กระดานสนทนาวัดบางพระ

ด้วยความเคารพครับ
    จากพระอาจารย์พันครับ

ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   เคยถามไว้นานมาแล้ว จากนี้กระทู้นี้ครับ http://www.bp.or.th/webboard/index.php?topic=11068
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปรับเสด็จ งานเทศน์มหาชาติเฉลิมพระเกียรติที่พุทธมณฑลมา
ดูแล้วเข้าใจง่าย จึงขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ครับ
ขอบคุณครับ
   ขอแดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
    วันพฤที่ 16 พฤษภาคม 2556
กำหนดไหว้ครู วัดท้องไทร
   เริ่มเวลา 09.00 น. เป็นต้นไปครับ
        ขออนุญาต นำภาพ เก่าสมัยหลวงปู่ดำรงขันธ์อยู่มาให้ชมกันครับ
ไหว้ครูวัดท้องไทร 30 เมษายน 2552






พิธีกลางแจ้ง ณ ลานวัดในเวลาเช้า
  หลวงปู่นำบูชาพระ  แล้วไหว้ครูกลางแจ้ง
พิธีในกุฎิของหลวงปู่


หลวงปู่ได้ทำการประสิทธิตำรา เข็มสัก มีดหมอ ให้แก่ลูกศิษย์ หนึ่งองค์
สองท่าน
 

หลวงปู่ทำมนต์ แล้วแจกจ่ายให้ลูกศิษย์  ไปให้ทุกคนในกุฎิและด้านนอก


หลังจากนั้นหลวงปู่เมตตาครอบให้ครูศิษย์
หลวงปู่ท่านว่าฉันเป็นพระไม่เป็นศิลป์หรือลิเก จึงใช้บาตรครอบ


เห็นหลวงปู่ว่ากันร้อนกันบ้า

   ปี 2553 
วันที่ 15/04/2553ไหว้ครูและสรงน้ำหลวงปู่อั๊บ วัดท้องไทร

เวลาประมาณเก้าโมงหลวงปู่ลงมาประกอบพิธีข้างล่าง
กลางแจ้ง



อากาศร้อนมากมาย
  หลวงปู่นำกล่าวคำบูชาพระรัตนไตร
ว่าโองการ
แล้วบูชาครู


น้ำมนต์เต็มกล่องเลยครับท่าน
เสร็จจากพิธีกลางแจ้งแล้ว
ก็ขึ้นมาประกอบพิธีที่กุฎิท่านครับ


หลังจากท่านบูชาครูของท่านเสร็จแล้ว
ท่านเมตตาทำน้ำมนต์แจกจ่ายให้ลูกศิษย์
 

ท่านประสิทธิตำราให้ครับ
(มีคนขายพระบางคนในเวปหนึ่งกล่าวว่าหลวงปู่ท่านกลัวมีดหมอ เพราะท่าน
สำเร็จด้วยสิ่งลึกลับ มีน้องท่านหนึ่งนำภาพไหว้ครูปีที่แล้วไปโพสให้ชมแล้ว
แต่ถ้ายังไม่ชัดเจนภาพนี้คงให้คำตอบได้นะครับ )


   นำมาให้ชมกันอีกครั้งครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
จริงๆ ผมลืมๆเรื่องนี้ไปแล้วละครับ
 แต่เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาได้คุยกับพระอ.พัน
เห็นว่าท่านนำเสื้อมาจากวัดบางพระ เพื่อหาทุนประกอบ
การกุศลของท่าน
   อันเรื่องสืบเนื่องจากกระทู้นี้ครับ

อยากทราบว่ารุ่นนี้ใครสร้างครับ...!?  http://www.bp.or.th/webboard/index.php?topic=28806.msg216688#msg216688

ซึ่งคุณบอล ผู้ดูแลเวป
ได้ตั้งกระทู้ถามผู้สร้างในเฟสแล้ว
ไม่สามารถอธิบายและชี้แจงได้ว่าสร้างเพื่อกิจอันเป็นกุศลใด
และผมได้เห็นเสื้อที่เค้าสร้างแล้วพบว่า
ขอให้ชมภาพนะครับ 

ยันต์งบน้ำอ้อย ปกติต้องเป็นตัวเลขข้าง เป็นอักขระข้าง แต่ด้วยความ........
มันกลายเป็นตัวเลขเหมือนกันไปหมด  และยันต์หงษ์คู่ใช้โปรแกรมกลับภาพเอา
 ผมรู้สึกว่ามันทำวิบัติไปหมด ทั้งเจตนา และยันต์บนเสื้อชุ่ยไปหรือเปล่า?

 ที่เอามาเตือนกัน เพราะเห็นทุกๆปีวันไหว้ครูจะมีแผงจากภายนอกมาจำหน่ายวัตถุต่างๆ หนังสือ เสื้อ ดีวีดี
ขอให้ใช้วิจารญาณ ในการเช่าหาให้หนักๆ นะครับ
เพราะว่าเค้าขายได้แล้วก็ไป

  อีกเรื่อง การเดินทางถ้าไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน
รู้หน้าไม่รู้ใจ  จะเดินทางกับเพื่อนร่วมทางแปลกหน้าหน้าระวังตัวด้วยครับ
 เราไม่มีอะไร แต่เค้ามีงานมา เราจะลำบาก

 ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ขออนุญาตเวปวัดบางพระครับ
ด้วยความเคารพครับ ยังไม่สมบูรณ์นะครับ
แจ้งไว้เพื่อโปรดทราบว่าอย่าพึ่งไปลอกลงเวปขายของหรือเวปแฝงขายหลังไมค์เพื่อทำมาหากินเลยครับ รอให้สมบูรณ์ก่อนเดี้ยวท่านจะเสียเคดิตเปล่าๆครับ 

บันทึกชีวประวัติพระเดชพระคุณท่านพระอธิการเกษม (อั๊บ) เขมจาโร อดีตเจ้าอาวาสวัดท้องไทร 
ต.แหลมบัว  อ.นครชัยศรี  จ.นครปฐม  โดยผมปลัดบัฟ (Gearmour @คนรักมีด) ได้เรียบเรียงจากบันทึกของนายนรินทร์  กำบัง  โดยได้ดำเนินการจดบันทึกไว้ในขณะที่ท่านเข้ารับการรักษาอาการอาพาธเนื่องด้วยปอดอักเสบ ณ โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชสระแก้วเข้ารับการรักษาเมื่อวันที่ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๑ วันที่เริ่มบันทึกนี้คือ วันที่ ๗ มกราคม ๒๕๕๒ จากคำบอกเล่าของท่านเนื่องจากนายนรินทร์ กำบัง ได้มาอยู่เฝ้าตั้งแต่วันเสาร์ที่ ๓ มกราคม ๒๕๕๒ (ล) พร้อมกับคำบอกเล่าของหลวงปู่ที่ผม(ปลัดบัฟ)ได้เคยบวชจำพรรษาอยู่
ณ วัดท้องไทร ในปี พ.ศ.๒๕๔๘  ประกอบกับคำบอกเล่าของคนเก่าแก่ที่อยู่ที่หลวงท้องไทร และจากญาติของหลวงปู่  โดยบันทึกนี้ผมปลัดบัฟ (Gearmour @คนรักมีด) ได้รับมอบหมายจากพระครูปลัดขวัญชัย ลูกบุญธรรมของหลวงปู่เรียบเรียงขึ้น ครับ  (๒๐/๑๐/๕๕)
 หลวงปู่มีนามเดิมว่า
   ชื่อ เกษม  นามสกุล  ทิมมัจฉา 
   เกิดเมื่อวันจันทร์ที่ ๘ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๖๕  ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๙ ปีจอ
   บิดาชื่อ นายอุ๋ย  ทิมมัจฉา มารดาชื่อ นางปิว(ผิว)  ทิมมัจฉา
   บ้านเลขที่  ๔๐ หมู่ที่ ๓ ตำบลแหลมบัว  อำเภอนครชัยศรี  จังหวัดนครปฐม
    สำเร็จการศึกษาชั้นประถมศึกษาชั้นปีที่ ๒ โรงเรียนวัดกลางบางแก้ว  อำเภอนครชัยศรี 
    จังหวัดนครปฐม      อาชีพเดิมเกษตรกร
ในวัยเด็ก (อ) ได้ไปพักอาศัยอยู่กับพระน้าชาย ชื่อพระเล็กที่วัดกลางบางแก้ว  อำเภอนครชัยศรี 
จังหวัดนครปฐม พระเล็กนั้น บวชที่วัดใหม่สุคนธาราม  อำเภอนครชัยศรี  จังหวัดนครปฐม และได้ย้ายไปจำพรรษา หลายวัด เช่น วัดห้วยตะโก  วัดปลักแรด  , วัดหนองบัว  , วัดกลางบางแก้ว เป็นต้น บวชเป็นพระอยู่ถึง ๑๘ พรรษา จึงลาลิกขา ออกมาใช้ชีวิต ฆราวาสมีครอบครัว  นับได้ว่าเป็นผู้ที่มีวิชา อาคมขลังคนหนึ่ง
(ก) ขณะที่พักอยู่ที่วัดกลางบางแก้ว ตอนนั้นพระพุทธวิถีนายก (หลวงปู่บุญ  ขันธโชติ) เป็นเจ้าอาวาส  (๓๐/๑๐/๕๕)ซึ่งหลวงปู่บุญนั้น  เป็นพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียง หลวงปู่อั๊บเล่าว่าตอนท่านเป็นเด็กวัดอยู่กลางบางแก้วนั้นยังได้เคยรับใช้บีบนวดหลวงปู่บุญอยู่บ่อยครั้ง เพื่อนเด็กวัดรุ่นเดียวกันนั้นมีอยู่ท่านหนึ่ง ต่อมาได้อุปสมบทเป็นพระสงฆ์และได้ทำคุณประโยชน์ให้กับการศึกษาทั้งทางโลกและธรรมอย่างมากมาย คือพระเดชพระคุณพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ท่านเจ้าคุณปัญญา) อดีตเจ้าอาวาสวัดไร่ขิง พระอารามหลวงนั้นเอง (หลวงปู่อั๊บ ท่านเคยเล่าให้ฟังว่าเวลาท่านกลับมาบ้านหลวงปู่บุญ ยังเมตตาให้ผลไม้  เช่น แอ็ปเปิ้ล ผลไม้นำมาจากต่างประเทศให้ท่านกลับไปบ้านด้วยซึ่งในสมัยก่อนนั้นหาทานลำบากมาก)  เมื่อหลวงปู่บุญ มรณภาพลงนั้นตรงกับปี พ.ศ. ๒๔๗๘ หลวงปู่อั๊บ มีอายุได้ ๑๓ ปี ได้กลับไปอยู่กับ บิดา – มารดา ที่บ้านท้องไทร (ไ) ช่วยกิจการงานบ้าน – ทำนาอย่างขยันขันแข็ง  จนอายุครบ ๒๐ ปี บริบูรณ์  จึงได้เข้าทำการอุปสมบท ณ พัทธสีมา วัดทุ่งน้อย ตำบลแหลมบัว อ.นครชัยศรี จ.นครปฐม โดยในสมุดใบสุทธิของหลวงพ่อได้บันทึกไว้ดังนี้ .......... ลงครั้งแรกในเวปวัดบางพระ  คนรักมีด เฟสศิษยหลวงปู่ เฟสแม่พิมพา  จะนำทยอยมาลงเรื่อยๆครับ (๒๓/๑๑/๕๕)

ด้วยความเคารพครับ
   เห็นกระทู้ยืนยันตัวตนแลัว
พูดถึงการรักษาเอกสาร
    ผมเชื่อในเกียรติของคณะกรรมการเวปนะครับ
ว่าคงไม่เอาข้อมูลไปทำอะไร เพราะว่าในหลายๆเวปใหญ่ๆ
ในประเทศไทยก็ต้องใช้สำเนาบัตรในการสมัครเวป
    อย่างไรก็ตามขอให้เริ่มที่ตนเองก่อน
ทำตามวิธีนี้ครับ




ขอบคุณมากครับ

ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ขออนุญาตเล่าเรื่องแปลกๆซักสองเรื่องครับ
เรื่องแรกเกิดขึ้นระห่างการเดินทางจากคยาไปพาราณสี
ครับ ในขณะที่พักรถและแวะกินอาหารว่างระหว่างทาง
  เป็นเวลากลางวัน  ผมได้เดินไปที่ห้องน้ำชายซึ่งอยู่นอกอาคารร้านอาหาร
มันมีป้ายบอกว่าเป็นห้องน้ำชาย
  ตอนที่จะเดินเข้าไปนั้น ผมเห็นมีคนเดินเข้าไปก่อน
พอผมเดินเข้าไป ปรากฏว่าในห้องนั้น ไม่มีใครอยู่เลย
ทั้งที่ทางเข้าออกเข้าออกได้ทางเดียว และห้องนั้นเป็นห้องสำหรับ
ยืนปัสสาวะได้อย่างเดียว
 
    เรื่องที่สอง
ตอนที่ไปเนปาลจะไปคืนสุดท้ายที่จะกลับมาเมืองไทยแล้ว
  ต้องไปพักที่ที่อยู่บนเขา ที่สามารถเห็นเทีอกเขาหิมาลัยได้
(ไม่แสวงบุญไม่ทราบไปทำไม) แต่ขอบอกว่าสวยงามมากๆ
  ห้องพักเป็นห้องเก่าๆแตสะอาดวิวสวย
แต่พอดึกมีการตัดไฟเพื่อความประหยัด
    ตอนที่เข้านอนมีห้องมีผมกับบิดา
พ่อผมท่านก็หลับตามปกติ แต่ผมกลับหลับๆตื่นๆ
ผมหลับๆเหมือนได้ยินเสียงของคนพูดคุยกัน
  จะเป็นเสียงของคุณพ่อก็ไม่ใช่
บางครั้งจะหลับก็เจอกับเสียงแปลกๆเหมือนมีคนคุยอยู่รอบห้อง
  คิดในใจว่าจะลุกขึ้นมาทะเลากันด้วยมหาเถรตำแยซักบทไหม
คิดไปคิดมานอนดีกว่าเหนื่อยขึ้นเขาทั้งวัน
  ตอนเช้ามาถามคุณพ่อคุณพ่อก็บอกว่าไม่มีอะไร
แต่น่าแปลกที่ไกด์ถามว่าหลับสบายไหมผมก็บอกเรื่องราวเค้าไปตรงๆ
เค้าตอบว่าเป็นไปได้เพราะโรงแรมเก่า
  เอาเข้าไป หรือเป็นไปได้ว่าผมไปบอกว่า สิงห์ที่อยู่ตามเมืองเก่าของพรามณ์
หน้าเหมือนท่านเทพหมูตุ๋น  (ท่านใดเล่นเฟสบุ๊คลองใส่คำว่า "ท่านเทพหมูตุ๋น ไม่กินไก่"  ดูครับ )
แล้วจะทราบว่าทราบเหมือนอะไร และผมยังพูดกับคณะว่าใครว่าแต่คนไทยไหว้ต้นไม้ ไหว้ปลัดขิก
ชาติอื่นก็ทำกัน พลางชี้ไปทางเทวสถานเหล่านั้น
   ก็แล้วแต่ครับ
นำมาเล่าสู่กันฟังขำๆ
  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   เมื่อเวลา ๐๔.๐๙ น. ของวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๕๕
หลวงปู่อั๊บ  วัดท้องไทร ได้มรณะภาพแล้ว
  ณ. โรงพยาบาลคริสเตียนนครปฐม
         จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ขอแสดงความนับถือ
   Gearmour

เรื่องเล่าของผู้ชายร้ายกาจ ๒ / ๒๕๕๕
   ด้วยความเคารพครับ
          คนไทยทำบุญเฉลี่ยคนละ ๘๐๔ บาทต่อปี ซึ่งประเมินเป็นเงินสะพัดกระจายไปตามธุรกิจที่
เกี่ยวข้องได้ 3,300,000,000 บาท เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆแล่้ว พบว่า ในปี ๒๕๕๔ ประเทศไทยได้อับดับชาติใจบุญ
อันดับที่ ๙ ของโลก จาก ๑๕๓ ประเทศ และเป็นอันดับ ๑ ของโลกในแง่ของการบริจาคเพื่อการกุศล ขณะที่ในแง่ของการเป็นอาสาสมัครกลับเป็นอันดับกลางๆ ค่อนไปทางท้าย
  ที่มา หนังสือ a day 
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย และ มูลนิธิช่วยเหลือการกุศลของสหรัฐอเมริกา
  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

เรื่องเล่าของผู้ชายร้ายกาจ
  ๑/๒๕๕๕
ด้วยความเคารพครับ
     ประเทศไทยมีจำนวนพุทธศาสนิกชนประมาณ ๔๗ ล้านคน
ผลการวิจัยพบว่าชาวพุทธร้อยละ ๒๕.๑๙ ไม่เคยทำบุญตักบาตร
ร้อยละ ๑๐.๒๒ ทำบุญตักบาตรเป็นประจำ
และร้อยละ ๔๕.๒๖ ตักบาตรเฉพาะวันสำคัญทงพุทธศาสนา
           ในขณะที่กาสวดมนต์ไหว้พระ พบว่า ร้อยละ ๓๐.๖๖ สวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำ
ร้อยละ ๕๔.๒๖ เป็นบางครั้ง ๑๕.๐๙ ไม่เคยปฎิบัติ
เมื่อถามว่าศีลข้อใดรักษายากที่สุด ชาวพุทธร้อยละ ๓๑.๑๙ ตอบว่าศิลข้อ ๑
 ที่มา: ผลการวิจัยหัวข้อ "บทบาทของอุบาสกอุบาสิกาในการบำรุงพระพุทธศาสนา"
(มจร.) ปี พ.ศ.๒๕๔๙ - ๒๕๕๓
 และหนังสือ a day

มีผู้ส่งมาทางบีบี อ่านแล้วชอบมากมาย
  ขออนุญาตนำมาแชร์ต่อ

วันนี้กาก้า อินคอนเสิร์ต
คนไทยเกิดกระแสดูหนักหนา
ฉันไม่ไป ฉันจะดูพ่อทำนา
พ่อเสด็จ ทุ่งหญ้า แผ่นดินไทย
พ่อเสด็จ ทุ่งหญ้า มะขามหย่อง
คนไทยจ้องดูกาก้ากันแน่นหนา
ใครจะไป เต้นแร้ง เต้นกา
ฉันไม่บ้า เพราะฉันรักพ่อหลวงไทย
พ่อประทานพื้นทุ่ง ข้าวน้ำหลาก
น้ำมามาก เกินที่จะรักไหว
ท่านเป็นพ่อ ที่ประเสริฐ ของชาวไทย
คอนเสิร์ต ใครจะมา ฉันไม่ดู

ด้วยความเคารพครับ
ขออนุญาตแจ้งความคืบหน้าอาการของหลวงปู่อั๊บ
  วันนี้ ได้เข้าไปกราบหลวงปู่ที่ รพ.
ตอนไปหมอกำลังเจาะเอาน้ำจากปอดของหลวงปู่ไปตรวจ
เจาะได้ปริมาณ ๔๐๐ ซีซี 
หลวงปู่ท่านตอนเจาะไม่มีอาการของความเจ็บปวดให้เห็นเลย
ซึ่งถ้าเป็นคนทั่วไปคงจะทำท่าเจ็บปวดน่าดู ผิดไปจากคนอายุ๘๙ ปี
ปัจจุบัน หลวงปู่ฉันอาหารทางสายยางตั้งแต่ วันที่ ๑๗ เมษายน ที่ผ่านมา
  อาการทั่วไปไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
ขอบคุณคณะผู้ดูแลเวปวัดบางพระ ครับ

มาดูเครื่องหมายของกองอาสารักษาดินแดนกันบ้างนะครับ



ความหมายของเข็มอาสารักษาดินแดนสดุดี

ตราวชิราวุธ (พระคธา) หมายถึง พระคธา (อาวุธ) ประจำพระองค์ ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๖) ผู้ทรงพระราชทานกำเนิดกองอาสารักษาดินแดนของประเทศไทยขึ้นเป็นครั้งแรกในนามกองเสือป่า

พื้นสีเหลือง หมายถึง สีประจำวันเสด็จพระราชสมภพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชอันเป็นศิริมงคลอย่างยิ่ง

แถบสีธงชาติ หมายถึง ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นสิ่งที่หวงแหนและเคารพบูชาของปวงชนชาวไทยทุกคน

ความว่า "ไทยต้องเป็นไทย" หมายถึง ประเทศไทยจะต้องความเป็นประเทศไทยอยู่ตลอดไป

ความว่า "อาสารักษาดินแดนสดุดี" หมายถึง ชื่อเสียงของเข็มนี้ที่จัดให้มีขึ้นเพื่อมอบให้เป็นเกียรติยศและเป็นการสดุดีแก่ผู้ที่ประกอบคุณความดี และสนับสนุนกิจการกองอาสารักษาดิแดน

การประดับเข็มอาสารักษาดินแดนสดุดี

๑. ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ สมาชิกกองอาสารักษาดินแดนในเครื่องแบบให้ประดับตรงกลางกระเป๋าด้านขวา ต่ำกว่าขอบกระเป๋าประมาณ ๓ เซนติเมตร

๒. ประชาชนทั่วไป ให้ประดับที่อกเสื้อด้านขวา

๓. เข็มอาสารักษาดินแดนสดุดีขนาดย่อใช้สำหรับประดับที่ปกเสื้อด้านซ้ายหรือเน็คไทในโอกาสที่แต่งกายสากลนิยม

ขอบคุณครับ

ด้วยความเคารพครับ
ทั้งหมดเป็นภาพของคุณเด็กวัดใน โพสไว้ที่เวปคนรักมีด ผมขออนุญาตเรียบร้อยแล้ว

ขออนุญาตครับ

([color="#FF0000"]ขอขอบคุณมหามิตร พี่และน้องทุกท่านที่ให้ความเมตตาแก่ผมครับ

และขอร้องท่านผู้ใดที่นำรูปไปใช้ โปรดให้เครดิตเจ้าของรูปด้วยครับ

นั่งโหลดภาพ 5 ชั่วโมงน่ะครับ)[/color]


ภาพงานพิธีพุทธาภิเษกเหรียญที่ระลึกครบรอบวันคล้ายวันเกิดหลวงปู่ ปี2554

ร่น  "เจริญพร" ประกอบพิธี ณ อุโบสถ วัดท้องไทร จ.นครปฐม

วันที่ 28 กรกฎาคม 2554 ครับ








พระประธานในอุโบสถครับ





วัตถุมงคลที่เข้าพิธีอย่างเป็นทางการครับ

ด้วยความเคารพครับ
    นำมาให้ชมครับ
พระครูปลัดขวัญชัย บุตรบุญธรรมของหลวงปู่่
เป็นผู้สร้าง ซึ่งหลายๆปีที่ผ่านมาท่านผู้ดำเนินการ
เรื่องวัตถุมงคลที่แจกในงานแสดงมุทิตาจิตคล้ายวัดเกิดหลวงปู่อั๊บท่าน

มีสามพิมพ์ เจริญพรบน เจริญพรล่าง และเหรียญข้าวหลามตัด(พิมพ์นี้ท่านผู้ใหญ่บ้านเป็นเจ้าของพิมพ์)



