กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: nok2009 ที่ 08 ก.ค. 2552, 06:56:48
-
คาถาหมดศัตรู
อันศัตรู คือผู้จู่ มาสอบไล่
ให้รู้ได้ ว่าเรามี ดีแค่ไหน
หรือดีแต่ จะโกรธยืน เป็นฟืนไฟ
บังคับใจ ไว้ไม่อยู่ สักครู่เดียว
อันศัตรู คือผู้สรร สวรรค์ให้
ตรงที่ได้ มีจิต คิดเฉลียว
ว่าอดกลั้น นั่นแหละนะ เป็นพระเทียว
ไม่อดเลี้ยว ไปเป็นมาร พล่านนรก
อันศัตรู คือผู้สอน สัจธรรม
ว่าอาฆาต นั้นคือนำ สกปรก
อย่าเก็บไว้ ในใจ ให้ใจฟก
จะเวียนวก ว่ายสงสาร นานนักเอย
เหตุฉะนั้น ศัตรู คือผู้ให้
แต่กลายเป็น ผู้ร้าย เหตุไรเหวย
เพราะผู้รับ รับไม่เป็น อย่างเช่นเคย
ถ้ารับเป็น พวกเราเอ๋ย หมดศัตรู
ที่มา : ท่านพุทธทาสภิกขุ
-
ขอบคุณครับพี่นกฮุฮุ
-
ขอบคุณพี่นกครับ อนุโมทนาด้วยครับ :054:
-
ถ้าเราทุกคนในโลกนี้ทำแบบนี้ได้ รับรองว่าโลกสงบสุข
-
ชนะอะไรไม่เท่า ชนะใจตนเอง ... :089:
-
ระหว่างศัตรูกับมิตรมีเส้นบางๆขวางกั้นนิดเดียว บางครั้งมิตรก็กลายเป็นศัตรูหรือบางคราวศัตรูกลายเป็นมิตร เอาเส้นบางๆระหว่างมิตรกับศัตรูออก แล้วเหลือคำว่าเพื่อน แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขแล้วครับ
-
แยบคายมากๆครับสำหรับคาถาบทนี้
อันศัตรู ก็เปรียบเสมือน ผู้มาทดสอบกำลังใจ ลองปรับมุมมองของคำว่า " ศัตรู " เสียใหม่ สุขจึงบังเกิดครับ .