กระดานสนทนาวัดบางพระ

สนับสนุนการใช้ภาษาไทยที่ถูก้อง 

ปล.สวยงามมากครับ เข้มขลัง

ยินดีด้วยครับ
ปล. อีกไม่นาน ท่านจะอยากเจ็บอีก

ปีนี้ไปทำบุญใกลหน่อยครับ
ตอนเช้าทำบุญตักบาตร เย็นก็เวียนเทียน
วัดชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ ที่พิจิตร มีคนจะพาไป
ออกจากกรุงเทพฯ พรุ่งนี้เย็นๆ 

ขอบคุณครับ 

แบบนี้ไม่ใช่มอเตอร์โชว์ครับ
แบบนี้มัน.......สก๊อยเกิร์ล  ชัด ๆ 

คนคนหนึ่งที่ต้องนอนร้องไห้ . . .
และมีชีวิตอยู่เหมือนคนใกล้ตาย . . .แค่นั้นเอง

แต่ฉันสัญญา...ฉันจะไม่คิดสั้น
เพราะฉันมีหน้าที่สำคัญที่จะต้องอยู่ต่อ
ฉันจะอยู่เพื่อจดจำวันที่เรามีความสุขด้วยกัน
ฉันจะลืมวันที่เราทะเลาะกัน ลืมวันที่เธอบอกว่าไม่รักฉัน
ฉันจะจดจำเธอคนนี้...ในใจฉันตลอดไป

คิดให้ดีๆ ก่อนที่จะสักนะครับ เพราะมันจะติดตัวคุณไปตลอดชีวิต
หากชอบและศรัทธาจริง โดยคิดว่ามันไม่กระทบต่อชีวิตของคุณ สักเลยครับ ดีแน่นอน
แต่ถ้าไม่แน่ใจ ผมคิดว่า สักน้ำมันเป็นอีกทางเลือกครับ พุทธคุณเท่ากัน เพียงแต่ไม่มีลวดลายให้เห็นเท่านั้นเอง

อ้างจาก: นะโมพุทธายะ ที่ 21 เม.ย. 2552, 03:45:13

อ้าว....นี่ยังไม่ได้เอาเข้าสภาอีกเหรอครับเนี่ย
เห็นทุกวันนี้ก็ใช้กันอยู่นิ พรบ.เนี้ย
 

 : จะให้รับเข้าสภารึเปล่าล่ะ

 :004:แล้วจะหนาวกันเป็นแถวเลยนะ

  :095:บอกมาเลย เดี๋ยวจัดให้ 5555

เง้ออ.... ช่วยเรียกทนายให้ผมหน่อยคราบ
ผมต้องการความเป็นธรรมมม

ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับยุคสมัยครับ
อย่างเวลาทำงานบนตึกที่มีหลาย ๆ ชั้น แล้วเราไม่ได้อยู่ชั้นบนสุด ยังไงก็ต้องมีบ้างครับ
หมั่นทำบุญ สวดมนต์ รักษาศีล 5 ระลึกถึงครูบาอาจารย์ เสมอครับ
พอว่าง ๆ ก็ไปเป่าเพิ่มซะหน่อยก็สบายใจแล้วครับ 

อ้างจาก: gottkung ที่ 19 เม.ย. 2552, 11:44:47

มะเฟืองเป็นข้อห้ามของคนสักยันต์ที่วัดบางพระอยู่แล้วครับ ไม่ควรทานครับเพราะมันจะไปล้าง
ว่านยาและน้ำมันทีสักออกหมด

สักแล้วห้ามด่าพ่อล่อแม่ ไม่พูดหยาบคาย ไม่ใช้ลิ้นกับอวัยวะเพศเด็ดขาดครับ!!!!!!!!!!!! และห้ามบ้วนน้ำลายลงโถส้วมเด็ดขาดครับ
ของวัดบางพระยันต์ทุกยันต์ไม่มีบทสวดมาให้ท่องครับ ที่สำคัญขอแค่ระลึกถึงหลวงปู่เปิ่น และพระอาจารย์ที่สักให้อยู่เป็นนิจ
ทำความดีละเว้นความชั่ว ไม่ทำผิดข้อห้ามเป็นพอครับ

ขอถามเพิ่มเติมนะครับ 
พอดีเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เพิ่งได้สาริกาคู่จากหลวงพี่แป๊ว มาหน่ะคับ
เรื่อง "ห้ามบ้วนน้ำลายลงโถส้วม"
1 ข้อนี้เป้นข้อห้ามเฉพาะของการสัก "สาริกา"  ใช่หรือเป่า ครับ
2 แล้วกรณีบ้วนน้ำลายลงพื้นถือเป็นข้อห้ามด้วยหรือไม่ ครับ