   พระอาจารย์ญา ท่านว่ารุ่นนี้น่าจะดัง

   เหรียญที่นำมา ยังไม่เรียบร้อยนะครับ เดี้ยวผมจะเอาไปคืนพระปลัดท่าน
มีเนื้อทองคำ เนื้อเงินลงยา เนื้อเงิน เนื้อนวะโลหะ เนื้อทองแดง
เนื้อตะกั่ว


    เนื้อทองคำเหรียญนี้เสียดาย ปั้มออกมาไม่เต็ม
ถ้าเป็นของผมจะฉลุเฉพาะองค์หลวงปู่ออกมา คงเกือบบาททอง เพราะเหรียญสร้างกำแพงปีที่แล้วฉลุเป็นรุปหลวงปู่ออกมา
เกือบสองสลึง ซึ่งฉลุแล้วเอาขอบที่เหลือไปหลอมปั้มใหม่
 ผมรับดำเนินการไปปั้มมาใหม่


           เนื้อเงิน เหรียญนี้เป็นเนื้อพิเศษ
นำเหรียญ ตระกรุด และมวลสารเนื้อเงิน ของหลวงปู่่หลายๆรุ่นมาหลอม
แล้วเอามาปั้มเหรียญเลยกรอบ เลยทำออกมาได้ไม่กี่เหรียญ
ผมว่าจะฉลุเฉพาะองค์หลวงปู่่ไว้

ไว้มวลสารจะนำมาใช้ชม (ถ้ามีเวลา)

 อยากได้อะไรไปที่วัดนะครับ ผมไม่รับอะไรทั้งสิ้่น
จะแจกอย่างไร แจกแบบไหน  แล้วแต่ทางวัด
หน้าที่ผมรับใช้ครูบาอาจารย์เท่านั้น
 
ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  มีโอกาสได้ไปชม  รอบปฐมทัศน์ของ ขุนรองปลัดชู ที่สกาล่า
ในงานมี องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (จำชื่อไม่ได้) แต่มีฐานะเป็นเทศบาล
ได้จัดสร้างเหรียญรุ่นนี้ขึ้นมา มีทั้งเหรียญและรูปหล่อขนาดบูชาของ ขุนรองปลัดชู
  นำรูปมาฝากกันครับ
 เห็นเจ้าหน้าที่แจ้งว่า มีเกจิอาจารย์สายอ่างทอง สิงห์บุรี ร่วมปลุกเสก

ขออนุญาตนำรูปด้านซึ่งเป็นพระพุทธขึ้นก่อนนะครับ







แล้วก็
อันนี้ผมประทับใจเพลงประกอบครับ

เพลงคนดีไม่มีวันตาย

แม้ไม่มีใครรู้ แต่เรารู้
รู้ว่าเรานั้นทำเพื่อใคร
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้มันจะเป็นเช่นไร
ก็จะไม่เสียใจกับสิ่งที่เราได้ทำ
ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร
ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ
แม้ยากเย็นแค่ไหนไม่เคยบ่นซักคำ
ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ
**จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา
จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย
ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าถึงเวลาก็ต้องไป
เหลือไว้แต่คุณงามความดี
ขอเทิดทูนศักดิ์ศรียิ่งสิ่งใด
แม้แต่ลมหายใจก็ยอมพลี
โลกยังไม่สิ้นหวัง ถ้ายังมั่นในความดี
ศรัทธาไม่เคยหน่ายหนี คนดีไม่มีวันตาย **

http://www.youtube.com/watch?v=Xo7X-P3QSzQ

http://www.youtube.com/watch?v=cNV-JOBUjQY

ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   เดือนนี้เริ่มตั้งแต่ วันที่๕ พฤษภาคม ที่ผ่านมา
หลวงปู่อั๊บวัดท้องไทร ไหว้ครู และยังมี ของอาจารย์แก้ว
 
  ในวันพรุ่งนี้ วันที่ ๑๑ พฤษภาคม  มีไหว้ครู
ของพระอาจารย์ปุ้ม วัดศาลาแดง
   และอ.อั้น ไหว้ครู จัดไหว้ครูที่บ้าน
เพื่อโปรดทราบ
    ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดจะเอาภาพมาให้ชมครับทั้งสองงาน
   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (แต่ขอให้เชื่ออย่างหนึ่งนะครับ
โลกเบี้ยวๆใบนี้ยังไม่แตกหรอกครับ เรามาแค่ครึ่งทางเองครับ)
รวมถึงภัยพิบัติที่เกิดทำให้ผมนึกถึงบทความในเวปคนรักมีดขึ้นมา
ขออนุญาตมาโพสในที่นี้ครับ

ผมนำมาจากที่นี้ครับ
 http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/index.php?showtopic=167


ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับนำมาให้ชมครับ
มวลสารดี เจตนาดี




 พิธีที่ ๑ เททองหล่อ วันอังคารที่ ๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๓
โดยสมเด็จำพระวันรัติ วัดบวรนิเวศ เป็นประธานเททอง
 พิธีมหาพุทธาภิเษก วันพุธที่ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๔
ณ พระอุโบสถ วัดบวรนิเวศวิหาร

อัตราบูชา ท่านใดสนใจเรียนเชิญได้ที่โรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบวรนิเวศศาลายา ในพระสังฆราชูปถัมภ์
ที่นำมาลงเพราะว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนของชุมชน  ผอ.ทำจริง สร้างคนพัฒนาคนจริง
  ทางไปโรงเรียนอยู่เส้นศาลายา - นครชัยศรี
รั้วโรงเรียนสีชมพู
   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   งานประจำปีวัดท้องไทรครับ
วันเสาร์ที่ ๒๒ อ.อั้นสักตามปกตินะครับ

นะร้อยแปดครับ

 รูปเพชรเกราะครับ วิชาหลวงพ่อน้อย วัดธรรมศาลา


ฤาษีถอดรูปถอดดวงใจ  กับบันไดแก้วครับ




 หลวงปู่กำลังประสิทธิให้กับผู้สักยันต์ครับ
 
  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ตอนเช้ามีภาระกิจต้องไปที่ว่าการอำเภอนครชัยศรี
ซึ่งปกติผมจะไม่ว่างทุกวันหยุดในช่วงนี้ พอเสร็จงานเลยไปกราบหลวงปู่อั๊บ ท่านต่อ
 พอไปถึงวัดท้องไทร ไปพบ อ.อั้นท่านบอกว่ามีอะไรจะให้
ท่านบอกว่าฝากไว้ที่วัดพักหนึ่งแล้ว ท่านว่าท่านให้ผม
  เป็นผ้ายันต์ที่พระอาจารย์พงษ์ เขียนในโบสถ์เก่าวัดบางพระ
โดยใช้ผ้าคลุมศพตายโหง เบญเพส และผ่านการอธิษฐานจิตจากหลวงพ่อเปิ่นท่าน
แล้ว


เทียบขนาดกับบีบี และแม็คสิบนัดครับ
 ถ้าใครไปบ้านอ.อั้นคงจะเคยเห็นครับ
ผมไม่ทราบว่าทำไมท่านถึงให้ผม
พรุ่งนี้จะนำไปใส่กรอบ บูชาครับ
  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  ยุ่งแต่เรื่องน้ำท่วม
ตอนนี้พอมีเวลาแล้ว
  ขออนุญาตนำรูปงานกฐินวัดท้องไทรปีนี้มาให้ร่วมอนุโมทนานะครับ


แห่องค์กฐินรอบโบสถ์ครับ
หลังจากถวายกฐินแล้ว
  เจ้าภาพก็มาถวายผ้าป่ากับหลวงปู่




หลวงปู่รับผ้าป่า


ทะยอยลงภาพนะครับ

  กำลังทำบันทึกเตือน กำนัน ผู้ใหญ่บ่้าน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้แล้วราษฏรนะครับ
เห็นว่าเกี่ยวกับแม่น้ำท่าจีน ที่ผ่านข้างวัดบางพระ
   แต่ทุกปี หากมีน้ำหลากมา อบจ. จะมาช่วยทุกๆครั้งอยู่แล้ว ขออย่าได้กังวลครับ

เรื่อง   ขอแจ้งเตือนสถานการณ์น้ำเพิ่มสูงขึ้น
เรียน   
      ด้วยได้รับแจ้งจากโครงการส่งน้ำและบำรุงรักษาพระพิมล ว่าจะมีปริมาณน้ำจากทุ่งตอนบนไหลหลากลงมาในระบบคลองต่างๆของโครงการฯจำนวนมากขึ้นจากอัตราเดิมเล็กน้อยประมาณ ๔๐ เซนติเมตร โดยจะขึ้นวันละประมาณ ๒ – ๕ เซนติเมตร แล้วแต่สภาพพื้นที่  จากปัจจุปันคาดว่าเป็นระยะเวลาประมาณ ๗ – ๘ วันแล้วระดับน้ำในคลองต่างๆ จะเริ่มทรงตัวและลดลงยกเว้นในแม่น้ำท่าจีนคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แล้วทรงตัวแล้วลดลงประมาณวันที่ ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๓ ซึ่งทางโครงการพระพิมลแจ้งว่าได้ดำเนินการระบายน้ำ โดยการสูบน้ำและผลักดันน้ำโดยอาคารชลประทาน และอุปกรณ์ต่างๆ ในทุกจุดที่ดำเนินการได้อย่างเต็มที่จนกว่าสถานการณ์น้ำท่วมจะเข้าสู่สภาวปกติ
      จึงเรียนมาเพื่อทราบและแจ้งประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนในเขตพื้นที่ทราบด้วย
            ขอแสดงความนับถือ

ด้วยความเคารพครับ
   อยากทราบ
กำหนดวันทอดกฐิน วัดบางพระ ประจำปี 2553 นะครับ
 
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  ขออนุญาตครับ
มีพระพุทธชินราชอินโดจีน มาให้ชมกันสามองค์ครับ
พิจารณาติชมกันได้เต็มทีครับ ว่าองค์ไหนเป็นอย่างไร
พิมพ์อะไรบ้าง

เหลื่ยมไม่เหลี่ยมไม่เกี่ยวครับ










ขอบคุณทุกความเห็นครับ

ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

     ด้วยความเคารพครับ
มีโอกาสได้ไปศึกษาดูงานที่
  โรงเรียนวิวัตนพลเมือง ของกองพลทหารพัฒนาที่ 1
จังหวัดราชบุรี และวิทยาลัยลูกผู้ชาย
ซึ่งทำงานบำบัดผู้ติดยาเสพติด
  เห็นน้องๆ เค้าเดินแถวแล้ว
ท่องบ่นบทกลอนนี้แล้วรู้สึกว่ามันตรงใจ
เลยขอครูฝึกให้เค้าถ่ายเอกสารมาให้หนึ่งชุด
นำมาให้อ่านกันครับ

แด่...เยาวชนไทย  "คนสิ้นคิด"  
    


  พ่อทำนา  อาบแดด ถูกแผดเผา      ลูกดื่มเหล้า  ฟังเพลง  เคลื้นเคลงเหลือ
แม่ขายผัก กินข้าว เคล้ากับเกลือ      ลูกเอื้อเฟื้อ  พาสาวเที่ยว  เลี้ยวโมเต็ล
พ่อหาเงิน  ส่งลูกเรียน  เพียรอุตสาห์                ลูกติดยา  คบเพื่อนชั่ว  มั่วให้เห็น
แม่กระหาย  ดื่มน้ำคลอง  ตอนกลางเพล      ลูกทะเล้น  จิบไวน์แดง  แพงจับใจ
พ่ออดอยาก  ไม่เคยบ่น  ทนลำบาก                ลูกมัวมาก  เพศสัมพันธ์  มันฉิบหาย
แม่ทอผ้า  ปลูกหม่อน  หารายได้      ลูกหญิงชาย  เที่ยวสนุก  โรคติดตัว
พ่อสูบน้ำ  เข้าแปลงนา  ปลูกกล้าข้าว                ลูกมัวเมา  การพนัน  หมั่นหาเมีย (ผัว)
แม่หาบน้ำ  เลี้ยงเป็ดไก่  ทำสวนครัว                ลูกใจชั่ว  ใช้เงินเพลิน  เดินหลงทาง
พ่อขายวัว  ส่งควายเรียน  เวียนศีรษะ       ลูกตะกละ  กินฟาส์ทฟู้ต  พูดกว้างขวาง
แม่ปวดเมื่อย  สู้งานหนัก  ไม่ละวาง                ลูกสำอาง  ใช้ของแพง  แข่งสังคม
พ่อผอมแห้ง  เรี่ยวแรงน้อย  ด้อยอาหาร      ลูกประพฤติ  อันตพาล  ร่วมเสพสม
แม่เป็นหนี้  ดอกทบต้น  หมดอารมณ์       ลูกเขี้ยวคม  ฆ่าพ่อแม่  ก่อนแก่ตาย


  เกือบแปดสิบเปอร์เซนของผู้เข้ารับการบำบัด
มีรอยสักออกมาให้เห็นนอกเสื้อทั้งนั้น
 บางคนสักแบบเมารี เลย(สักหน้า)
   ถ้าสักสวยงามก็ไม่เป็นไรตัวใครตัวมัน
แต่สักครูบาอาจารย์น่าคิดนะครับ

 ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
  

ด้วยความเคารพครับ
   เคยตั้งใจไว้ว่าจะไม่เช่าวัตถุมงคลแผงพระ
เพราะว่าเงินเอาไปทำบุญใส่บาตรตอนเช้าดีกว่า
 แต่สองเดือนที่ผ่านมาจิตใจไม่ดี
ทำงานที่ไม่อยากทำมาตลอด  ไม่สบายใจเวลาทำงาน
เลยไม่ได้ใส่บาตรตอนเช้าเลย
  เห็นมีผู้ประกาศให้บูชาเหรียญพ่อเที่ยง
ผมศรัธาท่านมานานแล้วคนของพ่อผมสักกับพ่อเที่ยง
แล้วคุ้มตัวได้จริง สามารถปกป้องคนอื่นได้ด้วย 
ครูบาอาจารย์ของผมก็เป็นศิษย์ของท่านพ่อเที่ยง
เลยตัดสินใจโทร ไปในที่สุด ก็ขับรถไปหาถึงที่เลย
หลังไหว้ครูที่วัดบางแวก เรียกว่าขับรถยาวข้ามสามจังหวัด
  ได้มาบูชาสมใจที่เดียวสองเหรียญ
วันนี้เจอพี่ท่านหนึ่งท่านพูดมาว่าเห็นว่าอยากได้
เลยเอาติดมาฝากอีกเหรียญโดยไม่นึกไม่ฝันรวมเป็นสามเหรียญ
  นำมาให้ชมครับ





  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
   

อันนี้ผ้ายันต์ที่ผมทำถวายครับ
บล๊อคของท่านพระครู

ตอนตีสาม ฟ้ามืด



ของที่เสกในพิธี เหรียญแจกกลมเล็กแจกสิบสองสิงหาและผ้ายันต์


 พี่ผู้ใหญ่ที่ผมเคารพปีที่แล้วท่านรับเป็นประธานให้ปีนี้ก็เหมือนเดิมท่านร่วมเป็นประธานกับท่านผู้ใหญ่บ้าน
พี่ท่านมาตั้งแต่สีสาม มาช่วยทำงาน เตรียมงาน

เตรียมอาหาร คาวหวาน

ภาพถ่ายโดยคุณชายผมยาวแห่งศาลายานะครับ

  (ไม่มีคนซื้อไม่มีคนล่าไม่มีคนทำเสือก็ไม่ตาย)
แมวสีอะไรกับจับหนูได้เป็นใช้ได้อย่างนั้นหรือ??
ลองอ่านดูครับ
รวบอดีตครู-ลูกมือวางยาฆ่าเสือบึงฉวาก...

เอาซากไปขาย'บรรหาร'เดือด
               
รวบอดีตพ่อพิมพ์ของชาติ ชวนลูกชายกับเพื่อนอีก 2 คนรวมทั้งหมด 4 คน ตั้งแก๊งวางยาพิษฆ่าเสือโคร่งในบึงฉวาก ก่อนจะขโมยเอาซากไปขายให้พ่อค้า โปลิศตามรวบไว้ได้ 3 คน ส่วนเพื่อนลูกชายอีกคนเผ่นหนีไปได้หวุดหวิด แฉ ครั้งแรกวางยาพิษตายไป 2 ตัว แต่เอาซากออกจากกรงไม่ได้เพราะเช้าเสียก่อน พอครั้งที่ 2 วางยาพิษตายไปอีก 2 ตัว คราวนี้แบกเอาซากเสือโคร่งไปได้ 1 ตัวอีกตัวทิ้งไว้ในกรงเพราะกลัวเจ้าหน้าที่มาเจอ สุดท้ายไม่รอดเจอรวบ
   
เมื่อเวลา 10.00 น. วันที่ 26 พ.ค. พ.ต.อ.วีระ บุตรโพธิ์ทอง รอง ผบก.ภ.จว. สุพรรณบุรี พ.ต.อ.สุทธิ พวงพิกุล ผกก. สส.ภ.จว.สุพรรณบุรี พร้อมพวกร่วมกันแถลงข่าวจับกุมแก๊งคนร้าย บุกลักเสือโคร่งในบึงฉวากเฉลิมพระเกียรติ อ.เดิมบางนางบวช ได้ผู้ต้องหา 3 คน ประกอบด้วยนายปัญญา ศรีแจ่มดี อายุ 57 ปี อดีตข้าราช การครู อยู่บ้านเลขที่ 47 หมู่ 2 ต.ปากน้ำ อ.เดิมบางนางบวช นายณรงค์ฤทธิ์ ศรีแจ่มดี อายุ 29 ปี ลูกชายนายปัญญา นายมาโนช ดอกไม้ขาว อายุ 20 ปี อยู่บ้านเลขที่ 72 หมู่ 3 ต.นางบวช อ.เดิมบางนางบวช ส่วนผู้ต้องหาอีกคนที่ยังหลบหนีอยู่คือ นายพิสิษฐ์ อุดมมงคลสิทธิ์ ซึ่งเป็นเพื่อนกับนายณรงค์ฤทธิ์และนายมาโนช
   
พ.ต.อ.สุทธิเปิดเผยว่า สำหรับคดีนี้สืบเนื่องจากเมื่อวันที่ 3 พ.ค. ที่ผ่านมา มีคนร้ายบุกเข้ามาวางยาพิษฆ่าเสือโคร่ง ภายในสวนสัตว์บึงฉวากตายไป 2 ตัว จากนั้นวันที่ 22 พ.ค. มีคนร้ายบุกเข้ามาวางยาพิษฆ่าเสือโคร่งตายไปอีก 2 ตัว โดยคนร้ายได้   แอบขโมยเอาซากเสือโคร่งไปด้วย 1 ตัว ทิ้งไว้ในกรง 1 ตัว เจ้าหน้าที่สวนสัตว์จึงไป แจ้งความไว้ที่ สภ.เดิมบางนางบวช เพื่อให้ช่วยติดตามจับกุมคนร้าย อีกทั้งนายบรรหาร ศิลปอาชา ประธานที่ปรึกษาหัวหน้าพรรคชาติไทยพัฒนา เมื่อรู้ข่าวถึงกับโกรธมาก พร้อมกับบอกให้ตำรวจออกติดตามจับกุมคนร้ายมาให้ได้โดยเร็ว เนื่องจากเสือเป็นสมบัติของชาวสุพรรณบุรี
   
ผกก.สส.ภ.จว.สุพรรณบุรี ระบุต่อว่า จากนั้นเจ้าหน้าที่จึงออกหาข่าว จนพบว่านายปัญญามีพฤติกรรมค้าซากสัตว์ ประกอบกับจากการสอบถามจากเจ้าหน้าที่บึงฉวาก ระบุว่าก่อนที่เสือจะโดนวางยาพิษราว 7 วัน นายปัญญาได้เข้ามาเที่ยวที่บึงฉวาก พร้อมกับมาสอบถามรายละเอียดเวลาการให้อาหาร เสือ การเข้าเวรยามดูแลเสือของเจ้าหน้าที่ พอวันที่ 23 พ.ค. เจ้าหน้าที่เลยติดตามไปที่บ้านนายปัญญา ทำให้ทราบว่านายปัญญากับลูกชายคือนายณรงค์ฤทธิ์ พาครอบครัวไปเที่ยวที่ จ.ระยอง เจ้าหน้าที่เลยติดตามไปเพื่อจะจับกุม แต่นายปัญญาไหวตัวทัน ได้ขับรถหลบหนีไปเสียก่อน เจ้าหน้าที่เลยออกติด
ตาม จนสามารถจับกุมทั้งคู่ได้ที่ อ.อุทัย จ.พระนครศรีอยุธยา
   
จากการสอบสวนนายปัญญาให้การว่า ได้ร่วมมือกับนายณรงค์ฤทธิ์ลูกชาย กับเพื่อนลูกชายอีก 2 คน คือ นายมาโนช ที่จับกุมได้แล้ว และนายพิสิษฐ์ที่ยังหลบหนีอยู่รวมทั้งหมด 4 คน แอบเข้าไปวางยาพิษ ก่อนจะขโมยซากเสือโคร่งไปขายให้กับนายสำราญ (ขอสงวนนามสกุล) พ่อค้ารับซื้อซากสัตว์ป่า โดยครั้งแรกคืนวันที่ 3 พ.ค. หลังวางยาพิษเสือไปแล้ว ปรากฏว่าเช้าเสียก่อนเลยไม่มีโอกาสเข้าไปเอาซากเสือ กระทั่ง วันที่ 22 พ.ค. ได้ย้อนกลับไปวางยาพิษเสือโคร่งตายไปอีก 2 ตัว จากนั้นใช้เลื่อยตัดกุญแจเข้าไปเอาซากเสือออกมา 1 ตัว ส่วนอีกตัวต้องทิ้งไว้ในกรง เพราะกลัวเจ้าหน้าที่จะมาตรวจเจอเนื่องจากเช้าเสียก่อน กระทั่งถูกตำรวจตามจับกุมได้ดังกล่าว จากนั้นเจ้าหน้าที่นำตัวผู้ต้องหาไปทำแผนประกอบคำรับสารภาพที่เกิดเหตุ
   
ขณะที่นายเชิงชาย แก้วพุกผา หัวหน้าศูนย์เขตห้ามล่าพันธุ์สัตว์ป่าบึงฉวากเปิดเผยว่า คิดไม่ถึงว่าคนร้ายจะกล้าเข้ามาลักเสือ เพราะปกติจะมีเวรยามคอยเดินตรวจตราตลอดเวลา จากการสอบถามทราบว่าคนร้ายอาศัยช่วงเช้ามืดเข้ามาลงมือ อย่างไรก็ตามจะต้องเพิ่มมาตรการการดูแลให้รัดกุมมาก กว่านี้ โดยเรื่องนี้นายบรรหารโกรธมาก แต่ ยังโชคดีที่ตำรวจสามารถติดตามจับกุมคนร้าย ได้เกือบยกแก๊ง.


