ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๑๑ กันยายน ๒๕๕๓
.....รอยทาง.....
ตื่นนอนตั้งแต่ตีสาม เพราะว่ามีคณะญาติโยมจากชลบุรีเดินทางมาเยี่ยม
เพื่อนำชุดไฟระย้าและโคมไฟมาถวาย ออกจากชลบุรีประมาณสองทุ่มกว่าๆถึงมุกดาหาร
ประมาณตีสองกว่าๆ ลงไปต้อนรับจัดที่พักให้ญาติโยม แล้วกลับที่พักไหว้พระสวดมนต์
นั่งสมาธิเจริญภาวนาต่อจนสว่าง ลงไปสั่งแม่ครัวให้ทำข้าวต้ม ให้ญาติโยมที่มาจากชลบุรี
เพราะว่าโยมทำพิธีถวายไฟระย้าและโคมไฟแล้วจะรีบเดินทางไปไหว้พระธาตุพนมและ
ไหว้เที่ยววัดธรรมเจดีย์ชัยมงคลต่อ ตอนเย็นๆจึงจะกลับมาค้างที่วัดทุ่งเว้า ตอนเช้าทำกิจสงฆ์
เสร็จแล้ว ให้ญาติโยมชาวบ้านที่มาทำบุญไปทำความสะอาดเรือนรับรอง จัดที่พักให้โยม
เสร็จแล้วกลับที่พักมาเขียนผ้ายันต์ ตะกรุด ทำเบี้ยแก้ เพื่อเตรียมไว้แจกญาติโยมที่มาจาก
ชลบุรี ทำเสร็จตามจำนวนที่ญาติโยมขอไว้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว ได้เวลาทำวัตรสวดมนต์เย็นพอดี
ทำวัตรเสร็จญาติโยมมาคุยด้วย จนถึงเวลาประมาณสี่ทุ่มญาติโยมจึงลากลับที่พักไปนอนกัน
โยมลากลับไปได้ประมาณสิบห้านาที ฝนตกหนักลมพัดแรง ตกจนถึงใกล้สว่าง
.....รอยธรรม.....
ในการรับฟังปัญหาที่ญาติโยมมาปรึกษานั้น เราต้องวางอารมณ์ให้เป็นกลาง
ไม่เข้าไปมีอารมณ์ร่วมในปัญหาที่ได้ยินได้ฟัง วิเคราะห์ปัญหาทุกอย่างนั้นด้วยเหตุและผล
ไม่เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เราก็จะเห็นทางออกของปัญหาและวิธีดำเนินการในการแก้ปัญหา
ปัญหาที่เราคิดว่ามันยิ่งใหญ่แก้ไขไม่ได้นั้น ก็เพราะเราเข้าไปยึดมั่นในตัวกูของกู กลัวจะสูญเสีย
ในสิ่งที่มีอยู่ อยากจะได้ให้มากที่สุด มันเลยไม่มีความพอดี พอเพียง มันจึงวุ่นวายใจเป็นทุกข์
เราเป็นผู้ที่รับฟังปัญหา ไม่ใช่เจ้าของปัญหา จึงต้องทำใจให้อยู่เหนือปัญหา ไม่เข้าไปมีส่วนได้เสีย
ในปัญหานั้น มองและวิเคราะห์อย่างเป็นกลาง เราก็จะเห็นความพอดีพอเหมาะ สิ่งที่ควรจะเป็น
และแนวทางการแก้ไขในปัญหานั้น และสิ่งที่สำคัญก็คือการที่จะชี้แจงแนะนำโน้มน้าวให้เจ้าของ
ปัญหานั้นรู้และเข้าใจ ยอมลด ยอมละในสิ่งที่มีในสิ่งที่เป็น ให้เขาเชื่อในเหตุและผลในแนวทาง
ที่เราเสนอ พูดอย่างไรจึงให้เขาเชื่อและทำตาม เป็นเรื่องที่ทำยากที่สุด ต้องใช้จิตวิทยาอย่างมาก
ในการนำเสนอชี้แจงแนะนำให้เขาคล้อยตามและทำตามสิ่งที่เราแนะนำ
