ทนหลบทนหลีกมา 2 ปีกว่าแล้วเจอเด็กรุ่นน้องปีนเกลียวชี้หน้าด่า ปล่อยมันเด็กกะลังห้าว บ่อยๆๆชักชนไม่ใหว จนวันนึ่งทนไม่ใหวเข้าไปถามข้องใจอะไรกับ เรานักเหรอ มันไม่ตอบบอกเปล่า ทีนี้ก็ขึ้นสิ ท้าต่อยมันก็หนี ช่วงสงการพอดี ช่วงนั้น มันเล่นแรง เอาพี่มายิงใส่พวก เรา โดนลูกซองขนาด9 เพื่อนโดนไป8 เรารับมา 1 เพื่อนตายต่อหน้า รุ่นใหญ่ที่อยู่ในเหตุการเอ๋อ ปล่อยให้เราคนเจ็บพาคนตายไปโรงพยาบาล ใครจะไปรุว่าเพื่อนตายแล้วคนมันตกใจ พอเรื่องกำลังร้อน มันก็กลัวเราไปเอาคืนทำใส่พระเต็มคอ พอนาน ๆไปเรามันใจเย็นไม่ทำอะไรมัน เรื่องของเรื่องไม่อยากเห็นน้ำตาแม่ เขาขออย่าไปมีเรื่องกับพวกมัน เราก็สงสารแม่ กลัวน้องจะโดนลูกหลงไปด้วยเลย .. ไม่ทำอะไรมัน แต่เมื่อ ไม่นานมานี้ มันไอ้เด็กรุ่นน้องก็มาดักน้อง เรา เอาของงมาโชว์ แต่ยังไม่ได้ทำอะไร .. เราก็เดือดเลยเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับน้อง อั๊ว ... มึงงงงงงง มันทนไม่ใหวก็เมื่อ วาน นี้ สด ๆ เราขี่รถกลับจาก เรียน พาแฟนซ้อนมาด้วย เจอมันกลางทาง ก็ขี่แซงมา ไม่อยากไปยุ่งกับมัน มันยังด่า ลับหลังมาอิก กุไม่สนใจ กลัวแฟนโดนลูกหลง เลยขี่แซงมา .. มัน........ ก็ยังตามรัง คานนน เรามีมีดอยุ่อัน กะแทงงง แม้มมมเลย กลัว..ขึ้นมาอิกแฟนกุๆ ๆ ๆ
จนมาถึงวันนี้ วันที่ผมเขียนนน ระบายความ ในใจ ซึ่ง บางที พ่อแม่ ยังไม่รู้เรื่อง ถึง ขนาดนี้เลย
ผม............ ควร ทำยังไงดี หมู่บ้านมันกับผมก็ไม่ใกลกันซักเท่าไร แล้ว จะหนี มันพ้นเหรอ แล้วจะหนีไอ้เด็กรุ่นน้องต่อไปเหรอ . . . . ช่วย..ผมคิดที คิดมาคนเดียวตลอดเลย