ขอบคุณเดลินิวส์ครับ

วัตถุมงคลของหลวงปู่ที่คนเค้าหากัน
ขอนำภาพพระพุทธขึ้นก่อนนะครับ


สมเด็จท่านทำไว้นานแล้วครับ


หล่อหน้าเสือครับ


หล่อคอน้ำเต้าครับ


ล๊อคเก็ต
วัตถุมงคลไม่ใช่ของผมนะครับผมขอถ่ายของลูกศิษย์หลวงปู่ที่วัดท้องไทรมาครับ
  อยากนำเรียนเรื่องวัตถุมงคลหลวงปู่ เล่นหาลำบาก
บางอย่างมีการทำออกใหม่
  บางอย่างออกจากโรงงานเดียวกันเลยก็มี
อยากได้อะไรไปเอาที่วัดจะดีที่สุดครับ
ของเก่าถ้าคิดว่าชัวรก็ลองดูครับ
วัตถุมงคลบางอย่างไม่ใช่ของท่านก็เอามายัด
   บางอย่างท่านเขียนท่านเองก็บอกว่าไม่ใช่ของท่าน
อันนี้ผมเห็นตามเวปนะครับ
  อีกอย่างผมไม่ใช่คนเล่นพระ
บางท่านเดินมาผมที่อำเภอ
เอาพระหลวงปู่มาให้ดู
  ผมบอกว่าไม่เป็นก็เคื่องผมกลับไป
ก่อนจบ
อันนี้

 เหรียญแจกสิบสองสิงหาปีนี้ครับ
สร้างโดย
 พระครูลูกบุญธรรมหลวงปู่ ผู้ใหญ่บ้าน อ.อั้น
พร้อมกับลูกศิษย์ท่าน

อยากได้อะไรเรียนเชิญที่วัดนะครับ
ของจริงอยู่ที่วัด
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   นำภาพมาให้ชมกันครับ





ก่อนงานหลวงปู่ท่านรับแขกตามปกติ ที่วัดมีงานทำบุญสงกรานต์
เมื่อวานหลวงปู่ท่านสุภาพแข็งแรงครับ
  เมื่อวานลูกศิษย์ท่านทำนางพิมมาแจกในวันไหว้ครูด้วยครับ

ด้วยความเคารพครับ
เริ่มที่วัดท้องไทร
เมื่อวันคืนวันศุกร์หลวงปู่ท่านไม่ได้พักผ่อนเต็มที่เนื่องจาก
มีอาการไอ
แต่ท่านมีเมตตาต่อลูกศิษย์มาขอความเมตตา
 ในวันเสาร์ที่ 20/03/2553
ท่านได้ปลุกเสกวัตถุมงคลจำนวน 3 วาระ ณ ที่กุฎิของท่าน



ช่วงเช้าชุดแรก ลูกศิษย์ท่านที่เป็นพระครู และอ.อั้น ขอความเมตตาท่านปลุกเสกวัตถุมงคล
เป็นตระกรุดเงินนางพิม  หมึกสัก ขุนแผนคนรักมีด และนางพิม เนื้อดิน

หลวงปู่ลงกระหม่อมให้ลูกศิษย์เก่าแก่ของท่านท่านหนึ่ง ท่านนี้ทำพระมาถวายหลวงปู่เสมอ
เสกที่สองสามปี ถึงนำออกมาแจก

  "ฝากด้วย  เดี้ยวพี่จะไปเที่ยวบ้านครูสงวน"
เห็นว่าวันนี้หลวงปู่ต้องเสกของอีกสอง สาม ยก
เลยนำวัตถุมงคลไปไว้ใต้กุฎิหลวงปู่แล้วต่อสายสินธุ์ห่อผ้าขาวไว้

ด้วยความเคารพครับ
เริ่มแต่เช้าเลยครับ

โชคดีวาสนานำพา
  ได้เจอท่านนายธนาคารกับนายเหมือง(เด็กวัดใน)
ช่วงเช้าได้รับความเมตาจากพระอาจารย์ติ่งและพระอาจารย์ต้อยครอบเคียรให้
ครับ

ภายในกุฎิใหญ่ครับ


พ่อจี๊ดกับอ.หนวดครับ


บริเวณฤาษีหน้ากุฎิพระอาจารย์ญาครับ

ด้วยความเคารพครับ
 จนตอนนี้ยังไม่ได้นอนเลยครับ
พี่น้อง
  ระหว่างรอเวลาไปทำงาน
ขออนุญาติเริ่มเลยครับ

เมื่อวานตอนเช้า
  ไปรับอ.อั้นจากไทรน้อยไปท้องไทร
ได้ผ้ายัตน์จูงนางเขียนมือมา
  ภาพติดไว้ก่อนนะครับ
เดี้ยวจะเอามาโพสให้

  เสร็จแล้วไปบ้านครูสงวน
ไปได้รับข่าวสารว่า วันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2553
ครูไม่อยู่ไม่ทำธุระนะครับ
 
 ถึงแล้วมาดูภาพที่วัดนกกันนะครับ
 
ทำไมโหลดภาพไม่ไป
ขอรีเครื่องที่ก่อนนะครับ

ด้วยความเคารพครับ
   ชมภาพกันเลยครับ
ไม่มีคำบรรยาย
เป็นภาพเมื่อเวลาห้าโมงเย็นครับ






ตามคำขอของเพื่อนๆที่โทรมาแจ้งข่าวครับ
เดี้ยวมีภาพต่อครับ

สวัสดีครับพระเดชพระคุณพ่อแม่พี่น้องที่เคารพ
ชมกันเลยครับ
ล๊อคเก็ตแม่พระธรณี

ล๊อคเก็ต
 หนุมานประสานกาย



นำมาให้ชมครับ มิได้เกี่ยวข้องกับวงการธุรกิจพระเครื่อง ไม่รับจัดหาวัตถุมงคลใดๆทั้งสิ้น
    ขอยืมคำคุณเปรี้ยว นะครับ
 ขอบคุณครับ
   Gearmour

สวัสดีครับพระเดชพระคุณพ่อแม่พี่น้องที่เคารพ
ชมกันเลยครับ
ใบหน้า ปู่วร ก้อนใบ 




อันนี้ของวันไหว้ครูพระอาจารย์หนุ่ม ปีนี้ครับ




นำมาให้ชมครับ มิได้เกี่ยวข้องกับวงการธุรกิจพระเครื่อง ไม่รับจัดหาวัตถุมงคลใดๆทั้งสิ้น
    ขอยืมคำคุณเปรี้ยว นะครับ
 ขอบคุณครับ
   Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ภาพนี้ได้จากกล้องของช่างภาพสำนักพุทธศาสนานะครับ
ภาพในกล้องผมจะนำลงต่อไปครับ


ประธานฝ่ายสงฆ์และฝ่ายฆาราวาสครับ



พระเถรานุเถระครับ



เดี้ยวไปวัดบางพระก่อนนะครับ
 อาจจะมาต่อครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  เมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายา 2552
    ตอนเช้ารับอ.อั้น ไปวัดท้องไทร
ภาพการเตรียมงาน รับตำแหน่งพระครูของพระอ.ขวัญ
พระลูกบุญธรรมของหลวงปู่อั๊บ ครับ



ตอนใกล้เพลผมต้องไปทำบุญวันคล้ายวันเกิดพระอาจารย์ปุ้ม วัดศาลาแดง
ระหว่างทางแวะไปที่โรงหล่อแห่งในนครชัยศรี
เนื่องจากเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วมีพี่ท่านหนึ่งให้เกียรติโทรมาคุยกับผม เรื่องของหลวงพ่อชื่นวัดตาอี
พี่เค้าบอกว่าเค้ากับลูกศิษย์ได้ร่วมกันหลวงรูปเหมือนหลวงพ่อชื่นวัดตาอีขึ้นมา
เลยไปถ่ายภาพมาครับ


ยังต้องโทรกลับไปหาพี่เค้าเพราะว่าไม่เคยเห็นหลวงปู่ตัวจริง
โทรไปเจอภรรยาพี่เค้าเลยทราบว่าถูกต้องถูกองค์แล้วครับ

มาชมกันต่อครับ


หลวงพ่อตัด วัดชายนาครับ



หลวงพ่ออุดม ครับ เห็นว่าเพื่อนเราแถวนี้พึ่งไปกราบท่านมาครับ


  หลวงปู่อั๊บ ครับท่านเอามาแจก ประมาณปี 50 ท่านเอามาจากเมืองกาจณ ที่ไปปลุกเสกมา


อันนี้สงสัยครับ  ว่าเป็นของ อ.เปล่ง บุญยืนหรือเปล่า?ครับ


องค์นี้ได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์ปุ้ม วัดศาลาแดงครับ
ผมลองพิมพ์ลองเนื้อ จะทำขุนแผนคนรักมีดนะครับ
 
ฝากเรื่องขุนแผน อ.เปล่งด้วยครับ
 
 ขอบคุณครับ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  ชมเลยแล้วกันนะครับ

หลวงปู่รับผ้าจากพระบุตรบุญธรรมของท่านครับ


พระปรกโพธิ์นี้ผมเห็นที่ศูนย์พระเครื่องเห็นงามดีเลย นำมาเข้าพิธีของพระอาจารย์ปุ้ม สองพิธีและนำมาให้หลวงปู่อั๊บท่านจาร
 ท่านเห็นท่านยังบอกว่าพิมพ์พระสวยดีครับ


ภาพรอยสักเก้ายอดของหลวงปู่อั๊บครับ
   นายแบบมาให้อาจารย์อั้นสักเพิ่มนะครับ


 ภาพนี้อ.อั้นสักเก้ายอดตามสูตรของวัดท้องไทรครับ



สนใจอะไรเรียนเชิญที่วัดที่เลยครับ

ด้วยความเคารพครับ
 จัดบ้านที่กรุงเทพนะครับเลยค้นเจอมา


  นำมาฝากกันครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmpir

ด้วยความเคารพครับ
ขออนุญาตแจ้งข่าว
   เมื่อซักครู่คุยกับอ.อั้น
ท่านว่าหลวงปู่ท่านเข้าโรงพยาบาลอีกแล้วครับ
  เนื่องจากแผลที่ผ่าตัด
เมื่อเช้าตอนผมไปส่งอ.อั้นที่วัด
ท่านบ่นๆว่าเจ็บแผล
 แต่ท่านก็ยังเมตตารับแขกอยู่บ้าง
    ตอนเย็นโทรไปหาอ.อั้นว่าจะไปรับท่านกลับบ้าน
ท่านว่าหลวงปู่ไปร.พ.แล้ว
คงจะอยู่ร.พ.ซักพักนะครับ
  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  เมื่อประมาณ7 วันที่ผ่านมาบ้านพี่ที่ผมเคารพท่านหนึ่งในเวปคนรักมีด แถวบางบอน
     ถูกโจรกรรม
 ถ้าพบเห็นวัตถุมงคลเหล่านี้ที่ไหน
 รบกวนช่วยแจ้งให้ทราบด้วยครับ
0843192119











ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
 
 วันนี้
มีผู้หวังดีประสงค์อะไร??
   เข้ามาที่ห้องทำงานผม
"ขอโทษครับ เห็นเค้าว่าน้องไม่กลัวอะไร รบกวนรับไอ้ตัวนี้ไว้ด้วยครับ"
ตัวอะไรละครับพี่
   พอเปิดกล่องออกมา เป็นนี้เลยครับ
โดดขึ้นโต๊ะทำงานเลย

นี้เลยเกาะเก้าอี้ผมเลย
 แต่ความรู้สึกคือมันน่ารักมากมาย กับคนอื่นมันจิกแต่กับผม
มันไม่ทำอะไร ลูบหัวเล่นได้ เอาเกาะแขนได้
   จะลองเลี้ยงไว้ดูครับ แข็งแรงแล้วจะไปปล่อยไปครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
   

ด้วยความเคารพครับ
   หลวงพ่อมี หลวงพ่อพูน
ที่เก็บไว้ที่บ้านพักครับ
 
สมเด็จองค์นี้มีคราบปลวก ข้างหลังเป็นรูปหลวงพ่อหันข้างบอกชื่อหลวงพ่อบุญมีนะครับ

อันนี้หลวงพ่อพูนนะครับ
   
ผิดพลาดอย่างไรขออภัยครับ
   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคาพครับ
  เหรียญของหลวงพ่อเปิ่นที่อยู่ที่บ้านพักครับ




ผิดพลาดอย่างไรขออภัยครับ
อาจจะมีต่อนะครับ
  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
เอามาให้อ่านกันนะครับ
มท.เปิดกว้างคนไทยตั้ง ชื่อ-สกุล แปลก ระบุต้องไม่หยาบคาย ไม่ส่อทุจริต ยาวได้ตามชอบ เผยกลุ่มชื่อเท่”ท่านฮ่องเต้-สร้อยเหม็น-ชะรอยจุติมา-รรรรรร”ส่วนนามสกุลเก๋ “จู๋ยืนยง-ชอบนอนหงาย-กางมุ้งคอย-พรหมจารีย์พินาศ-โดนอม”

ผู้สื่อข่าวรายงาน ว่า มีการเผยแพร่ข้อมูลไปในหมู่นักท่องเว็บไซต์ โดยผู้เผยแพร่คนหนึ่งใช้ชื่อว่า “คนมหาดไทย”เรื่อง”รวมพลคน ชื่อ-นามสกุล สุดแปลกที่มีอยู่จริงในประเทศไทย”โดยผู้เผยแพร่รายนี้อ้างว่า ได้ตรวจสอบจากงานทะเบียนราษฎร์แล้ว มีอยู่จริง ได้แก่ชื่อ สายใจ เกาะมหาสนุก, สมศักดิ์ หวังกระแทกคาง, หวังนที จู๋ยืนยง, ณรงค์ นัดใช้ปืน, กันภัย สูญสิ้นภัย, อูโน่ หลาวทอง, อธิป จู๋กระจ่าง, ศักดิพันธ์ ชอบนอนหงาย, บรรจง หนึ่งในยุทธจักร, กนกกร เม่งเวหา, รรรรรร (อ่านว่า ระ-รัน-รอน), ท่านฮ่องเต้ สมลุนาวัน, นารัตน์ พัดลม, ลำเทียน จ้องผสมพันธุ์, มนศักดิ์ กางมุ้งคอย

น.ส.ชะรอย จุติมา, แลคโตเย่น (ชื่อ), ดินทะยาน แจงใส, สร้อยเหม็น ฟางน้อย, ไพรัตน์ หม้อน้ำร้อน, ภาคภูมิ ด้วนรู้ที่, หรูหรา ออมตอง, วรุณนาโศรก จันทรคดี, หรินาท ปรปักษ์เป็นจุล, ชัยยศ พรหมจารีย์พินาศ, สงคราม ชนะราวี, นิธินัย เหินเวหา, บารมี สมาธิปัญญา, บรรพต เจ็ดพี่น้องร่วมใจ, ชาติชาญ เล่นเอาขำ, บุญศรัทธา มหามงคล, หินชนวน อโศก, บุญพอ มีเท, จันมี โถรองมูล, นนนที ปล้ำกะโทก, การหาญ โดนอม (อ่านว่า โด-นอม) อย่างไรก็ดี เจ้าของชื่อและนามสกุลแปลกบางรายอาจเปลี่ยนแปลงแก้ไขไปแล้วในปัจจุบัน

ด้านนายสมดี คชายั่งยืน ผู้อำนวยการสำนักบริหารการทะเบียน กระทรวงมหาดไทย กล่าวว่า หลักเกณฑ์ในการตั้งชื่อ ในปัจจุบันคือ
1.ต้องไม่พ้องหรือมุ่งหมายให้คล้ายกับพระปรมาภิไธย หรือพระนามของพระราชินี หรือราชทินนาม
2.ต้องไม่เป็นคำหยาบหรือมีความหมายหยาบคาย
3.ต้องไม่มีเจตนาในทางทุจริต
4.ผู้ได้รับหรือเคยได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ โดยมิได้ถูกถอด จะใช้ราชทินนามตามบรรดาศักดิ์ เป็นชื่อจริง หรือชื่อรองก็ได้

“หากอยู่ในหลักเกณฑ์ เจ้าหน้าที่สามารถดำเนินการให้ได้ทันที ต่างจากสมัยก่อนที่มีการกำหนดว่าชื่อจะต้องมีไม่เกิน 3 พยางค์ แต่รัฐธรรมนูญปี 2540 ให้เสรีภาพแก่ประชาชน ที่จะตั้งชื่อยาวเท่าใดก็ได้ อย่างช่วงที่มีการชุมนุมของกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย มีการจองจดทะเบียนชื่อให้เด็ก ชื่อเด็กชาย”พันธมิตรกู้ชาติ”ก็สามารถทำได้

นายสมดีกล่าวต่อว่า ส่วน นามสกุลมีหลักเกณฑ์ คือ
1.ต้องไม่พ้องหรือมุ่งหมายให้คล้ายกับพระปรมาภิไธย พระนามของพระราชินี
2.ต้องไม่พ้องหรือมุ่งให้คล้ายกับราชทินนาม เว้นแต่เป็นราชทินนามของตน ของบุพการี หรือผู้สืบสันดาน
3.ต้องไม่ซ้ำกับชื่อสกุลพระราชทานของพระมหากษัตริย์ หรือชื่อสกุลที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว
4.ต้องไม่มีคำหรือความหมายหยาบคาย
5.มีพยัญชนะไม่เกิน 10 พยัญชนะ เว้นแต่กรณีเป็นราชทินนาม
6.ผู้ที่ไม่ได้รับพระราชทานชื่อสกุล ห้ามใช้คำว่า “ณ” นำหน้าชื่อสกุล
7.ห้ามเอานามพระมหานคร และศัพท์ที่ใช้เป็นพระปรมาภิไธยมาใช้เป็นชื่อสกุล

นอกจากนี้ยังสามารถจองชื่อสกุลที่ได้รับประทานจากสมเด็จพระ สังฆราช ได้ที่กระทรวงมหาดไทย หรือ www.dopa.go.th เลือกชื่อที่ต้องการได้เลย

ส่วนเหตุที่กระทรวงมหาดไทยยินยอมให้ใช้ชื่อแปลกเป็นจำนวนมากนั้น นายสมดีกล่าวว่า อาจเป็นเพราะมีการเปิดให้ตั้งชื่อได้อย่างเสรี แต่ต้องดูว่าหยาบคายหรือไม่ อย่างกรณีการตั้งชื่อ “สร้อยเหม็น” ถือเป็นคำที่มีความหมายในตัว เพราะการแปลความหมายเป็นการแปลตามตัว ไม่ได้ผวนคำ โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าสังคมรับได้ ไม่หยาบคาย เหมือนกับในอดีตที่มีชื่อ นายทองเหม็น ซึ่งอาจจะเป็นลักษณะเดียวกัน

กรณีที่ตั้งชื่อสกุล “พรหมจารีย์พินาศ” สามารถตั้งได้ เพราะเป็นคำไม่หยาบคาย แต่นายทะเบียนต้องให้คำแนะนำก่อนว่า หากตั้งไปแล้วในอนาคตมีบุตรธิดาอาจจะกระทบต่อจิตใจได้ แต่หากเจ้าตัวยังคงต้องการนายทะเบียนก็จะต้องดำเนินการให้ เพราะเจ้าตัวอาจจะต้องการตั้งเพื่อเตือนสติตัวเอง อย่างไรก็ตาม การตั้งชื่อหรือนามสกุลถือเป็นสิริมงคลแก่ตัวผู้ตั้งเอง นายทะเบียนไม่สามารถกำหนดหรือคัดค้านได้

ที่มา   http://www.cmprice.com/forum/?content=detail&wb_type_id=20&topic_id=51860


อันนี้จากประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ
   ชื่อ - นามสกุล ถ้าพ่อแม่ให้มา ก็เป็นมงคลแล้วละครับ
   
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  วันนี้จัดตู้หนังสือที่บ้านพักพบหนังสือเล่มนี้ครับ
เลยนำมาฝากกันครับ



  ถ้าผิดพลาดอะไรขออภัยครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
เพื่อท่านใดจะไปวัดท้องไทรพรุ่งนี้
   หลวงปู่อั๊บท่านอาพาธ เข้ารับการรักษาที่ร.พ.มาแล้วสองวัน
ขณะนี้กำลังพักรักษาอยู่ที่ร.พ.
   หากมีความคืบหน้าประการใดจะแจ้งให้ทราบต่อไปครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
ปล. พรุ่งนี้อ.อั้นสักตามปกติครับ

ด้วยความเคารพครับ
   พิมพ์ไว้นานแล้ว
จริงๆ ควรจะโพสตอนดึกๆ แต่ว่าต้องไป
สัมนาที่กรุงเทพ เลยรีบเอามาลงในระหว่างก่อนรอเดินทางดีกว่า

สยองช่วงเลือกตั้ง เรื่องมันนานมาแล้ว

ด้วยความเคารพครับ
วันนี้ เป็นวันที่วุ่นๆ อีกวัน ผมไม่ทราบจะทำอะไรเลยเข้ามาที่ร้านเน็ต แล้วก็ บันทึก

ก็มาเล่าต่อแล้วกันนะครับ
ไม่ทราบว่า ทุกเคยต้องทำงานกับดึกๆไหมครับ ไม่ว่าจะเป็นทีทำงานก็ดี หรือที่บ้าน ที่ห้องพัก
อย่างไรก็ตามเถิดครับ ผมมีความรู้สึกอย่างนี้หลายหน
อาจจะเป็นหวาด ระแวงไปเอง หรือว่า เป็นเรื่องจริงก็ได้
ครั้งหนึ่ง ตอนที่ผม รับราชการครั้ง แรก ช่วงนั้น มีการเลือกตั้ง ในสมัยก่อน การเลือกตั้ง ยังไม่มี กกต.
กรมการปกครอง เป็นผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับการเลือกตั้ง
หลายครั้งที่ ผมเคยต้องอยู่ บนที่ว่าการอำเภอ จนสว่าง
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ผมรู้สึกว่า มีสิ่งผิดปกติ เกิดขึ้น
ขณะ ที่ ผมกำลังพิมพ์งานด้วยเครื่องคอม หลวงอยู่นั้น ขณะนั้นเป็นเวลา ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ผมอยู่บนที่ว่าการอำเภอคนเดียว
เวรยามอำเภอ ออกไปกองร้อยอส. ขณะที่ผมกำลังพิมพ์ๆ และก็พิมพ์ ผมรู้สึกว่าเริ่มมีอะไรที่ผิดปกติ
รอบตัวผม ผมรู้สึกว่า มีใครบางคนอยู่ด้วย ที่แน่ๆ ไม่ใช่แค่หนึ่ง
เหมือนมีสายตาหลายคู่ คอยมองผมอยู่
ผมพยามมองไปรอบๆตัว ก็ไม่พบอะไร
แต่ภาพสะท้อนจากจอคอม มันเหมือน กับมีเงาอยู่ข้างหลัง
เท่านั้นยังไม่พอ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนมาหายใจเบาๆที่ข้างหูแถมสัมผัสถึงลมนั้นอีกต่างหาก
ด้วยความทนกลัวงานไม่เสร็จผมก็ทนทำงานต่อไป
เพราะเชื่อว่าถ้ามีอะไรมากกว่านี้ คงเจอไปแล้ว

เหตุเพราะเป็นช่วงเลือกตั้ง ทำให้ผมนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้

คนที่ชอบใช้คอมดึก ดูแล้วตัวเองด้วยนะครับ

ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

Create Date : 23 มีนาคม 2549

----------------------------------------------------------------
 อันนี้ลงไว้ที่คนรักมีดครับ

