ผู้เขียน หัวข้อ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า  (อ่าน 3735 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ นร...

  • สถานะ... ยิ้ม...
  • สัตตมะ
  • **
  • กระทู้: 22
  • เพศ: ชาย
  • สุขกายสบายใจทุกท่านครับ
    • ดูรายละเอียด
    • สักยันต์
ทุกวัน...ฉันต้องตื่นเช้า
เข้างานแปดโมง
วันนี้..ก็เหมือนเคย
แต่เมื่อคืนฉันทำงานจนดึก ตื่นสาย..
อารมณ์ตอนนั้น..โมโหตัวเองมากที่ลืมตั้งนาฟิกาปลุก (โดนเจ้านายด่าแน่ๆ )
แม่มาเคาะประตูห้อง ..." ตื่นหรือยังลูก หกโมงแล้ว "
ฉันหงุดหงิดมาก
....." โธ่!!..."
" แล้วทำไมแม่ไม่ปลุกหนูให้เร็วกว่านี้!!...ล่ะ "
" เนี่ย..ดูซิ..หนูไปทำงานไม่ทันแล้ว!!.."
"วันนี้..มีประชุมด้วย..โอ้ยยย!!..เซ็ง.."
" แม่ทำข้าวต้มให้หนูอยู่ เมื่อคืนเห็นนอนดึก "
" อยากให้กินอะไรร้อนๆ หน่อย..ก่อนไปทำงานนะลูก."
"........ แม่ไม่ต้องมาพูดเลย.."
" ไม่กง..ไม่กินมันแล้ว " ........
แม่จับแขนฉันเบาๆ...ก่อนเดินออกจากห้องไป
พอฉันอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็ ลงมาข้างล่าง
แม่นั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว
" กินข้าวต้มกับแม่ก่อนนะลูกนะ แม่รอหนูอยู่ "
"หนู.....ไม่กิน!!"
พูดเสียงห้วนๆ...โดยที่
ไม่มองหน้าแม่
 แล้วเดินออกมาจากบ้านทันที.

-:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-

.... ถึงที่ทำงาน.....
" ไม่รู้หรืองัย!!...ว่าวันนี้มีประชุม!! "
" แล้วรายงานอยู่ไหน!!"
ยกมือไหว้ .. " ขอโทษค่ะพี่ "...- -'
รีบส่งรายงานให้อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน
"เออนิ..พี่เลื่อนประชุมไปเป็น 10
"โมงนะ.."
" แล้วช่วยช่วยไปหาอะไรให้พี่กินหน่อยสิ "
" .... ได้ค่ะพี่...."
วิ่งเข้าห้องครัว หยิบโจ๊กกึ่งสำเร็จรูป รีบ รีบ
รีบๆ...เติมน้ำร้อน
...ว๊า!!..น้ำร้อนลวกมือ
"... มาแล้วค่ะพี่ โจ๊กร้อนๆ เลยค่ะ...."
ออกจากห้องประชุมเกือบเที่ยง
แม่โทรมาจากบ้าน " เมื่อเช้า....หนูวางผ้าเช็ดหน้าไว้ตรงไหนลูก "
 " แม่หาในตะกร้าไม่เจอ จะเอาไปซักน่ะ "
".... หาไม่เจอก็ไม่ต้องซักหรอก "
" หนู....จำไม่ได้ คงโยนไว้ที่ไหนน่ะแหละ "
"เมื่อเช้าหนูรีบ ......."
" ไม่เป็นไรลูก แล้วเย็นนี้..กลับกี่โมง..มากินข้าวกับแม่นะ "
" .....ยังไม่รู้หรอกแม่ ว่างานเสร็จเมื่อไหร่ "
" ยังงัย.....แม่กินไปก่อนเลยแล้วกัน ไม่ต้องรอ ."
วางหูโทรศัพท์.. แล้วก็...ก้มหน้า ก้มตาทำงาน เอาใจเจ้านาย .....
" เอ!!.. พี่วางบัญชีรายชื่อลูกค้าทิ้งไว้แถวนี้มั่งรึเปล่า.."
"ไม่รู้ไปลืมไว้ที่ไหน....หาไม่เจอ"
"... ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูช่วยหา"
" พี่ลงไปทานข้าวเถอะค่ะเที่ยงกว่าแล้วนะคะ"
.. หา หา หา... หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ โธ่..พี่ขา
ก็พี่มาทำหล่นไว้ใต้เก้าอี้ในห้องประชุมนี่นา..
โอย !!.... เที่ยงครึ่งแล้ว ลงไปกินข้าวไม่ทันแน่ๆ
ไม่เป็นไร..บะหมี่ซักห่อพออิ่มก็แล้วกัน
"....พี่คะ เจอแล้วนะคะ"
" พี่ทำหล่นไว้ที่ห้องประชุมค่ะ"
" อ้าว..เหรอ " ....รับเอกสารคืน
ไม่มีแม้แต่ขอบใจสักคำ
แต่ฉันกลับปลื้ม ที่ทำให้เจ้านายพอใจได้
ใกล้เลิกงานแล้ว.. รีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า
" เออนิ... ช่วยแก้งานตรงนี้ให้พี่หน่อยนะ"
"เสร็จแล้ววางไว้บนโต๊ะพี่เลย.."
" พี่กลับก่อนละ.."
" ว่าแต่ว่า เราน่ะมีธุระอะไรรึเปล่า"
" คงต้องกลับช้านิดนึงนะวันนี้"
... ยิ้มรับ....
" ไม่มีธุระอะไรค่ะพี่"... - -'
" เดี๋ยวหนูพิมพ์ให้เลยค่ะ"
โทรหาเจ้านายตอนเกือบทุ่ม
".. พี่ขา..หนูแก้ไขและตรวจทานเรียบร้อยแล้วค่ะ"
" หนูวางไว้บนโต๊ะนะคะ.... " - -"

