กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 27 มี.ค. 2553, 06:40:25
-
วันเสาร์ที่ ๒๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๓
ณ ริมฝั่งโขง มุกดาหาร ชายขอบประเทศไทย
แม่น้ำโขงเหือดแห้งลงไปทุกขณะ
วิถีชีวิตของคนริมฝั่งน้ำกำลังเปลี่ยนไป
เรือประมงจอดเทียบท่าอยู่เรียงราย
ผู้คนสูญหายไปจากตลาดแพปลา
ไม่มีพ่อค้าแม่ค้าและเสียงพูดคุยสนทนา
กาลเวลากำลังเปลี่ยนแปลงไปไม่แน่นอน
ลมร้อนของเดือนมีนาพัดมาต้องกาย
ฤดูร้อนกำลังมาเยือนอีกครั้งหนึ่ง
ฤดูกาลเปลี่ยนแปลงไปอะไรก็เกิดขึ้นได้
อากาศที่ร้อนอบอ้าวก็พลันหายไป
ความหนาวได้เข้ามาแทนที่โดยฉับพลัน
สายลมหนาวพัดผ่านมาอย่างรุนแรง
อุณหภูมิของอากาศลดลงอย่างรวดเร็ว
กลางวันจากสี่สิบองศาลดลงมาเหลื่อเพียงยี่สิบแปด
กลางคืนจากยี่สิบแปดองศามาเป็นสิบหกองศา
เดือนมีนาต้องใส่เสื้อหนาวแล่ห่มผ้านวมนอน
ฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงไป...อะไรก็เิกิดขึ้นได้เสมอ
โลกมันเป็นเช่นนั้นเอง
เป็นไปตามกฏของพระไตรลักษณ์
คือความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ไม่เที่ยงแท้ เป็นทุกข์ ยึดถืออะไรไม่ได้
ฤดูกาลอาจเปลี่ยนแปลงไปแต่จิตใจอย่าเปลี่ยนแปลง
ขอให้ความศรัทธามั่นคงในคุณงามความดีจงคงอยู่
อยู่กับธรรมและจงมีธรรมเป็นเครื่องอยู่คุ้มครองจิต
ถึงโลกนี้จะวิปริตแต่จิตใจอย่าหวั่นไหวไปตามมัน
ขอให้ศรัทธาในธรรมนั้นจงมั่นคงและยืนยาว
เพียงรู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม
แต่ยังไม่ได้ทำไม่ได้นำมาปฏิบัติ
ถือว่ายังอยู่นอกธรรม เพราะยังไม่มีธรรมเป็นเครื่องอยู่
เป้นเพียงผู้ดูผู้รู้ผู้เห็นแต่ยังไม่ได้เป็นผู้ปฏิบัติธรรม
เหมือนกับคนที่ยืนดูอยู่นอกตัวอาคาร
เมื่อสายฝนตกลงมาย่อมจะเปียกปอน
เพราะว่าไม่มีที่มุงที่บังหลังคาที่จะป้องกันฝน
เหมือนกับคนที่ไม่ได้อยู่ในธรรมไม่มีธรรมเป้นเครื่องอยู่
เมื่อโลกนี้วุ่นวายใจของเขาย่อมเป็นทุกข์ไปกับมัน....
เชื่อมั่นและศรัทธา ปรารถนาอยู่ในธรรม
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๓ เวลา ๐๖.๔๐ น. ณ ริมฝั่งแม่น้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
-
ฤดูกาลอาจเปลี่ยนแปลงไปแต่จิตใจอย่าเปลี่ยนแปลง
...กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณที่สอนครับ...