 5 June 2007, 11:35 PM

ด้วยความเคารพครับ ในที่สุดผมก็เจอจนได้
สองสามวันที่ผ่านมาที่ทำงานได้เปลี่ยนโต๊ะและได้จัดภูมิทัศน์ภายในใหม่ทั้งหมด
ซึ่งเชื่อได้ว่าทุกคนที่ได้เปลี่ยนโต๊ะทำงานใหม่เก้าอี้ ผู้บริหารสุดหรู แก้วอี้รับแขกใหม่เอี่ยม คงจะพอใจ
ผมได้ย้ายที่นั่งใหม่ จากที่นั่งแถวหน้า ถูกปรับให้หัวหน้างานมานั่งแถวหลังทั้งหมด รวมถึงเปลี่ยนทิศการหันหน้าไปหมด ผมไม่ได้ถือหรือฮวงจุ้ยอะไรหรอก
แต่ก่อนที่ผมจะพิมพ์เรื่องนี้มีอะไรแปลกๆ พรุ่งนี้ท่าน ผวจ. จะมาตรวจงาน นายเลยมอบหมายงานให้ผมดำเนินการ โดยท่านจะขึ้นมาตรวจในเวลา ประมาณ 21.30 น.
โดยปกติห้องทำงานฝั่งผมไม่ค่อยมีใครมาทำงานในเวลากลางคืนเนื่องจากจะปรากฏเรื่องแปลก เช่น มีเสียงแปลกๆ หรือถ้ามานอนในห้องทำงาน ก็จะมีถึงขนาดมีเด็กไว้ผมจุกมาปลุก ซึ่งได้เจอกันมาสองรายแล้วเท่าที่ยอมยืนยัน แถมยังมีเสียงเปิดตู้เหล็กอีก เสียงวิ่งเล่น
ในส่วนของตัวผม นั่งทำงานยันสว่าง หรือ ลงในเวลาตี 1-2 หรือใช้รับแขก (เพื่อน) นั่งปรึกษาพูดคุย เล่นเน็ต อดีตนักข่าวของไอทีวีท่านหนึ่งก็เคยไปเยี่ยมผมในเวลา 22.00 ? 01.00 น. มาแล้ว ผมก็เต็มที่ก็ได้ยินเสียงตู้เหล็กเปิดปิด แต่ไม่มีอะไรแปลก บางครั้งก็รู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างหลังซึ่ง ผมว่าต่างคนต่างอยู่ แต่ที่ว่าแปลกจริงๆคือในหนึ่งตอนประมาณตี 3 นกแสกบินชนหน้าต่างเสร็จแล้วเกาะขอบหน้าต่างแล้วจ้องหน้าผม อย่างพยายามกินเลือดกินเนื้อ พอผมจะเดินไปเปิดหน้าต่างให้บินเข้ามา เพื่อจะได้จับกินซะ (เป็นการเพิ่ม MP หรือ มานา ) มันกลับบินหนีไปเสียซะ
(เรื่องจับนกแสกกินนี้ เป็นเรื่องจริงครับ
เค้าว่ามาถ้ามันมาเกาะบ้านคนป่วย ถ้าจับมันกินได้ จะเป็นการแก้เคล็คนะครับ
ต่ออายุได้อะไรแบบนี้นะครับ)  จริงๆบ้าDotA
 มาเข้าเรื่องต่อดีกว่า
แต่ผม ผมกรรมของผม แต่คนหาว่า ผมเลี้ยงอะไรเอาไว้ อะไรอีกร้อยแปด หาว่าผมเล่นของ คนเล่นของอะไรประมาณนี้ เหอ เหอ เหอ แพะทั้งปีนะผม  (กระแสกุมารทองหลวงปู่แย้มกำลังแรง  แต่ก่อนเช่ามา ไม่ทราบก็ไว้ที่ไหนก็เอาไว้ที่ทำงาน แต่เชื่อว่าไม่ใช่เพราะว่ามีคนเค้าลือกันตั้งแต่ก่อนผมย้ายมาอีกสำหรับเรื่องนี้ น่าแปลกเดี้ยวนี้เรื่องแปลกๆกับเงียบๆไป อาจจะเป็นเพราะการจัดที่ทำงานใหม่ ทำให้สถานที่ไม่น่ากลัวอย่างเดิม)
เมื่อประมาณ สองชั่วโมงที่ผ่านมา ก่อนที่นายอำเภอจะขึ้นมาตรวจงานผมได้ยินเสียงคนมากระซิบ อยู่ที่ข้างหู ฟังจับความไม่ได้ พยายามสื่อสารแล้วแต่ไม่สำเร็จ ในความรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติเพราะว่าเข็มในตัววิ่ง แต่งานก็เป็นงานก็ต้องทำให้เสร็จ ก็เลยนั่งทำงานต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งตอนนี้ จะ ห้าทุ่มอยู่แล้ว ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงบันทึกไว้เป็นหลักฐาน
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
ปล.ที่น่าตกใจกว่าคือสามีของท่านสาธารณสุขอำเภอถูกลอบยิง จนเสียชีวิตทั้งที่ ใส่เสื้อเกราะอยู่ พึ่งได้รับทราบข่าวตอนที่นายขึ้นมาตรวจงาน
---------------------------------------------

ปล.ยังติดเรื่องเก่าๆ อยู่นะครับ จะพยายามทะยอยพิมพ์แต่
เอาแค่นี้ก่อนนะครับ พยายามคิดอย่างเป็นเหตุผลทำงานมากร่างกายเลยพาหลอนนะครับ
สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น
 

พิมพ์ไว้ประมาณ 5-6 ปีแล้วครับ แต่เอามาลงประมาณปี 2549 ในเวปแห่งหนึ่ง
ประสบการณ์ เสียว สยอง กับครั้งแรก ที่ได้.......

ด้วยความเคารพครับ
ลองเอามาเล่าดู ครับ เป็นประสบการณ์ของผมเอง
ขออนุญาต แลกเปลี่ยน ประสบการณ์
เรื่องลึกลับ แล้วกันนะครับ
เมื่อครั้งที่ ผมเข้ารับราชการ และไปดำรงตำแหน่งครั้งแรก
ที่อำเภอชายแดนชั้นสี่ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีชายแดนติดกับเขมร
ตอนที่ รถอำเภอ รับผมเข้ามาที่ว่าการอำเภอ
ผมยังจำได้ว่าตอนที่เข้าไปอำเภอครั้งแรกนั้น
มันมีความรู้สึกว่าอะไรจะขนาดนั้น
อำเภอ ไม่มีถนนคอนกรีต ไม่มีไฟฟ้าเขียวไฟแดง
ทีสี่แยก มีลวดหนามกระโจมสูงขวางไว้ ให้รถไปได้ที่ละคัน
มีฐานทหารพราน (ชุดดำเต็มไปหมด)
ครั้งแรก ผมได้พบกับท่านนายอำเภอ เป็นการพบที่ไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไร
เพราะทันที่ พบท่านผมต้องขออนุญาต ไปรับปริญญา ในวันรุ่งขึ้น
คืนแรกที่มาถึง ผมพัก กับปลัดหัวหน้าฝ่ายกิจการพิเศษ ตอนนี้ท่านไปเป็นใหญ่เป็นโต ไปแล้ว หัวหน้าพักบ้านพักซีเจ็ด ซึ่งต่อมาท่านได้ย้ายออกไป
หลังจากที่ผมกลับมาจากรับปริญญา
ท่านนายอำเภอ ได้เมตตา ให้ผมพัก ที่บ้านพัก ซึ่งเป็นอาคาร หลัง อาคารจอดรถบรรทุกน้ำของอำเภอ แต่คำถามแรกที่ท่านถาม คือ คุณกลัวผีหรือเปล่า?
ผมตอบไปตามจริงว่าเฉยๆครับ (จริงๆ ไม่ควรตอบคำตอบแบบนี้กับนายอำเภอ นะครับ)
ผมก็ได้ไปพักที่บ้านพักที่นายจัดให้
บ้านพักหลังนี้แปลก กว่าบ้านอื่นตรงที่ ใต้ถุนจะสูง ชั้นบนเป็นที่อาศัย ชั้นล่างเปิดโล่ง ข้างบนมีห้องพักสองห้อง ห้องน้ำสองห้อง มีอยุ่ห้องจะเป็นห้องพักที่มีห้องน้ำในตัว ผมเลือกพักห้องนั้น ด้วยความเป็นบ้านที่เป็นปูน ยกพื้นสูง จะมีประตู ถึงสองชั้นกว่าจะมีคนเข้ามาถึงตัว ผมจึงมั่นในความปลอดภัยจากคน แต่บ้านนี้ จะแยกจากบ้านพักอื่นๆ อยู่ห่างอย่างโดดเดียว คืนแรกที่ผมมาพัก ผมได้จุดธูปบอกเจ้าที่ เจ้าทาง ตามธรรมเนียม (อันนี้นายอำเภอ หัวหน้าฝ่ายกิจการพิเศษท่านให้คำแนะนำครับ)
แต่ในคืนแรก เวลราประมาณสามทุ่มขณะที่ผมกำลังคุยโทรศัพท์ อยู่นั้นทขณะที่ผมกำลังจะวาง ผมได้
ยินเสียงร้องครวญครางจับ ใจความได้ว่า "โอ้ย เจ็บ เจ็บ เหลือเกิน" อะไรประมาณนี้ เสียงนั้นดังเป็นระยะ ระยะ ตอนแรกผมนึกว่ามีคนมาแกล้ง มาลองดีอะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่ประมาท ผมปิดไฟ เอาพิงฝา ในมือมียักษ์แคระ หูก็เฝ้า หาที่มาของเสียง จนเผลอหลับไป
ในคืนต่อๆ มาก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก แต่ผมก็ไม่ได้บอกใคร ใจคิดในแง่ดีว่ามีคนมาลอง ปลัดใหม่เท่านั้น
ช่วงที่อยู่บ้านหลังนั้น เป็นเรื่องหน้าแปลก ที่ ไม่ค่อยมีใคร ไปมาหาสู่ ผมในเวลากลางคืนซักเท่าไร
เสียงร้องแปลก ก็มารบกวน บ้าง เป็นบ้างคืน
แต่ความน่าแปลก เริ่มมีมากกว่านั้น บางคืนผมรู้สึกว่าเหมือนมีคนเอาเล็บมือ ตะกรุยข้างฝา ของอีกห้องหนึ่ง เป็นเสียงแกก แกก บ้าง
มีอยู่คืนที่จะไม่ลืมเลย เหตุการณ์ คือว่า กลางดึกคืน หนึ่ง ผมได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมาบนบ้าน ผมรีบคว้า HK 33 ที่เบิกมาทันที (อำเภอชายแดน มีของเล่นเพียบ)
ขึ้นลำแบบเจตนาให้ได้ยินเสียง แต่เสียงขึ้นลำปืนไม่ช่วยอะไร
ผมเห็นลูกบิด ประตูขยับไปมา เหมือนจะมีอะไรพยายามเปิดเข้ามา ให้ได้ ผมต้องวิทยุ ให้อส.ที่อำเภอ มาที่บ้านพัก ให้เร็วที่สุด
ด้วยความห้าว ปน บ้า ผมตัดสินใจเปิดประตูสวนออกไป กะว่า ถ้าเห็นอะไรจะยิงทุกอย่างที่ขวางหน้า (จริงๆ ถ้ามันมาซัก 3-4 คน ผมคงโดนยิงตาย)
พอเปิดไปทุกอย่างกลับว่างเปล่า
พอ พวกพี่ๆ อส. มาถึงกับต้องเคาะประตู ให้ผมเปิดประตูล่าง
แสดงว่าไม่มีอะไรเปิดขึ้นมาได้
ผมทนกับเหตุการณ์ แปลก แบบนี้ถึง สี่ ห้าเดือน จนกระทั้ง ปลัดหัวหน้าฝ่ายกิจการพิเศษย้าย คืนนั้น งานเลี้ยง อส.ท่านหนึ่ง คุยกับผมว่า ถามจริงๆ ผมอยู่ได้อย่างไร บ้านหลังนั้น ผมถามว่าทำไม ผมได้คำตอบที่ชวนสยองว่า
" ป.รู้ไหม บ้านหลังนั้น นะ ตอนสร้างคนงาน ก่อสร้าง เป็นผู้หญิงท้อง ทาสี แล้ว ตกลงมาตาย ก่อนตาย ดิ้นแบบสุดเลย ไม่มีใครเค้าอยู่กันหรอกบ้านหลังนั้น "
ผมเองยังเคยเจอ นายให้ผมไปเรียก ป.ตอนทุ่ม หนึ่ง ผมไปตะโกนเรียก ป. แต่กลับมีเสียงผู้หญิงขานมา

เวรกรรม อส.บอกเรื่อง ผม ในคืนสุดท้ายที่ผมต้องนอนบ้านหลังนั้นซะด้วยซิ

ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ปล.มีตอนต่อครับ
  เมื่อปี37
ผมสักยันต์ที่วัดบางพระแล้ว
แต่ตอนนั้นผมไม่ค่อยเชื่ออะไรพวกนี้
มนต์พาหุงยังสวดไม่จบ  แผ่เมตายังไม่ทำเลย
คงสมควรแล้วที่โดน

ด้วยความเคารพครับ
 แม่นางพิม ที่ผมสร้างเพื่อถวาย/มอบให้ผู้มีพระคุณและก็แจกครับ


 ได้เห็นเศษดินที่ผสมแล้ว จากการปั้มพระเครื่องของพระอาจารย์วัดศาลาแดง
ผมเห็นแล้วเสียดาย เลยขอจากพระอาจารย์ปุ้ม
  นำมากดเป็นแม่นางพิมพ์ โดยได้รับความเมตตาจากอ.อั้น
ให้พิมพ์มากด

โดยสีดำเป็นเนื้อเหลือจากการปั้มพระ


  
อันนี้เป็นเนื้อดินไทย ผสมกับเศษดิน มวลสาร ที่ได้ปลุกเสกที่วัดศาลาแดง ในวันที่ 2 สิงหาคม 2552
และได้ทำการปลุกเสกเมื่อกดเป็นองค์แล้วที่วัดท้องไทรเมื่อวันที่ 6 สิงหาที่ผ่านมา
โดยกดได้ 49 องค์นะครับ

ด้วยความเคารพครับ
  การเตรียมงานครับ




ภาพการเตรียมงาน
  และลูกศิษย์เก่าแก่ของหลวงปู่ท่านหนึ่งนำพระมาถวายครับ
ลูกศิษย์ท่านนี้ทำแจกมาหลายรุ่นแล้วครับ
สมเด็จเล็กเนื้อตะกั่ว เหรียญใบโพธิ์


แต่อีกสามปีค่อยนำออกมาแจกนะครับ
   อันนี้
พระอาจารย์ญา วัดบางพระได้กรุณาให้ผมนำสังฆ์ทานไปถวายหลวงปู่เมื่อประมาณสองอาทิตย์ที่ผ่านมา


 ขอบคุณครับ
    ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ชมภาพกันเลยครับ
วันที่ 2 ส.ค. 2552 ณ วัดศาลาแดง

หลวงปู่ทวดที่พระอาจารย์ปุ้ม และคณะศิษย์ร่วมกันสร้างถวายวัดศาลาแดงครับ

พระกริ่งเทวันนี้ ปลุกเสกอีกครั้งวันที่ 27 กันยายน 2552 ครับ

วัตถุมงคลที่ปลุกเสกครับ มีพระหลวงปู่ทวดเนื้อโลหะ เนื้อผง ขุนแผน และเครื่องรางอื่นฯลฯ

พระอาจารย์ปุ้มเทพระกริ่งแบบเทดินไทย

ด้วยความเคารพครับ
   อยากทราบคำแปลของ บทสวดพระสะหัสสะนัย
อยากทราบว่า
   

"ยาวะกีวัญจะ เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะสัจเจสุ เอวันติปะริวัฏฏัง ทวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญาณะทัสสะนัง นะ สุวิสุทธัง อะโหสิ ฯ "
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความจริง ๔ อย่าง อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสนี้ ถ้าหากเรายังไม่รู้เห็นตามความเป็นจริง โดยอาการหมุนเวียนแห่งปัญญาญาณ ครบ ๓ รอบทั้ง ๔ อย่าง รวมเป็นอาการ ๑๒ รอบ

"ยะโต จะ โข เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะสัจเจสุ เอวันติปะริวัฏฏัง ทวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญาณะทัสสะนัง สุวิสุทธัง อะโหสิ ฯ "
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อใดแล ความจริง ๔ อย่าง อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสนี้ เราได้รู้เห็นตามความเป็นจริง โดยอาการหมุนเวียนแห่งปัญญาญาณ ครบ ๓ รอบทั้ง ๔ อย่าง รวมเป็นอาการ ๑๒ รอบ ด้วยปัญญาอันบริสุทธิ์หมดจดแล้ว ฯ
  
  ด้วยความเคารพครับ
     รอบ 3 อาการ 12 หมายความว่าอย่างไรครับ
ขอแสดงความนับถือ
  Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   
ต่อนะครับ
  เสือตัวนี้ไม่ทราบกว่ากล่องไปอยู่ที่ใด
จำได้ว่าเจออยู่ก้นถุงมวลสารที่จะเอาไปหล่อพระ




อันนี้พร้อมกล่องครับ


   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
    นำมาให้ชมนะครับ





 ผมไม่ทราบว่าปีไหนนะครับ
  แต่ได้มาประมาณปี39
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ตามคำขอครับ




  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ



อยากถามพี่ๆเพื่อนๆว่าเป็นของที่วัดบางพระสร้างหรือเปล่า?ครับ

แต่แหวนเงินรูปเสือวงนี้ใช่แน่ๆครับ
  เหลือวงเดียว นอกนั้นผมเอาไปหลอมสร้างพระหมดแล้วครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
  ชมภาพแล้วกันครับ
มันคืออะไรครับ



   ใครทราบวานบอกที่ครับ
ขอบคุณครับ
 ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ภาพไหว้วันไหว้ครูชมได้จากหนังสือ
โหรามหาเวทย์เล่มล่าสุดนะครับ
    วัตถุมงคลไหว้ครูพระอาจารย์ปุ้ม
วัดศาลาแดง
  นะครับ
    ต่อจากกระทู้นี้
http://www.bp.or.th/webboard/index.php/topic,8886.0.html

ล๊อคเก็ตพระฤาษีปีนี้ครับ


อันนี้วัตถุที่แจกไหว้ครูนะครับ


   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ภาพนี้
ก็จำไม่ได้นะครับ
ว่าถ่ายเมื่อไร  เชื่อว่านานเหมือนกัน
ตั้งแต่หลวงพ่อเปิ่นท่านยังดำรงขันธ์อยู่
  แต่ก่อนผมกับพระอาจารย์
เคยไปกันถึง
อ่างทอง 
    นานมากแล้ว
"จารย์ครับ นั่งสักแล้วเครียด
นั่งสักแล้วป่วย  นิมนต์ครับ"
คิดถึงวันเก่าๆ
เดี้ยวนี้ทำงานแล้ว
  กลายเป็นว่าทำอย่างที่อยากไม่ได้อีก
วัดในภาพท่านเป็นผู้ผมไปเป็นครั้งแรกครับ
ท่านเป็นผู้มีพระคุณของผมจริงๆ
ทำให้ผมได้มาสนใจทางนี้
   เหอ เหอ เหอ
มีภาพที่ถ่ายกันที่วัดปรีดาราม สมัยหลวงพ่อไสว ท่านยังดำรงขันธ์อยู่
ต้องไปค้นฟิลม์เช่นเคยครับ
    เกือบลืมรูปครับ

  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
   

อะไรหนอ
อะไรเอ๋ย
"สี่คนหาม สามคนแห่ หนึ่งคนนั่งแคร่ สองคนพาไป"
จะตอบแนวธรรมะ หรือแนววิชาไสยศาสตร์ก้ได้ครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   เห็นมีคนจะทำหนังสือรวมวัตถุมงคล
พระอาจารย์เจือ วัดกลางบางแก้ว
    ตอนที่คุยกับพี่เค้าที่วัด
ผมว่าจะส่งให้
 แต่ด้วยมีภารกิจเลยไม่ได้ไปวัดกลางซักที่

นำมาให้ชมกันครับ

ท่านเขียนให้ครั้งแรกที่ไปหาท่านนะครับ
  น่าเสียดายที่เบี้ยเปลื่อยที่ท่านให้มาโดน
ลักไปเสียแล้ว
 
อันข้างล่าง
   เป็นกระดาษวิธีใช้เบี้ยแก้ รุ่นเก่า ถึงใหม่



ภาพทั้งหมดสำหรับเวปวัดบางพระ และเวปคนรักมีดเท่านั้น
กรุณาอย่าทำเรื้อนทำจังไรเอาไปใช้ประกอบการขายของ
    ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
     

ด้วยความเคารพครับ
  เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา
เดินผ่านศูนย์พระเครื่อง
   พบฤาษีหล่อบูชาองค์หนึ่งเห็นว่างามดีเลยเปลี่ยนบูชามา  อยากทราบรายละเอียดนะครับ
ที่เปลี่ยนมาเพราะว่าชอบการออกแบบ


เห็นว่าเป็นของหลวงพ่อสมชาย อยู่ทางชัยนาท
  พิธีน่าจะดีเพราะว่าในกล่องพบถั่วงา
ที่โปรยเวลาทำพิธี
   ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ 
ภาพงานไหว้ครูพระอาจารย์ปุ้ม วัดศาลาแดง
  ภาพก่อนเพล
นะครับ





ภาพจากบ้าน อ.อั้น ครับ



    ที่นี้ไม่มีวัตถุมงคลจำหน่าย ทั้งต่อหน้าและลับหลัง อยากได้อะไรเชิญที่วัด
ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
 ไหว้ครูวัดท้องไทร 30 เมษายน 2552







พิธีกลางแจ้ง ณ ลานวัดในเวลาเช้า
  หลวงปู่นำบูชาพระ  แล้วไหว้ครูกลางแจ้ง
ระหว่างพิธีเป็นไปด้วยความสงบ
 

ด้วยความเคารพครับ
     เมื่อช่วงสงกรานต์
ไม่ค่อยได้ไปไหนดีแต่ได้ไปรดน้ำขอพรหลวงปู่อั๊บ
พร้อมกับอาจารย์อั้นที่วัดท้องไทร
และได้ไปกราบพระอาจารย์ญา
ท่านให้วัตถุมงคลจำนวนหนึ่งเพื่อมาแจกผู้ใต้บังคับบัญชา
  ซึ่งผมได้ดำเนินการแจกให้ อส ตชต. อปพร. ที่เข้าเวรจุดตรวจสายสี่
และมหาสวัสดิ์ ไปแล้ว
สำหรับผมได้รับความเมตตาอย่างสูงจากท่านที่ให้เหรียญนี้มา
 

โดยได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์พันท่านได้จารให้ ซึ่งผมได้ไปหาท่านที่อ่างทอง
ระหว่างไปได้ไปวัดป่าเลไลยก์

เนื้อทำเก่าดีครับ เห็นว่าหลังวันที่ 19เมษายน จะบรรจุกรุให้หมด
วัดตลาดใหม่

เบื้ยเป็นเบี้ยเปลือยจริงๆ ไม่มีตะกั่วหุ้มมีแต่การอุดชันแล้วมีแผ่นตะกั่วจารอักขระติดไว้ที่ฝา
เห็นว่ามีพระอาจารย์หลายท่านเสก และเพื่อนของผมบอกว่ามีประสบการณ์
วัดลิ้นทอง
ไปนั่งคุยกับท่านเจ้าอาวาสเฉยๆครับ
กว่าจะไปหาพระอาจารย์พันก็เกือบค่ำ
  ท่านสบายดี  และเห็นว่ามีลูกศิษย์ทำล๊อคเก็ตถวายท่าน
ว่าแต่ถ้าใครไปหาท่านมีมวลสารที่สร้างพระ ก็รบกวนติดไม้ติดมือไปให้ท่านด้วย
เห็นท่านว่าท่านจะสร้างของให้คนไว้กราบไหว้บูชา