"ห้ามบ้วนน้ำลายลงโถส้วม" ขึ้นอยู่กับสำนักครับ แต่เป็นข้อห้ามของผู้ที่สักทุกแบบครับ
"ห้ามบ้วนน้ำลายลงพื้น" บางสำนักก็ห้ามครับ

หลัก ๆ ของบางพระก็จะมี
1. ห้ามผิดลูกเมียเขา
2. ห้ามด่าบุพการี
3. ห้ามกิน น้ำเต้า มะเฟือง
4. ห้ามลอดไม้ค้ำกล้วย สะพานหัวเดียว
5. ให้ถือศีล ๕ อย่างเคร่งครัด

ผิดพลาดประการใดวานท่านผู้รู้แก้ไขด้วยครับผม

--------------------------------------------------------------------------------
สมาธิเบื้องต้น
อานาปานัสสติ
สำหรับคนทั่วไปอย่างง่าย

ธรรมะเทศนา
โดย
พระธรรมโกศาจารย์
(ท่านเจ้าคุณพุทธทาส อินทปัญโญ)

ในกรณีปกติให้นั่งตัวตรง
(กระดูกสันหลังจรดกันสนิทเต็มหน้าตัดของมันทุกๆข้อ)
 


--------------------------------------------------------------------------------
๑. ศรีษะตั้งตรงตามองไปที่ปลายจมูกให้อย่างยิ่งจนไม่เห็นสิ่งอื่น จะเห็นหรือไม่เห็นอะไรหรือไม่ก็ตามขอให้จ้องมองเท่านั้น พอชินเข้าจะได้ผลดีกว่าหลับตา และไม่ชวนง่วงนอนได้ง่ายด้วย โดยเฉพาะคนขี้ง่วงให้ทำอย่างลืมตานี้แทนหลับตา ทำไปเรื่อยๆ ตามันจะหลับของมันเองในเมื่อถึงขั้นที่มันจะต้องหลับ หรือจะทำอย่างหลับตาเสียตั้งต่ต้นก็ตามใจ แต่วิธีที่ลืมตานั้นจะมีผลดีกว่าหลายอย่าง แต่ว่าสำหรับบางคนรู้สึกว่าทำยาก โดยเฉพาะพวกที่ยึดถือในการหลับตาย่อมไม่สามารถทำอย่างลืมตาได้เลย

๒. มือปล่อยวางไว้บนตักซ้อนกันตามสบาย ขาขัดหรือซ้อนกันโดยวิธีที่จะช่วยยันน้ำหนักตัวให้นั่งได้ถนัดและล้มยาก ขาขัดอย่างซ้อนกันธรรมดา หรือจะขัดไขว้กันนั้นแล้วแต่จะชอบหรือทำได้ คนอ้วนจะขัดขาไขว้กันอย่างที่เรียกว่า ขัดสมาธิเพชรนั้น ทำได้ยากและไม่จำเป็น ขอแต่ให้นั่งคู้ขาเข้ามา เพื่อรับน้ำหนักตัวให้สมดุลล้มยากก็พอแล้ว ขัดสมาธิอย่างเอาจริงเอาจัง ยากๆแบบต่างๆ นั้น ไว้สำหรับเมื่อจะเอาจริงอย่างโยคีเถิด

๓. ในกรณีพิเศษสำหรับคนป่วยคนไม่ค่อยสบายหรือแม้แต่คนเหนื่อย จะนั่งอิงหรือนั่งเก้าอี้หรือเก้าอี้ผ้าใบสำหรับเอนทอดเล็กน้อย หรือนอนเลย สำหรับคนเจ็บไข้ก็ทำได้ ทำในที่ไม่อับอากาศ หายใจได้สบายไม่มีอะไรกวนใจเกินไป

๔. เสียงอึกทึกที่ดังสม่ำเสมอ และไม่มีความหมายอะไร เช่น เสียงคลื่น เสียงโรงงาน เหล่านี้ไม่มีอุปสรรค เว้นแต่จะไปยึดถือเอาว่าเป็นอุปสรรคเสียเอง เสียงที่มีความหมายต่างๆ เช่น เสียงคนพูดกันนั้นเป็นอุปสรรคแก่ผู้หัดทำ ถ้าหาที่เงียบเสียงไม่ได้ ก็ให้ถือว่าไม่มีเสียงอะไร ตั้งใจทำไปก็แล้วกัน มันจะค่อยได้เอง

