กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 03 มิ.ย. 2554, 08:47:02

หัวข้อ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๔
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 03 มิ.ย. 2554, 08:47:02

ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี
ศุกร์ที่ ๓ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๔
........ทุกชีวิตย่อมมีความผิดพลาดมากบ้าง น้อยบ้างเป็นเรื่องธรรมดา
ของปุถุชนคนที่ยังไม่หมดกิเลส สติยังไม่สมบูรณ์เต็มพร้อมทุกขณะจิต
ความคิดและการกระทำย่อมอาจจะมีพลั้งเผลอ ไปตามกิเลสตัณหาและ
อุปทาน แต่เมื่อใดที่มีสติระลึกรู้แล้ว ควรห้ามจิตห้ามใจไม่กระทำในสิ่งนั้นต่อ
ความรู้สึกส่วนลึกใต้จิตสำนึกของทุกคนนั้น ต่างก็อยากจะเป็นคนดีของสัังคม
แต่บางครั้งการมีทัศนคติต่อสังคมในแง่ร้ายของเขานั้นทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไป
โดยพฤติกรรมทางกายที่เรียกว่าการประชดสังคม อ้างว่าสังคมไม่ให้โอกาสเขา
ทั้งที่ความจริงแล้ว สังคมเปิดโอกาสให้เขาอยู่ตลอดเวลา แต่ต้องใช้ระยะเวลา
เป็นตัวพิสูจน์เพื่อให้สังคมยอมรับ เพราะความใจร้อนที่อยากจะได้ผลตอบรับ
โดยเร็วไว จึงทำให้คิดว่าสังคมไม่ให้โอกาสเขา ไม่ยอมรับในความดีที่เขาได้ทำ
ซึ่งความสำเร็จทุกอย่างนั้น ต้องอาศัยความอดทน จังหวะเวลาโอกาศบุคคลและ
สถานที่มาเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดความสำเร็จ ความยอมรับของสังคม การกระทำที่
เสมอต้นเสมอปลายในสิ่งที่ดีทั้งหลายนั้นจะเป็นสิ่งพิสูจน์ให้สังคมเขายอมรับ....
..............................................................................................
...ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๔...
กาพย์ยานี ๑๑...
....ร้อยเรื่องก็ร้อยรส     นั้นปรากฏให้พบเห็น
ที่มีและที่เป็น             ล้วนแตกต่างกันออกไป
ไม่เหมือนแต่ว่าคล้าย    ต่างจุดหมายกันภายใน
ต่างคนก็ต่างใจ           ล้วนคิดกันคนละทาง
เกิดจากความคิดเห็น     จึงได้เป็นข้อแตกต่าง
อยู่ร่วมในเส้นทาง        ความขัดแย้งนั้นจึงมี
ขัดแย้งทางความคิด     แบ่งถูกผิดในทุกที่
มิตรภาพที่เคยดี          ต่อกันนั้นสลายไป
...ความเห็นที่แตกต่าง   อาจมีทางร่วมกันได้
ถ้าหากเราเข้าใจ          ไม่ก้าวล้ำสิทธิกัน
แสวงหาซึ่งจุดร่วม         เพื่อจะรวมสมานฉันท์
จุดต่างไม่ว่ากัน            สงวนไว้ไม่ล่วงเกิน
ร่วมคิดและร่วมทำ         เพื่อจะนำให้เจริญ
ร่วมสร้างเส้นทางเดิน     สู่สังคมอุดมการณ์
เริ่มต้นจากตัวเรา          แล้วจึงเอาไปเล่าขาน
ฝึกทำให้ชำนาญ          ฝึกนึกคิดทำจิตดี
...ดีนอกและดีใน         ดีทั้งใจและวจี
คิดทำแต่กรรมดี           ฝึกจิตนั้นให้มั่นคง
มองโลกทั้งสองด้าน      มองให้ผ่านอย่าไปหลง
ซื่อสัตย์และซื่อตรง       ต่อหน้าที่ที่มีมา
มีความรับผิดชอบ         ซึ่งประกอบด้วยปัญญา
ฝึกฝนและค้นหา          เหตุปัจจัยประกอบกัน
เริ่มต้นจากความคิด       เริ่มจากจิตสมานฉันท์
เคารพสิทธิกัน             สังคมนี้ไม่วุ่นวาย.....
...ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร...
๓ มิถุนายน ๒๕๕๔ เวลา ๐๘.๔๗ น. ณ ตถตาอาศรม บ้านบึง ชลบุรี

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๔
เริ่มหัวข้อโดย: berm ที่ 03 มิ.ย. 2554, 08:55:33

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๔
เริ่มหัวข้อโดย: saken6009 ที่ 03 มิ.ย. 2554, 09:14:19

ขอน้อมนำเอาไปปฏิบัติครับ 17; 17;

   

กราบนมัสการ พระอาจารย์ มา ณ.ที่นี้ด้วยครับ :054: :054:   รักษาดูแลสุขภาพด้วยนะครับ :054: :054:

   

กราบขอบพระคุณ สำหรับ บทความ บทกวี อันทรงคุณค่ายิ่งที่นำมาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ

                                                                                                                                                                       

(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน เพื่อเป็นความรู้ ขอบพระคุณมากครับ) 

   
   

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๔
เริ่มหัวข้อโดย: โบตั๋นสีขาว ที่ 03 มิ.ย. 2554, 04:22:42

กราบนมัสการพระอาจารย์คะ ขอบพระคุณ สำหรับ บทความ บทกวี บทกาพย์ บทกลอน คะ :090: :054: :090:

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๔
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 04 มิ.ย. 2554, 12:37:05

ดีนอกและดีใน  ดีทั้งใจและวจี
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ผมจะตั้งใจปฎิบัติครับ