ว่าแต่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเบี้ยแก้นี้

เมื่อวานได้ไปขอความเมตตาที่วัดท้องไทรและวัดกลางบางแก้ว

ทำไมเบี้ยวัดตลาดใหม่กลายเป็นแบบนี้


 
แต่ยังไม่เสร็จนะครับ คิดว่าน่าจะมีภาคต่อ

ไปวัดกลางบางแก้ว ผู้สร้างวัตถุมงคลชุดนี้
ได้มอบพระชุดนี้ให้ผมมานะครับ
ต้องขอบคุณพี่เค้าด้วย


   ก็เบื้องต้นบันทึกไว้แค่นี้แล้วกันนะครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

   ด้วยความเคารพครับ
มาสวดบทนี้กันเถิดครับ
ตำนาน กรณียเมตตสูตร  โดย  ท.ธีรานันท์

ตำนาน กรณียเมตตสูตร มีเรื่องเล่าว่า ครั้งพุทธกาล พระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ มีภิกษุหมู่หนึ่ง ประมาณ ๕๐๐ รูป รับเรียนพระกรรมฐานในพุทธสำนัก แล้วทูลลาไปเจริญสมณธรรมในปัจจันตชนบทแห่งหนึ่ง เข้าพักอยู่ในป่าใหญ่

ในป่านั้นท่านว่ามีรุกขเทวดาสิงอยู่ พอพระเข้าพัก พวกเทวดาก็ต้องหนีไปอยู่ที่อื่น เพราะพระเป็นผู้ทรงศีล พวกเทวดาได้รับความลำบากมาก ต่างก็บ่นกันต่างๆ นานา เดิมก็คิดว่า พระคงจะพักสัก ๒-๓ คืน แต่พระท่านจะอยู่เจริญสมณธรรม พวกเทวดาปราถนาจะให้ท่านไปโดยอุบาย จึงแสดงภาพหลอกหลอนต่างๆ ส่งเสียงโหยหวนน่าหวาดเสียว ให้ไอ ให้จาม พระภิกษุเหล่านั้นใจไม่ปกติ หวาดกลัวอยู่ ทั้งไอ ทั้งจาม ก็พากันกลับมาเฝ้าพระพุทธองค์ กราบทูลให้ทรงทราบ

พระพุทธองค์ทรงแนะให้ภิกษุเหล่านั้นเจริญเมตตา คือ สวดกรณียเมตตสูตรแล้ว ส่งพระเหล่านั้นกลับไปอีก คราวนี้ไปถึงก็เจริญกรณียเมตตสูตร พวกเทวดาได้ฟังพระสูตรนี้แล้วเกิดเมตตาจิต ขวนขวายเพื่อความสุขของพระภิกษุเหล่านั้น พระภิกษุเหล่านั้นได้สัปปายะ เจริญสมณธรรม บรรลุอรหัตเป็นพระอรหันต์ทั่วกัน

เพราะเรื่องนี้เองเป็นเหตุ จึงมีธรรมเนียมว่า เมื่อเดินผ่านศาลเจ้าหรือศาลเทพารักษ์ หรือไม้วันบดีที่มีประชาชนนับถือบูชา คนทั้งหลายต้องกราบไหว้ แต่ถ้าเป็นพระภิกษุต้องทำสามีจิกรรมเจริญเมตตา คือต้องสวดกรณียเมตตสูตร แม้คฤหัสถ์จะเจริญเมตตาด้วยก็ได้ ยงถือเป็นธรรมเนียมอยู่บัดนี้ เรียกว่ามนต์ขับผีก็ได้   ท.ธีรานันท์
กรณียมตฺถกุสเลน ยนฺตํ สนฺตํ ปทํ อภิสเมจฺจ
กิจกันใดอันพระอริยเจ้า บรรลุบทอันระงับกระทำแล้ว กิจนั้นอันกุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงกระทำ

สกฺโก อุชู จ สุหุชู จ
กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญ และซื่อตรงดี

สุวโจ จสฺส มุทุ อนติมานี
เป็นผู้ว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มีอติมานะ

สนฺตุสฺสโก จ สุภโร จ
เป็นผู้สันโดษ เลี้ยงง่าย

อปฺปกิจฺโจ จ สลฺลหุกวุตฺติ
เป็นผู้มีกิจธุระน้อย ประพฤติเบากายจิต

สนฺตินฺทฺริโย จ นิปโก จ
มีอินทรีย์อันระงับแล้ว มีปัญญา

อปฺปคพฺโภ กุเลสุ อนนุคิทฺโธ ฯ
เป็นผู้ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย

น จ ขุทฺทํ สมาจเร กิญฺจ เยน วิญฺญู ปเร อุปวเทยฺยุ ํ
วิญญูชนติเตียนชนทั้งหลายอื่นได้ด้วยกรรมอันใด ไม่พึงประพฤติกรรมอันนั้นเลย (พึงแผ่ไมตรีจิตไปในสัตว์ทั้งหลายว่า)

สุขิโน วา เขมิโน โหนฺต สพฺเพ สตฺตา ภวนฺตุ สุขิตตฺตา
ขอสัตว์ทั้งปวงจงเป็นผู้มีสุข มีความเกษม มีตนถึงความสุขเถิด

เย เกจิ ปาณภูตตฺถิ
สัตว์มีชีวิตทั้งหลายเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่

ตสา วา ถาวรา วา อนวเสสา
ยังเป็นผู้สะดุ้งอยู่ (คือมีตัณหาอยู่) หรือเป็นผู้มั่นคง (ไม่มีตัณหา) ทั้งหมดไม่เหลือ

ทีฆา วา เย มหนฺตา วา มชฺฌิมา รสฺสกา อณุกถูลา
และสัตว์เหล่าใดมีกายยาวหรือใหญ่ ปานกลางหรือสั้น หรือผอมพี

ทิฏฺฐา วา เย จ อทิฏฺฐา
เหล่าใดที่เราเห็นแล้วหรือมิได้เห็น

เย จ ทูเร วสนฺติ อวิทูเร
เหล่าใดอยู่ในที่ไกลหรือที่ไม่ไกล

ภูตา วา สมฺภเวสี วา
ที่เกิดแล้วหรือแสวงหาภพที่เกิดก็ดี

สพฺเพ สตฺตา ภวนฺตุ สุขิตตฺตา
ขอสัตว์ทั้งปวงนั้นจงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด

น ปโร ปรํ นิกุพฺเพถ
สัตว์อื่นไม่พึงข่มเหงสัตว์อื่น

นาติมญฺเญถ กตฺถจิ นํ กิญฺจิ
อย่าพึงดูหมิ่นอะไรในที่ไรๆเลย

พฺยาโรสนา ปฏีฆสญฺญา
ไม่ควรปรารถนาทุกข์แก่กันและกันเพราะความกริ้วโกรธ

นาญฺญมญฺญสฺส ทุกฺขมิจฺเฉยฺย ฯ
และเพราะความคุมแค้น

มาตา ยถา นิยํ ปุตฺต
มารดาถนอมบุตรคนเดียวผู้เกิดในตน

อายุสา เอกปุตฺตมนุรกฺเข
แม้ด้วยยอมพร่าชีวิตได้ ฉันใด

เอวมฺปิ สพฺพภูเตสุ
กุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์พึงเจริญเมตตามีในใจ

มานสมฺภาวเย อปริมาณํ
ไม่มีประมาณในสัตว์ทั้งปวงแม้ฉันนั้น

เมตฺตญฺจ สพฺพโลกสฺมึ
บุคคลพึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณ

มานสมฺภาวเย อปริมาณํ
ไปในโลกทั้งสิ้น

อุทฺธํ อโธ จ ติริยญฺจ
ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องเฉียง

อสมฺพาธํ อเวรํ อสปตฺตํ
เป็นธรรมอันไม่คับแคบไม่มีเวร ไม่มีศัตรู

ติฏฺฐญฺจรํ นิสินฺโน วา
ผู้เจริญเมตตาจิตนั้นยืนอยู่ก็ดี เดินไปก็ดี นั่งอยู่ก็ดี

สยาโน วา ยาว ตสฺส วิคตมิทฺโธ
นอนแล้วก็ดี เป็นผู้ปราศจากความง่วงเพียงใด

เอตํ สตึ อธิฏฺเฐยฺย
ก็ตั้งสติอันนั้นไว้เพียงนั้น

พฺรหฺมเมตํ วิหารํ อิธมาหุ
บัณฑิตกล่าวกิริยาอันนี้ เป็นพรหมวิหารในพระศาสนานี้

ทิฏฺฐิญฺจ อนุปคมฺม
บุคคลที่มีเมตตา ไม่เข้าถึงทิฐิ

สีลวา ทสฺสเนน สมฺปนฺโน
เป็นผู้มีศีล ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ (คือ โสดาปัตติมรรค)

กาเมสุ วิเนยฺย เคธ
นำความหมกมุ่นในกามทั้งหลายออก

น หิ ชาตุ คพฺภเสยฺยํ ปุนเรตีติ ฯ
ย่อมไม่ถึงความนอน(เกิด)ในครรภ์อีกโดยแท้ทีเดียวแล ฯ

   อันนี้พิมพ์ให้อ่านง่ายๆ
กะระณียะมัตถะกุสะเลนะ ยันตัง สันตัง ปะทัง อะภิสะเมจจะ
สักโก อุชู จะ สุหุชู จะ
สุวะโจ จัสสะ มุทุ อะนะติมานี
สันตุสสะโก จะสุภะโร จะ
อัปปะกิจโจ จะสัลละหุกะวุตติ
สันตินทริโย จะ นิปะโก จะ


อัปปะคัพโภ กุเลสุ อะนะนุคิทโธ
นะจะขุททัง สะมาจะเร กิญจิ เยนะ วิญญู ปะเร อุปะวะเทยยุง
สุขิโน วา เขมิโน โหนตุ สัพเพ สัตตา ภุวันตุ สุขิตัตตา
เยเกจิ ปาณะภูตัตถิ
ตะสาวา ถาวะรา วา อะนะวะเสสา
ทีฆา วา เย มะหันตา วา มัชฌิมา รัสสะกา อะณุกะถูลา
ทิฏฐา วาเย จะอะทิฏฐา


เยจะ ทูเรวะสันติ อะวิทูเร
ภูตา วา สัมภะเวสี วา
สัพเพ สัตตา ภะวันตุ สุขิตัตตา
นะ ปะโร ปะรัง นิกุพเพถะ
นาติ มัญเญะกะ กัตถะจิ นังกิญจิ
พยาโรสะนา ปะฏีฆะสัญญา นาญญะ มัญญัสสะ ทุขะมิจเฉยยะ


มาตา ยะถา นิยัง ปุตตัง อายุสา เอกะปุตตะมะนุรักเข
เอวัมปิ สัพพะภูเตสุ มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณัง
อุทธัง อะโธ จะติริยัญจะ
อะสัมพาธัง อะเวรัง อะสะปัตตัง
ติฏฐัญจะรัง นิสินโน วา


สะยาโน วา ยาวะตัสสะ วิคะตะมิทโธ
เอตัง สะติง อะทิฏเฐยยะ
พรัหมะเมตัง วิหารัง อิธะมาหุ
ทิฏฐิญจะ อะนุปคัมมะ สีละวา
ทัสสะเนนะ สัมปันโน
กาเมสุ วิเนยยะ เคธัง  นะ หิ ชาตุ คัพภะเสยยัง ปุนะเรตีติ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ขออนุญาตแก้ไขข้อความนะครับ ขอบคุณมากครับ

ด้วยควาเคารพครับ
  ขนาดของตระกรุดครับ





ข้างบนถ่ายไว้นานแล้วครับ



เมื่อเทียบกับ เร870 ลำกล้อง 14 นิ้ว
และลำกล้องขนาด20 นิ้ว




ภาพของหลวงปู่ลงตระกรุดให้กับพระรุปหนึ่ง อันนี้ต้องให้ลูกศิษย์ท่านตีตรางมาให้ครับ
   ตระกรุดใหญ่บางชุดลูกศิษย์ช่วยหลวงปู่จารก็มีครับ หลวงปู่จารหมดก็มี แต่ท่านจะถักเชือกเองครับ
แต่ก่อนที่วัดมีเครื่องช่วยม้วนตระกรุดด้วย ทำมาเพื่อม้วนขนาดฟุตหนึ่ง
(สงวนสิทธิภาพนะครับผมเอามาให้เพื่อนพี่ๆน้องๆชม
กรุณาอย่าเอาไปทำจังไรเอาไปขายของ ผมแจ้งความเป็นคดีละเมิด
คาอยู่หนึ่งรายนะครับ จะอ้างทำบุญหรือว่าปากท้องผมไม่ทราบ
ผมไม่อยากให้นิติกรว่างงานครับ)
 
อันนี้ลายมือของหลวงปู่ครับ  แต่ไม่ใช่ยันต์ของตระกรุดกันงูนะครับ
   ช่วงหลังเห็นมีคนเอามาขายกันเยอะ
อยากให้ดูดีๆนะครับ  เพราะว่าเคยเจอที่เค้าทำได้เองทั้งดอก
ระวังกันเองครับ เค้าทำมานานแล้วถักได้เหมือนหลวงปู่
วิธีใช้ตระกรุดกันงู ข้อบ่งใช้หลายข้อ วันที่เค้าห้ามจับงู และสถานที่ที่พบงู ด้วย งูบ้างตัวเป็นงูเจ้า เป็นงูมีเจ้าของ ห้ามจับ และที่สำคัญเวลา จะตีงูให้ตาย ต้องถอดตระกุดออกก่อน
   แต่อย่าเอาไปจับงูเพื่อการค้า หรือ  ล่าเพื่อความสนุกนะครับ บาปกรรมจะไปถึงหลวงปู่
อันนี้ห้ามลองทำครับ

ลองอ่านดูนะครับ ผมบันทึกไว้
  ไม่ใช่จะทำได้ทุกวัน
แต่ขอความกรุณาถ้าไม่จำเป็นอย่าทำเลยครับ



ตอนที่ผมบวช อยู่กับหลวงปู่
พระแค่เอาตระกรุดไปวนหัวงูหรือตะขาบ
มันจะอ้าปากไม่ได้ แม้เอามันไปปล่อยก็ตาม
ต้องใช้เวลาซักพักหนึ่ง กว่ามันจะอ้าปากกิน
ได้ตามปกติ บ้างตัว โดนลองโดนแกล้งมาก
ถึงขนาด อดตายก็มี หรือ มันป้องกันตัวจากสัตว์อื่น
ไม่ได้ก็มี
ที่ว่าบาปมันบาปตรงนี้
ลองอ่านกระทู้นี้ที่ลิงค์ ในเวปคนรักมีดกระทู้เก่าๆดูครับ
ที่ไม่อยากให้ใครลองเพราะมันเป็นแบบนี้
อ่านแล้วพิจารณาเองครับ เพราะคนบางคนพออ่านแล้ว
อยากทำอยากลอง เราเป็นคนคิดได้ยังไม่อยากให้ใครมาลอง สัตว์มันก็ไม่เมื่อกัน ถ้าคุณเชื่อว่าสิ่งนี้มีจริงทำได้จริงเวรกรรมก็มีจริง
กรรมที่ทำกับงูจะส่งถึงหลวงปู่ด้วยครับ
เวลาที่หลวงปู่ทำตระกรุดงู ท่านจะฉันอะไรไม่ค่อยได้
ยิ่งเจตนาทำเพื่อลองดูเล่นๆงูถึงตาย
งูหรือสัตว์มีพิษมันก็มีชีวิต นะครับ
พิจารณาดูดีๆ ครับ หลวงปู่เมตตาให้ทำไว้ป้องกันตัว

ขอแสดงความนับถือ

Gearmour
 ปล.ข้อมูลอาจจะไม่ครบถ้วนนะครับ
รีบไปทำธุระครับ

ด้วยความเคารพครับ
  นำมาให้ชมกันครับ
พระพุทธนวราชบพิตร องค์นี้ประจำจังหวัดที่ผมปฏิบัติงานอยู่
ที่ให้พี่ อส. อุ้มไว้เพราะไม่มีที่สมควรจะตั้งเพื่อถ่ายภาพ
  ปกติจะอัญเชิญพระพุทธนวราชบพิตร ใช้งานสำคัญ

ประวัติของพระพุทธนวราชบพิตร เป็นพระพุทธรูปที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชดำริสร้างพระราชทานเป็นพระประจำจังหวัด เมื่อ พ.ศ. 2508 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ศาสตราจารย์ไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์ นายช่างกองหัตถศิลป์ กรมศิลปากร ปั้นหุ่นพระพุทธนวราชบพิตร ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน และทรงพระพุทธลักษณะด้วยพระองค์เองจนพอพระราชหฤทัยแล้ว จึงได้โปรดเกล้าให้เททองหล่อพระพุทธรูป เมื่อวันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2509

พระพุทธนวราชบพิตร เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย มีขนาดหน้าตักกว้าง 23 เซนติเมตร สูง 40 เซนติเมตร ที่บัวฐานด้านหน้า บรรจุพระพิมพ์ พระสมเด็จจิตรลดา ไว้อีกองค์หนึ่ง

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระพุทธนวราชบพิตรให้เป็นพระพุทธรูปประจำจังหวัด ประดิษฐานไว้ ณ ศาลากลางจังหวัดของทุกจังหวัด และเป็นพระพุทธรูปประจำหน่วยทหาร ประดิษฐานไว้ ณ กองบัญชาการหน่วยทหาร

จังหวัดแรกที่ได้รับพระมหากรุณาพระราชทานพระพุทธนวราชบพิตร ก็คือจังหวัดหนองคาย ซึ่งได้รับพระราชทานเมื่อวันที่ ๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๑๐

พระราชทานพระบรมราโชวาทให้คนไทยสำนึกอยู่ในความสามัคคี
พ.ศ. 2508 - 2513 ที่ฐานของพระพุทธนวราชบพิตรมีข้อความจารึกเป็นภาษาบาลีว่า ทยฺยชาติสามคฺคิยํ สติสญชานเนน โภชิสิยํ รกฺขนฺติ แปลว่า คนชาติไทยจะรักษาความเป็นไทยอยู่ได้ด้วยมีสติ สำนึกอยู่ในความสามัคคี สอดคล้องกับพระบรมราโชวาทที่พระราชทานไว้ในปัจจุบัน ดังนี้

24 ธ.ค. 2550 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จลง ณ ศาลาดุสิดาลัย สวนจิตรลดา พระราชวังดุสิต พระราชทานกระบี่แก่ผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า โรงเรียนนายเรือ และโรงเรียนนายเรืออากาศในโอกาสนี้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานพระบรมราโชวาทแก่ผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า โรงเรียนนายเรือ และโรงเรียนนายเรืออากาศ ความว่า ข้าพเจ้า(พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว)มีความยินดีที่ได้มอบกระบี่แก่ผู้สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า โรงเรียนนายเรือ และโรงเรียนนายเรืออากาศอีกรุ่นหนึ่งขอแสดงความชื่นชมด้วยกับทุกๆคนที่ได้รับความสำเร็จ และได้รับเกียรติเป็นนายทหารของกองทัพไทยท่านทั้งหลายได้ผ่านการศึกษาจากสถาบันทางทหารของไทย และกำลังจะออกไปปฏิบัติการในตำแหน่งที่สำคัญ คือการสร้างเสริมและรักษาความมั่นคงปลอดภัยของประเทศ ในโอกาสนี้จึงขอให้ทุกคนทำความเข้าใจให้กระจ่างว่า การจรรโลงรักษาประเทศนั้น เป็นงานส่วนรวม ไม่อยู่ในวิสัยที่บุคคลจะกระทำให้สำเร็จได้โดยลำพังตนเอง บุคคลจะทำการนี้ได้ก็โดยปลูกฝังและเสริมสร้างความร่วมมือในชาติให้เกิดทวีขึ้น ทุกคนทุกฝ่าย ทั้งทหารและพลเรือน จึงต้องรักษาความสามัคคีในชาติ รักษาความร่วมมือร่วมใจของคนในชาติไว้ทุกเมื่อ อย่ายอมให้ผู้ใดสิ่งใดมาแบ่งพวกแบ่งฝ่ายคนชาติไทยเป็นอันขาด ชาติของเราจึงจะตั้งมั่นอยู่โดยอิสระเสรีมีความผาสุกสงบและเจริญมั่นคงได้ตลอดไปขออวยพรให้นายทหารใหม่ทุกนาย และทุกท่านที่มาร่วมประชุมในพิธีนี้ มีความสุขความเจริญทุกเมื่อทั่วกันสรุปได้ว่า คนชาติไทยจะรักษาความเป็นไทยอยู่ได้ด้วยมีสติ สำนึกอยู่ในความสามัคคี เช่นเดียวกับคำจารึกไว้ที่ฐานพระพุทธนวราชบิตร ตั้งแต่ปีพุทธศักราช 2508

  ที่มาจากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
นำมาให้ชมกันครับ

ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

 ด้วยผมได้รับคัดเลือกให้เข้ารับการอบรมหลักสูตรหลักสูตรหนึ่ง  เหอ เหอ คิดซะว่าไปพักร้อนแล้วกัน

ใช้เวลาเรียน 49 วัน ณ โรงเรียนการกำลังสำรอง ค่ายธนะรัตน์  จังหวัดประจวบ
ก็อยากนำเรียนว่ากลับมาแล้วครับ  กลับมาทำงานต่อแล้วครับ


วัตถุมงคลที่ได้ระหว่างการฝึก

ตัวอย่างเช่น หลวงพ่อแดง วัดทุ่งคอก จากว่าที่นายอำเภอท่านหนึ่ง
ลูกอมหลวงพ่อตัด วัดชายนา ท่านเมตตาให้ไปแจกที่กองร้อย
เหลืออยู่ผมพอสมควร
ผมไปเที่ยวหลายๆ ที่รวมถึงที่นี้ด้วย

 หากมีเวลาส่งรูปให้ดูจะเขียนให้อ่านกันครับ 

  กราบขอบคุณพระอาจารย์ญา เมตตาผมมากในวันไหว้ครูและวัตถุมงคลที่ท่านให้ผมผมได้มอบให้เพื่อนคิดว่าเค้าจำเป็นต้องใช้ 
ขอบคุณท่านโองการยันนะรังสี  สำหรับมิตรไมตรีที่มีให้ และคำแนะนำ
ขอบคุณเพื่อนๆชาวเวปบางพระที่ทักทายในวันไหว้ครู  ผมมีเวลาน้อยลาที่ฝึกมายกพานครู เลยไม่ได้ทักทายใครหรือร่วมกิจกรรม
   สุดท้ายนี้ ผมมีของมาฝากครับ
ใน80 คน
ผมอาจจะเรียนไม่เก่งที่สุด  (หลับตลอด)  ผมอาจะไม่มีบุคลิกที่เป็นผู้นำที่ดี  (ขอตามตลอด)
ผมอาจจะไม่สามารถวิดพื้นได้เป็นร้อยที่ภายในสองนาที  วิ่งสองกิโลสี่ร้อยเมตรภายในแปดเก้านาที
แต่ผมได้หนึ่งในรางวัลสี่อย่างมาครับ



ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
 

ด้วยความเคารพครับ อยากเห็นภาพ
รอยสักหมึกลิงตัวห้า ของหลวงพ่อแลวัดพระทรงนะครับ

 ลิงตัวห้า โลโก้ของหลวงพ่อ (ลิงประจำตัว)
   แล้วย้ายของเข้าเรือนใหม่นะครับ
  นำมาฝาก ครับ

 ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
      ก็เหมือนเดิมทุกปีนะครับ
7 วันอันตรายมา เยือนอีกแล้วครับ
 จะมีการตั้งจุดตรวจจุดสกัด ตามถนนทั่วประเทศ  ตลอด 24 ชั่วโมง ระหว่างวันที่ 30 ธันวาคม 51
ถึงวันที่ 5 มกราคม 2552
    ในส่วนของตำรวจไม่แน่ว่าจะเริ่มก่อน เป็น 10 วันอันตรายหรือเปล่า?
   ก็ขอให้ระวังเรื่องการพกพาอาวุธ และการปฏิบัติตามกฏจราจรอย่างเคร่งครัด
เบียร์กระป๋องเดียว หากดื่มเข้าไปไม่ถึงชั่วโมงก็เป่าไม่ผ่านแล้วครับ
      เที่ยวกันให้สนุกนะครับ
  ขอแสดงความนับถือ
   Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   นำเรียนพระอาจารย์สำอางค์ไว้ว่าจะไป
แต่ว่าเนื่องจาก ในอำเภอขอตนเองก็มีงานแบบนี้เช่นกัน
 ต้องไปช่วยนายยกตราตั้ง ของพระครูที่วัดประจำตำบล
ชมรูปกันเลยครับ
ก่อนงานประมาณสองชั่วโมง





   เอาของไปช่วยงานลงแล้วกลับเลยครับ
ขอแสดงความนับถือ
  Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ไปหาท่านแล้วท่านจะสักให้หรือเปล่า?ผมไม่ทราบ
เข็มกับหมึกผมถวายท่านไว้หลายปีแล้ว จริงๆท่านชอบอยู่เงียบๆ
 
มีทั้งตัวเล็ก ละตัวใหญ่รูปเหมือนผ้ายันต์
   ท่านเป็นเจ้าอาวาสชื่อ พระอาจารย์นิคม
เป็นเจ้าอาวาส วัดทุ่งยายดำ
   อ.ท่าตะเกียบ จ.ฉะเชิงเทรา
เห็นท่านกำลังสร้างเมรุ
สร้างโบสถ์
   อยู่ครับ
 ลองไปทำบุญกับท่านดูครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour
 

ด้วยความเคารพครับ
วัตถุมงคลวัดท้องไทรบางส่วนของผม
วันนี้ย้ายบ้านจากเรือนของบิดา มารดามาเรือนของตนเอง
จึงถ่ายรูปเก็บไว้นะครับ


เหรียญรุ่นหนึ่ง ผมเก็บเกือบครบทุกบล็อค ถ้าเป็นรุ่นหนึ่งสร้างครั้งแรก สึกแค่ไหนผมก็เก็บครับ
ไม่ขอแจ้งเหตุผลที่เก็บครับ

สมเด็จตะกั่วหลวงปู่เท เองครับ

เครื่องรางบางส่วนครับ ตระกรุดไม่รวมตระกรุดนางพิม
 (ขอลบรูปนี้ออกครับ)
ขนาดของตระกรุด
 ไว้มีเวลาจะนามาลงอีกครับ
และบางส่วนจะลงรายละเอียดไว้ที่เวปคนรักมีดครับ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
ไปหาพระอาจารย์พันมาครับ
  เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา ได้ไปธุระที่สุพัน
เลยตัดสินใจไปหา
อาจารย์ที่วัดโคปูน สิงห์บุรีนะครับ
ท่านก็ยังเมตตา เหมือนเดิมครับ


  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
ทราบไหมครับว่าเป็นยันต์อะไร
เห็นว่าเป็นของลูกศิษย์หลวงปู่หน่าย
วัดบ้านแจ้ง

  ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   นำมาจาก หนังสือคู่มือชาวพุทธ ฉบับ พูดจาภาษาวัด
ของ สนง.พระพุทธศาสนาแห่งชาติ

เกจิอาจารย์ แปลว่า อาจารย์บางท่าน อาจารย์บางพวก
    หลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว  พระสาวกได้รวบรวมคำสอนของพระองค์
ไว้เป็นหมวดหมู่ เรียกว่าพระไตรปิฎก ต่อมามีภิกษุผู้เป็นนักปราชญ์ ได้แต่งหนังสือ
อธิบายข้อความที่ยากในพระไตรปิฎกให้เข้าใจง่ายขึ้น เรียกภิกษุผู้แต่งหนังสือนั้นว่า
พระอรรถกถาจารย์ บ้าง พระฏีกาจารย์ บ้าง  และในหนังสือที่แต่งนั้น มักจะมีอ้างถึงความคิด
เห็นของอาจารย์อื่นๆ ที่เห็นด้วยหรือเห็นแย้งกับผู้แต่ง เรียกอาจารย์ที่ถูกอ้างถึงนั้นว่า เกจิอาจารย์
    เกจิอาจารย์ ในปัจจุปันถูกใช้ในความหมายที่ผิดไปจากเดิมคือใช้เรียกพระที่มีอาคมขลังทางปลุกเสกหรือ
พระที่ทรงวิทยาคุณทางกรรมฐานว่า พระเกจิอาจารย์ หรือเรียกสั้นๆ ว่า พระเกจิ

     ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
     ผมพยายามจะสวดทุกวัน
สวดเพื่อปฏิบัติตามทางสายกลาง
สวดแล้วพิจารณาเหตุ ปัจจัย
สวดพิจารณาความไม่ได้สวดเอาฤทธิ์เอาเดช

ลอกเค้ามานะครับ
สูตรแรกที่พระพุทธเจ้าทรงสอน

คำแปลธัมมะจักกัปปะวัตตะนะสุตตัง โดยคุณ Amine post ไว้ที่ webboard

จากหนังสือ "สวดมนต์แปล" วัดจันทาราม อ.เมือง จ.อุทัยธานี หน้า 97 - 113ซึ่งค่อนข้างจะแปลละเอียดและคาดว่าจะเป็นบทสวดเต็ม มาให้ครับ .. ถ้าคัดลอกผิดไปบ้าง..ขออภัยด้วย..ผู้ใดพบเห็นกรุณาเสนอแก้ด้วยนะครับ ;
บทสวดธัมมจักกัปปวัฒนสูตร พระอานนทเถรพุทธอุปัฏฐาก ได้กล่าวแสดงต่อคณะสงฆ์ ในการทำสังคายครั้งที่ ๑ ว่าดังนี้

เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ภะคะวา พาราณะสิยัง วิหะระติ อิสิปะตะเน มิคะทาเยฯ
ข้าพเจ้าได้ฟังจากพระผู้มีพระภาคเจ้าอย่างนี้ว่า ในสมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับยับยั้งอยู่ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันใกล้เมืองพาราณสี ฯ

ตัตระ โข ภะคะวา ปัญจะวัคคิเย ภิกขู อามันเตสิ ฯ
ในกาลครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสเตือนสติเหล่าภิกษุปัญจวัคคีย์ให้ตั้งใจฟังและพิจารณาตามพระดำรัสของพระองค์อย่างนี้ว่า ฯ

เทวเม ภิกขะเว อันตา ปัพพะชิเตนะ นะ เสวิตัพพา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรพชิตไม่ควรปฏิบัติให้หนักไปในส่วนที่สุด ๒ อย่าง คือ

โย จายัง กาเมสุ กามะสุขัลลิกานุโยโค **โน (ถ้ามีการตรวจคำหยาบ..ตรงนี้ให้ออกเสียงว่า ฮีโน..นะครับ) คัมโม โปถุชชะนิโก อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต
การประพฤติปฏิบัติตนเพื่อแสวงหาความสุขอยู่ใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่ารักน่าปรารถนา ซึ่งเป็นธรรมอันเลว เป็นเหตุให้ต้องมีบ้านเรือน เป็นธรรมของคนผุ้ครองเรือนผู้หนาไปด้วยกิเลส ไม่ใธรรมอันจะนำจิตใจออกจากกิเลส ไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลาย นี่อย่างหนึ่ง

โย จายัง อัตตะกิละมะถานุโยโค ทุกโข อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต ฯ
และอีกอย่างหนึ่ง คือ การประพฤติปฏิบัติด้วยการทรมานร่างกายให้ได้รับความลำบาก ซึ่งมีแต่ทำให้ใจเป็นทุกข์ทรมานอย่างเดียว ไม่เป็นทางนำจิตใจออกจากกิเลส และไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจท้งหลาย ฯ (หรืออีกนัยหนึ่งคือ เร่งหักโหมปฏิบัติธรรมจนเกินกำลัง เพื่อหวังจะได้บรรลุมรรคผลเร็ว ๆ )

เอเต เต ภิกขะเว อุโภ อันเต อะนะปะคัมมะ มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ตถาคตได้รู้ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง โดยไม่เข้าไปใกล้ส่วนที่สุด ๒ อย่างนั้นแล้ว ด้วยปัญญาอันยิ่ง

จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติฯ
ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนั้น สามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อทำให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ฯ

กะตะมา จะ สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ที่ตถาคตรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่งนั้น คือการปฏิบัติอย่างไร?

อะยะเมวะ อะริโย อัฏฐังคิโก มัคโค ฯ
ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนี้ คือ ทางนำไปสู่ความไกลจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลาย มี ๘ อย่าง ฯ

เสยยะถีทัง
ข้อปฏิบัติเหล่านี้คือ

- สัมมาทิฏฐิ
ปัญญาอันเห็นชอบ ( คือ เห็นอริยสัจ )

- สัมมาสังกัปโป
ความดำริชอบ ( คิดจะออกจากกาม ไม่คิดอาฆาตพยาบาท ไม่คิดเบียดเบียน )

- สัมมาวาจา
วาจาชอบ ( ไม่พูดโกหก ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดคำส่อเสียด ไม่พูดเพ้อเจ้อเหลวไหล )

- สัมมากัมมันโต
การงานชอบ ( เว้นจากการทุจริต เช่น โกงแรงงานเขาเป็นต้น และทำการงานที่ไม่มีโทษ )

- สัมมาอาชีโว
การเลี้ยงชีวิตชอบ ( หากินโดยไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม ไม่ผิดประเพณี )


- สัมมาวายาโม
ความเพียรชอบ ( เพียรละชั่ว ประพฤติดีเพื่อให้มีคุณธรรมประจำใจ และเพื่อให้ได้คุณธรรมสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป )

- สัมมาสะติ
การระลึกชอบ ( ระลึกนึกถึง อนุสสติ ๑๐ ประการ มีพระนิพพานเป็นที่สุด และระลึกในมหาสติปัฏฐาน ๔ )

- สัมมาสะมาธิ ฯ
การตั้งจิตไว้ชอบ ( การทำสมาธิให้อารมณ์ตั้งมั่นในอนุสสติ ๑๐ ประการนั้น ) ฯ
( หรือกล่าวโดยย่อ มรรค ๘ ประการนี้ก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา )

อะยัง โข สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางเหล่านี้แล คือ ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อทำให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ที่ตถาคตรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขัง อะริยะสัจจัง
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สภาวะเหล่านี้แลเป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริง คือ

- ชาติปิ ทุกขา
ความเกิดก็เป็นทุกข์

- ชะราปิ ทุกขา
เมื่อความแก่เข้ามาถึง ก็เป็นทุกข์

- มะระณัมปิ ทุกขัง
เมื่อความตายเข้ามาถึง ก็เป็นทุกข์

- โสกะปริเทวะทุกขะโทมะนัสสุกปายาสาปิ ทุกขา
เมื่อความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความเสียใจ และความคับแค้นใจเกิดขึ้นมา ก็เป็นทุกข์

- อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข
เมื่อประสบพบกับสิ่งที่ไม่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์

- ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
เมื่อพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่ชอบใจก็เป็นทุกข์

- ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง
และแม้คิดปรารถนาอยากได้สิ่งใด แต่ไม่ได้สิ่งนั้นสมปรารถนา ก็เป็นทุกข์

- สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา ฯ
กล่าวโดยย่อแล้วก็คือ การหลงคิดว่าร่างกายเป็นของเราของเขานั่นแล เป็นตัวทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริง ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง ยายัง ตัณหา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจนี้แลเป็นต้นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริง

โปโนพภะวิกา นันทิราคะสะหะคะตา ตัตระ ตัตราภินันทินี เสยยะถีทัง กามะตัณหา
คือ มีความอยากเวียนว่ายตายเกิดอยู่ร่ำไป และมีความกำหนัดยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่าปรารถนา ก็เป็นเหตุให้ใจเกิดทุกข์

ภะวะตัณหา
สิ่งใดที่ยังไม่มี ก็คิดอยากจะให้มีขึ้นมา อย่างนี้ก็ทำให้ใจเกิดทุกข์

วิภะวะตัณหา
และเมื่อมีทุกอย่างสมปรารถนาแล้ว ก็อยากจะให้ทุกอย่างคงทนอยู่ตลอดไป เมื่อมันจะต้องสลายหายไป ก็ร้อนใจไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น อย่างนี้ก็ยิ่งทำให้ใจเกิดทุกข์หนักขึ้นอีก ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจัง โย ตัสสาเยวะ ตัณหายะ อะเสสะวิราคะนิโรโธ จาโค ปะฏินิสสัคโค มุตติ อะนาละโย ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การดับตัณหาความอยากให้หมดไปจากใจด้วยการ ละ วาง ปล่อย และไม่คิดยินดีพัวพันอยู่กับตัณหาความอยากนั้นอีกเด็ดขาด คือ การดับทุกข์ให้หมดไปจากใจได้อย่างแท้จริง ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจัง อะยะเมวะ อะริโย อัฏฐังคิโก มัคโค เสยยะถีทัง สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปโป สัมมาวาจา สัมมากัมมันโต สัมมาอาชีโว สัมมาวายาโม สัมมาสะติ สัมมาสะมาธิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติเพื่อนำกิเลสให้หมดไปจากใจนี้ มี ๘ อย่าง คือ ปัญญาเห็นชอบ ความดำริชอบ วาจาชอบ การงานชอบ การเลี้ยงชีวิตชอบ ความเพียรชอบ การระลึกชอบ และการตั้งจิตไว้ชอบ คือ ข้อปฏิบัติเพื่อนำใจให้หมดจากกิเลสและดับความทุกข์ได้อย่งแท้จริง ฯ

อิทัง ทุกขัง อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย ดวงตาคือ ปัญญาเห็นธรรม และการกำหนดรู้ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราอย่างนี้ว่า "ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความเสียใจ และความคับแค้นใจ เป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขัง อะริยะสัจจัง ปะริญเญยยันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหล่านี้เป็นต้น อันเป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริงนั้นแล เป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้ตลอดเวลา" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขัง อะริยะสัจจัง ปะริญญาตันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือ ปัญญาเห็นธรรม และการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้งและความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหล่านี้เป็นต้น อันเป็นตัวทุกข์อย่งแท้จริงนี้นั้นแล เราได้หยั่งรู้ด้วยปัญญาโดยตลอดแล้ว" ฯ

อิทัง ทุกขะสุมุทะโย อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรม และการกำหนดรู้ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่างในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจนี้ เป็นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง ปะหาตัพพันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจ อันเป็นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เป็นสิ่งที่ต้องละให้ขาด" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง ปะ**นันติ (ให้อ่านว่า ปะฮีนันติ..Amine) เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจ อันเป็นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เราได้ละขาดไปจากใจแล้ว" ฯ

อิทัง ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "การดับตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดนี้ให้หมดไปจากใจ คือ การดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจัง สัจฉิกาตัพพันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "การดับตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดนี้ให้หมดไปจากใจ คือ การดับทุกข์ได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เป็นสิ่งที่ต้องทำให้แจ้งในใจตลอดเวลา" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจัง สัจฉิกะตันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "การดับตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดนี้ให้หมดไปจากใจ คือ การดับทุกข์ได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เราได้ทำให้แจ้งในใจอยู่ตลอดเวลาแล้ว" ฯ

อิทัง ทุกขะนิโรธคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "มรรคคือทาง ๘ ประการ เป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจัง ภาเวตัพพันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "มรรคคือทาง ๘ ประการ อันเป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เป็นธรรมที่ต้องทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลา" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจัง ภาวิตันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "มรรคคือทาง ๘ ประการ อันเป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เราได้ทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลาแล้ว" ฯ

ยาวะกีวัญจะ เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะสัจเจสุ เอวันติปะริวัฏฏัง ทวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญาณะทัสสะนัง นะ สุวิสุทธัง อะโหสิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความจริง ๔ อย่าง อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสนี้ ถ้าหากเรายังไม่รู้เห็นตามความเป็นจริง โดยอาการหมุนเวียนแห่งปัญญาญาณ ครบ ๓ รอบทั้ง ๔ อย่าง รวมเป็นอาการ ๑๒ รอบ
( อาการ ๑๒ รอบนี้ เรียกว่า ญาณ ๓ คือ
1. สัจจญาณ : การหยั่งรู้ให้ทราบชัดในความจริงแต่ละอย่างในความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ว่าเป็นทุกข์แท้จริง , ตัณหาคือเหตุเกิดทุกข์แท้จริง , การดับตัณหาคือการดับทุกข์ได้แท้จริง , มรรคคือ ทาง ๘ ประการเป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริง
2. กิจจญาณ : การหยั่งรู้ให้ทราบชัดว่า จะต้องทำอย่งไรกับความจริงแต่ละอย่างนั้น ว่า ตัวทุกข์ควรต้องกำหนดรู้ตลอดเวลา , ตัณหาต้องละให้ขาด , การดับตัณหาเป็นสิ่งที่ต้องทำให้แจ้งในใจตลอดเวลา , มรรค ๘ เป็นธรรมที่ต้องทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลา และ
3. กตญาณ : การหยั่งรู้ว่าได้ทำหน้าที่ทุกอย่างในความจริงแต่ละอย่างนั้นได้โดยบริบูรณ์แล้ว คือ ทุกข์รู้ด้วยปัญญาโดยตลอดแล้ว , ตัณหาได้ละขาดไปจากใจแล้ว , การดับตัณหาได้ทำให้แจ้งในใจตลอดเวลาแล้ว , มรรค ๘ ได้ทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลาแล้ว )

เนวะ ตาวาหัง ภิกขะเว สะเทวะเก โลเก สะมาระเก สะพรัหมะเก สัสสะมะณะพราหมะณิยา ปะชายะ สะเทวะมะนุสสายะ อะนุตตะรัง สัมมาสัมโพธิง อะภิสัมพุทโธ ปัจจัญญาสิง ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราไม่กล้าประกาศยืนยันแก่มนุษยโลก ตลอดถึงเทวโลก มารโลก พรหมโลก รวมทั้งหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ พร้อมทั้งเทวดาและมนุษย์ ให้ได้รู้เพียงนั้น ว่าเราได้ตรัสรู้พร้อมยิ่งซึ่งปัญญาเครื่องตรัสรู้โดยชอบอันยอดเยี่ยม ซึ่งไม่มีความตรัสรู้อื่นในโลกใด ๆ หรือ ของใคร ๆ จะเทียบได้ ฯ

ยะโต จะ โข เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะสัจเจสุ เอวันติปะริวัฏฏัง ทวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญาณะทัสสะนัง สุวิสุทธัง อะโหสิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อใดแล ความจริง ๔ อย่ง อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสนี้ เราได้รู้เห็นตามความเป็นจริง โดยอาการหมุนเวียนแห่งปัญญาญาณ ครบ ๓ รอบทั้ง ๔ อย่าง รวมเป็นอาการ ๑๒ รอบ ด้วยปัญญาอันบริสุทธิ์หมดจดแล้ว ฯ

อะถาหัง ภิกขะเว สะเทวะเก โลเก สะมาระเก สะพรัหมะเก สัสสะมะณะพราหมะณิยา ปะชายะ สะเทวะมะนุสสายะ อะนุตตะรัง สัมมาสัมโพธิง อะภิสัมพุทโธ ปัจจัญญาสิง ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อนั้น เราจึงกล้าประกาศยืนยันแก่มนุษยโลก ตลอดถึงเทวโลก มารโลก พรหมโลก รวมทั้งหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์พร้อมทั้งเทวดาและมนุษย์ ให้ได้รู้เฉพาะว่า เราได้ตรัสรู้พร้อมยิ่งซึ่งปัญญาเครื่องตรัสรู้โดยชอบอันยอดเยี่ยม ซึ่งไม่มีความตรัสรู้อื่นในโลกใด ๆ หรือของใคร ๆ จะเทียบได้ ฯ

ญาณัญจะ ปะนะ เม ทัสสะนัง อุทะปาทิ อะกุปปา เม วิมุตติ อะยะมันติมา ชาติ นัตถิทานิ ปุนัพภะโวติ ฯ
ก็แล ปัญญาอันรู้เห็นได้เกิดขึ้นแก่เราแล้วว่า "กิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลายไม่สามารถจะกำเริบขึ้นมาได้อีกแล้ว จิตของเราได้หลุดพ้นจากกิเลสโดยวิเศษแล้ว ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของเราแล้ว บัดนี้ไม่มีภพเป็นที่เกิดสำหรับเราอีกแล้ว" ฯ

อิทะมะโวจะ ภะคะวา ฯ
ครั้นเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงความจริง ๔ อย่างอันประเสริฐ อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสอย่างนี้แล้ว ฯ

อัตตะมะนา ปัญจะวัคคิยา ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุง ฯ
พระภิกษุปัจจวัคคีย์เหล่านั้น ก็มีความเพลิดเพลินยินดีในธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสแล้วนั้น ฯ

อิมัสมิญจะ ปะนะ เวยยากะระณัสมิง ภัญญะมาเน
ก็ในเมื่อขณะที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงกล่าวแสดงความละเอียดพิศดารแห่งความจริงอันประเสริฐ ๔ ประการอยู่นั่นแล

อายัสมะโต โกณทัญญัสสะ วิระชัง วีตะมะลัง ธัมมะจักขุง อุทะปาทิ "ยังกิญจิ สะมุทะยะธัมมัง สัพพันตัง นิโรธะธัมมันติ" ฯ
ดวงตาคือ ปัญญาอันเห็นธรรม ซึ่งปราศจากธุลี ปราศจากมลทิน ได้เกิดแล้วแก่ท่านโกณทัญญะ ผู้มีอายุอย่างนี้ว่า "สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดาแล้ว สิ่งนั้น ๆ ทั้งปวง ก็ต้องดับสลายไปเป็นธรรมดา" ฯ

ปะวัตติเต จะ ภะคะวะตา ธัมมะจักเก
ก็เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ทรงประกาศวงล้อแห่งธรรมให้เป็นไปแล้วนั่นแล

ภุมมา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง
ภูมิเทวดาทั้งหลาย ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้นว่า

