กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => ธรรมะ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 13 ก.ค. 2553, 07:31:20
-
งานปริวาสกรรมวัดเพชรน้ำผึ้ง ลานสัก อุทัยธานี
วันอังคารที่ ๑๓ เดือนกรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๓
เมื่อมีการกล่าวถึงการเริ่มต้นปฏิบัติเจริญสติเจริญภาวนาแล้ว
ลำดับต่อไปก็จะกล่าวถึงวิธีการออกจากอารมณ์สมาธิอย่างถูกต้อง
สาเหตุที่เว้นจะกล่าวถึงเรื่องของสภาวะธรรมขณะปฏิบัตินั้น ก็เพราะว่า
สภาวะธรรมที่จะเกิดขึ้นนั้น เป็นของเฉพาะตน ซึ่งผู้ปฏิบัติแต่ละคนนั้น
จะพบเจอที่แตกต่างกัน ไม่เหมือนกัน มีแต่ความคล้ายและใกล้เคียงกัน
ซึ่งสภาวะธรรมที่จะเกิดขึ้นนั้น ขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัยทั้งก่อนการปฏิบัติ
และขณะกำลังปฏิบัติ ขึ้นอยู่กับธาตุในกายขณะนั้น บุญบารมีของเก่าที่ทำมา
และกรรมฐานที่ปฏิบัติ สภาวะธรรมของแต่ละท่านทีี่่เกิดขึ้ีนนั้นจึงแตกต่างกัน
และถ้าสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นนั้นไปเหมือนกับของผู้อื่นทุกประการไม่แตกต่างกันเลยนั้น
มันมีสาเหตุที่มาก็คือเราไปสะกดจิตของเราสร้างอุปทานให้เหมือนเขา โดยเอาสัญญา
ความจำของเราที่ได้อ่านได้ฟัง มาสร้างภาพจินตนาการในเหมือนกับสภาวะธรรมที่จำมา
เป็นสิ่งที่เราสร้างภาพจินตนาการขึ้น ไม่ใช่สภาวะธรรมแห่งความเป็นจริงของกรรมฐาน
จึงปล่อยให้ท่านได้ปฏิบัติกันไป เมื่อพบเจอสภาวะธรรมแบบไหน จึงจะมาอธิบายที่หลัง
ไม่อยากให้ท่านรู้ก่อนที่สภาวะธรรมนั้นจะเกิด ให้สภาวะธรรมนั้นเกิดขึ้นแล้วจึงค่อยมารู้
เพราะถ้ารู้ก่อนและละวางตัวรู้นั้นไม่ได้ จิตมันจะปรุงแต่งไปในสัญญาความจำนั้น มันจะไม่สงบ
ดั่งคำโบราณที่ท่านกล่าวไว้ว่า " รู้มากแล้วยากนาน " ให้มันเกิดขึ้นมาก่อนแล้วจึงไปศึกษาว่า
มันเป็นสภาวะธรรมตัวไหน เกิดขึ้นในอารมณ์อะไรกันดีกว่า
การออกจากอารมณ์ภาวนา สมาธินั้น ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป เข้าทางไหนก็ต้องออกทางนั้น
อย่าลืมตาออกมาทันที เพราะจะทำให้กายและจิตไม่สัมพันธ์กัน เกิดอาการค้างในอารมณ์สมาธิ
ทำให้มีอาการดังต่อไปนี้คือ ตาพร่ามัวหัวมึนงง หายใจไม่โล่งกายไม่โปร่งสบาย มีสติแต่ขาดสัมปชัญญะ
คือมีอาการเน็บชา ไม่สามารถที่จะบังคับร่างกายได้ ซึ่งถ้าเข้าสมาธิลึกลงไปมากแล้วจู่ๆออกมาทันทีนั้น
อาจจะทำให้ธาตุในการแปรปรวนปั่นป่วนได้ (ที่เรียกกันว่าธาตุแตก ธาตุไฟเข้าแทรก ธาตุดินพิการ)
ฉะนั้นเราจึงต้องเคลียร์จิตออกมาอย่างช้าๆ ถอนจิตกลับมาตามทางเดิมที่เราเข้าไป เพื่อปรับกายปรับจิต
ปรับธาตุให้สัมพันธ์กัน ก่อนที่จะลืมตานั้น ต้องทบทวนใคร่ครวญพิจารณาว่า ตั้งแต่เริ่มปฏิบัติมานั้น
อารมณ์มันเป็นอย่างไรบ้างก่อนที่ตัวนี้จะเกิดมันเป็นอย่างไร เกิดแล้วมันเป็นอย่างไร และมันดับไปตอนไหน
อะไรเป็นเหตุให้อารมณ์ตัวนี้มันดับไป ทำความรู้ความเข้าใจ (วิมังสา) ทบทวนใคร่ครวญพิจารณาในสิ่งที่ทำ
เพื่อให้เราจำทางเดินของสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นนั้นได้ เพื่อให้ครั้งต่อไปจะเข้าอารมณ์ได้ง่ายและเดินได้ถูกทาง
