กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: นายธรรมะ ที่ 19 มิ.ย. 2553, 12:37:01
-
+++ผลกรรมจากการเถียงพ่อแม่+++
--------------------------------------------------------------------------------
ในยุคสมัยใหม่ที่วิวัฒนาการทางวัตถุเจริญอย่างมาก แต่ในเรื่องจิตใจกลับกลายเป็นสิ่งที่สวนทางกับเทคโนโลยีทางวัตถุ การเคารพผู้ใหญ่ พ่อแม่ บุพการี ในสมัยนี้ต้องยอมรับว่า ลดน้อยถอยลงจากยุคก่อนๆมาก ส่วนหนึ่งอาจเนื่องมาจากค่านิยมจากโลกตะวันตกที่แพร่เข้ามา ทำให้เกิดความผ่อนปรนกันมากขึ้นในทุกๆส่วนของสังคม วัฒนธรรม ประเพณี รวมไปถึงในระดับครอบครัวขนาดถึงขั้นที่ว่า เด็กๆหรือลูกกับพ่อแม่ มีการถือวิสาสะกันมากขึ้น และจากการที่เด็กๆถูกตามใจมาแต่เล็กแต่น้อย ครั้นเติบโตขึ้นมา เมื่อใดที่พ่อแม่ไม่ทำตามใจ ก็เกิดโทสะ เถียงพ่อเถียงแม่ชนิดคำต่อคำอย่างไม่ละอายใจ เพียงชั่ววูบที่ลูกเถียงพ่อเถียงแม่ เพื่อให้สาแก่ใจตามโทสะที่ตนมี จนทำให้ลืมนึกไปว่าคนที่ตัวเองเถียง คนที่ตัวเองว่ากลับไปนั้น คือ บุคคลที่เคยอุ้มท้อง ทะนุถนอมตัวเองมาตั้งแต่อยู่ในครรภ์และเฝ้าเลี้ยงดูคอยป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนนม ส่งเสียให้ได้รับการศึกษาเป็นอย่างดี แต่ครั้นเมื่อมีกำลัง ลูกก็กลับมาเถียง มาว่าพ่อว่าแม่ด้วยความอหังการ แม่ชีทสพร กล่าวว่า เป็น กรรมมหันต์ แม้ไม่ใช่อนันตริยกรรมก็ใกล้เคียง เพราะพ่อแม่ที่โดนลูกเถียง แม้ไม่ได้โดนลูกฆ่าหรือทำร้ายร่างกาย แต่ก็รู้สึกเหมือนกับตายทั้งเป็น
และแน่นอนว่า เมื่อคราวที่กฎแห่งกรรมส่งผล ลูกที่เคยเถียงพ่อเถียงแม่ ก็ย่อมโดนกรรมที่หนักหนาสาหัส จนสาสมแก่การที่ได้ทำกรรมไว้กับบุพการีของตนเช่นกัน แม่ชีทสพรกล่าวว่า เมื่อวาระกรรมมาถึง หากลูกคนนั้นเป็นลูกผู้หญิง เมื่อแต่งงานไป ก็จะโดนสามีดุด่า ว่ากล่าวอย่างเจ็บแสบ ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจอย่างที่สุด ทั้งนี้เพราะอำนาจกฎแห่งกรรมสนองให้รู้ว่า การที่คนที่เรารักมากที่สุดมาด่าว่าเรา มาทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจนั้น มันสาหัสสากรรจ์ขนาดไหน เหมือนครั้งที่พ่อแม่โดนเราว่าด่า เถียงคำไม่ตกฟาก พ่อแม่นั้นรักเรามากแต่เรากลับทำให้ท่านเจ็บช้ำน้ำใจ ดังนั้นเมื่อเราโตขึ้น พบกับคนที่เรารักที่สุด เราก็จะโดนคนรักของเรานั้นแหละดุด่าทุ่มเถียงต่อปากต่อคำ เช่นเดียวกับที่เราเคยทำไว้กับบิดามารดาของเราเอง
เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อเรามีลูก ตัวเราเองเป็นพ่อเป็นแม่คนเต็มตัว ด้วยกรรมที่เราเคยทำไว้ก็จะบันดาลให้เราพบกับกรรมเช่นนั้น ลูกที่เกิดมา ซึ่งเป็นบุคคลที่เรารักมาก ก็จะกลับมาเถียงเรา นั่นแหละจะทำให้เรานึกถึงย้อนถึงวันที่เราเคยเถียงพ่อเถียงแม่เราได้ สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้น เพื่อเตือนความจำ เพื่อให้เรารู้สำนึกว่า ความทุกข์จากการที่ถูกลูกเถียงหรือความทุกข์ที่พ่อแม่ของเรา ได้รับจากการกระทำของเรานั้นเป็นเช่นไร ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นทุกข์จากการกระทำที่เรากระทำไว้กับพ่อแม่สมัยเด็กๆหรือสมัยที่โตแล้วก็ตาม จะย้อนกลับมาหาเราทั้งหมด เป็นสิ่งที่เรียกว่า
__________________
-
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ได้กระทำสิ่งเลวร้ายเช่นนี้เอาไว้กับมารดา เรียกว่ามากมายเลยทีเดียว เพราะเราคิดว่าเรามีเหตุผลที่ถูกต้อง เราจึงต้องการชี้แจงให้ท่านเข้าใจ กับการกระทำที่เหมาะสมหรือไม่เมาะสมของท่าน ซึ่งตรงนี้ก็อาจเรียกได้ว่าสอนท่านก็ว่าได้ ตรงนี้จึงกลายเป็นจุดดำในใจผมเสมอมา และจากเวลาที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดของหญิงชราคนหนึ่ง ผมจึงอยากจะกราบท่านและทำดีกับท่านให้ได้ทุกวัน หรือถึงแม้จะไม่ได้กราบท่าบท่าน แต่ก็พยายามหาซื้อของกินที่ท่านชอบให้ได้และลดอารมณ์ตนเองให้หายไปให้ได้ สงบปากสงบคำตนเองให้ได้ ซึ่งอาจล้างบาปตรงนี้ไม่ได้แต่ผมก็ไม่อยากเพิ่มพูนบาปให้มากกว่านี้อีกแล้วครับ
-
ในความคิดของผม คิดว่า การเถียงพ่อแม่ ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ครับ
เพราะว่า บางสิ่งบางอย่างที่เราเถียงไปมันมีเหตุผลพอ ครับ
เนื่องจากคนโบราณสมัยก่อนนั้นบางสิ่งบางอย่างเชื่อในสิ่งที่ผิดๆ ที่พิสูจน์ไม่ได้
แล้วนำมาสอนลูกหลานให้เชื่อตามครับ
แต่การเถียงโต้แย้งจะมีอยู่ 2 ประเภทนะครับ
1. เถียงด้วยวาจารุนแรง ผมว่าชั่ว
2. เถียงด้วยวาจาสุภาพ ผมว่าดี
สมัยนี้พ่อแม่เลี้ยงลูกก็ต้องเปิดใจ ยอมรับความคิดเห็น ของลูกบ้าง ไม่ใช่รึครับ อย่าคิดว่าตัวเองจะถูกเสมอ
คุณลองคิดดูนะครับ ก็เหมือนการทำงานในองค์กรบางองค์กร ผู้บริหารก็ต้องยอมรับความคิดเห็นการโต้เถียงของลูกน้องบ้างครับ
ไม่งั้นองค์กรนั้นก็ไม่เจริญก้าวหน้า ไปสู่ชั้นแนวหน้าได้หรอก เนื่องจากผู้บริหารเค้าไม่ได้ไปเจอหน้างานเหมือนกับลูกน้องหรอกครับ
เค้าไม่รู้หรอกว่าปัญหาที่ประสบที่หน้างานมีอะไรบ้าง ลูกค้าเค้าต้องการอะไรบ้าง คุณลองคิดดูครับ
ถ้าคุณทำงานคุณก็จะรู้ครับ
อีกอย่างถ้าพ่อแม่ไม่ยอมรับความคิดเห็นของลูกบ้าง
