:059:ใช้เวลาเกือบทั้งวันอยู่กับการเดินทาง
แวะพักบ้างเพื่อเยี่ยมเยือนมิตรสหายตามรายทาง
เพื่อช่วยสร้างขวัญและกำลังใจให้พวกเขา
เอาความรู้สึกที่ดีไปให้กันแทนของขวัญหรือของฝาก
พบกันแล้วก็จากเป็นเรื่องธรรมดา
ดังคำที่ว่า"ท่านมาเราดีใจ...ท่านกลับไปเราคิดถึง"
เป็นสิ่งหนึ่งในการสร้างมิตรและผูกจิตของผู้ร่วมงาน
ช่วยเหลือสงเคราะห์กันตามกำลังความสามารถ
พบปะกันตามโอกาศและเวลาที่เหมาะสม
ทุกคนต่างมีวิถีชีวิตของตนเอง....
สรุปทบทวนกับการเดินทาง.............
เก็บทุกสิ่งทุกอย่างเข้าสู่ระบบแห่งความจำ
โดยการพิจารณาให้เห็นเป็นธรรมะ
คิด พิจารณา ใคร่ครวญ โดยมีสติ และสมาธิ
เก็บสิ่งที่เป็นสาระและมีประโยชน์ไว้ในมุมหนึ่งของความจำ
ลบสิ่งที่ไร้สาระที่เป็นขยะของความคิดออกจากจิตแห่งความจำ
เก็บและรับสิ่งที่ดีมีคุณค่าไว้ในความทรงจำ
เพื่อจะได้นำมาใช้ในโอกาศและเวลาที่เหมาะสม
ดำเนินชีวิตอยู่ในสังคมได้ทั้งทางโลกและทางธรรม
จึงนำมาบันทึกไว้เพื่อให้เป็นแนวทาง....
เป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิต
ที่ไม่ผิดต่อทางโลกและทางธรรม
:054:มอบแด่ผู้ที่สนใจใคร่ศึกษาและใช้สติปัญญาในการอ่าน
:059:เชื่อมั่นในการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนขององค์พระสัมมา
:060:ศรัทธาในพระธรรมคำสอนของพระศาสดา
:054:น้อมนำมาปฏิบัติเพื่อขัดเกลากิเลสตัณหา
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๕ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๑.๒๑ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
