:059:เก็บคำแต่เก่าก่อน เก็บบทกลอนบทกวี
เก็บคำมานำชี้ บอกทางดีแก่ผู้คน
คำเก่ามาเล่าใหม่ เพื่อไม่ให้เกิดสับสน
บรรยายอย่างแยบยล ยกเหตุผลมาบรรยาย
เขียนเป็นกาพย์ยานี มานำชี้ซึ่งความหมาย
คำคมมีมากมาย และหลากหลายครูอาจารย์
ยกมาเสนอนำ ตามถ้อยคำที่เล่าขาน
สืบต่อมายาวนาน แต่ก่อนกาลปัจจุบัน.....
...การไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก....
ปากคนคล้ายปากกา ตินินทากันไปทั่ว
พระพุทธยังหมองมัว อย่าได้กลัวคนนินทา
ไม่รู้และไม่เห็น แต่ทำเป็นเหมือนเห็นมา
กล่าวคำที่มุสา มากล่าวหาให้เสื่อมเสีย
รู้มาเพียงเล็กน้อย แล้วค่อยค่อยช่วยกันเชียร์
เติมไปจนให้เสีย เรื่องผัวเมียยิ่งชอบใจ
ใจคนไม่รู้พอ จึงเสริมต่อว่ากันไป
คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบแก้ตัว
โลกนี้ไม่มีสุข เพราะเป็นยุคที่คนชั่ว
มากมายให้หมองมัว ไม่เกรงกลัวซึ่งบาปกรรม....
...สุขในการให้ ยิ่งกว่าสุขในการรับ...
ผู้ให้ใจประเสริฐ เพราะสุขเกิดจากภายใน
สุขกายสบายใจ จากการให้เพราะเมตตา
ผู้รับนั้นเฝ้ารอ การร้องขอรอเวลา
รอไปจนได้มา สุขนั้นหนาต้องเฝ้ารอ
ผู้ให้ใจเป็นสุข ไม่มีทุกข์มาเกิดก่อ
ให้ไปไม่ต้องขอ ไม่ต้องรอเพราะเต็มใจ
ผู้ให้ไม่ตระหนี่ เพราะว่ามีจิตแจ่มใส
สละส่วนตนไป เพราะว่าใจกรุณา
เป็นพรหมขึ้นในจิต มีความคิดมุทิตา
ให้แล้วอุเบกขา ไม่นำมาให้กังวล
ความสุขในการให้ มีมากมายหลายเหตุผล
สร้างทานต่อผู้คน สร้างกุศลคือความดี..
--------------------------------------------
แด่คำคม..คำครู...ที่คงอยู่มายาวนาน
ศรัทธาในปัญญาคนโบราณ
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๗.๐๘ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
