ธุดงคสถานบ่อน้ำทิพย์เจริญธรรม ภูเก้ายอด เมืองสามหมอก
31 กรกฎาคม 2545
ทบทวนใคร่ครวญในสิ่งที่ผ่านมา ในการถ่ายทอดสื่อธรรมะแสดงธรรม ได้เห็นถึงความผิดพลาดที่ผ่านมา
เพราะว่าเราเอาความรู้สึก ความปรารถนาของเรา ไปเป็นเจตนาตัวกำหนดในการกล่าวธรรม โดยจิตนั้นหวังผล
ให้ผู้ฟังรับรู้ในหลักธรรมแล้วนำไปปฏิบัติตาม พูดง่ายๆก็คือเอาตัณหาของเราไปยัดเยียดให้เขาปฏิบัติตามที่เรา
ปรารถนาจะให้เป็น คืออยากให้เขาได้ฟังได้รู้และได้เข้าใจ ได้นำไปปฏิบัติเพื่อพัฒนากายและจิตของเขาให้ดีขึ้น
แต่เมื่อเขาไม่ฟัง หรือไม่ปฏิบัติตาม ทำให้ใจเราเกิดอกุศลจิตคือเกิดความเสียใจ น้อยใจ ไม่พอใจ ใจของเราจึงเป็นทุกข์
หรือเมื่อเขาเชื่อฟังนำไปปฏิบัติตามที่เรากล่่าวแล้วได้ผลดี มีความเจริญในธรรม เราก็หลงดีใจปลื้มใจ พอใจในสิ่งนั้น
เกิดมานะทิฐิ ภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง
นั่นคือความผิดพลาดในการถ่ายทอดธรรมในการกล่าวธรรมที่ผ่านมา เพราะว่าใจเรานั้นไปหวังผลในการกล่าวธรรม
มิได้กล่าวธรรมเพื่อธรรม เรากล่าวธรรมเพื่อสนองตัณหาความอยากให้มี อยากให้เป็นของเรา ทำให้มันมีอารมณ์ร่วม
แต่ถ้าเรากล่าวธรรมตามธรรม เพื่อธรรม ตามหน้าที่และบทบาทที่ได้รับ คือการทำหน้าที่เป็นผู้กล่าวธรรม ถ่ายทอดธรรม
ทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์แบบ โดยไม่หวังผลที่จะเป็นไปที่จะเกิดขึ้น ใจเราก็เป็นสุข ใจเราก็จะเกิดปิติ ปิติในธรรม
ที่ได้นำเสนอและการทำหน้าที่ของเราที่สมบูรณ์
รูปแบบวิธีการทุกอย่างนั้นเหมือนเดิม เพียงแต่เราเปลี่ยนความรู้สึก เปลี่ยนเจตนาเท่านั้น ผลที่เกิดขึ้นทางใจนั้น
แตกต่างกันมากมาย การกระทำที่มุ่งหวังผล ใจจะกังวลและวุ่นวาย แต่ถ้ากระทำไปโดยไม่หวังผลใจจะไม่กังวลไม่วุ่นวาย
ใจก็จะสบายเพราะได้ทำหน้าที่ของเรานั้นได้สมบูรณ์แล้ว.....
...
:059:มองย้อนกลับไป...เพียงแต่เปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดวางจิตใหม่ สิ่งที่ได้รับนั้นแตกต่างกันมากมาย ทำให้เราได้รู้ว่า
ที่ผ่านมานั้นเราวางจิตไม่ถูกต้อง เรากล่าวธรรม แสดงธรรมโดยมีตัณหาเข้าไปเป็นตัวกำหนด คืออยากให้เป็นแบบนั้น
อยากจะให้เป็นแบบนี้ ไม่อยากจะให้เป็นอย่างนั้น ไม่อยากจะให้เป็นอย่างนี้ ซึ่งความคิดอย่างนั้นมันคือ ตัวตัณหา ภวตัณหา
และวิภวตัณหา เมื่อมันมีตัณหาเข้ามามีส่วนร่วม มันจึงนำมาซึ่งความทุกข์ และเมื่อขจัดตัดตัณหาออกไปได้ใจเราก็เป็นสุข
เพียงแต่เปลี่ยนแปลงที่ใจ เปลี่ยนแปลงภายใน สิ่งที่เกิดขึ้นกับใจนั้นแตกต่างกันมากมาย...
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต-แด่มวลมิตรทุกผู้คน
รวี สัจจะ-วจีพเนจร-สมณะไร้นาม
๘ ธันวาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๔.๓๖ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