"เอตัมภะคะวะตา พาราณะสิยัง อิสิปะตะเน มิคะทาเย อะนุตตรัง ธัมมะจักกัง ปะวัตติตัง อัปปะฏิวัตติยัง สะมะเณนะ วา พราหมะเณนะ วา เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมุนา วา เกนะจิ วา โลกัสมินติ" ฯ
"นั่นคือ วงล้อแห่งธรรมอันยอดเยี่ยม ไม่มีอะไรเทียบได้ อันพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงประกาศให้เป็นไปแล้ว ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี ซึ่งวงล้อแห่งธรรมอย่างนี้ อันสมณพราหมณ์ ตลอดถึงเทวดา มาร พรหม และใคร ๆ ในโลก ไม่สามารถให้เป็นไปได้"

ภุมมานัง เทวานัง สัททัง สุตวา จาตุมมะหาราชิกา เทวดา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นจาตุมหาราช ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าภูมิเทวดาแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

จาตุมมะหาราชิกานัง เทวานัง สัททัง สุตวา ตาวะติงสา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นดาวดึงส์ ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นจาตุมหาราชแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

ตาวะติงสานัง เทวานัง สัททัง สุตวา ยามา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นยามา ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นดาวดึงส์แล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

ยามานัง เทวานัง สัททัง สุตวา ตุสิตา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นดุสิตได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นยามาแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

[bตุสิตานัง เทวานัง สัททัง สุตวา นิมมานะระตี เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นนิมมานรดี ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นดุสิตแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

นิมมานะระตีนัง เทวานัง สัททัง สุตวา ปะระนิมมิตะวะสะวัตตี เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นปรนิมมิตวสวัตตี ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นนิมมานรดีแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

ปะระนิมมิตะวะสะวัตตีนัง เทวานัง สังททัง สุตวา พรัหมะกายิกา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง
เทพเจ้าเหล่าที่เกิดในหมู่พรหม ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นปรนิมมิตวสวัตตีแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้นว่า

"เอตัมภะคะวะตา พาราณะสิยัง อิสิปะตะเน มิคะทาเย อะนุตตะรัง ธัมมะจักกัง ปะวัตติตัง อัปปะฏิวัตติยัง สะมะเณนะ วา พราหมะเณนะ วา เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมุนา วา เกนะจิ วา โลกัสมินติ" ฯ
"นั่นคือ วงล้อแห่งธรรมอันยอดเยี่ยม ไม่มีอะไรเทียบได้ อันพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงประกาศให้เป็นไปแล้ว ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี ซึ่งวงล้อแห่งธรรมอย่างนี้ อันสมณพราหมณ์ ตลอดถึง เทวดา มาร พรหม และใคร ๆ ในโลก ไม่สามารถให้เป็นไปได้" ฯ

อิติหะ เตนะ ขะเณนะ เตนะ มุหุตเตนะ ยาวะ พรัหมะโลกา สัทโท อัพภุคคัจฉิ ฯ
และโดยขณะเดียวเท่านั้น เสียงก็ดังขึ้นไปถึงพรหมโลกด้วยอาการอย่างนี้ ฯ

อะยัญจะ ทะสะสะหัสสี โลกะธาตุ สังกัมปิ สัมปะกัมปิ สัมปะเวธิ ฯ
และเสียงนี้ได้สะท้านสะเทือนหวั่นไหว ดังสนั่นไปตลอดทิศทั้ง ๔ ทั่วทั้งหมื่นโลกธาตุ ฯ

อัปปะมาโณ จะ โอฬาโร โอภาโส โลเก ปาตุระโหสิ อะติกกัมเมวะ เทวานัง เทวานุภาวัง ฯ
อีกทั้งแสงสว่างอันใหญ่ยิ่งไม่มีประมาณ ได้ปรากฏแล้วในโลก ล่วงเทวานุภาพของเทวดาทั้งหลายเสียหมด ฯ

อะถะ โข ภะคะวา อุทานัง อุทาเนสิ "อัญญาสิ วะตะ โภ โกณทัญโญ อัญญาสิ วะตะ โภ โกณทัญโญติ" ฯ
ในลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเปล่งอุทานขึ้นว่า "โกณทัญญะผู้เจริญได้รู้แล้วหนอ โกณทัญญะผู้เจริญได้รู้แล้วหนอ" ฯ (อัญญาสิ : ได้รู้แล้ว)

อิติหิทัง อายัสมะโต โกณทัญญัสสะ "อัญญาโกณทัญโญ" เตววะ นามัง อะโหสีติ ฯ
เพราะเหตุที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเปล่งอุทานขึ้นมาอย่างนี้แล นามว่า "อัญญาโกณทัญญะ" นี้นั่นแหละ ได้มีแล้วแก่พระโกณทัญญะผู้มีอายุ ด้วยประการฉะนี้ แลฯ

* --------- * จบบทสวดมนต์ ธัมมจักกัปปวัฒนสูตร * --------- *

ด้วยความเคารพครับ
ด้วยผมได้รับแจ้งจากลูกหลานของ
หลวงพ่อดำ วัดเขาพูลทอง
ว่าท่านได้ มรณะภาพเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา
ด้วยเหตุเส้นโลหิตในสมองแตก

ลูกหลานท่าน เข้าไปในห้องท่านพบนามบัตรของผม
สมัยทำงานอยู่แถวนั้น เลยแจ้งข่าวมา

ใครเป็นลูกศิษย์ท่านขอให้ไปเคารพศพท่านด้วย

ขอแสดงความนับถือ

Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
   ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ประวัติของหลวงปู่อั๊บ ครับ
http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/index.php?showtopic=4646

   อันนี้เรื่องของยันต์แม่นางพิม ครับ
http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/index.php?showtopic=1924

   เนื่องจากผมลงรูปไม่เป็นจึงของอนุญาตทำลิงค์ไปนะครับ

ขอแสดงความนับถือ
 
   Gearmour

ด้วยความเคารพครับ
ที่นครปฐม มักจะพบคาถา เย ธมฺมา อยู่ตามจารึกของวัดเก่าๆ เสมอ
ผมได้อ่านบทความ ชิ้นหนึ่งรู้สึกว่ามีคุณค่าจะขอ
นำมาลงไว้ ณ ที่นี้ครับ

คาถา เย ธมฺมา

โดย เกษม ศิริสัมพันธ์
ผู้จัดการออนไลน์ ๖ กันยายน ๒๕๔๗

มักมีข้อโต้แย้งกันอยู่เสมอว่า พระพุทธศาสนา เป็น ศาสนา หรือ religion หรือ เป็นปรัชญา หรือ philosophy หรือเป็นวิถีการครองชีวิตแบบหนึ่ง a way of life

นักปราชญ์ทางพระพุทธศาสนาในปัจจุบันของเรา อย่างท่านพุทธทาส และท่านเจ้าคุณพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) จึงเลี่ยงมานิยมใช้คำว่า พุทธธรรม เพื่ออธิบายถึงประมวลคำสอนของพระพุทธองค์

พุทธธรรมนอกจากเป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ยังรวมถึงความเป็นไปในพระชนม์ชีพและพระปฏิปทาของพระพุทธองค์ ซึ่งสะท้อนออกมาให้ปรากฏในพุทธธรรมอีกด้วย

พระพุทธศาสนาเป็นธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ ซึ่งมิได้ตั้งอยู่ในความงมงาย เพราะศรัทธาในพระพุทธศาสนา ต้องเป็นความเชื่อที่ประกอบด้วยเหตุผล

ในกาลามสูตร พระพุทธองค์ทรงเทศนาสั่งสอนชาวกาลามะ แห่งเกศปุตตนิคม ในแคว้นโกศลว่า อย่าให้เชื่อถืองมงายไร้เหตุผล ด้วยเหตุต่างๆ ถึง ๑๐ ประการ รวมทั้งอย่าเชื่อเพราะนับถือว่าผู้นั้นเป็นสมณะหรือครูของตน แต่ให้เชื่อต่อเมื่อได้พิจารณาด้วยปัญญาของตนเองแล้วสิ่งใดกุศล สิ่งใดเป็นอกุศล

หลักธรรมที่สอนให้เชื่อด้วยปัญญาของตนเองนั้น ตรงกับหลักโยนิโสมนสิการ ซึ่งเป็นหลักวิธีคิด เป็นการพิจารณาเพื่อเข้าถึงความสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย เป็นการตริตรองด้วยตนเอง ให้รู้จักสิ่งที่ดีที่ชั่ว แยกแยะได้เองว่าอะไรเป็นกุศลกรรม อะไรเป็นอกุศลกรรม

เหนือสิ่งอื่นใด จะเห็นได้ว่า พระธรรม ซึ่งเป็นคำสั่งสอนของพระพุทธองค์นั้น แต่ละเรื่องแต่ละราว ล้วนประกอบด้วยเหตุและผลสัมพันธ์กันทั้งนั้น

มีคาถาสำคัญบทหนึ่ง ซึ่งบรรยายถึงลักษณะสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลในหลักพุทธธรรมเรียกว่า คาถา "เย ธมฺมา"

ก่อนที่จะได้กล่าวถึงตัวคาถาดังกล่าวพร้อมทั้งความหมายที่สำคัญ ต้องขอเล่าเรื่องประกอบคาถาบทนี้ เป็นเรื่องนำเสียก่อน

มีเรื่องเล่ามาว่า ที่ใกล้กรุงราชคฤห์ มีหมู่บ้านพราหมณ์อยู่ ๒ หมู่บ้าน หัวหน้าหมู่บ้านทั้งสองได้เป็นมิตรสหายสนิทสนมกันมาช้านาน และต่างก็มีบุตรชาย หัวหน้าพราหมณ์ หมู่บ้านหนึ่ง มีบุตรชายชื่อ อุปติสสะ อีกหมู่บ้านหนึ่งหัวหน้าพราหมณ์ก็มีบุตรชายเหมือนกัน ชื่อ โกลิตะ

อุปติสสะ และ โกลิตะ ได้คบหากันเป็นเพื่อนสนิท เล่าเรียนวิชาทางลัทธิพราหมณ์มาด้วยกัน แต่ก็มีความรู้สึกว่าแนวทางสั่งสอนของสำนักพราหมณ์ต่างๆ นั้น หาใช่ทางแห่งความหลุดพ้นอย่างแท้จริงไม่

ทั้งสองคนจึงต่างออกแสวงหาศาสดา ที่สอนอมตธรรมคือธรรมที่ไม่ตาย โดยให้คำมั่นสัญญากันว่า เมื่อฝ่ายใดสามารถได้พบศาสดาที่สอนธรรมเช่นนั้นได้ก่อน ก็ต้องกลับมาบอกอีกฝ่ายหนึ่งให้ทราบด้วย จะได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์พร้อมกัน

วันหนึ่ง อุปติสสะมาณพ ได้ไปพบ พระอัสสชิ ซึ่งเป็นภิกษุองค์หนึ่งในปัญจวัคคีย์ ซึ่งเป็นปฐมสาวกของพระพุทธองค์

ขณะนั้นพระอัสสชิกำลังเที่ยวบิณฑบาตอยู่ในกรุงราชคฤห์ อุปติสสะเห็นกิริยาสำรวมและสงบของพระอัสสชิ ก็เกิดความสนใจและเลื่อมใส

อุปติสสะจึงเดินตาม พระอัสสชิ จนท่านบิณฑบาตเสร็จ กลับไปฉันเรียบร้อยแล้ว จึงได้ช่อง เข้าไปถามว่า ท่านบวชกับใคร ใครเป็นศาสดาของท่าน

พระอัสสชิตอบว่า พระศาสดาของท่านคือพระสมณโคดม ซึ่งอยู่ในวงศ์ศากยะ ได้เสด็จทรงผนวชจนตรัสรู้โดยพระองค์เอง

อุปติสสะ จึงถามต่อไปว่า พระสมณโคดม ศาสดาของท่าน สอนธรรมอะไรเป็นสำคัญ ขอให้แสดงธรรมะนั้นให้ฟัง

พระอัสสชิก็กล่าวถ่อมตนว่า ท่านเพิ่งเข้ามาบวช ยังไม่อาจแสดงหลักธรรมได้กว้างขวางมากนัก ได้แต่กล่าวอย่างย่อๆ อุปติสสะ ก็บอกว่าไม่ต้องแสดงหลักธรรมให้ยืดยาวเยิ่นเย้อหรอก เอาแต่แค่ใจความก็พอแล้ว!

พระอัสสชิ จึงกล่าวเป็นคาถาสั้นๆ รวมสี่บาท ความว่า :

เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา ธรรมเหล่าใด เกิดแต่เหตุ
เตสํ เหตํ ตถาคโต พระตถาคต กล่าวเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น
เตสญฺจ โย นิโรโธ จ และความดับของธรรมเหล่านั้น
เอวํ วาที มหาสมโณ พระมหาสมณะมีวาทะอย่างนี้

พระอัสสชิถ่อมตนว่าบวชใหม่ รู้น้อย แต่สามารถสรุปหัวใจของอริยสัจได้ในคาถาเพียงสี่บาทเท่านั้น แสดงว่าพระปัญจวัคคีย์รูปนี้เป็นผู้รู้จริง รู้ลึกถึงแก่นของหลักอริยสัจทีเดียว

ฝ่ายอุปติสสะ ได้ฟังคาถาที่พระอัสสชิกล่าวแล้ว ก็เกิดดวงตาเห็นธรรม มองเห็นว่า สรรพสิ่งทั้งหลายมีความเกิดเป็นธรรมดา แต่สรรพสิ่งเหล่านี้ล้วนมีความดับสูญเป็นธรรมดาเช่นกัน

อุปติสสะจึงกลับไปหาเพื่อนที่ชื่อ โกลิตะ ตามที่สัญญากันไว้ บอกเพื่อนว่าได้พบศาสดาผู้ล่วงรู้อมตธรรมแล้ว

มาณพทั้งสองจึงพากันไปเฝ้าพระพุทธเจ้า แถมยังพาบริวารของตนมีจำนวน ๒๕๐ คนไปเฝ้าพระพุทธเจ้าด้วย ทั้งหมดได้ทูลขออุปสมบท พระพุทธเจ้าก็ประทานให้อุปสมบทด้วยวิธีเอหิภิกขุอุปสัมปทา คืออุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธองค์

มาณพทั้งสอง รวมทั้งบริวาร เมื่อได้อุปสมบทแล้ว และได้บำเพ็ญเพียร ไม่ช้านักก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์ทั้งหมด

พระอุปติสสะ รู้จักในวงการพระพุทธศาสนาว่า พระสารีบุตร คือเรียกขานท่านตามชื่อของมารดา คือเป็นบุตรของนางสารีพราหมณี จึงชื่อว่าสารีบุตร หรือผู้เป็นบุตรของนางสารีนั่นเอง

ส่วนพระโกลิตะ ก็เช่นเดียวกันในทางพระพุทธศาสนาเรียกท่านว่า พระโมคคัลลานะ ตามชื่อของมารดาท่านเช่นกัน แปลว่าบุตรของนางโมคคัลลีพราหมณี

พระพุทธองค์ทรงยกย่องพระสารีบุตร และพระโมคคัลลานะ ว่า เป็นอัครสาวก พระสารีบุตรเป็นอัครสาวกเบื้องขวา ทรงยกย่องว่าเป็นเลิศในทางมีปัญญามาก ส่วนพระโมคคัลลานะเป็นอัครสาวกเบื้องซ้าย ทรงยกย่องว่าเป็นเลิศในทางมีฤทธิ์มาก

ในสมัยต่อมาเมื่อสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่ อย่างเช่นพระประธานในพระอุโบสถ หรือในพระวิหาร จึงนิยมสร้างรูปพระอัครสาวกทั้งคู่ ให้ยืนหรือให้นั่งอยู่สองข้างพระประธานด้วยกัน พระอัครสาวกที่สร้างขึ้นนั้นมีสองรูป คือพระสารีบุตร และพระโมคคัลลานะ แต่ทั้งสองรูปมีร่างเหมือนกัน

การสังเกตว่าพระอัครสาวกเป็นรูปใด ก็ให้สังเกตว่าเบื้องขวาของพระประธาน คือพระสารีบุตรเถระ ส่วนด้านซ้ายของพระประธานคือพระโมคคัลลานะเถระ ต้องสังเกตด้วยว่าเมื่อเราหันหน้ากราบพระประธานนั้น ก็ต้องกลับกัน ด้านซ้ายของตัวเราคือพระสารีบุตร ส่วนด้านขวาของเราคือพระโมคคัลลานะ

ส่วนคาถา เย ธมฺมา ซึ่งพระอัสสชิ กล่าวแก่ อุปติสสะมาณพนั้น เป็นการกล่าวสรุปในหลักธรรมสำคัญที่สุดของพุทธศาสนา คือ อริยสัจ

อริยสัจมีสี่ประการ ประการแรก ได้แก่ ทุกข์ ซึ่งเป็น ผล ประการที่สอง ได้แก่ สมุทัย ได้แก่ เหตุให้เกิดทุกข์ จึงเป็น เหตุ ที่ทำให้เกิด ผล คือ ทุกข์ ในประการแรก ประการที่สาม คือ นิโรธ คือความดับทุกข์ ซึ่งเป็น ผล ทำให้ทุกข์นั้นดับสิ้นไป และประการที่สี่ซึ่งเป็นประการสุดท้าย คือ มรรค เป็นข้อปฏิบัติให้เกิดความดับทุกข์ นับว่าเป็น เหตุ อีกเหมือนกัน

เมื่อนำหลักอริยสัจสี่ประการนี้ เข้ามาพิจารณาตัวคาถา เย ธมฺมา จะเป็นดังนี้

คาถาบาทที่หนึ่ง มีความว่า ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ ก็หมายถึง ทุกข์ ซึ่งป็น ผล อันเกิดจาก เหตุ ดังกล่าว

คาถาบาทที่สอง มีความว่า พระตถาคตตรัสเหตุของธรรมเหล่านั้น นี่ก็คือเรื่อง สมุทัย ซึ่ง เหตุ เป็นอริยสัจข้อที่สอง

คาถาบาทสาม มีความว่า และความดับของธรรมเหล่านั้น ก็คือพระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมเรื่อง นิโรธ และ มรรค ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติอันเป็น ผล นำไปสู่ให้ถึงความดับทุกข์ในที่สุด

ส่วนคาถาบาทสุดท้าย ความว่า พระมหาสมณะมีวาทะไว้อย่างนี้ ก็คือ พระพุทธองค์ได้ ตรัสสั่งสอนไว้เช่นนี้

อันที่จริง คาถา เย ธมฺมา ซึ่งพระอัสสชิกล่าวนี้ มิได้หมายเฉพาะแต่เรื่องอริยสัจสี่เท่านั้น แต่ยังหมายถึงหลักธรรมทั่วไปของพระพุทธศาสนาอีกด้วย

หลักธรรมของพระพุทธศาสนาโดยทั่วไป ได้ชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่าง เหตุ กับ ผล ผล ที่ดีต่างๆ ล้วนเกิดจาก เหตุ ที่ดีทั้งนั้น ซึ่งจะเรียกว่า บุญ หรือกุศลกรรมก็ได้ ส่วน ผล ที่ไม่ดีต่างๆ ก็ล้วนเกิดจาก เหตุ ที่ไม่ดี คือบาป หรืออกุศลกรรมนั่นเอง

พระพุทธองค์จึงได้ทรงชี้ให้เห็นว่า เหตุ ที่ดี คือ บุญหรือกุศลกรรมย่อมมี ผล ในทางที่ดี ส่วน เหตุ ที่ไม่ดี คือ บาปหรืออกุศลกรรม ก็ย่อมมี ผล ในทางตรงข้าม

นอกจากนั้นยังตรัสชี้ เหตุคือทำความดี คือทำบุญหรือกุศลกรรม เพื่อให้เกิดผลที่ดีแก่ตัวผู้ปฏิบัติเอง ในทำนองเดียวกัน เหตุคือทำความไม่ดี คือทำบาปหรืออกุศลกรรม ก็ย่อมนำผล ร้ายมาสู่ชีวิตของผู้ปฏิบัติเองเช่นกัน

พระพุทธศาสนาจึงเป็นศาสนาที่ไม่ได้สอน ให้คนหวังความช่วยเหลือเอื้ออำนวยจากพลังภายนอก หรือพลังเหนือธรรมชาติ ในรูปใดๆ ก็ตาม

แต่สอนให้เชื่อมั่นในหลัก "กรรม" คือการกระทำของตนเอง ถ้าทำดี ก็ย่อมได้ผลที่ดี ตรงกันข้าม ถ้าทำชั่วทำเลว ก็ย่อมได้รับผลร้ายหรือผลไม่ดีเอง!

คาถา เย ธมฺมา ซึ่ง พระอัสสชิ กล่าวนั้น จึงเป็นการกล่าวคาถาสรุป รวมยอดของพุทธธรรมเดียว

ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ทรงโปรดให้สลักแท่งศิลาจารึกคาถาบทนี้ไว้มากมาย ต่อมามีผู้ขุดค้นพบหลักศิลาจารึกดังกล่าวนี้อยู่ทั่วไปในชมพูทวีป แสดงว่าพระเจ้าอโศกมหาราชทรงเลื่อมใสในคาถา เย ธมฺมา บทนี้ ว่าเป็นคาถาซึ่งสรุปหัวใจพระพุทธศาสนาไว้อย่างรัดกุมทีเดียว

มีเกร็ดเล่า เมื่อก่อสร้างโรงแรมอินทรา ที่บริเวณประตูน้ำ ผู้ลงทุนได้มาปรึกษาท่านอาจารย์ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ว่าจะสร้างศาลพระพรหมอย่างโรงแรมอื่นเขาบ้างจะดีไหม?

ท่านอาจารย์คึกฤทธิ์ ได้แนะนำว่า ไม่ควรสร้างเทวรูปตามลัทธิพราหมณ์ แต่ควรสร้างเป็นศาลประดิษฐานรูปธรรมจักร ที่ฐานสลัก คาถา เย ธมฺมา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์สำคัญทางพุทธศาสนาจะเหมาะสมกว่า! เชื่อว่าศาลที่มีรูปธรรมจักร และจารึกคาถาบทนี้ ก็คงยังตั้งอยู่ที่โรงแรมแห่งนั้น..