๕. ทั้งที่ตามองเหม่อดูปลายจมูกอยู่ก็สามารถรวม ความนึกหรือความรู้สึก หรือเรียกภาษาวัดว่า สติ ไปกำหนดจับอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกของตัวเองได้ คนที่ชอบหลับตา ก็หลับตาแล้วตั้งแต่ตอนนี้ คนที่ชอบลืมตาลืมไปได้เรื่อยจนมันค่อยๆหลับของมันเองเมื่อเป็นสมาธิมากขึ้นๆ

๖. เพื่อจะให้กำหนดได้ง่ายๆ ในขั้นแรกหัด ให้พยายามหายใจให้ยาวที่สุดที่จะยาวได้ด้วยการฝืนทั้งเข้าและออกหลายๆครั้งเสียก่อน เพื่อจะได้รู้ของตัวเองให้ชัดเจนว่าลมหายใจที่มันลากเข้าลากออกเป็นทางอยู่ภายในนั้น มันลากถูหรือกระทบอะไรบ้าง ในลักษณะอย่างไร และกำหนดได้ง่ายๆ ว่ามันไปรู้สึกว่าสุดลงที่ตรงไหนที่ในท้อง โดยเอาความรู้สึกที่กระเทือนนั้นเป็นเกณฎ์พอเป็นเครื่องกำหนดง่ายๆ เท่าที่จะกำหนดได้

๗. คนธรรมดาจะรู้สึกลมหายใจกระทบปลายจะงอยจมูก ให้ถือเอาตรงนั้นเป็นที่สุดข้างนอก ถ้าคนจมูกแฟบ หน้าหัก ริมฝีปากบนเชิด ลมจะกระทบริมฝีปากบน อย่างนี้ก็ให้กำหนดเอาที่ตรงนั้นว่าเป็นที่สุดท้ายข้างนอก แล้วก็จะได้จุดทั้งข้างนอกและข้างใน โดยกำหนดเอาว่าที่ปลายจมูกจุดหนึ่งที่สะดือจุดหนึ่ง แล้วลมหายใจได้ลากตัวมันเองไปมาอยู่ระหว่างสองจุดนี้ ขึ้นลงอยู่เสมอ

๘. ทีนี้ทำใจของเราให้เป็นเหมือนอะไรที่คอยวิ่งตามลมนั้นไม่ยอมพรากทุกครั้งที่หายใจทั้งขึ้นและลงตลอดเวลาที่ทำสมาธินี้ จัดเป็นขั้นหนึ่งของการกระทำ เรียกกันง่ายๆ ในที่นี่ก่อนว่า ขั้น "วิ่งตามตลอดเวลา" กล่าวมาแล้วว่าเริ่มต้นทีเดียวให้พยายามฝืนหายใจให้ยาวที่สุด และแรงๆ และหยาบที่สุดหลายๆครั้ง เพื่อให้พบจุดหัวท้ายแล้วพบเส้นที่จะลากอยู่ตรงกลางๆให้ชัดเจน

๙. เมื่อ จิตหรือสติ จับหรือกำหนดลมหายใจที่เข้าๆ ออกๆ ได้โดยทำความรู้สึกที่ๆ ลมมันกระทบลากไปแล้วไปสุดลงที่ตรงไหน แล้วจึงกลับเข้าหรือกลับออกก็ตามดังนี้แล้ว ก็ค่อยๆ ผ่อนให้การหายใจนั้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นหายใจอย่างธรรมดา โดยไม่ต้องฝืน แต่สตินั้นคงกำหนดที่ลมได้ตลอดเวลา ตลอดสาย เช่นเดียวกับเมื่อแกล้ง หายใจหยาบแรงๆ นั้น เหมือนกัน คือ กำหนดได้ตลอดสายที่ลมผ่านจากจุดข้างในคือสะดือ หรือท้องส่วนล่างก็ตาม ถึงจุดข้างนอกคือปลายจมูก หรือปลายริมฝีปากบนแล้วแต่กรณี ลมหายใจจะละเอียดหรือแผ่วลงอย่างไร สติก็คงกำหนดได้ชัดเจนอยู่เสมอไปโดยให้การกำหนดนั้นละเอียดเข้ามาตามส่วน

