กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 25 ก.ย. 2553, 06:44:02
-
(http://img375.imageshack.us/img375/9546/s5000196.jpg)
ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๒๕ กันยายน ๒๕๕๓
.....รอยทาง.....
ร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ ตื่นขึ้นมาแล้วก็ทำกิจวัตรตามปกติที่เคยทำมา
ได้เวลาก็ลงไปทำกิจของสงฆ์ในภาคเช้าตามปกติ ตอนสายๆโยมมาขอใช้รถเพื่อไปส่ง
ฝีพาย แม่ครัว และกองเชียร์ เพราะวันนี้มีงานแข่งเรือยาวที่หมู่บ้านใกล้ๆกัน ซึ่งทางวัด
ได้ส่งเรือไปร่วมแข่งด้วย จำนวนสามทีม คือเรือฝีพายผู้หญิงหนึ่งลำ เรือฝีพายผู้ชายสองลำ
ซึ่งฝีพายทั้งหมดเป็นแม่ครัว เด็กวัดและคนที่ช่วยงานอยู่ในวัดทั้งหมด ทำให้มีกองเชียร์ไปกัน
เกือบหมดวัด ทั้งพระทั้งโยม เหลือแต่พระอาจารย์รูปเดียวที่อยู่เฝ้าวัด นอกนั้นไปกันหมดทุกรูป
ส่งทีมงานไปดูการแข่งเรือเสร็จแล้ว กลับขึ้นศาลาที่พัก อ่านหนังสือธรรมะ ค้นพระไตรปิฏก
ฟังธรรมะบรรยายของครูบาอาจารย์ เจริญสติภาวนา จนเวลาประมาณ ๑๔.๓๐ น. ทีมงานที่ไป
แข่งเรือก็กลับมารายงานผลการแข่งขัน ว่าเรือของวัดผ่านเข้ารอบทุกลำ รอเข้าชิงชนะเลิศในวัดต่อไป
ให้โอวาทพวกฝีพายเรื่องความไม่ประมาท ความสามัคคีและความมีน้ำใจของนักกีฬา คือรู้แพ้ รู้ชนะ
รู้อภัย ขอให้ทุกคนทำให้เต็มที่ ให้มีความสนุกและความสุขกับการแข่งขัน ผลการแข่งจะเป็นอย่างไรนั้น
มันเป็นเรื่องของการกีฬาที่มีทั้งผู้แพ้และผู้ชนะ สาระสำคัญก็คือการที่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมของสังคม
ให้ความร่วมมือกับชุมชนในท้องถิ่น เป็นการช่วยเหลือกัน เราไปร่วมงานเขา เวลางานของเราเขาก็จะมาร่วม
เรียกว่าไปช่วยแรงกัน เพื่อให้งานนั้นออกมาสมบูรณ์ ตอนเย็นลงไปทำกิจของสงฆ์ตามปกติ ประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ
มีญาติโยมมาขอความช่วยเหลือให้ช่วยรักษา โดนทำของมา ช่วยรักษาสงเคราะห์ญาติโยมให้หายจากอาการเจ็บ
และทรมาน จนอาการเป็นปกติ เสร็จประมาณห้าทุ่มกว่าๆ ญาติโยมจงพากันกลับ เจริญสติภาวนาปฏิบัติต่อจนสมควร
แก่เวลาจึงได้จำวัตรพักผ่อน นอนกำหนดจิตภาวนาจนหลับไป
.....รอยธรรม.....
ทบทวนพิจารณาเรื่องสติปัฏฐานสี่ ในกาย เวทนา จิต ธรรม ดูความเป็นอยู่ในปัจจุบันของเรานั้น
สงเคราะห์เข้าหาหลักธรรม ดูความเจริญก้าวหน้าในธรรมและความย่อหย่อนในธรรม ที่เกิดขึ้นในกายและจิตของเรา
วิเคราะห์หาเหตุและปัจจัยที่ทำให้เป็นไปอย่างนั้น ทั้งในความเสื่อมและความเจริญ ยอมรับในความเป็นจริงในสิ่งที่เป็น
ไม่ลำเอียงเข้าข้างตนเอง โดยหาข้ออ้างว่าเป็นเพราะอย่างนั้น เป็นเพราะอย่างนี้ ที่มาเป็นอุปสรรค มาเป็นปัญหาทำให้
เราไม่เจริญก้าวหน้าในทางธรรม ไม่ไปโทษผู้อื่นและสิ่งอื่น ดูที่กายและใจของเราที่หวั่นไหวคล้อยตามไปกับกิเลสตัณหา
ความประมาทขาดสติของตัวเรา ไม่ไปเพ่งโทษผู้อื่น หรือหาผู้อื่นมารับโทษแทนเรา ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วเกิดที่ตัวเรา
จึงต้องมาพิจารณาที่ตัวเรา ที่กายและจิตของเรา รู้จักการควบคุมอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวเรา มีสติและสัมปชัญญะ
ระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ตลอดเวลา ตั้งเจตนาให้เป็นกุศลจิต คือการฝึกนึกคิดให้จิตอยู่กับความดีและการมีคุณธรรม
น้อมนำธรรมะมาปรับใช้ให้เหมาะสมกับปัจจุบันธรรมที่กำลังดำเนินไป ให้ใจเรานั้นอยู่กับธรรม รักษาธรรมไว้ให้ใจเป็นกุศล
เมื่อเรารักษาธรรมและอยู่ในธรรม ธรรมนั้นก็จะรักษาเรา
.....รอยกวี.....
