กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: เว็บมาสเตอร์... ที่ 19 ก.พ. 2565, 06:15:29
-
(https://bp.or.th/uploads/data/image/r7iwli-830bdb.jpg)
...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๖๖...
...ในยามดึกสงัดของราตรีหนึ่ง
นั่งมองจันทร์ที่ริมหน้าต่าง
ดูลมหายใจเข้าออกของตนเอง
ภายนอกเคลื่อนไหวภายในสงบนิ่ง
เสียงหรีดหริ่งเรไรดังแว่วมาแผ่วเบา
คล้ายเสียงดนตรีแห่งรัตติกาล
พระจันทร์เสี้ยวของคืนขึ้นหกค่ำ
หมู่ดาวที่พราวแสงบนท้องฟ้า
ธรรมชาติจัดสรรมาได้อย่างลงตัว.....
...ราตรีภายใต้แสงจันทร์เสี้ยว
ผู้คนมากมายแต่คล้ายกับโดดเดี่ยว
นั่งเขียนบทกวีที่ริมหน้าต่างยามค่ำคืน
บอกเล่าเรื่องราวแห่งประสบการณ์
จิตร่าเริงเบิกบานอยู่ในธรรม
ใต้แสงเดือนแสงดาวที่ส่องลงมา
กับเวลาที่กำลังจะผ่านไป
ค้นพบสิ่งแปลกใหม่ขึ้นมาในจิต
เมื่อได้ใคร่ครวญคิดพิจารณา....
...วันเวลาของชีวิตที่กำลังดำเนินไป
ได้พบเห็นและเข้าใจในหลายสิ่ง
เห็นความจริงที่เป็นสัจธรรมของชีวิต
เรียนรู้สิ่งถูกผิดนั้นมามากมาย
จนมาถึงบทสุดท้ายของชีวิต
เมื่อหันมาศึกษาและค้นหาตนเอง
ดูกาย ดูจิต ดูความคิด ดูการกระทำ
น้อมนำเข้ามาสู่ตัวของเราเอง
คือบทเรียนสุดท้ายที่ต้องศึกษาและปฏิบัติ...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๒๔ มกราคม ๒๕๖๕...