๑๐. ถ้าเผอิญเป็นว่าเกิดกำหนดไม่ได้ เพราะลมหายใจละเอียดเกินไปก็ให้ตั้งต้นหายใจให้หยาบ หรือแรงกันไปใหม่ แม้จะไม่เท่าทีแรกก็เอาพอให้กำหนดได้ชัดเจนก็แล้วกัน กำหนดกันใหม่จนให้มีสติรู้สึกอยู่ที่ลมหายใจไม่มีขาดตอนให้จนได้ คือจนกระทั่งหายใจอยู่ตามธรรมดาไม่มีฝืนอะไรก็กำหนดได้ตลอด มันยาวหรือสั้นแค่ไหนก็รู้ มันหนักหรือเบาเพียงไหนก็รู้พร้อมอยู่ในนั้น เพราะสติเพียงแต่คอยเกาะแจอยู่ติดตามไปมาอยู่กับลมตลอดเวลา ทำได้อย่างนี้เรียกว่า ทำการบริกรรมใน ขั้น "วิ่งตามไปกับลม" ได้สำเร็จ

๑๑. การทำไม่สำเร็จนั้นคือ สติ หรือความนึก ไม่อยู่กับลมตลอดเวลา เผลอเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มารู้เมื่อมันไปแล้ว และก็มีรู้มันไปเมื่อไร โดยอาการอย่างไร เป็นต้น พอรู้ก็จับตัวมันมาใหม่และฝึกกันไปกว่าจะได้ขั้นนี้ ครั้งหนึ่ง ๑๐ นาที เป็นอย่างน้อยแล้วค่อยฝึกขั้นต่อไป

๑๒. ขั้นต่อไปซึ่งเรียกว่า ขั้นที่สอง หรือ ขั้น "ดักดูอยู่แต่ตรงที่แห่งใดแห่งหนึ่ง" นั้น จะทำต่อเมื่อทำขั้นแรกข้างต้นได้แล้วเป็นดีที่สุด หรือใครจะสามารถข้ามมาทำขั้นที่สองนี้ได้เลยก็ไม่ว่า ในขั้นนี้จะให้ สติหรือความนึก คอยดักกำหนดอยู่ตรงที่ใดแห่งหนึ่งโดยเลิกการวิ่งตามลมเสีย ให้กำหนดความรู้สึกเมื่อลมหายใจเข้าไปถึงที่สุดข้างใน คือสะดือ ครั้งหนึ่งแล้วปล่อยว่างหรือวางเฉย แล้วมากำหนดรู้สึกกันเมื่อลมออกมากระทบที่สุดข้างนอก คือปลายจมูกอีกครั้งหนึ่งแล้วก็ปล่อยว่างหรือวางเฉย จนมีการกระทบส่วนสุดข้างในคือสะดืออีก ทำนองนี้เรื่อยไปไม่มีการเปลี่ยนแปลง

๑๓. เมื่อเป็นขณะที่ปล่อยวาง หรือวางเฉยนั้น จิตก็ไม่ได้หนีไปอยู่บ้านช่องไร่นา หรือที่ไหนเลยเหมือนกัน แปลว่า สติคอยกำหนดที่ส่วนสุดข้างในหนึ่ง ข้างนอกแห่งหนึ่ง ระหว่างนั้นปล่อยเงียบหรือว่าง เมื่อทำได้อย่างนี้เป็นที่แน่นอนแล้ว ก็เลิกกำหนดข้างในเสีย คงกำหนดแต่ข้างนอก คือที่ปลายจมูกแห่งเดียวก็ได้ สติคอยเฝ้ากำหนดอยู่แต่ที่จะงอยจมูกไม่ว่าลมจะกระทบเมื่อหายใจเข้าหรือเมื่อหายใจออกก็ตาม ให้กำหนดรู้ทุกครั้ง สมมติเรียกว่า เฝ้าแต่ตรงปากประตูให้มีความรู้สึกครั้งหนึ่งๆ เมื่อลมผ่านออกนั้นว่างหรือเงียบ ระยะกลางที่ว่างหรือเงียบนั้น จิต ไม่ได้หนีไปอยู่ที่บ้านช่องหรือที่ไหนอีกเหมือนกัน

๑๔. ทำได้อย่างนี้เรียกว่า ทำบริกรรมใน ขั้น "ดักอยู่แต่ในที่แห่งหนึ่ง" นั้นได้สำเร็จ จะไม่สำเร็จก็ตรงที่จิตหนีไปเสียเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันกลับเข้าไปในประตู หรือเข้าประตูแล้วลอดหนีไปทางไหนเสียก็ได้ ทั้งนี้เพราะระยะที่ว่างหรือเงียบนั้น เป็นไปไม่ถูกต้องและทำไม่ดีมาตั้งแต่ข้างต้นของขั้นนี้ เพราะฉะนั้น ควรทำให้ดีหนักแน่นและแม่นยำมาตั้งแต่ขั้นแรก คือ ขั้น "วิ่งตามตลอดเวลา" นั้นทีเดียว