มองโลกและมองธรรม
แล้วน้อมนำมาศึกษา
เสริมสร้างทางปัญญา
พัฒนาจิตของเรา
เรียนรู้จากความจริง
จากทุกสิ่งเพื่อขัดเกลา
ลบล้างความโง่เขลา
เพื่อบรรเทาให้ทุกข์คลาย
ทุกข์นั้นเกิดที่ใจ
เพราะเข้าไปยึดมั่นหมาย
ยึดมั่นในใจกาย
ไม่ยอมคลายจากอัตตา
อัตตาและทิฏฐิ
ตัวดำริแห่งปัญหา
ความโลภและกามา
คือตัณหาพาทุกข์ใจ
รู้กายและรู้จิต
ปรับความคิดของเราใหม่
ให้รู้และเข้าใจ
ให้รู้ในกายใจเรา
เห็นกายและเห็นจิต
เห็นความคิดที่โง่เขลา
เห็นแล้วจึงขัดเกลา
ให้มันเบาจากอัตตา
ตัวกูและของกู
ที่เป็นอยู่คือปัญหา
กิเลสคือมายา
หลงคิดว่าคือความจริง
เรียนรู้เพื่อลดละ
คือธรรมะสรรพสิ่ง
ที่เห็นและเป็นจริง
เมื่อใจนิ่งก็เห็นธรรม
เมื่อใจนิ่งสงบ
ก็จะพบความสุขล้ำ
กรรมดีที่เคยทำ
จะน้อมนำส่งผลมา
ต้นทุนบุญกุศล
คือเหตุผลที่ค้นหา
ฝึกฝนภาวนา
เสริมปัญญาให้พบธรรม
เอาธรรมมานำทาง
เป็นแบบอย่างที่ชี้นำ
เพื่อคิดและเพื่อทำ
เพื่อจะนำสู่ทางดี
ทางดีของชีวิต
เราลิขิตได้ทุกที่
คิดดีและทำดี
คือสิ่งที่เราควรทำ....
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๕ กันยายน ๒๕๕๓ เวลา ๐๖.๔๒ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
-
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วเกิดที่ตัวเราจึงต้องมาพิจารณาที่ตัวเรา ที่กายและจิตของเรา รู้จักการควบคุมอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของตัวเรา
มีสติและสัมปชัญญะระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ตลอดเวลา ตั้งเจตนาให้เป็นกุศลจิต คือการฝึกนึกคิดให้จิตอยู่กับความดีและการมีคุณธรรม
น้อมนำธรรมะมาปรับใช้ให้เหมาะสมกับปัจจุบันธรรมที่กำลังดำเนินไป ให้ใจเรานั้นอยู่กับธรรม รักษาธรรมไว้ให้ใจเป็นกุศล
เมื่อเรารักษาธรรมและอยู่ในธรรม ธรรมนั้นก็จะรักษาเรา
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณที่เมตตาสอนครับ
-
:054:ผมเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม :010: แต่ไม่เข้าใจเรื่องการเจริญภาวนา :062: เคยหัดนั่งสมาธิแต่ก็ยังไม่เข้าใจ
-
ทุกวันนี้สวดมนต์เช้าก่อนไปทำงานทุกวัน
-
กราบมนัสการพระอาจารย์ที่เคารพ :054:
กราบขอบพระคุณเรื่องราว รอยทาง รอยธรรม รอยกวี คำสอน :054:
ดูความเจริญก้าวหน้าในธรรมและความย่อหย่อนในธรรม ที่เกิดขึ้นในกายและจิตของเรา
วิเคราะห์หาเหตุและปัจจัยที่ทำให้เป็นไปอย่างนั้น ทั้งในความเสื่อมและความเจริญ ยอมรับในความเป็นจริงในสิ่งที่เป็น
ไม่ลำเอียงเข้าข้างตนเอง โดยหาข้ออ้างว่าเป็นเพราะอย่างนั้น เป็นเพราะอย่างนี้ ที่มาเป็นอุปสรรค มาเป็นปัญหาทำให้
เราไม่เจริญก้าวหน้าในทางธรรม ไม่ไปโทษผู้อื่นและสิ่งอื่น ดูที่กายและใจของเราที่หวั่นไหวคล้อยตามไปกับกิเลสตัณหา
ความประมาทขาดสติของตัวเรา ไม่ไปเพ่งโทษผู้อื่น หรือหาผู้อื่นมารับโทษแทนเรา
ศิษย์ขอนอบน้อมไปปฏิบัติต่อไป :054:
-
ให้ใจเรานั้นอยู่กับธรรม รักษาธรรมไว้ให้ใจเป็นกุศล เมื่อเรารักษาธรรมและอยู่ในธรรม ธรรมนั้นก็จะรักษาเรา
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ จะปฎิบัติตามคำสอนของพระอาจารย์ครับ
-
คิดดีจึงทำดี คือสิ่งที่เราควรทำ
กราบนมัสการพระอาจารย์คับ จะน้อมนำไปปฏิบัติคับผม อิอิ กราบขอบพระคุณพระอาจารย์คับผม :054: :054: :054:
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณมากครับ
เ มื่อใจนิ่งสงบ
ก็จะพบความสุขล้ำ
กรรมดีที่เคยทำ
จะน้อมนำส่งผลมา
ต้นทุนบุญกุศล
คือเหตุผลที่ค้นหา
ฝึกฝนภาวนา
เสริมปัญญาให้พบธรรม
เอาธรรมมานำทาง
เป็นแบบอย่างที่ชี้นำ
เพื่อคิดและเพื่อทำ
เพื่อจะนำสู่ทางดี
ทางดีของชีวิต
เราลิขิตได้ทุกที่
คิดดีและทำดี
คือสิ่งที่เราควรทำ....
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ และกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