 -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-

.กลับถึงบ้าน.
" กลับดึกจังลูก... จะอาบน้ำก่อน หรือ กินข้าวก่อนล่ะ ?? "
....เงียบไม่มีเสียงตอบ... ไม่มีรอยยิ้ม..
" มา.. มา แม่ช่วย "
แม่รวบของจากมือฉันไปวางบนโต๊ะ
"..หนูเหนื่อยมากเลยแม่ "
" หนูอยากนอน "
..กำลังจะเดินขึ้นห้อง..
...มือถือดังขึ้น...
" ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ..เจ้านายเหรอคะ..มีอะไรรึเปล่าคะ"
" อ๋อๆ !! ไม่ยุ่งค่ะ เดี๋ยวหนูรีบจัดการให้เลยค่ะ"
กุลี กุจอ...เปิดคอมพิวเตอร์ ..
"เจ้านายคะ.. เรียบร้อยแล้วค่ะ.."
" อ้าวแม่..หายไปไหน ในครัวไม่มี ห้องนอนไม่มี "
..แม่นั่งอยู่หลังบ้านเหงาๆ.คนเดียว และก็ร้องไห้..
แม่แอบร้องไห้ .. เพราะฉันสินะ
ฉันทำให้แม่ต้องร้องไห้
แม่..ดูแลฉันมาทั้งชีวิต
เป็นห่วงฉัน รักฉันมากกว่าใครๆ
แต่..ฉันตอบแทนได้สาสม..เหลือเกิน
ฉันเริ่มทบทวน.. เจ้านายคนที่ให้เงินเดือนฉัน
..................กับ...................
แม่ผู้ที่ให้ความเป็นคนแก่ฉัน..
เพื่อประจบสอพลอเจ้านาย
ฉันทำร้ายผู้ให้กำเนิดได้เพียงนี้เชียว!..หรือ
" แม่!!..หนูขอโทษ "...

 -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-:- -:- -:- -:- -:- -:-

ใคร??.... เคยเป็นแบบนี้บ้าง ...........
แม่มีเพียงคนเดียว...นะครับ.^^ คนเดียวจริงๆ..
ทำดีกับท่านไว้เถอะครับ...
สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด....มักเป็นสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ค่อยสำคัญเท่า
ไหร่
เพราะสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกๆ วัน
เราเลยคิดอยู่ว่าเราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป
ไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า
และจะมีสักกี่คนที่เห็นว่าเป็นสิ่งสำคัญ
เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน
คน ๆ นั้นค่อยวิ่งตามเราอยู่..และวิ่งตามเรามาตลอดใส่ใจเราอยู่ทุกๆ
วันๆ ทุ่มเท และทำดีกับเรา
เราก็มักจะเห็นแค่ว่า..ใครคนหนึ่งกำลังทำอะไรที่ดู งี่เง่า..น่ารำคาญ
จนวันหนึ่งถ้าเราสูญเสียคนๆนั้นไป
แล้วเพิ่งจะมานึกเสียใจเอาตอนหลัง
ต้องการเรียกร้องให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
มันจะไม่สายไปหน่อยหรอ?..ที่จะทำแบบนั้น
หรือบางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจ
ที่ได้มีชีวิตที่ปราศจาก..ความน่าเบื่อ...ความรำคาญ
แต่จะมีใครที่เคยรู้สึก และรับรู้ถึงความรู้สึกอันนั้น
และจะมีสักกี่คนที่เข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นผู้ให้
ให้เราทุกสิ่งทุกอย่าง ให้เรามาตลอดชีวิตของเค้า
บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่นั้น.เค้าอาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ
แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ
เหมือนความรักของพ่อและแม่
เหมือนความรักของญาติผู้ใหญ่ของคุณ
เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ
คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม
คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง
และเมื่อไหร่คุณถึงจะดูแลพวกเขาได้ดีพอ เมื่อไหร่?..
คุณให้ความสำคัญกับคน - ถูกคน - ถูกเวลา หรือป่าว?
คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุแก่คุณ..
มากกว่าคนที่ให้ความรัก และความรู้สึกที่ดีกับคุณ
ให้ความเป็นคนกับคุณ และ
ให้ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของคุณ มั่งหรือป่าว
สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นได้ด้วยตา...
แต่มันต้องมองด้วยหัวใจ....
แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง
เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน
เรามองดูความรวยความจนของคน เพียงแค่ที่สิ่งของที่เขาใช้
เรามองความดีของคน ตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น
เรามองอะไรหลายสิ่ง หลายอย่างด้วยตา
แล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลา..ไม่เกิน 5 นาที
เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่า.."ไม่มีเวลา"
เราไม่มีเวลา...ก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ
เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งๆ นั้น ต่อคนๆนั้น..ต่างหาก
แต่ถ้าลองมองย้อนดู.ทำไม?
เราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลาย อย่างในแต่ละวัน
เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญกับมันต่างหาก
ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป
กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมองเห็นมัน
อย่าปล่อยให้มิตรภาพและความทรงจำดีๆ..ต้องมีรอยร้าวเลยครับ
เพราะเมื่อวันหนึ่งที่ เค้าจากเราไป
เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกัน
เราจะได้ไม่รู้สึกผิดเพราะว่า... เรายังทำดีกับเค้าไม่เพียงพอ