๑๕. แม้ขั้นต้นที่สุดหรือที่เรียกว่า "วิ่งตามตลอดเวลา" นั้น ก็ไม่ใช่ทำได้ง่ายสำหรับทุกคน และเมื่อทำได้ก็มีผลเกินคาดมาแล้วทั้งกายและใจ จึงควรทำให้ได้และทำให้เสมอๆ จนเป็นของเล่น อย่างการบริหารกายมีเวลาสองนาทีก็ทำ เริ่มหายใจให้แรงจนกระดูกลั่นก็ยิ่งดี จนมีเสียงหวีดหรือซูดซาดก็ได้ แล้วค่อยบ่อนให้เบาๆ ไปจนเข้าระดับปกติของมัน

๑๖. ตามธรรมดาที่คนเราหายใจอยู่นั้นไม่ใช่ระดับปกติ แต่ว่าต่ำกว่าหรือน้อยกว่าปกติโดยไม่รู้สึกตัว โดยเฉพาะเมื่อทำกิจการงานต่างๆ หรืออยู่อิริยาบถที่ไม่เป็นอิสระนั้น ลมหายใจของตัวเองอยู่ในลักษณะที่ต่ำกว่าปกติที่ควรจะเป็นทั้งที่ตนเองไม่ทราบได้ เพราะฉะนั้นจึงให้เริ่มด้วยหายใจอย่างรุนแรงเสียก่อน แล้วจึงค่อยปล่อยให้เป็นไปตามปกติ อย่างนี้จะได้ลมหายใจที่เป็นสายกลางหรือพอดี และทำร่างกายให้อยู่ในสภาพปกติด้วย เหมาะสำหรับจะกำหนดเป็นนิมิตของอานาปานัสสติในขั้นต้นนี้ด้วย

๑๗. ขอย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า การบริกรรมขั้นต้นที่สุดนี้ ขอให้ทำจนเป็นของเล่นปกติสำหรับทุกคน และทุกโอกาสเถิดจะมีประโยชน์ในส่วนสุขภาพทั้งทางกายและทางใจ อย่างยิ่งแล้วจะเป็นบันไดสำหรับขั้นสองต่อไปอีกด้วย แท้จริงความแตกต่างกันในระหว่าง ขั้น "วิ่งตามตลอดเวลา" กับขั้น "ดักดูอยู่เป็นแห่งๆ" นั้น มีไม่มากมายอะไรนัก เป็นแต่การผ่อนให้ประณีตเข้า คือ มีระยะการกำหนดด้วยสติน้อยแต่คงมีผล คือ จิตหนีไปไม่ได้เท่ากัน

๑๘. เพื่อให้เข้าใจง่าย จะเปรียบกันกับพี่เลี้ยงที่ไกวเปลเด็กอยู่ข้างเสาเปล ขั้นแรกก็จับเด็กใส่ลงในเปลแล้วเด็กยังไม่ง่วง ยังคอยจะดิ้นหรือลุกออกไปจากเปล ในขั้นนี้พี่เลี้ยงจะต้องคอยจับตาดูแหงนหน้าไปมา ดูเปลไม่ให้วางตาได้ซ้ายทีขวาทีอยู่ตลอดเวลา เพื่อไม่ให้เด็กมีโอกาสตกลงมาจากเปลได้ ครั้นเด็กชักจะยอมนอนคือไม่ค่อยจะดิ้นรนแล้ว พี่เลี้ยงก็หมดความจำเป็นที่จะต้องแหงนหน้าไปมา ซ้ายทีขวาที ตามระยะที่เปลไกวไปไกวมา พี่เลี้ยงคงเพียงแต่มองเด็กเมื่อเปลไกวมาตรงหน้าตนเท่านั้นก็พอแล้ว มองแต่เพียงครึ่งหนึ่งๆ เป็นระยะๆ ขณะที่เปลไกวไปมาตรงหน้าตนพอดี เด็กก็ไม่มีโอกาสลงจากเปลเหมือนกันเพราะเด็กชักจะยอมนอนขึ้นมาดังกล่าวแล้ว

