ผมว่านะครับก่อนอื่นเลย
ตัวบุคคลที่เสก ต้องมีใจสะอาด เจตนาบริสุทธิ์และผ่านการฝึกฝนด้านจิต
มาพอควร สังเกตุได้จากพระเกจิหลายๆท่านก็ล้วนแต่เป็ฯศิษย์มีครู ผ่านการ
ฝึกจิตวิปัสนา หรือการธุงดค์วัตรกันมาซะเป็นส่วนมาก ส่วนลำดับสมาธิอันนี้ตอบยากครับ
มันเป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รุ้ได้เฉพาะตนมากกว่า ส่วนคาถาก็ต้องแล้วแต่แต่ละท่าน
ว่าเสกไปในทางไหน เน้นคงกระพัน หรือเน้นเมตตา บางท่านก็ใช้บทสรรเสริญพระพุทธคุณ
พระธรรมคุณ พระสังฆคุณในการเสก วันเวลาก็มีส่วนสำคัญ พระสมัยก่อนสร้างวัตถุมงคลออกมาน้อย
เพราะว่าเวลาและฤกษ์ยามมีไม่มาก ส่วนระยะเวลาในการเสก ก็ต้องแล้วแต่ละท่านละครับ
พระบางรูปเสกอึดใจเดียว ท่านบอกว่าใช้ได้ก็ใช้ได้ แต่บางรูปท่านก็เสกกันเป็นหลายๆพรรษา
ส่วนจำนวนคน ถ้าเป็นพระสมัยก่อนส่วนมากท่านจะเสกเดี่ยวครับ ตามแบบฉบับชาติเสือไม่ขอเนื้อไคกิน
ดีก็ดัง ไม่ดีก็ดับเพราะคนสมัยก่อน บางพื้นที่อย่าง คนเมืองสรรค์นีเป็นคนจริง พระไหนที่ว่าแน่
เค้าก็ลองกันหมด ถ้าไม่ดีจริงเค้าก็คงไม่นับถือ
แต่ผมว่าที่แน่ๆ เราก็ควรดูเจตนาและใจเราด้วยว่าเราเคารพเลื่อมใสในพระรูปนี้หรือป่าว
ถ้าไม่เคารพ ต่อให้แขวนพระท่าน ไม่ว่าจะเสกมาดีแค่ไหน ก็คงไม่เกิดผลเท่าที่ควรครับ