เอกภพ

  • บุคคลทั่วไป
ตอบ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: 30 พ.ย. 2549, 04:03:19 »
 :053: :053: :053: :054: :054: :054: สุดยอดเลยครับกระผมขอคารวะ

ออฟไลน์ NonG_B [e] E ~*

  • สัตตมะ
  • **
  • กระทู้: 189
  • เพศ: หญิง
  • [ ค ง รั ก แ ล ะ ศ รั ท ธ ร า]
    • MSN Messenger - B_KI51@hotmail.com
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: 03 ธ.ค. 2549, 09:39:31 »
 :'( :070: :070: :070: :070:   :016: :015: ซึ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ค่ะ


{{{{{{{{{{{{{{{{{{{{~ถ้าแน่ไม่ได้ดูที่ตัว แต่ดูที่ใจ~}}}}}}}}}}}}}}}}}}}}

ขออภัยหากคำที่ใช้ไปดูไม่เหมาะสม และก้าวร้าวค่ะ

sakaa

  • บุคคลทั่วไป
ตอบ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า
« ตอบกลับ #3 เมื่อ: 04 ธ.ค. 2549, 11:20:02 »
 ? ? ?:::: ? ? โดนใจซึ้ง ? :::: ? ? ชอบค่ะ

ออฟไลน์ ~เสน่ห์เอ~

  • http://www.watnok.co.cc/ เวบบอร์ดวัดนก
  • ผู้คุมกฎ
  • *****
  • กระทู้: 656
  • เพศ: ชาย
  • แก้งค์ ศาลา ชาติ ศาสน์ กษัตริย์
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า
« ตอบกลับ #4 เมื่อ: 04 ธ.ค. 2549, 12:31:50 »
 :053:
สุดยอดเลยครับ

ออฟไลน์ kaitip

  • สัตตมะ
  • **
  • กระทู้: 468
  • เพศ: หญิง
  • ความดีไม่มีขาย...อยากได้ทำเอาเอง..
    • ดูรายละเอียด
    • อีเมล
ตอบ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า
« ตอบกลับ #5 เมื่อ: 09 ม.ค. 2550, 08:10:00 »
 :) :) :)`ขอบคุณนะที่ทำให้เราคิดได้ในหลายๆอย่าง :o :o


อย่าเจ็บ อย่าจน อย่าต่ำกว่าคน อย่าจนกว่าใคร....

ออฟไลน์ ๑Dhamma๑

  • ตติยะ
  • ***
  • กระทู้: 40
  • เพศ: ชาย
  • พุทธอุทยานธรรมโกศล
    • ดูรายละเอียด
    • อีเมล
ตอบ: บางสิ่งที่ถูกลืม และ ไม่เห็นคุณค่า
« ตอบกลับ #6 เมื่อ: 21 ก.พ. 2550, 11:26:29 »
ของอยู่ใกล้ตาคนมักมองไม่เห็นคุณค่า...  :'(
ศรัทธาคือความเชื่อ... ทั้งนี้ศรัทธาต้องมาคู่กับปัญญาเสมอ
คือ ก่อนจะเชื่ออะไรควรใช้ปัญญา พิจารณา ตรักตรองดูเสียก่อนฯ