เวลาถ้าลูกมีปัญหาอะไร เค้าก็จะไม่มาปรึกษาเรานะครับ
ยิ่งวัยรุ่นสมัยนี้ท่านก็น่าจะรู้อยู่ว่าแสบกันแค่ไหน
แล้วเพื่อนมีอิทธิพลมากแค่ไหนต่อลูกเมื่อย่างเข้าสู่วัยรุ่น
จะให้เค้าต้องไปปรึกษาเพื่อนหรอครับ
อีกอย่างเรื่องเวรกรรมที่เกิดกับภรรยาผมก็ว่าไม่มีหรอกครับ
ถ้าเราเข้าใจกันแล้วคุยกันดีๆ พอมีปัญหามานั่งคุยกันแบบสุภาพ
ก็ไม่ได้ร้ายแรงแบบที่แม่ชีเค้าว่าหรอก
เพราะว่าผมเป็นคนเถียงพ่อแม่เหมือนกันครับ
ผมเจอมากับตัวครับ
ที่ว่าลูกหลานจะทำกับเรานั้น
ถ้าคุณศึกษาด้วยจิตวิทยาก็จะทราบว่า
มันเกิดมาจากพฤติกรรมเลียนแบบมาจากพ่อแม่นั้นละครับ
ก็ลูกเห็นพ่อแม่ตัวเองเถียงปู่ย่า ลูกก็เลยทำตาม
มันอยู่ที่การสั่งสอนครับ
-
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ได้กระทำสิ่งเลวร้ายเช่นนี้เอาไว้กับมารดา เรียกว่ามากมายเลยทีเดียว
ผมคิดว่าสิ่งที่ผมเคยกระทำ(กับทั้งบิดาและมารดา) คงจะร้ายแรงไม่น้อยไปกว่าท่านหรอกครับ
ในความคิดของผม คิดว่า การเถียงพ่อแม่ ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ครับ
อนุญาติเสนอความคิดเห็นนะครับ
เท่าที่อ่านผมเข้าใจว่า จขกท.น่าจะหมายถึงการเถียงที่ใช้วาจารุนแรงค่อนไปทางก้าวร้าวนะครับ
และอีกอย่างนึงใน ข้อความชุดนี้ของ จขกท. ผมคิดว่า เส้นแบ่งระหว่างคำว่า "การเถียง"กับ"การให้เหตุผล" อยู่ที่อากัปกิริยาและความรุนแรงของการเปล่งวาจานะครับ
-
ขอบคุณค่ะ...........ต่อไปนี้หนูจะไม่เถียงพ่อกับแม่แล้วนะคะ................ขอโทษค่ะ พ่อกับแม่ :054: :054: :054:
-
ความคิดผมถ้าเถียงแล้วทำให้ท่านไม่สบายใจหรือทำให้ท่านเสียใจ
ผมว่าเป็นบาปครับ ความไม่เข้าใจเกิดขึ้นได้ระหว่าง พ่อ แม่ ลูกได้ แต่ ด้วยใจจริงแล้ว
เจตนา ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ย่อมอยากเห็นลูกมีความสุข ความสำเร็จ หน้าที่ของผู้เป็นลูกคือเชื่อฟังและตอบแทนคุณท่าน
ชีวิตเราท่านเป็นคนให้มา ความรู้เรา ท่านสร้างโอกาสให้ิื ผมเป็นอีกคนที่เติบโตมา แบบห่างพ่อห่างแม่
ปู่กับย่าเลี้ยง แรกๆก็ไม่เข้าใจ ตอนนี้เป็น พ่อลูก 2 แล้วเข้าใจลึกซึ้งเลยครับ :075:
-
อุกาสะอุกาสะ วันทามิ พุทธังสะระณังคัจฉามิ ธัมมังสะระณังคัจฉามิ สังฆังสะระณังคัจฉามิ วันทามิสรรพคาถาอาคม อักขระยันตัง คุรุอาจาริยังสะระนังคัจฉามิ
วันทามิ พระพุทธคุณณัง พระธัมมะคุณณัง พระสังฆะคุณณัง มาตาปิตุคุณัง คุรุอาจาริยัง เทวะตานัง ภุมมัสมิเทวานัง สรรพเมโทสังขะมะถะเมภัณเต
อุกาสะอุกาสะ
