:054:ฤดูกาลเข้าพรรษาผ่านไปหลายวันแล้ว จัดการกับภาระกิจต่างๆให้เข้าสู่ระบบได้เกือบหมดแล้ว เพื่อเป็นการลดปลิโพธความกังวล
เตรียมกาย ปรับจิต ทำความพร้อมเพื่อการปฏิบัติธรรมให้จริงจังยิ่งขึ้น
จิตยังติดในอารมณ์สมถะคือพอใจในความสงบนิ่ง เพราะความเคยชินที่ทรงอยู่ในอารมณ์นั้นมานาน พอยกจิตออกจากสมาธิ มาพิจารณา
ธรรม สร้างความรู้ตัวทั่วพร้อม ไม่ให้จิตหยุดนิ่งเสพในอารมณ์หนึ่งอารมณ์ใด ตามดู ตามรู้ ตามเห็น ความเป็นไปในปัจจุบันธรรม มีสติรู้ให้ทัน
การเกิดขึ้น การตั้งอยู่ การดับไป ของสิ่งทั้งหลายที่มากระทบ จิตยังไม่คุ้นเคยกับอารมณ์ธรรมอย่างนี้ คอยแต่จะหนีไปสู่ความสงบนิ่ง
มันเป็นความสงบที่หลบหนีความเป็นจริงของธรรมชาติ ซึ่งจะต้องสร้างความเคยชินให้กับความจิตขึ้นมาใหม่ให้ได้โดยเร็ววัน โดยการเร่งความ
เพียร เพิ่มเวลา เพิ่มกำลังให้มากขึ้นเรื่อยๆ อาศัยหลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่ว่า "วิริเยน ทุกฺข มเจติ" บุคคลล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร
...ปลายทางย่อมอยู่ไม่ไกล ตราบใดที่เรายังก้าวเดินไปข้างหน้า....
...ชีวิตคือหน้าที่...ชีวิตที่เหลืออยู่นี้คือการทำหน้าที่ให้ดีที่สุดของความเป็นมนุษย์ให้สมบูรณ์...
....ธรรมอยู่ที่สภาวะภายในของจิต มิใช่อยู่ที่การแสดงออกทางกาย....
:016:แด่อารมณ์ธรรมทั้งหลายที่เกิดขึ้นในจิต
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๗.๒๔ น. ณ กุฏิน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