๑๙. ระยะแรกของการบริกรรม กำหนดลมหายใจในขั้น "วิ่งตามตลอดเวลา" นี้ก็เปรียบกันได้กับระยะที่พี่เลี้ยงต้องคอยส่ายหน้าไปมาตามเปลที่ไกวไม่ให้วางตาได้ ส่วนระยะที่สองที่กำหนดลมหายใจเฉพาะที่ปลายจมูกหรือที่รียกว่า ขั้น "ดักอยู่แห่งใดแห่งหนึ่ง" นั้น ก็คือขั้นที่เด็กชักจะง่วงและยอมนอนจนพี่เลี้ยงจับตาดูเฉพาะเมื่อเปลไกวมาตรงหน้าตนนั้นเอง

๒๐. เมื่อฝึกหัดมาได้ถึงขั้นที่สองนี้อย่างเต็มที่ ก็อาจฝึกต่อไปถึงขั้นที่ผ่อนระยะการกำหนดของ สติ ให้ประณีตเข้าๆ จนเกิด สมาธิชนิดแน่วแน่ เป็นลำดับไปจนถึง ฌานขั้นใดขั้นหนึ่งได้ ซึ่งพ้นไปจากสมาธิ อย่างง่ายๆในขั้นต้น สำหรับคนธรรมดาทั่วไปและไม่สามารถนำมากล่าวรวมกันไว้ในที่นี้เพราะเป็นเรื่องละเอียดรัดกุม มีหลักเกณฑ์ที่ซับซ้อนต้องศึกษากัน เฉพาะผู้สนใจถึงขั้นนั้น ในขณะนี้เพียงแต่ขอให้สนใจในขั้นมูลฐานกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเป็นของเคยชินเป็นธรรมดาอันอาจจะตะล่อมเข้าขั้นสูงขั้นไปตามลำดับในภายหลัง

สิ่งที่มนุษย์ควรจะได้พบ

ขอให้ฆราวาสทั่วไปได้มีโอกาสทำสมาธิ ชนิดที่อาจทำประโยชน์ทั้งทางกายและทางใจ สมความต้องการในขั้นต้นเสียขั้นหนึ่งก่อน เพื่อจะได้เป็นผู้ชื่อว่ามี ศีล สมาธิ ปัญญา ครบสามประการ หรือ มีความเป็นผู้ประกอบตนอยู่ในมรรคมีองค์แปดประการได้ครบถ้วน แม้ในขั้นต้น ก็ยังดีกว่าไม่มีเป็นไหนๆ กายระงับลงไปกว่าที่เป็นกันอยู่ตามปกติก็ด้วยการฝึกสมาธิขั้นสูงขึ้นไปตามลำดับๆ เท่านั้น และจะได้พบ "สิ่งที่มนุษย์ควรจะได้พบ" อีกสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ไม่เสียทีที่เกิดมา


คัดลอกมาจากหนังสือ พัฒนาจิต สมาธิเบื้องต้น
จากเว็บไซต์ http://www.dhammathai.org/book/samadhi.php
 

ขอบคุณครับ
ขออนุญาติ จด ๆ ๆ   

อยากเข้าไปสักน้ำมันแล้ว
แต่เวลาเข้าไปทีไร
เด๋อๆ ด๋าๆ ทำไรไม่ถูก
ไปมา 1 ครั้ง ก็ไปลงนะมาอย่างเดียว
เนื่องจากนิสัยไม่กล้าพูดไม่กล้าถาม
เซงตัวเองจริงๆ เร้ยย
อยากได้เพื่อนไปที่วัดมั่งจัง 

ก็เข้าไปถึงตอนที่อาจารย์เรียกเข้าไปหา สมมุติว่าเราไม่พูด อาจารย์ก็จะนึกว่ามาลงนะ  ก็ถามอาจารย์เลยครับว่าจะขอสักน้ำมัน คุณก็จะได้สมปารถนาครับ 

ขอบคุณครับ มีของดีมาให้อยากอยู่เรื่อยเลยครับ

สุโค่ย...เลยครับพี่ น่าศึกษาครับยังไม่เคยเจอกับตัว เห็นประสพการของแต่ละท่านแล้วน่าสนใจมากมาย แต่ส่วนตัวคงไม่กล้าใช้น่ะครับ กลัว...