คงมีประโยชน์บ้างนะครับ  ได้ชื่อว่าเป็นคนพุทธอย่าพึ่งเป็นแต่ในข้อมูลในทะเบียนบ้าน
ทุกวันนี้ จะเป็นพราหมณ์ ไปหมดแล้ว
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

    ด้วยความเคารพครับ
ผมได้ยินมาหลายครั้งแล้ว แต่พึ่งได้เห็นด้วยตานี้
   ผมเห็นมีคนสักเสือครู ผมเรียกว่าเสือการ์ตูน ที่ปกติศิษย์บางพระ
สักไว้ที่หน้าอก  แต่มีคนทำแปลกๆ เอาไปสักที่น่อง ที่วัดบางพระคงไม่มีใครทำ
ศิษย์สายบางพระคงไม่มีใครสักให้   เพราะปกติพิมพ์เสือครูนี้เค้าไม่สักต่ำไม่ใช่หรอครับ
   ผมละงง   
      เรื่องความเห็นอื่นคงไม่มี ฝากไว้แค่นี้ครับ
 ขอแสดงความนับถือ
   Gearmour

ธัมมะจักกัปปะวัตตะนะสุตตัง

ด้วยความเคารพครับ
ลอกเค้ามานะครับ
สูตรแรกที่พระพุทธเจ้าทรงสอน

คำแปลธัมมะจักกัปปะวัตตะนะสุตตัง โดยคุณ Amine post ไว้ที่ webboard

จากหนังสือ "สวดมนต์แปล" วัดจันทาราม อ.เมือง จ.อุทัยธานี หน้า 97 - 113ซึ่งค่อนข้างจะแปลละเอียดและคาดว่าจะเป็นบทสวดเต็ม มาให้ครับ .. ถ้าคัดลอกผิดไปบ้าง..ขออภัยด้วย..ผู้ใดพบเห็นกรุณาเสนอแก้ด้วยนะครับ ;
บทสวดธัมมจักกัปปวัฒนสูตร พระอานนทเถรพุทธอุปัฏฐาก ได้กล่าวแสดงต่อคณะสงฆ์ ในการทำสังคายครั้งที่ ๑ ว่าดังนี้

เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ภะคะวา พาราณะสิยัง วิหะระติ อิสิปะตะเน มิคะทาเยฯ
ข้าพเจ้าได้ฟังจากพระผู้มีพระภาคเจ้าอย่างนี้ว่า ในสมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับยับยั้งอยู่ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันใกล้เมื
องพาราณสี ฯ

ตัตระ โข ภะคะวา ปัญจะวัคคิเย ภิกขู อามันเตสิ ฯ
ในกาลครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสเตือนสติเหล่าภิกษุปัญจวัคคีย์ให้ตั้งใจฟังและพิจารณาตามพ
ระดำรัสของพระองค์อย่างนี้ว่า ฯ

เทวเม ภิกขะเว อันตา ปัพพะชิเตนะ นะ เสวิตัพพา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรพชิตไม่ควรปฏิบัติให้หนักไปในส่วนที่สุด ๒ อย่าง คือ

โย จายัง กาเมสุ กามะสุขัลลิกานุโยโค **โน (ถ้ามีการตรวจคำหยาบ..ตรงนี้ให้ออกเสียงว่า ฮีโน..นะครับ) คัมโม โปถุชชะนิโก อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต
การประพฤติปฏิบัติตนเพื่อแสวงหาความสุขอยู่ใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่ารักน่าปรารถนา ซึ่งเป็นธรรมอันเลว เป็นเหตุให้ต้องมีบ้านเรือน เป็นธรรมของคนผุ้ครองเรือนผู้หนาไปด้วยกิเลส ไม่ใธรรมอันจะนำจิตใจออกจากกิเลส ไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลาย นี่อย่างหนึ่ง

โย จายัง อัตตะกิละมะถานุโยโค ทุกโข อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต ฯ
และอีกอย่างหนึ่ง คือ การประพฤติปฏิบัติด้วยการทรมานร่างกายให้ได้รับความลำบาก ซึ่งมีแต่ทำให้ใจเป็นทุกข์ทรมานอย่างเดียว ไม่เป็นทางนำจิตใจออกจากกิเลส และไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจท้งหลาย ฯ (หรืออีกนัยหนึ่งคือ เร่งหักโหมปฏิบัติธรรมจนเกินกำลัง เพื่อหวังจะได้บรรลุมรรคผลเร็ว ๆ )

เอเต เต ภิกขะเว อุโภ อันเต อะนะปะคัมมะ มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ตถาคตได้รู้ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง โดยไม่เข้าไปใกล้ส่วนที่สุด ๒ อย่างนั้นแล้ว ด้วยปัญญาอันยิ่ง

จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติฯ
ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนั้น สามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อทำให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ฯ

กะตะมา จะ สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ที่ตถาคตรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่งนั้น คือการปฏิบัติอย่างไร?

อะยะเมวะ อะริโย อัฏฐังคิโก มัคโค ฯ
ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนี้ คือ ทางนำไปสู่ความไกลจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลาย มี ๘ อย่าง ฯ

เสยยะถีทัง
ข้อปฏิบัติเหล่านี้คือ

- สัมมาทิฏฐิ
ปัญญาอันเห็นชอบ ( คือ เห็นอริยสัจ )

- สัมมาสังกัปโป
ความดำริชอบ ( คิดจะออกจากกาม ไม่คิดอาฆาตพยาบาท ไม่คิดเบียดเบียน )

- สัมมาวาจา
วาจาชอบ ( ไม่พูดโกหก ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดคำส่อเสียด ไม่พูดเพ้อเจ้อเหลวไหล )

- สัมมากัมมันโต
การงานชอบ ( เว้นจากการทุจริต เช่น โกงแรงงานเขาเป็นต้น และทำการงานที่ไม่มีโทษ )

- สัมมาอาชีโว
การเลี้ยงชีวิตชอบ ( หากินโดยไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม ไม่ผิดประเพณี )


- สัมมาวายาโม
ความเพียรชอบ ( เพียรละชั่ว ประพฤติดีเพื่อให้มีคุณธรรมประจำใจ และเพื่อให้ได้คุณธรรมสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป )

- สัมมาสะติ
การระลึกชอบ ( ระลึกนึกถึง อนุสสติ ๑๐ ประการ มีพระนิพพานเป็นที่สุด และระลึกในมหาสติปัฏฐาน ๔ )

- สัมมาสะมาธิ ฯ
การตั้งจิตไว้ชอบ ( การทำสมาธิให้อารมณ์ตั้งมั่นในอนุสสติ ๑๐ ประการนั้น ) ฯ
( หรือกล่าวโดยย่อ มรรค ๘ ประการนี้ก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา )

อะยัง โข สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางเหล่านี้แล คือ ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อทำให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ที่ตถาคตรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขัง อะริยะสัจจัง
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สภาวะเหล่านี้แลเป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริง คือ

- ชาติปิ ทุกขา
ความเกิดก็เป็นทุกข์

- ชะราปิ ทุกขา
เมื่อความแก่เข้ามาถึง ก็เป็นทุกข์

- มะระณัมปิ ทุกขัง
เมื่อความตายเข้ามาถึง ก็เป็นทุกข์

- โสกะปริเทวะทุกขะโทมะนัสสุกปายาสาปิ ทุกขา
เมื่อความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความเสียใจ และความคับแค้นใจเกิดขึ้นมา ก็เป็นทุกข์

- อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข
เมื่อประสบพบกับสิ่งที่ไม่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์

- ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
เมื่อพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่ชอบใจก็เป็นทุกข์

- ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง
และแม้คิดปรารถนาอยากได้สิ่งใด แต่ไม่ได้สิ่งนั้นสมปรารถนา ก็เป็นทุกข์

- สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา ฯ
กล่าวโดยย่อแล้วก็คือ การหลงคิดว่าร่างกายเป็นของเราของเขานั่นแล เป็นตัวทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริง ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง ยายัง ตัณหา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจนี้แลเป็นต้นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่าง
แท้จริง

โปโนพภะวิกา นันทิราคะสะหะคะตา ตัตระ ตัตราภินันทินี เสยยะถีทัง กามะตัณหา
คือ มีความอยากเวียนว่ายตายเกิดอยู่ร่ำไป และมีความกำหนัดยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่าปรารถนา ก็เป็นเหตุให้ใจเกิดทุกข์

ภะวะตัณหา
สิ่งใดที่ยังไม่มี ก็คิดอยากจะให้มีขึ้นมา อย่างนี้ก็ทำให้ใจเกิดทุกข์

วิภะวะตัณหา
และเมื่อมีทุกอย่างสมปรารถนาแล้ว ก็อยากจะให้ทุกอย่างคงทนอยู่ตลอดไป เมื่อมันจะต้องสลายหายไป ก็ร้อนใจไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น อย่างนี้ก็ยิ่งทำให้ใจเกิดทุกข์หนักขึ้นอีก ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจัง โย ตัสสาเยวะ ตัณหายะ อะเสสะวิราคะนิโรโธ จาโค ปะฏินิสสัคโค มุตติ อะนาละโย ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การดับตัณหาความอยากให้หมดไปจากใจด้วยการ ละ วาง ปล่อย และไม่คิดยินดีพัวพันอยู่กับตัณหาความอยากนั้นอีกเด็ดขาด คือ การดับทุกข์ให้หมดไปจากใจได้อย่างแท้จริง ฯ

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจัง อะยะเมวะ อะริโย อัฏฐังคิโก มัคโค เสยยะถีทัง สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปโป สัมมาวาจา สัมมากัมมันโต สัมมาอาชีโว สัมมาวายาโม สัมมาสะติ สัมมาสะมาธิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติเพื่อนำกิเลสให้หมดไปจากใจนี้ มี ๘ อย่าง คือ ปัญญาเห็นชอบ ความดำริชอบ วาจาชอบ การงานชอบ การเลี้ยงชีวิตชอบ ความเพียรชอบ การระลึกชอบ และการตั้งจิตไว้ชอบ คือ ข้อปฏิบัติเพื่อนำใจให้หมดจากกิเลสและดับความทุกข์ได้อย่งแท้จริง ฯ

อิทัง ทุกขัง อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย ดวงตาคือ ปัญญาเห็นธรรม และการกำหนดรู้ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราอย่างนี้ว่า "ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความเสียใจ และความคับแค้นใจ เป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขัง อะริยะสัจจัง ปะริญเญยยันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหล่านี้เป็นต้น อันเป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริงนั้นแล เป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้ตลอดเวลา" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขัง อะริยะสัจจัง ปะริญญาตันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือ ปัญญาเห็นธรรม และการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้งและความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ความเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหล่านี้เป็นต้น อันเป็นตัวทุกข์อย่งแท้จริงนี้นั้นแล เราได้หยั่งรู้ด้วยปัญญาโดยตลอดแล้ว" ฯ

อิทัง ทุกขะสุมุทะโย อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรม และการกำหนดรู้ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่างในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจนี้ เป็นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง ปะหาตัพพันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจ อันเป็นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เป็นสิ่งที่ต้องละให้ขาด" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง ปะ**นันติ (ให้อ่านว่า ปะฮีนันติ..Amine) เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "ตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดที่มีอยู่ในใจ อันเป็นเหตุทำให้ใจเกิดทุกข์อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เราได้ละขาดไปจากใจแล้ว" ฯ

อิทัง ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "การดับตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดนี้ให้หมดไปจากใจ คือ การดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจัง สัจฉิกาตัพพันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "การดับตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดนี้ให้หมดไปจากใจ คือ การดับทุกข์ได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เป็นสิ่งที่ต้องทำให้แจ้งในใจตลอดเวลา" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรโธ อะริยะสัจจัง สัจฉิกะตันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วว่า "การดับตัณหาคือความอยากไม่มีสิ้นสุดนี้ให้หมดไปจากใจ คือ การดับทุกข์ได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เราได้ทำให้แจ้งในใจอยู่ตลอดเวลาแล้ว" ฯ

อิทัง ทุกขะนิโรธคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "มรรคคือทาง ๘ ประการ เป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริง" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจัง ภาเวตัพพันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะปาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "มรรคคือทาง ๘ ประการ อันเป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เป็นธรรมที่ต้องทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลา" ฯ

ตัง โข ปะนิทัง ทุกขะนิโรธะคามินี ปะฏิปะทา อะริยะสัจจัง ภาวิตันติ เม ภิกขะเว ปุพเพ อะนะนุสสุเตสุ ธัมเมสุ จักขุง อุทะาทิ ญาณัง อุทะปาทิ ปัญญา อุทะปาทิ วิชชา อุทะปาทิ อาโลโก อุทะปาทิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ดวงตาคือปัญญาเห็นธรรมและการกำหนดรู้ ความหยั่งรู้เหตุผล ตลอดถึงความรู้แจ้ง และความมีใจสว่าง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ได้เกิดขึ้นในปัญญาของเราแล้วอย่างนี้ว่า "มรรคคือทาง ๘ ประการ อันเป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริงนี้นั้นแล เราได้ทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลาแล้ว" ฯ

ยาวะกีวัญจะ เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะสัจเจสุ เอวันติปะริวัฏฏัง ทวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญาณะทัสสะนัง นะ สุวิสุทธัง อะโหสิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความจริง ๔ อย่าง อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสนี้ ถ้าหากเรายังไม่รู้เห็นตามความเป็นจริง โดยอาการหมุนเวียนแห่งปัญญาญาณ ครบ ๓ รอบทั้ง ๔ อย่าง รวมเป็นอาการ ๑๒ รอบ
( อาการ ๑๒ รอบนี้ เรียกว่า ญาณ ๓ คือ
1. สัจจญาณ : การหยั่งรู้ให้ทราบชัดในความจริงแต่ละอย่างในความเกิด แก่ เจ็บ ตาย ว่าเป็นทุกข์แท้จริง , ตัณหาคือเหตุเกิดทุกข์แท้จริง , การดับตัณหาคือการดับทุกข์ได้แท้จริง , มรรคคือ ทาง ๘ ประการเป็นข้อปฏิบัติให้ทุกข์ดับไปจากใจได้อย่างแท้จริง
2. กิจจญาณ : การหยั่งรู้ให้ทราบชัดว่า จะต้องทำอย่งไรกับความจริงแต่ละอย่างนั้น ว่า ตัวทุกข์ควรต้องกำหนดรู้ตลอดเวลา , ตัณหาต้องละให้ขาด , การดับตัณหาเป็นสิ่งที่ต้องทำให้แจ้งในใจตลอดเวลา , มรรค ๘ เป็นธรรมที่ต้องทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลา และ
3. กตญาณ : การหยั่งรู้ว่าได้ทำหน้าที่ทุกอย่างในความจริงแต่ละอย่างนั้นได้โดยบริบูรณ์แล้ว คือ ทุกข์รู้ด้วยปัญญาโดยตลอดแล้ว , ตัณหาได้ละขาดไปจากใจแล้ว , การดับตัณหาได้ทำให้แจ้งในใจตลอดเวลาแล้ว , มรรค ๘ ได้ทำให้มีในใจไว้ตลอดเวลาแล้ว )

เนวะ ตาวาหัง ภิกขะเว สะเทวะเก โลเก สะมาระเก สะพรัหมะเก สัสสะมะณะพราหมะณิยา ปะชายะ สะเทวะมะนุสสายะ อะนุตตะรัง สัมมาสัมโพธิง อะภิสัมพุทโธ ปัจจัญญาสิง ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราไม่กล้าประกาศยืนยันแก่มนุษยโลก ตลอดถึงเทวโลก มารโลก พรหมโลก รวมทั้งหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ พร้อมทั้งเทวดาและมนุษย์ ให้ได้รู้เพียงนั้น ว่าเราได้ตรัสรู้พร้อมยิ่งซึ่งปัญญาเครื่องตรัสรู้โดยชอบอันยอดเยี่ยม ซึ่งไม่มีความตรัสรู้อื่นในโลกใด ๆ หรือ ของใคร ๆ จะเทียบได้ ฯ

ยะโต จะ โข เม ภิกขะเว อิเมสุ จะตูสุ อะริยะสัจเจสุ เอวันติปะริวัฏฏัง ทวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญาณะทัสสะนัง สุวิสุทธัง อะโหสิ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อใดแล ความจริง ๔ อย่ง อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสนี้ เราได้รู้เห็นตามความเป็นจริง โดยอาการหมุนเวียนแห่งปัญญาญาณ ครบ ๓ รอบทั้ง ๔ อย่าง รวมเป็นอาการ ๑๒ รอบ ด้วยปัญญาอันบริสุทธิ์หมดจดแล้ว ฯ

อะถาหัง ภิกขะเว สะเทวะเก โลเก สะมาระเก สะพรัหมะเก สัสสะมะณะพราหมะณิยา ปะชายะ สะเทวะมะนุสสายะ อะนุตตะรัง สัมมาสัมโพธิง อะภิสัมพุทโธ ปัจจัญญาสิง ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อนั้น เราจึงกล้าประกาศยืนยันแก่มนุษยโลก ตลอดถึงเทวโลก มารโลก พรหมโลก รวมทั้งหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์พร้อมทั้งเทวดาและมนุษย์ ให้ได้รู้เฉพาะว่า เราได้ตรัสรู้พร้อมยิ่งซึ่งปัญญาเครื่องตรัสรู้โดยชอบอันยอดเยี่ยม ซึ่งไม่มีความตรัสรู้อื่นในโลกใด ๆ หรือของใคร ๆ จะเทียบได้ ฯ

ญาณัญจะ ปะนะ เม ทัสสะนัง อุทะปาทิ อะกุปปา เม วิมุตติ อะยะมันติมา ชาติ นัตถิทานิ ปุนัพภะโวติ ฯ
ก็แล ปัญญาอันรู้เห็นได้เกิดขึ้นแก่เราแล้วว่า "กิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลายไม่สามารถจะกำเริบขึ้นมาได้อีกแล้ว จิตของเราได้หลุดพ้นจากกิเลสโดยวิเศษแล้ว ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของเราแล้ว บัดนี้ไม่มีภพเป็นที่เกิดสำหรับเราอีกแล้ว" ฯ

อิทะมะโวจะ ภะคะวา ฯ
ครั้นเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงความจริง ๔ อย่างอันประเสริฐ อันทำให้ใจห่างไกลจากกิเลสอย่างนี้แล้ว ฯ

อัตตะมะนา ปัญจะวัคคิยา ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุง ฯ
พระภิกษุปัจจวัคคีย์เหล่านั้น ก็มีความเพลิดเพลินยินดีในธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสแล้วนั้น ฯ

อิมัสมิญจะ ปะนะ เวยยากะระณัสมิง ภัญญะมาเน
ก็ในเมื่อขณะที่พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงกล่าวแสดงความละเอียดพิศดารแห่งความจริงอันประเสริฐ ๔ ประการอยู่นั่นแล

อายัสมะโต โกณทัญญัสสะ วิระชัง วีตะมะลัง ธัมมะจักขุง อุทะปาทิ "ยังกิญจิ สะมุทะยะธัมมัง สัพพันตัง นิโรธะธัมมันติ" ฯ
ดวงตาคือ ปัญญาอันเห็นธรรม ซึ่งปราศจากธุลี ปราศจากมลทิน ได้เกิดแล้วแก่ท่านโกณทัญญะ ผู้มีอายุอย่างนี้ว่า "สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดาแล้ว สิ่งนั้น ๆ ทั้งปวง ก็ต้องดับสลายไปเป็นธรรมดา" ฯ

ปะวัตติเต จะ ภะคะวะตา ธัมมะจักเก
ก็เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ทรงประกาศวงล้อแห่งธรรมให้เป็นไปแล้วนั่นแล

ภุมมา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง
ภูมิเทวดาทั้งหลาย ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้นว่า

"เอตัมภะคะวะตา พาราณะสิยัง อิสิปะตะเน มิคะทาเย อะนุตตรัง ธัมมะจักกัง ปะวัตติตัง อัปปะฏิวัตติยัง สะมะเณนะ วา พราหมะเณนะ วา เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมุนา วา เกนะจิ วา โลกัสมินติ" ฯ
"นั่นคือ วงล้อแห่งธรรมอันยอดเยี่ยม ไม่มีอะไรเทียบได้ อันพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงประกาศให้เป็นไปแล้ว ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี ซึ่งวงล้อแห่งธรรมอย่างนี้ อันสมณพราหมณ์ ตลอดถึงเทวดา มาร พรหม และใคร ๆ ในโลก ไม่สามารถให้เป็นไปได้"

ภุมมานัง เทวานัง สัททัง สุตวา จาตุมมะหาราชิกา เทวดา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นจาตุมหาราช ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าภูมิเทวดาแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

จาตุมมะหาราชิกานัง เทวานัง สัททัง สุตวา ตาวะติงสา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นดาวดึงส์ ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นจาตุมหาราชแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

ตาวะติงสานัง เทวานัง สัททัง สุตวา ยามา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นยามา ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นดาวดึงส์แล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

ยามานัง เทวานัง สัททัง สุตวา ตุสิตา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นดุสิตได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นยามาแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

[bตุสิตานัง เทวานัง สัททัง สุตวา นิมมานะระตี เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นนิมมานรดี ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นดุสิตแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

นิมมานะระตีนัง เทวานัง สัททัง สุตวา ปะระนิมมิตะวะสะวัตตี เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง ฯ
เทพเจ้าเหล่าชั้นปรนิมมิตวสวัตตี ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นนิมมานรดีแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้น ฯ

ปะระนิมมิตะวะสะวัตตีนัง เทวานัง สังททัง สุตวา พรัหมะกายิกา เทวา สัททะมะนุสสาเวสุง
เทพเจ้าเหล่าที่เกิดในหมู่พรหม ได้ฟังเสียงของเทพเจ้าเหล่าชั้นปรนิมมิตวสวัตตีแล้ว ก็ส่งเสียงให้บันลือลั่นขึ้นว่า

"เอตัมภะคะวะตา พาราณะสิยัง อิสิปะตะเน มิคะทาเย อะนุตตะรัง ธัมมะจักกัง ปะวัตติตัง อัปปะฏิวัตติยัง สะมะเณนะ วา พราหมะเณนะ วา เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมุนา วา เกนะจิ วา โลกัสมินติ" ฯ
"นั่นคือ วงล้อแห่งธรรมอันยอดเยี่ยม ไม่มีอะไรเทียบได้ อันพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงประกาศให้เป็นไปแล้ว ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี ซึ่งวงล้อแห่งธรรมอย่างนี้ อันสมณพราหมณ์ ตลอดถึง เทวดา มาร พรหม และใคร ๆ ในโลก ไม่สามารถให้เป็นไปได้" ฯ

อิติหะ เตนะ ขะเณนะ เตนะ มุหุตเตนะ ยาวะ พรัหมะโลกา สัทโท อัพภุคคัจฉิ ฯ
และโดยขณะเดียวเท่านั้น เสียงก็ดังขึ้นไปถึงพรหมโลกด้วยอาการอย่างนี้ ฯ

อะยัญจะ ทะสะสะหัสสี โลกะธาตุ สังกัมปิ สัมปะกัมปิ สัมปะเวธิ ฯ
และเสียงนี้ได้สะท้านสะเทือนหวั่นไหว ดังสนั่นไปตลอดทิศทั้ง ๔ ทั่วทั้งหมื่นโลกธาตุ ฯ

อัปปะมาโณ จะ โอฬาโร โอภาโส โลเก ปาตุระโหสิ อะติกกัมเมวะ เทวานัง เทวานุภาวัง ฯ
อีกทั้งแสงสว่างอันใหญ่ยิ่งไม่มีประมาณ ได้ปรากฏแล้วในโลก ล่วงเทวานุภาพของเทวดาทั้งหลายเสียหมด ฯ

อะถะ โข ภะคะวา อุทานัง อุทาเนสิ "อัญญาสิ วะตะ โภ โกณทัญโญ อัญญาสิ วะตะ โภ โกณทัญโญติ" ฯ
ในลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงเปล่งอุทานขึ้นว่า "โกณทัญญะผู้เจริญได้รู้แล้วหนอ โกณทัญญะผู้เจริญได้รู้แล้วหนอ" ฯ (อัญญาสิ : ได้รู้แล้ว)

อิติหิทัง อายัสมะโต โกณทัญญัสสะ "อัญญาโกณทัญโญ" เตววะ นามัง อะโหสีติ ฯ
เพราะเหตุที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเปล่งอุทานขึ้นมาอย่างนี้แล นามว่า "อัญญาโกณทัญญะ" นี้นั่นแหละ ได้มีแล้วแก่พระโกณทัญญะผู้มีอายุ ด้วยประการฉะนี้ แลฯ

* --------- * จบบทสวดมนต์ ธัมมจักกัปปวัฒนสูตร * --------- *