ทุกอย่างในโลกนี้ล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย
ขึ้นอยู่กับคนๆ นั้นจะเลือกมองในมุมใด
ถ้ามองเป็นก็เห็นปัญญา ไม่เป็นทุกข์
ถ้ามองไม่เป็นชีวิตก็มีแต่ความหดหู่
มาฟังเรื่องนี้กันเลยแล้วกัน
เมืองใหญ่แห่งหนึ่งมีพระราชาองค์หนึ่งชอบล่าสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ
ด้วยความชอบส่วนตัว ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาดูแลบ้านเมืองมากนัก
เหล่าเสนาบดีทั้งหลายเริ่มไม่พอใจ และจะทำการก่อกบฏขึ้น
เมื่อเรื่องหลุดลอดไปถึงหูของพระราชา ทำให้ท่านทรงกลัดกลุ้มมาก
พระราชาจึงได้ปรึกษากับ มหาดเล็กคนสนิทที่ติดตามท่านตลอดว่าควรทำเช่นไร
ตอนนี้ เสนาบดีเหล่านั้น มีอำนาจทหารอยู่ในมือมากมาย
มหาดเล็กตอบอย่างใจเย็นว่า เป็นการดีสิท่าน
เมื่อเรารู้เรื่องก่อนแล้ว เราก็จะได้เตรียมการรับมือได้ทัน
และทำการกำจัดกบฏเสี้ยนหนามออกไปให้สิ้น
เป็นการสร้างขวัญและกำลังใจแก่ ชาวบ้าน เรียกศรัทธาของท่านกลับคืนมา
พระราชาได้ยินเช่นนั้น ก็ ใจชื้นขึ้นมาทันที
พร้อมออกคำสั่งให้ทหารเตรียมการรับมือกับเหล่ากบฏ
ทำให้กำจัดเสี้ยนหนามให้สิ้นซาก โดยการสั่งประหาร เสนาบดีทั้งหลายนั้นสิ้น
พอบ้านเมืองสงบขึ้น พระองค์ก็ออกล่าสัตว์อยู่เหมือนเดิม
และในครั้งหนึ่งของการออกล่า มีดที่เหน็บอยู่ที่เอว ดันหลุดออกจากฝัก
กระเด็นมาบาดนิ้วมือของพระราชาจนขาด ทำให้พระราชาเสียนิ้วไป 1 นิ้ว
พระราชาเป็นกลุ้มอีกครั้ง กลายเป็นคนนิ้วด้วน ครั้นหันไปสอบถามมหาดเล็กคนสนิท
ว่าเราจะทำอย่างไรดี นิ้วของเราไม่มีแล้ว
มหาดเล็กตอบอย่างใจเย็นอีกครั้งว่า ก็เป็นการดีสิท่าน เสียนิ้วเพียง 1 นิ้ว
ยังดีกว่าเสียชีพนะท่าน พระราชาได้ฟังเช่นนั้น เกิดโมโหอย่างมาก
นิ้วเราเสียไปทั้งที เจ้ากลับบอกว่าเป็นการดีซะอย่างงั้น
ทำให้พระราชาสั่งจำคุก มหาดเล็กเป็นเวลา 10 ปี
เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายปี พระราชายังคงออกล่าสัตว์อยู่เป็นนิจ
และครั้งหนึ่งของการออกล่า พระองค์และทหารได้ถูกเผ่ากินคนจับตัวไป
ได้สังหารทหารที่ละคน พอมาถึงพระราชา ท่านก็คิดในใจแล้วว่า ชีวิตนี้คงหาไม่แล้ว
ได้แต่ภาวนาขอพรแด่พระเจ้าเท่านั้น เพื่อให้เกิดปาฏิหาริย์
แต่แล้วปาฏิหาริย์ก็มีจริง เมื่อคนป่าเผ่ากินคน ตัดสินใจไม่กินพระราชา
เพราะว่า นิ้วมือที่กุดของพระราชานั่นแหละ
เป็นเหตุ คนป่าเผ่ากินคนนี้ ถือธรรมเนียมว่า
พวกที่นิ้วกุดนิ้วด้วน เป็นกาละกินี กินเข้าไปแล้วจะเป็นอัปมงคลต่อเผ่าพันธุ์
ทำให้คนป่าปล่อยตัวพระราชาออกมา
ครั้นรอดชีวิตได้ พระราชา ดั้นด้นเดินทาง
กลับสู่เมืองของตัวเอง และได้รับการช่วยเหลือให้ใส่เสื้อผ้า
และเสวยพระกายาหารให้อิ่มหนำสำราญ
เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ พระราชาได้นึกถึงมหาดเล็กที่กล่าวทูลกับพระราชาว่า
เสียนิ้ว ยังดีกว่าเสียชีพ นั้นเป็นเรื่องจริง
จึงได้ทำการปล่อยตัวมหาดเล็กหลังจากถูกขังมาเกือบ 10 ปี
และตรัสถามมหาดเล็กว่า เราผิดไปแล้วที่ขังเจ้า
เจ้าพูดถูกเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วเจ้าเป็นอย่างไรบ้างโดนขังไปเกือบ 10 ปี
มหาดเล็กตอบอย่างใจเย็นอีกครั้ง ก็ดีน่ะสิท่าน
อ่าว พระราชาทำหน้า งง ตรัสถามกลับ มันดียังไง
ก็ถ้าข้าไม่ถูกขังอยู่ที่นี่ ข้าก็ต้องติดตามท่านไป และถูกคนป่าเผ่ากินคนจับกินน่ะสิท่าน
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โลกนี้นั้นมีสองด้านเสมอ ทั้งด้านดี และไม่ดี เพราะฉะนั้นเราควรมองแต่ด้านดีเข้าไว้ ไม่ว่าเรื่องจะดูเลวร้ายยังไง มันจะมีเรื่องดีๆ แฝงอยู่ภายในเสมอๆ
ที่มา :
http://www.dhammaforever.com/main/index.php?option=com_content&task=view&id=692&Itemid=69
