:059:บันทึกต่างนั้น เมื่อวันเวลาผ่านไป เรานำกลับมาอ่านใหม่ มันจะได้อรรถรสและอารมณ์
ในขณะที่อ่านก็ย้อนจิตคิดกลับไป นึกถึงเวลาและบรรยายกาศ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันที่บันทึก
แล้วนำมาเทียบเคียงกับภาวะปัจจุบันที่เป็นอยู่ จึงจะได้รู้ถึงความแตกต่างทางอารมณ์และความคิด
วันเวลาผ่านไป ได้พบเห็นอะไรมามากมายได้ประสพการณ์ มุมมองและความคิดก็จะเปลี่ยนแปลงไป
เมื่อ"โลกทัศน์เปิดกว้าง ชีวทัศน์เปิดกว้าง ย่อมนำมาซึ่งวิศัยทัศน์ที่กว้างไกล"นั่นคือสิ่งที่ได้จากการเดินทาง
.........................................................................................
24 กรกฎาคม 2545
บ่ิอน้ำทิพย์เจริญธรรม บ้านห้วยกล้วย ภูเก้ายอด แม่ฮ่องสอน
ตั้งแต่มาอยู่บนดอยตื่นนอนตอนประมาณตีสามกว่าๆทุกคืน คือตื่นก่อนสัญญาณระฆัง ทั้งที่นอนประมาณเที่ยงคืน
จิตมันตื่นเพราะมีศรัทธา จึงตื่นมาทำความเพียรเจริญภาวนาจนถึงตีสี่กว่าๆ จึงลงไปศาลาอเนกประสงค์เพื่อไปเดินจงกรม
จนถึงตีห้าครึ่ง ซึ่งฟ้าเริ่มสว่างแล้ว สมาชิกจะมารวมตัวกันเพื่อฉันกาแฟ ก่อนที่ออกรับบิณฑบาตรพร้อมกันในยามเช้า
เส้นทางการเดินบิณฑบาตรนั้นลำบากมาก ต้องใส่รองเท้ายางที่เรียกกันว่าโฟร์วิลย์ คือรองเท้าที่ใช้ในการเดินดอย
ซึ่งพื้นรองเท้าจะเป็นปุ่มๆคล้ายรองเท้าที่ใช้เตะฟุตบอล เพราะฝนตกทางเดินลื่นมากและเป็นโคลมตมตลอดเส้นทาง
เนื่องจากใช้เส้นทางร่วมกับหมูและวัวที่กระเหรี่ยงเลี้ยงแบบปล่อย
ตกลงทำกติกากันว่า บิณฑบาตรกลับมาแล้วจึงทำวัตรเช้า ทำวัตรเสร็จจึงจะฉันข้าวกันเพราะจะได้อยู่กันครบทุกรูป
ก่อนสว่างทำไม่ได้เพราะกุฏิอยู่ไกลกันและอยู่บนไหล่เขา เดินขึ้นลงลำบากและถ้าฝนตกจะเป็นปัญหามากในการเดินทาง
จึงตกลงกันตามนั้น เพราะกลับจากบิณฑบาตรแล้วต้องรวมอาหารทั้งหมดลงในหม้อเดียวกันแล้วตั้งไฟอุ่นใหม่ให้กับข้าวเดือด
ซึ่งใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง พอดีกับเวลาที่ใช้ในการทำวัตรสวดมนต์ทำวัตรเช้า เพื่อไม่ให้ขาดกิจวัตรของพระภิกษุสงฆ์
ฉันข้าวแล้วจึงได้มาประชุมกันเพื่อตกลงเรื่องระเบียบและกฏกติกาในกิจวัตรประจำวัน ซึ่งสรุปร่วมกันได้ดังนี้คือ
เวลา ๐๓.๓๐ น.สัญญาณระฆังปลุก
เวลา ๐๕.๓๐ น.สัญญาณเตรียมตัวออกรับบิณฑบาตร
เวลา ๐๗.๐๐ น.สวดมนต์ ทำวัตรเช้า ฉันข้าว
เวลา ๑๖.๐๐ น.สัญญาณระฆังร่วมกันทำความสะอาดเสนาสนะ
เวลา ๑๘.๐๐ น.สวดมนต์ ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิ ฟังธรรม
เวลา ๒๐.๐๐ น.เลิกประชุม แยกย้ายกันไปปฏิบัติตามอัทธยาศัย
กฏระเบียบนี้เป็นการร่วมกันเสนอและลงมติร่วมกันของพระทุกรูป โดยเป็นกฏกติกาที่ทุกรูปเป็นผู้เสนอและยอมรับกัน
ที่ต้องมีกฏระเบียบนั้นก็เพื่อความพร้อมเพรียงกันของพระภิกษุสงฆ์ในการใช้ชีวิตร่วมกัน...
..................................................................................
:059:เจตนาที่นำพระมาจำพรรษาอยู่บนดอยนั้นก็คือ ๑.เพื่อหาที่สงบให้พระได้ฝึกท่องปาฏิโมกข์ ซึ่งมีพระฝึกท่องปาฏิโมกข์
ในพรรษานี้จำนวน 4 รูป ๒.เพื่อให้พระได้ฝึกความอดทนและได้ปรารภความเพียรเพิ่มขึ้น ๓.เพื่อปลีกวิเวกเว้นจากการคลุกคลี
กับหมู่คณะและญาติโยม มีเวลาทำความเพียรได้เต็มที่ ๔.เพื่อทบทวนตัวของเราเองในการประพฤติปฏิบัติ ๕.เพื่อเป็นการสอน
ธรรมะให้แก่พระภิกษุที่อย่ร่วมกันโดยการ"ทำให้ดู อยู่ให้เห็น สอนให้เป็น แล้วก็ปล่อย" คือการเรียนรู้ด้วยของจริง...
.....นำมาเล่าสู่กันฟัง เพื่อเป็นแบบอย่างในการเขียนบันทึกประจำวัน และบอกเล่าถึงเรื่องราวของการใช้ชีวิตบนดอย....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต-แด่มวลมิตรทุกผู้คน
รวี สัจจะ-วจีพเนจร-สมณะชายขอบ
๑ ธันวาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๔.๕๗ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