ผมก็พึ่งฝันถึงท่านเมื่อตอนต้นเดือนนี่เองครับ หลังจากไปสักน้ำมันมาได้ประมาณอาทิตย์เดียว
แต่ท่านไม่ได้มาเตือนหรือบอกอะไรครับ ในฝันประมาณว่าไปคุยเล่นกับท่านในกุฏิ แล้วสักพักก็มีลูกศิษมาตามท่านไปทำพิธีอะไรซักอย่างนี่แหละครับท่านก็บอกให้เดินไปกันก่อน ผมก็เลยลงจากกุฏิ (ในฝันกุฏิเป็นสองชั้นครับ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นวัดใหน เพราะผมเคยเห็นกุฏิของท่าน) พอมาถึงศาลาที่ทำพิธีก็ต้องตกใจครับ เพราะท่านยืนอยู่กลางศาลาเรียบร้อยแล้ว งง..เลยครับ ท่านแสดงปาฏิหารย์ให้เห็น ๆ กันแบบนี้ พอตื่นมาก็รู้สึกดีใจมากครับ ที่ท่านมาเมตตาผมถึงในฝัน 

สักสีเขาไม่สักทับกันนิครับ

รับทราบครับผม

เรียน ถามค่ะ

       มีความสนใจ ที่จะสักยันต์ เก้ายอด ค่ะ ไม่ทราบว่า จะไปที่ไหนได้บ้างค่ะ แล้วขั้นตอนมีอะไรบ้างที่ต้องปฎิบัติ รบกวนช่วยตอบด้วย..ไม่มีความรู้ในเรื่องนี้เลย...( สนใจมานานแล้ว แต่ไม่ทราบที่มาที่ไป..แล้วเหมาะกับผู้หญิงหรือเปล่า ไม่แน่ใจ )

ขอบคุณค่ะ
ใบเฟิรน์

เก้ายอดสักที่บางพระก็ได้ครับเข้าไปกุฏิใหนก็ได้ ไม่ว่าจะ อาจารย์ต้อย อาจารย์ติ่ง อาจารย์แป้ว อาจารย์นัน  ฯลฯ.... ได้ทั้งนั้นครับ
เก้ายอดเป็นยันต์ครูครับให้เมตตามหานิยม ผู้หญิงสักได้ครับผมก็พาเพื่อนไปสักอยู่เหมือนกัน แต่สักเป็นน้ำมันครับ ส่วนจะสักสีหรือน้ำมันอันนี้แล้วแต่คุณครับ พุทธคุณเท่ากัน
ขั้นตอนสามารถเข้าไปดูในกระทู้นี้ได้ครับ

http://www.bp.or.th/webboard/index.php/topic,358.0.html

ไม่ทราบครับ ลองเข้าไปถามเองเลยครับที่

http://www.bbznet.com/scripts/board.php?user=XXXXXXXX

ลิงค์เวปดังกล่าวมีการซื้อขายแลกเปลี่ยนวัตถุมงคล

ขออนุญาติน้าเว็บครับ จากกระทู้นี้ครับ
http://www.bp.or.th/webboard/index.php/topic,7497.0.html


ไม่แน่ใจว่าถูกต้องหรือเปล่า รอผู้รู้ครับผม

จด ๆ 

ขอบคุณครับ
จด ๆ

่ขอบคุณครับ คุณ amazing2511
สอบถามเพิ่มครับ คาถานี้เราสามารถนำมาท่องเสกข้าวกินได้มั้ยครับ เพราะผมได้มาจากอาจารย์ท่านนึงบอกว่าให้ท่องเสกข้าวกิน

นอมอ ท้อพิต ท้อยอ ท้อพิต อาพัตปัตปิต อะพุกคัจชิ อุตทัง อัตถะ พระอุตทัง อัตถะ

เป็นคาถาอะไรครับใครเคยได้ยินบ้างหรือเปล่าครับ

อบอุ่นแน่นอนครับ ศิษบางพระ
ที่สำคัญคนไทยด้วยกัน รักกัน พึ่งพากันได้เสมอครับ

ชื่นใจจังเลย ขนาดไม่ได้ไปนะเนี่ย

ระวังตอนไม่มีเวลาไปซ้ำจะลงแดงเอาง่าย ๆ นะครับ 

พี่งสักครั้งแรก.....น่าจะ 9 ยอดครับ ไม่ก็พุฒซ้อน
รอรูปครับ
สำหรับรูป ใส่ url ของรูปใน [img ] [/img ]  ครับผม

สวยมากครับทั้งหนุมานและก็เสือเลย

งามครับ

สุดยอดครับ เอาอีก ๆ 

ขอบคุณครับตอบกันเร็วมากมายครับ ที่ถามแค่อยากทราบน่ะครับส่วนตัวไม่ได้มีติดใจหรือสงสัยเรื่องพุทธคุณของท่านอาจารย์อยู่แ้ล้วครับ
และอีกอย่าง ใจจริงก็อยากสักครับ แต่ยังไม่อยากขัดใจพ่อแม่แล้วก็ยังติดที่ทำงานบริษัทด้วย

