กระดานสนทนาวัดบางพระ

>> ไข้กิเลส 2009 
 
นับว่าในช่วงปี 2009 นี้
มีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองเราต่าง ๆ มากมาย..

ไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ-การเมือง
รวมถึง..ไข้หวัดมรณะ 2009..
ซึ่งเป็นที่แตกตื่น..
และหวาดวิตกกังวลไปทั่วทุกสารทิศ

เพื่อความอยู่รอดในการดำเนินชีวิต..แบบเอาตัวรอด..
ให้พ้นจากพิษภัยต่าง ๆ...
จึงทำให้ทุกคนต้องดินร้นหนีเอาตัวรอด...

แต่ในมุมมองที่แตกต่าง..
เราจะพบว่า..
ทุก ๆ วินาทีเกิดการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา..
ดังนั้น..ทุก ๆ คนจึงต้องแสวงหา..ที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวใจ..
แสวงหาหนทางและวิธีป้องกันตัว..
เพื่อความอยู่รอด..
และการดำรงชีวิตความเป็นมนุษย์ให้ยาวนานที่สุด..


ธรรมชาติได้สอนให้มนุษย์..
รู้จักที่จะเอาตัวรอด..ในทุก ๆ วิถีทาง..

ในความเป็นจริง..
ไม่ว่าโลกของเราจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร..
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงในจิตใจของคน..
ที่เป็นเชื้อโรคร้าย..
นั่นคือ..โรคกิเลส..(โรคความเห็นแก่ตัว)..

เชื้อโรคร้ายจะมีผลอันตรายถึงเพียงใด..
ที่สำคัญ..เราอย่าให้โรคแห่งความวิตกกังวล..
ให้เกิดขึ้นในจิตใจของเรา..
เพราะโรควิตกจะสร้างโรคที่ถาวรให้แก่เรา..

โรคบ้างโรค..บางครั้งรักษา..ก็หาย..
โรคบ้างโรค..บางครั้งรักษาแล้ว..ก็ไม่หาย..
โรคบ้างโรค..เป็นแล้ว..ไม่ต้องรักษาก็หาย...

เพราะฉะนั้น..
ขอให้เรารับรู้ว่า..โรคบางโรค..
เมื่อเป็นแล้ว...ก็พรากชีวิตของเราไปได้แต่ในโลกนี้
แต่โรคที่อันตรายที่สุดในชีวิตของมนุษย์..
ดังที่ได้กล่าวแล้ว..คือ..โรคกิเลส..(โรคความเห็นแก่ตัว)..นี้..
แม้เราตายไปกี่ครั้ง..มันก็ไม่หมดไปจากจิตใจของเราได้..
ถ้ายังไม่บรรลุธรรม..

จงเห็นตัวแก่..(เห็นแล้วปลง)..
ดีกว่า..เห็นแก่ตัว..(เห็นแล้วเอา)..

ที่มาhttp://www.dhammathai.org

ธรรมชาติได้สอนให้มนุษย์..
รู้จักที่จะเอาตัวรอด..ในทุก ๆ วิถีทาง..
แต่วิถีทางที่จะเลือก ควรจะเอาตัวรอดในวิถีทางแห่งธรรมน่ะครับ เพราะธรรมะไม่เคยชี้ทางผิดให้กับใครน่ะครับ
ปล.ขอบคุณต้นน้ำกับบทความดีๆน่ะครับ

ในความเป็นจริง..
ไม่ว่าโลกของเราจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร..
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงในจิตใจของคน..
ที่เป็นเชื้อโรคร้าย..
นั่นคือ..โรคกิเลส..(โรคความเห็นแก่ตัว)..



  กิเลส...ความเห็นแก่ตัว คือ เชื่อโรคร้ายที่บั่นทอน ความรู้สึก ผิด ชอบ ชั่ว ดี    

จงเห็นตัวแก่..(เห็นแล้วปลง)..
ดีกว่า..เห็นแก่ตัว..(เห็นแล้วเอา)..

...ตัวแก่ นี่เป็นยังไงหว่า อิอิ....

น่านดิ ตัวแก่ เหมือน แก่ตัว ( แก่ยกกำลังสอง ) หรือเปล่าคะ ต้นน้ำ  อิอิ...


ขอบคุณต้นน้ำมากนะคะ สำหรับบทความดี ๆ ที่นำมาให้อ่าน