ถ้าพี่น้องรู้สึกว่า โกรธง่ายนะ มันมีทางแก้ โกรธคือไฟ ถ้าเล่นไฟให้ระบายไอร้อน เช่นขาแช่น้ำ ถ้าคิดว่าโดนของก็ ไปแช่น้ำมนต์หรืออาบน้ำมนต์ หรือดื่มก็ไม่ว่ากันนะครับ
ถ้าไม่ไช่นะ อาจจะมาจาก เราร้อน ทำอะไรต้องได้ ไม่ได้อาจจะมีโกรธ เอ๊ะๆ เรามาดูกันว่า ที่วัตถุมงคลเราแขวนอยู่นะมีสายเมตตาบ้างไหม อืม ถ้ามีแต่สรรพคง สะหัสสะคง คงคง ... เตโชครับ ร้อน
ถ้ามีแต่ ตะบะบารมี ก็ จะไปทาง ร้อน ไฟอีกแหละ
หาพระผง ของหลวงปู่เปิ่นก็มีครับ ทางเมตตา หาดูดีๆ สมเด็จเนื้อผง ให้ดูยันต์ด้านหลัง ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ใช้พระพรหม หลวงปู่ดู่
เนื้ออะไรก็ได้ขอให้หลวงปู่ดู่เสก ก็ได้ครับ ส่วนพระของขวัญวัดปากน้ำ ดีไหมดีมากแต่ ปลอมมากเช่นกัน ให้ระวังไว้
อีก1ข้อครับ การเถียงพ่อแม่ทำให้ เราทำอะไรไม่ขึ้นก็มีส่วนพอสมควร พระพรหมคือผู้สร้างโลก
พ่อแม่คือผู้สร้างเรา เราเสมือนบริวารท่าน ท่านสามารถดลบันดาลเราได้ตามที่ท่านพูดครับ ให้ระวังด้วย พอบุญเก่าหมด พวกเด็กดื้อ
จะซารางเฮโย...ไม่ออก โดนมาแล้วครับ
อนุโมทนาสำหรับลูกกตัญูทุกท่าน ที่ทำเพื่อ พระพรหมของท่าน รวมถึงพี่น้องที่บวชด้วยนะครับ
-
กตญฺญู กตเวที = รู้คุณท่าน ตอบแทนคุณท่าน
.....สองสิ่งนี้รวมกัน เป็นเครื่องหมายของคนดี
-
ขอบคุณครับ ไม่มีใครรักเราเท่ากับพ่อแม่เราหรอกครับ ตอบแทนท่านมากนะครับ เพราะท่านคือพระอรหันต์ของเราครับ ดียิ่งกว่าพระไหนๆอีกครับ
-
ขอบคุณ กับบทความดี ๆ ด้วยคะ
แล้วพวกที่ บังอาจด่าบิดามารดา ผู้อื่น
ก็คงได้รับผลกรรมไม่ต่างกัน
แต่ถ้าเร็วหน่อย ก็ปากอาจได้แต้มสี :032:
ยิ่งเราสักยันต์ ยิ่งทำให้เราต้องระมัดระวัง
นี่และค่ะ ข้อดีของผู้สักยันต์ อย่างน้อยก็ไม่เถียงพ่อแม่
และด่าทอบิดามารดา ผู้อื่น :016: :
-
ท่านพระอาจารย์แนะนำให้ขอขมา บิดามารดา ในวัดสำคัญต่าง ๆ ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่เถียงท่านก็ดี แต่การประพฤติ ทางกาย วาจา ใจ เราก็ต้องขอขมา อโหสิกรรม ต่อท่าน ขออนุโมทนาสาธุ
-
ในความคิดของผม คิดว่า การเถียงพ่อแม่ ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ครับ
เพราะว่า บางสิ่งบางอย่างที่เราเถียงไปมันมีเหตุผลพอ ครับ
เนื่องจากคนโบราณสมัยก่อนนั้นบางสิ่งบางอย่างเชื่อในสิ่งที่ผิดๆ ที่พิสูจน์ไม่ได้
แล้วนำมาสอนลูกหลานให้เชื่อตามครับ
แต่การเถียงโต้แย้งจะมีอยู่ 2 ประเภทนะครับ
1. เถียงด้วยวาจารุนแรง ผมว่าชั่ว
2. เถียงด้วยวาจาสุภาพ ผมว่าดี
สมัยนี้พ่อแม่เลี้ยงลูกก็ต้องเปิดใจ ยอมรับความคิดเห็น ของลูกบ้าง ไม่ใช่รึครับ อย่าคิดว่าตัวเองจะถูกเสมอ
