อยู่ท่ามกลาง แมกไม้ ในไพรพฤกษ์
มาเพื่อฝึก ทบทวน กระบวนใหม่
ถึงเหตุการณ์ ที่ผ่านมา และผ่านไป
เพื่อแก้ไข ข้อบกพร่อง ต้องทบทวน
ก้าวเดินไป ข้างหน้า อย่าหยุดยั้ง
แต่ข้างหลัง นั้นต้อง คงสงวน
เก็บเรื่องราว ที่ผ่านไป มาใคร่ครวญ
อย่ารีบด่วน คิดสรุป จะทุกข์ใจ
จงหันมอง เบื้องหลัง ที่พลั้งพลาด
อย่าประมาท เดินทางผิด จงคิดใหม่
อย่าให้มัน ผ่านมา แล้วผ่านไป
จงแก้ไข ข้อบกพร่อง ของเราเอง
ลดอัตตา มานะ และทิฐิ
อย่าตำหนิ ติเขา อย่างข่มเหง
จงอย่าใช้ กำลัง ให้ยำเกรง
อย่าอวดเบ่ง อวดรู้ ดูไม่งาม
รู้จักความ พอดี เป็นที่ตั้ง
จงหยุดยั้ง ความคิด จิตหยาบหยาม
สิ่งไม่ดี อย่าได้ ไปเดินตาม
พยายาม รักษาจิต ให้คิดดี
ไม่เป็นภัย ต่อชีวิต ไม่ผิดธรรม
ไม่สร้างกรรม ทำบาป จงหลีกหนี
จงมั่นคง ในธรรม นำชีวี
และธรรมนี้ จะคุ้มครอง ป้องกันตัว
มีหิริ โอตตัปปะ เข้าละบาป
สิ่งชั่วหยาบ นั้นหรือ คือความชั่ว
อย่าเข้าไป เกี่ยวข้อง ให้หมองมัว
จงเตือนตัว เตือนตน พ้นอบาย
อย่าจ้องจับ เพ่งโทษ ผู้อื่นเขา
กิเลสเรา จงดู ให้รู้หมาย
รู้จักตัว รู้จักตน ก่อนวันตาย
จะสบาย ไม่ตก นรกเอย..
ขอบคุณอารมณ์ศิลป์และจินตนาการ
ด้วยความปรารถนาดี
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๑.๐๑ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
ขอบคุณ คุณ Nai ที่ได้เก็บรวมรวมเอาไว้
http://nai236.exteen.com/20090822/entry