ขัดเกลากิเลสในจิตใจด้วยการภาวนา ภาวนาเป็นบุญอันยิ่งใหญ่สูงสุด เพราะทำให้จิตไม่ติด
ไม่ข้องอะไร บุญนั้นเกิดที่ใจ มันก็ได้บุญแล้ว กิเลสมีอยู่ในตัวเราทุกคน การรักษาศีล เจริญภาวนานั้น
เพื่อต้องการชำระกิเลส ความชั่ว ความมัวหมองให้ออกจากจิตใจของเรา พระธรรมคำสอนในพระพุทธ
ศาสนาทั้งหลายนั้น ก็เพื่อให้นำมาประพฤติปฏิบัติ เพื่อให้ชำระ กาย วาจา ใจ ให้ถึงความบริสุทธิ์เท่านั้น
การละบาปนั้น บาปมันมาอย่างไร บาปมันเกิดที่จิตใจ ความโกรธ ความโลภ ความหลงเป็นบาป
การชำระบาปทั้งหลายนั้น ชำระด้วยการปฏิบัติธรรม รักษาศีล เจริญสติภาวนา เพื่อไม่ให้บาปนั้นกำเริบเสิบสาน
ไม่ให้มันมีกำลังมากขึ้น แก่กล้าขึ้น ซึ่งหากปล่อยให้ไปตามอำนาจของกิเลสนั้น จะทำให้เดือดร้อนทำลายตัวเราเอง
จิตมีพลังอำนาจยิ่งใหญ่ ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยจิต เราจึงต้องพัฒนาจิตของเรา ด้วยการใช้สติ สมาธิ
วิริยะ ปัญญาและศรัทธาที่มั่นคง รักษาศีล เจริญสติภาวนา รักษาจิตให้อยู่ในกุศลกรรมบท ๑๐ ฝึกใจให้รู้จัก
การฝืนกิเลส ให้มีสติ อย่าให้เผลอ อย่าให้หลงไปตามกิเลสตัณหา ซึ่งเป็นอกุศล เป็นบาปทั้งหลาย ให้ใจนั้น
มีความมั่นคงด้วยสติ แล้วความเป็นสมาธินั้นย่อมมีแก่เรา จิตที่รวมเป็นหนึ่งนั้น ก็จะมีพลังอำนาจยิ่งใหญ่
.....รอยกวี.....
.....ชีวิต.....
ย่อมก้าวไปข้างหน้าตลอดเวลา
อยู่ที่ว่าเราจะเลือกเส้นทางเดิน
ว่าให้ชีวิตเดินไปในทิศทางใด
มันอยู่ที่การตัดสินใจของตัวเราเอง
ตามความคิดความเห็นและสิ่งที่เป็นอยู่รอบกาย
เส้นทางชีวิตจึงมีหลายสายให้เราเลือกเดิน
ซึ่งมันขึ้นอยู่กับจิตสำนึกและคุณธรรมของเรา
ว่าจะเลือกเอาเส้นทางไหนที่จะก้าวเดินไป
....ทางแยก....
คือจุดเปลี่ยนของชีวิต
ถ้าเราเลือกเส้นทางผิด
อาจจะทำเราหลงทางและเสียเวลา
บางครั้งทำให้จุดหมายปลายทางนั้นเปลี่ยนไป
จากจุดหมายที่เคยคาดหวังและตั้งใจไว้
จึงต้องตัดสินใจอย่างรอบคอบเมื่ิอเจอทางแยก
ให้มีสติในการคิดและพิจารณาว่าจะเลือกทางไหน
อย่าด่วนตัดสินใจ มันอาจจะทำให้เสียเวลาและโอกาศ
หากชีวิตตั้งอยู่บนความประมาทอาจทำให้พลาดและผิดทาง...
............................................
ด้วยความปราถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๑ กันยายน ๒๕๕๓ เวลา ๐๘.๓๗ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