เมื่อพิจารณาทบทวนจนเข้าใจแล้ว ก็กลับมาโคจรจิตไปทั่วกายเสียก่อน ทำความรู้ตัวทั่วพร้อมตรวจดูกาย
ปรับลมหายใจให้เป็นปกติ โดยการหายใจเข้าให้ยาวสุดกำลัง หายใจออกช้าๆจนหมดลม ขยับนิ้วมือนิ้วเท้า
ขยับคาง กระพริบตา เรียกสติกลับมา เพื่อให้มีสัมปชัญญะ ความรู้ตัวทั่วพร้อมที่สมบูุรณ์ แล้วจึงจะลืมตาขึ้น
แล้วท่านจะรู้สึกโปร่งโล่งเบาสบาย ตาไม่พร่ามัว หัวไม่มึนงง รู้สึกสดชื่น กระปรี่กระเปร่า เอิบอิ่มสบายใจ
เพราะการปฏิบัติธรรมเจริญสติ เจริญภาวนานั้น ย่อมมีอานิสงส์คือนำมาซึ่งความสุข ถ้าทำแล้วเิกิดทุกข์
ถือว่าการปฏิบัตินั้นผิดทาง จึงขอฝากไว้แก่ผู้ปฏิบัติธรรม ผู้เจริญสติ เจริญภาวนาทุกท่านได้นำไปพิจารณา
และนำไปปฏิบัติ เพื่อให้มีความชำนาญในการเข้าออกอารมณ์กรรมฐานที่ถูกต้องและจะไม่หลงทางในการปฏิบัติ
เพื่อความเจริญก้าวหน้าในทางธรรมของท่านทั้งหลาย
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิตแด่มิตรผู้ใฝ่ธรรม
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๗.๓๑ น. ณ วัดเพชรน้ำผึ้ง ลานสัก อุทัยธานี
-
กราบนมัสการครับ ขอบพระคุณสำหรับเรื่องการออกจากสมาธิที่ถูกต้องครับ
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ เป็นขั้นตอนที่ต้องศึกษาและทำความเข้าใจเพราะอาจเป็นสิ่งใหม่สำหรับผู้เริ่มนั่งสมาธิครับ
-
ทำไมเวลาผมนั่งสมาธิแล้วปวดคอทุกครั้งเลยครับ นั่งประมาณ 15 นาที
พอเวลาจะนอน นอนแทบไม่ได้เลยครับปวดคอมาก มันเกิดจากสาเหตุอะไรครับ
-
ขอบพระคุณครับ
สำหรับข้อคิดดีๆ นะครับ
-
กราบมนัสการพระอาจารย์ที่เคารพ :054:
ขอกราบขอบพระคุณในคำสั่งสอน ความรู้นี้ศิษย์จะขอนำไปปฏิบัติต่อไป
อนุโมทนาด้วยครับ :054: :054: :054:
-
ทำไมเวลาผมนั่งสมาธิแล้วปวดคอทุกครั้งเลยครับ นั่งประมาณ 15 นาที
พอเวลาจะนอน นอนแทบไม่ได้เลยครับปวดคอมาก มันเกิดจากสาเหตุอะไรครับ
อาการปวดคอที่เกิดขึ้นในขณะนั่งสมาธิมีสาเหตุมาจาก
๑.ขณะที่เราเจริญภาวนานั้นอาจจะเิกิดอาการเกร็งกดฟันขบกรามโดยไม่รู้ตัว
๒.เกิดจากการเกร็งไหล่ทั้งสองข้างและเกร็งลำคอเพื่อให้ไหล่และคอตั้งตรง โดยที่เราไม่รู้ตัว
๓.เกิดจากที่เรากำหนดจุดเพ่งที่รูจมูก หรือที่ระหว่างคิ้ว
สาเหตุทั้งสามประการนี้จะทำให้เกิดอาการปวดคอเมื่อจิตเริ่มจะเข้าสมาธิ ซึ่งเกิดจากการกดจิตเพราะตั้งใจมากเิกินไป
เพราะเราเพ่งและเคร่งเกินไป ทำให้เกิดอาการเกร็งของกล้ามเนื้อ และจะนำไปสู่ความเครียด และอีกสาเหตุหนึ่งก็มาจาก
วิบากกรรมที่เคยทำมาเช่นเคยหักคอปลา หักคอไก่ ทำร้ายสัตว์ที่ต้นคอ
การแก้ปัญหาคือแผ่เมตตาขอขมาลาโทษเจ้ากรรมนายเวรทุกครั้งก่อนลงมือปฏิบัติ และขณะลงมือปฏิบัตินั้นอย่าเค่รงจนเกินไป
จนทำให้ร่างกายเกร็ง(ให้ไปอ่านกระทู้...อุทานธรรม..พื้นฐานการเจริญสติภาวนาเบื้องต้น ) แล้วจะเข้าใจพื้นฐานการเจริญภาวนา
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ รู้เข้า รู้ออก มีค่ามากครับ สำหรับความรู้ที่เมตตาให้กับศิษย์ทุกคน อนุโมทนา สาธุ :054:
-
ขอบพระคุณพระอาจารย์สำหรับคำตอบครับ ผมจะเอาคำสอนไปปฏิบัติให้ถูกต้องครับ
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ ผมออกสมาธิทีไรผมมึนหัวทุกที ตอนนี้ผมรู้วิธีที่ถูกต้องแล้ว ขอบพระคุณมากครับ