-
:069: ฤดูกาลอาจเปลี่ยนแปลงไปแต่จิตใจอย่าเปลี่ยนแปลง
-
ฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงไป...อะไรก็เิกิดขึ้นได้เสมอ
ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้เสมอ
หากรู้จักปรับตัวปรับใจกับความไม่เที่ยง
ไม่ยึดถือ ไม่ยึดติด ก็ไม่เป็นทุกข์
กราบนมัสการพระอาจารย์ ผิดถูกโปรดชี้แนะ
และขอกราบขอบคุณสำหรับบทความค่ะ :054:
-
นมัสการพระอาจารย์ครับ :054:
-
เพียงรู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม
แต่ยังไม่ได้ทำไม่ได้นำมาปฏิบัติ
ถือว่ายังอยู่นอกธรรม เพราะยังไม่มีธรรมเป็นเครื่องอยู่
เป็นเพียงผู้ดูผู้รู้ผู้เห็นแต่ยังไม่ได้เป็นผู้ปฏิบัติธรรม
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ บางทีผมก็พบคนที่ท่านว่ามาครับ รู้สึกเห็นใจเค้าเพราะคนกลุ่มนี้มักจะคิดว่าตัวเองรู้ตัวเองเข้าใจก็พอแล้วไม่ได้นำสิ่งที่รู้ที่เข้าใจมาปฎิบัติ คิดแค่ว่าการปฎิบัติคือการไปวัดนุ่งขาวห่มขาวไปปฎิบัติธรรมทุกปี ปีละ3วัน7วันคนกลุ่มนี้มักคิดว่าเพียงพอแล้ว เสียดายที่เค้าไม่เข้าใจว่า การที่ไปปฎิบัติที่วัดจะเป็นบทเรียนที่เค้าจะนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน เพราะถ้าเค้าประยุกต์ได้ ให้ทุกๆวันของชีวิตคือการปฎิบัติธรรม หมั่นระลึก ฝึกจิตทุกชัว่โมง ทำให้เป็นนิสัย จะเป็นปฎิบัติธรรมทุกๆชัวโมง และกลายเป็นทุกๆนาที และทุกๆวินาที และทุกลมหายใจ สิ่งที่ผมเขียนมาก็ไม่ต่างอะไรกับที่พระอาจารย์กล่าว เพราะผมรู้ผมเข้าใจแต่ผมยังไม่สามารถควบคุมจิตได้ทุกนาที ยังเผลอปล่อยจิตให้คิดอกุศลจิตอยู่บางครั้ง ผมหวังว่าผมจะทำสำเร็จได้ในอนาคต คำสอนของพระอาจารย์ที่เปรียบเทียบความก้าวหน้าในธรรมกับการปลูกต้นไม้ ที่ต้นไม้จะเจริญเติบโตได้ต้องใช้เวลา หมั่นรดน้ำพรวนดิน ต้นไม้ไม่สามารถโตขึ้นแบบใจนึกได้ฉันใดความก้าวหน้าในธรรมก็ไม่สามารถก้าวหน้าแบบใจอยากได้ฉันนั้น กราบขอบพระคุณทุกคำสอนของพระอาจารย์ครับ
-
กราบนมัสการท่านพระอาจารย์ขอบพระคุณสำหรับคำสั่งสอนเพื่อให้ศิษย์ทั้งหลายได้นำมาปฏิบัติ................ :054: :054: :054:
-
ฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงไป...อะไรก็เิกิดขึ้นได้เสมอ
ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นได้เสมอ
หากรู้จักปรับตัวปรับใจกับความไม่เที่ยง
ไม่ยึดถือ ไม่ยึดติด ก็ไม่เป็นทุกข์
กราบนมัสการพระอาจารย์ ผิดถูกโปรดชี้แนะ :060:เพียงแต่ปรับเปลี่ยนความคิด ชีวิตก็จะเปลี่ยนแปลง
เมื่อเรามองโลกในแง่ดี ว่ามันเป็นเช่นนี้เอง มันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก มันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์
มันจงเป็นเช่นนั้น เมื่อใจไม่เข้าไปยึดถือและยึดติด จิตของเราก็จะไม่เป็นทุกข์ ความสุขก็จะเกิดขึ้นแก่จิตเรา
และขอกราบขอบคุณสำหรับบทความค่ะ :054:
-
กราบนมัสการท่านพระอาจารย์คะ :054:
คนเราถ้ารู้จักตั้งมั่นในธรรม ใช้ชีวิตอยู่อย่างรู้คุณค่า
กาลเวลาที่เปลี่ยนแปลง ก็ไม่อาจแบ่งแยกความดีออกจากตัวเราได้
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ คะ