แต่ละวันที่ผ่านพ้นไป....
อารมณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามเหตุและปัจจัยที่ปรุงแต่ง
กุศลจิตบ้าง อกุศลจิตบ้างปะปนกันไปแล้วแต่ปัจจัยที่มากระทบ
ซึ่งส่วนใหญ่เราจะรู้เท่าทันเฉพาะอกุศลจิต เพราะเรากลัวโทษภัยของมัน
ส่วนกุศลจิตนั้นเราไม่ค่อยจะพิจารณาถึงโทษของมัน
เพราะจิตเราไปยินดีเพลิดเพลินหลงในอารมณ์นั้น
ทำให้เกิดความประมาทขาดสติและสัมปชัญญะ
ไม่รู้เท่าทันปัจจุบันธรรม อยู่กับความคิดความฝันและจินตนาการ
ของการสร้างบุญ สร้างบารมี เพลินในความคิดแต่จิตไม่ได้พัฒนา
คือเพียงแต่ได้คิดและสิ่งที่คิดนั้นไม่สามารถทำให้เป็นรูปธรรมได้
เพราะว่าเหตุและปัจจัยยังไม่พร้อม เรายังไม่ได้สร้างเหตุและปัจจัยเลย
แต่เราไปนึกถึงความสำเร็จและประโยชน์ที่จะได้รับในสิ่งนั้น
มันเลยทำให้เราประมาทขาดสติและสัมปชัญญะ ไม่ได้อยู่กับปัจจุบันธรรม
การปฏิบัติธรรมคือการทำหน้าที่.......
ก่อนที่จะทำหน้าที่นั้น เราต้องรู้จักหน้าที่และขอบเขตของหน้าที่ ลำดับชั้นของหน้าที่เสียก่อน
แล้วจึงลงมือกระทำไปตามหน้าที่ในขอบเขต ตามลำดับไป
ควรรู้ว่าเราจะต้องทำอะไรในขณะนี้ ตามหน้าที่ของเรา
"รู้ตน รู้ตัว รู้ทั่ว รู้พร้อม"คือองค์ประกอบของความเจริญก้าวหน้า การพัฒนาของจิต.....
:059:ขอบคุณความคิดและจิตวิญญาณในการพิจารณาธรรม
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-กลุ่มยุทธธรรมสัญจร
๒ กันยายน ๒๕๕๒ เวลา ๒๑.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย