23 กรกฎาคม 2545
บ่อน้ำทิพย์เจริญธรรม บ้านห้วยกล้วย ภูเก้ายอด แม่ฮ่องสอน
ตื่นเช้าออกไปบิณฑบาตร กลับมาสำนักไหว้พระทำวัตรเช้าแล้วจึงฉันเช้ากัน
ทำภาระกิจส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว เรียกพระมาประชุมรวมกันเพื่อแบ่งของใช้ที่จำเป็น
โดยแบ่งออกเป็น 3 ส่วน เพื่อนำไปใช้ยังที่ตั้งของแต่ละฐาน ตามความจำเป็น
เมื่อแบ่งสัมภาระของใช้เรียบร้อยแล้ว ก็ออกเดินทางกันโดยไปส่งพระชุดแรก
ที่ดอยปมฝาด ซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณ 5 กิโลเมตร(แต่เป็นกิโลแม้วอย่างที่พูดเล่นกัน)
ออกจากดอยห้วยกล้วยต้องเดินขึ้นดอยอย่างเดียวไม่มีลงประมาณ 3 กิโลจากกลางดอยถึงยอดดอย
ความสูงชันประมาณ 45 องศา เดินผ่านป่าไผ่และไร่ข้าวของชาวกระเหรี่ยงซึ่งปลูกกันบนไหล่ดอย
ซึ่งลาดชันมาก ใช้เวลาประมาณ 40 นาที(เดินไม่หยุดพักเลย)ถึงทางแยกบนสันดอยภูเก้ายอด
ถ้าเราแยกไปซ้ายมือจะลงไปบ้านป่าคา ถ้าเราไปทางขวาจะไปบ้านปมฝาด ซึ่งเดินลงดอยอย่างเดียว
เอาสัมภาระของชุดดอยป่าคาวางไว้ที่สามแยก แล้วทั้งหมดก็ช่วยกันขนสัมภาระไปส่งชุดดอยปมฝาด
เดินลงดอยอย่างเดียวประมาณ 2 กิโลเมตรถึงโรงเรียนบ้านปมฝาด เดินขึ้นดอยประมาณ 500เมตร
ความสูงชันประมาณ 70 องศา จึงถึงที่พักสงฆ์ปมฝาด ใช้เวลาจากยอดดอยเดินลงมาประมาณ 20 นาที
กำลังเริ่มจะอยู่ตัวคือไม่ปวดขาแล้ว ไปถึงก่อไฟต้มน้ำฉันกาแฟกันนั่งพักคุยกันประมาณครึ่งชั่วโมง
จึงเดินทางกลับเพื่อไปส่งหมู่คณะที่ดอยป่าคาต่อ โดยเดินย้อนกลับมาที่สามแยกยอดดอยอีกครั้ง
เดินลงจากยอดดอยภูเก้ายอดประมาณ 2 กิโลเมตร ถึงที่พักสงฆ์ดอยป่าคา(เดินลงอย่างเดียว)
ส่งพระเข้าที่พักหลังจากแนะนำเรื่องธรรมะเรื่องพระวินัยและการใช้ชีวิตบนดอยอีกครั้งเพื่อเป็นการย้ำเตือน
จึงลากลับมาที่ดอยห้วยกล้วย ตอนเดินกลับเจอพวกเด็กนักเรียนระหว่างทางที่กำลังจะเดินกลับบ้าน
เดินมาพร้อมกับเด็กนักเรียน ซึ่งพวกเด็กเขาเดินเร็วกว่าเราเพราะร่างกายเขาชินแล้ว เราเลยต้องเร่งฝีเท้าตาม
ซึ่งเป็นคการเดินที่เร็วเกินพิกัดของเรา เล่นเอาเหงื่อโชกไปเลย แต่ก็ได้กำลังขาดี ถือว่าเป็นการออกกำลังไปในตัว
กลับถึงที่พักแล้ว นั่งพอให้หายเหนื่อยเหงื่อแห้ง แล้วจึงไปสรงน้ำเพื่อเตรียมตัวทำวัตรสวดมนต์เย็นต่อไป
เสร็จจากทำวัตรแล้วกลับไปกุฏิเพื่อปฏิบัติต่อจนถึงเวลาประมาณเที่ยงคืน จึงได้จำวัตรพักผ่อน...
................................................................................................
:059:อธิบายขยายความ....การทำวัตรเช้านั้นเราจะทำกันก่อนฉันอาหารเช้า เพราะพระทุกรูปจะต้องมารวมกัน
ซึ่งเราจะตีระฆังปลุกกันตอนเวลา 03.30 น.เพื่อปลุกให้พระตื่นขึ้นมาทำความเพียรและฝึกท่องปาฏิโมกข์กัน
จนถึงเวลา 05.45 น. จึงตีระฆังเพื่อรวมตัวกันออกรับบิณฑบาตร ซึ่งการขบฉันนั้นจะฉันกันมื้อเดียว อาหารที่เหลือ
จะให้ชาวบ้านไปทานกัน ไม่มีการเก็บตุนไว้ ทำให้ทุกรูปต้องมารวมกันในตอนฉันเช้า และได้ทำวัตรสวดมนต์พร้อมกัน
ทุกวันโดยจะไม่มีใครขาด เพราะถ้าใครขาดก็เท่ากับว่า วันนั้นไม่ได้ฉันอาหารเลย ซึ่งหลังจากฉันข้าวแล้วในเวลาล้างบาตร
เราจะได้พูดคุยสนทนากัน มีปัญหาอะไรก็เปิดให้สอบถาม เพราะหลังจากนั้นก็จะแยกย้ายกันไปปฏิบัติธรรมหรือท่องปาฏิโมกข์กัน
จะมารวมตัวกันอีกครั้งตอนเวลา 16.00 น.เพื่อร่วมกันกวาดลานธรรมและทางเดิน ทำความสะอาดศาลาที่ใช้ทำวัตรสวดมนต์
และฉันน้ำร้อนกาแฟ พูดคุยสนทนาธรรมกัน หลังจากนั้นก็จะไปสรงน้ำเพื่อเตรียมตัวทำวัตรสวดมนต์เย็นกันในเวลา 18.00 น.
ซึ่งจะใช้เวลาทำวัตรสวดมนต์ นั่งสมาธิเจริญภาวนา และฟังธรรมกันจนถึงเวลา 20.00 น.จึงจะแยกย้ายไปปฏิบัติกันต่อที่กุฏิของตน
ซึ่งเราจะวนไปตรวจดูทุกดอยเพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้แก่หมู่คณะพระภิกษุที่มาอยู่ร่วมกับเรา...
................................................................................................
:059:นำมาเล่าสู่กันฟัง ถึงความหลังเมื่อครั้งไปปฏิบัติอยู่บนดอย เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้รู้และเข้าใจในวิถีแห่งความเป็นพระ
ว่ามันยังมีอีกแง่มุมหนึ่ง ซึ่งท่านอาจจะไม่เคยรู้และไม่เคยเห็น ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ขอให้ท่านลองติดตามดู แล้วจะรู้อะไรอีกมากมาย...
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต-แด่มวลมิตรทุกผู้คน
รวี สัจจะ-วจีพเนจร-คนรอนแรม-สมณะไร้นาม-สมณะชายขอบ
๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๙.๑๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