คุณลองคิดดูนะครับ ก็เหมือนการทำงานในองค์กรบางองค์กร ผู้บริหารก็ต้องยอมรับความคิดเห็นการโต้เถียงของลูกน้องบ้างครับ
ไม่งั้นองค์กรนั้นก็ไม่เจริญก้าวหน้า ไปสู่ชั้นแนวหน้าได้หรอก เนื่องจากผู้บริหารเค้าไม่ได้ไปเจอหน้างานเหมือนกับลูกน้องหรอกครับ
เค้าไม่รู้หรอกว่าปัญหาที่ประสบที่หน้างานมีอะไรบ้าง ลูกค้าเค้าต้องการอะไรบ้าง คุณลองคิดดูครับ
ถ้าคุณทำงานคุณก็จะรู้ครับ
อีกอย่างถ้าพ่อแม่ไม่ยอมรับความคิดเห็นของลูกบ้าง
เวลาถ้าลูกมีปัญหาอะไร เค้าก็จะไม่มาปรึกษาเรานะครับ
ยิ่งวัยรุ่นสมัยนี้ท่านก็น่าจะรู้อยู่ว่าแสบกันแค่ไหน
แล้วเพื่อนมีอิทธิพลมากแค่ไหนต่อลูกเมื่อย่างเข้าสู่วัยรุ่น
จะให้เค้าต้องไปปรึกษาเพื่อนหรอครับ
อีกอย่างเรื่องเวรกรรมที่เกิดกับภรรยาผมก็ว่าไม่มีหรอกครับ
ถ้าเราเข้าใจกันแล้วคุยกันดีๆ พอมีปัญหามานั่งคุยกันแบบสุภาพ
ก็ไม่ได้ร้ายแรงแบบที่แม่ชีเค้าว่าหรอก
เพราะว่าผมเป็นคนเถียงพ่อแม่เหมือนกันครับ
ผมเจอมากับตัวครับ
ที่ว่าลูกหลานจะทำกับเรานั้น
ถ้าคุณศึกษาด้วยจิตวิทยาก็จะทราบว่า
มันเกิดมาจากพฤติกรรมเลียนแบบมาจากพ่อแม่นั้นละครับ
ก็ลูกเห็นพ่อแม่ตัวเองเถียงปู่ย่า ลูกก็เลยทำตาม
มันอยู่ที่การสั่งสอนครับ
ประโยคแรกที่ว่ามาส่วนตัวผมว่าไม่ถูกต้องน่ะครับ"ในความคิดของผม คิดว่า การเถียงพ่อแม่ ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ครับ" ไม่ว่าจะเถียงหรือโต้แย้งแล้วทำให้พ่อแม่เสียใจ ไม่ควรทำน่ะครับ ถ้าโต้แย้งอย่างมีเหตุผลก็ต้องมีจิตวทยาที่จะไม่ทำให้ท่านเสียใจน่ะครับ การนำเปรียบเทียบกับการทำงานมันแตกต่างกันน่ะครับ พ่อแม่กับผู้บริหารเปรียบเทียบกันไม่ได้เลยน่ะครับ พ่อแม่เป็นผู้มีพระคุณไม่หวังอะไรตอบแทนจากลูก เพียงเห็นลูกเป็นคนดี มีความสุขความเจริญก็เพียงพอแล้ว ผู้บริหารหวังผลตอบแทนจากการจ้างงาน เป็นแบบต่างตอบแทนน่ะครับ เทียบไม่ได้กับพ่อแม่น่ะครับ และการที่ลูกๆจะเรียกร้องให้พ่อแม่เข้าใจตัวเอง ลูกๆเคยใช้สตินึกคิดถึงหัวอกของพ่อแม่บ้างหรือเปล่าครับ ส่วนเวรกรรมในเรื่องบาปบุญคุณโทษ พุทธศาสนนิชนทุกคนต้องเชื่อในเรื่องนี้น่ะครับ กตัญญูกตเวทีจะนำพาชีวิตไปสู่ความเจริญครับ
ปล.อาจไม่ตรงใจบ้างก็ต้องขออภัยน่ะครับ แต่ผมเป็นทั้งลูกและพ่อ เลยขอเสนอมุมมองให้ได้คิดกันครับ
-
ไม่เคยเถียงท่านค่ะแต่อธิบายให้ท่านฟัง
ส่วนท่านจะเข้าใจหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แต่ส่วนใหญ่จะเงียบซะมากกว่าไม่ได้พูดอะไร
-ขอบคุณค่ะ-
-
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีครับ