...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๗๘...
... สรรพสิ่งล้วนเคลื่อนไหวไปตาม
กฎแห่งธรรมชาติ มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่
แล้วดับไป ซึ่งเงื่อนไขของกาลเวลานั้น
อาจจะแตกต่างกันไป ตามเหตุปัจจัย
ของสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น จนบางครั้ง
เราแทบจะไม่เห็นถึงการเปลี่ยนแปลง
ของความเสื่อมสลายที่กำลังเกิดขึ้น
อยู่ทุกขณะ จึงเข้าไปยึดติดและยึดถือ
ในสิ่ง เหล่านั้น อยากจะให้มันเป็นไป
ตามที่ใจของเรานั้นปรารถนาให้เป็น
...ซึ่งถ้าสิ่งเหล่านั้นตอบสนองความ
ต้องการของเราได้ เราก็จะยินดีและ
เพลิดเพลินไปกับมัน แต่ถ้าสิ่งนั้น
ไม่เป็นไปตามที่ใจของเราปรารถนา
และต้องการแล้ว ก็จะเกิดความขุ่นใจ
ความคับแค้นใจ ความทุกข์ทั้งหลาย
ก็จะเกิดขึ้นในจิต เพราะว่าเราไปยึดติด
ในความต้องการของเราเกินไป ไม่เข้าใจ
และยอมรับในความเป็นจริงของสิ่ง
ทั้งหลายทั้งปวง ที่มันต้องดำเนินไป
ตามกฎแห่งธรรมชาติทั้งหลาย...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม...
...๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕...
