบแปลนก่อสร้างเล็กน้อยเพื่อความเหมาะสม
ตามทิศทางลม แสงแดด และถนน และประโยชน์การใช้งาน
จนเป็นที่พอใจของเจ้าภาพที่นิมนต์ไปก็ประมาณ ๑๕.๓๐ น.
ให้โยมมาส่งต่อที่ รามอินทรา ๓๔ เพื่อแวะเยี่ยมน้องๆสายวัดบางพระ
คณะดำเนินการสร้างผ้ายันต์ถวายวัดบางพระและของอาจารย์
สนทนาธรรมแนะนำการปฏิบัติกันพอประมาณจึงออกเดินทางต่อ
ถึงสถานีขนส่งหมอชิตเวลาประมาณ ๒๐ .๐๐ น.รอรถกลับมุกดาหาร
รถออกประมาณ ๒๐.๔๕ น.มีน้องๆมาส่งกันสองท่าน
ได้พักผ่อนมาตลอดเส้นทาง ถึงมุกดาหารเวลาประมาณ ๐๖.๔๐ น.
รถมารับต่อกลับเข้าวัดทุ่งเว้า คืนสู่ถิ่นเก่าที่ออกเดินทางมา
รีบสรงน้ำพื่อลงศาลาเพราะเป็นวันพระใหญ่
ญาติโยมมากันมากมายประมาณ ๑๐๐ กว่าคน
ทำวัตรสวดมนต์ให้ศีลรับสังฆทานบรรยายธรรมและฉันอาหาร
เสร็จพิธีที่ศาลาประมาณ ๐๙.๔๕ น.
กลับขึ้นมาทำบัญชี รับ-จ่ายที่ผ่านมาจนเสร็จ
จึงได้ต่อเน็ตเข้าเวปวัดบางพระเพื่อเขียนบันทึกธรรม
บันทึกธรรม....
สรุปธรรมะที่ได้จากการเดินทาง
เรียนรู้ทุกอย่างที่ประสพมา ปรับเข้าหาหลักธรรม
น้อมนำธรรมมะมาช่วยสงเคราะห์ญาติโยมในการแก้ไขปัญหาชีวิต
แนะนำหลักการคิด การทำงาน การบริหารจัดการชีวิต
ไม่ยึดติดในรูปแบบ ในภาษา และตัวอักษร
สอนเขาโดยที่เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังกล่าวแนะนำเขานั้นคือหลักธรรม
เขาจะเชื่อและจะนำไปกระทำ เพื่อให้ชีวิตของเขาดีขึ้น
แต่ถ้าเราไปบอกว่านี้คือหลักธรรมะของพระพุทธเจ้า
เขาจะเกิดอาการเกร็ง เพราะคนส่วนใหญ่มองว่าธรรมมะเป็นของยิ่งใหญ่
คนที่จะปฏิบัติได้ต้องมีเวลา ต้องรักษาศีล ต้องไปวัดไปวา ต้องนุ่งขาวห่มขาว
เพราะเขาไปรับรู้และสร้างภาพไว้อลังการจนเกินไป
จนคิดว่าตนเองนั้นยังทำไม่ได้เพราะยังมีกิเลสหนาอยู่
หลักธรรมนั้นมีอยู่ทังโลกีย์และโลกุตร
ธรรมะสำหรับผู้ครองเรือนและนักบวช
เราจึงต้องนำเสนอให้เหมาะสมกับตัวบุคคล
อย่าเอาธรรมะของบรรพชิตนักบวชไปยัดเยียดให้ฆราวาสผู้ครองเรือนปฏิบัติ
เพราะมันจะขัดกับวิถีการดำเนินชีวิตของเขา เราต้องรู้จักความพอดีและเหมาะสม
จังหวะ เวลา สถานที่ และตัวบุคคล ว่าสมควรจะใช้วิธีไหนและทำอย่างไร
แล้วการนำเสนอธรรมนั้นจะเป็นไปด้วยดีและมีผู้ปฏิบัติตาม...
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่ท่านทั้งหลายตามเหตุและปัจจัยที่ท่านทำ
ขอบคุณการนำเสนอที่ไร้รูปแบบแต่ไม่ไร้สาระแฝงธรรมะตลอดเวลา
:059:ขอบคุณสติปัญญาและบุญเก่าที่ได้กระทำมา
:054:ขอบคุณกาลเวลาที่สอนบทเรียน
:059:ขอบคุณทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่าน
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๑ .๔๒ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