เพราะกลัวว่าถ้าเริ่มสัก 9 ยอด เป็นสี มันจะไ่ม่จบครับ คือจะอยากเพิ่มอีกเรื่อย ๆ ครับ อิๆ

ใช่กลุ่มที่ไปกับสาวๆหลายๆคนใช่ไหมครับ 555 ...{^_^}...
ปล.ผมเปล่าหัวงูนะครับ ด้วยความเคารพ

ใช่ครับ ไปช่วงหลังเพลครับ สักกลุ่มแรกเลย
ปล.เข้าใจครับ เพราะปกติไม่น่าจะมีผู้หญิงเข้ามาสักกันบ่อยนัก แต่นี่ยกขโยงกันมาสามรายรวด อุๆ

ผมว่า ขอท่านเป็นพุทธคุณในด้านที่อยากได้ดีกว่ามั๊ยครับ..

..เช่น อยากได้ทางเมตตา หน้าที่การงาน โชคลาภ ก็กราบเรียนท่านไป ว่าอยากได้ทางเมตตา หน้าที่การงาน โชคลาภ..

..ทีนี้ก็แล้วแต่พระอาจารย์ ท่านจะเมตตาลงให้ น่าจะดีกว่านะครับ.. 

ด้วยความเคารพครับ คือผมยังใหม่กับวงการนี้ เท่าที่ศึกษามายันต์มีมากมาย ให้พุทธคุณแตกต่างกัน แต่ที่สนใจห้าแถวเนื่องจาก เห็นว่าให้พุทธคุณหลายอย่าง และไม่ใหญ่มาก อยู่ในขั้นพ่อแม่พี่น้องพอรับได้น่ะครับ  
เลยกะว่าจะสักเก้ายอดด้วยน้ำมัน เสร็จก็ห้าแถวด้วยหมึกน่ะครับ เพราะคงจะนาน ๆ มาทีครับเนื่องจากอยู่ใกล

หลวงพี่แป๊วสัก5แถวน่ะครับ ผมได้5แถวจากท่าน2ข้างทั้งซ้ายละขวาเลยครับ ตามไปดูรูปที่กระทู้นี้น่ะครับ http://www.bp.or.th/webboard/index.php/topic,7231.msg60927/topicseen.html#new

ครับน้า ผมได้อ่านกระทู้ของน้าเรียบร้อยแล้วครับ และได้เอามายกตัวอย่างไว้ด้วยครับ ขอบคุณครับน้า

ขอ อนุโมทนาบุญ ด้วยครับ

อย่างนี้สมมุติว่าเราสักยันต์แล้ว ก็ห้ามลงเรือเลยหรือเปล่าครับ เพราะสะพานที่ทอดริมฝั่งมันเข้าข่าย
หรือว่าห้ามข้ามแบบใหนครับ รบกวนช่วยอธิบายด้วยครับ 

รบกวนถามท่านผู้รู้ครับ
ผมศึกษาอยู่นานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสได้สักซักที เนื่องจากติดงานด้วยและยังอยากหาความมั่นใจในข้อมูลพอสมควร
เลยตัดสินใจสมัครเข้ามาถามครับ

ผมมีโอกาสได้ดูรายการเหมือนกันครับ เลยอยากถามว่า
ผมต้องการสัก และบ้านใกล้อาจารย์พุทธ
แต่อยากได้ความมั่นใจว่าสักแล้วต้องไปใหนพระอาจาร์ยปื๊ด หรือพระอาจารย์ท่านอื่นเป่าครอบหรือเปล่าครับ หรือว่าอาจารย์พุทธเป่าเอง
เพราะบางกระแสก็บอกว่าหากสักแล้วอาจารย์ผู้สัก ท่านต้องสักไปเรียกสูตรไป ถึงจะถูก ไม่ใช่สักก่อนแล้วค่อยเรียกสูตรทีหลัง

สรุปคือ อยากทราบความเห็นของทุกท่านครับว่า สำหรับผมผู้เริ่มต้น ควรเริ่มสักจากอาจารย์พุทธ(ที่เป็นฆราวาส) หรือไปสักที่วัด(กับพระอาจารย์)ดีครับ
แต่ผมก็เห็นที่วัดมีอาจารย์ที่เป็นฆราวาสอยู่หมือนกัน เช่น อาจารย์หนวด น่ะครับ

พิมพ์ไปพิมพ์มาก็เริ่มงงตัวเองอีกแล้วครับ ช่วยให้ความกระจ่างด้วยครับ